Erik Swierstra

Resultaten van het archeologisch onderzoek op Sloterweg 711-715

Uit: Archeologische kroniek 2021Provincie Noord-Holland – pagina 39.

In januari en februari 2021 is een Inventariserend veldonderzoek – proefsleuven (IVO-p) met aansluitend een opgraving uitgevoerd op Sloterweg 711-715 in Amsterdam Nieuw-West.

Na het onderzoek is de locatie vrijgegeven voor nieuwbouw. De Sloterweg kent zijn oorsprong als achterkade in het ontginningslandschap rond Sloten; het dorp dat in 1921 door Amsterdam werd geannexeerd en tegenwoordig door de stad is ingekapseld. Vanaf de 14de eeuw ontwikkelde het pad op de achterkade zich tot een belangrijke verkeersader tussen Amsterdam, Haarlem en het agrarische achterland van Sloten. Bepalend hierin was het Mirakel van Amsterdam in 1345, waarmee de Sloterweg deel ging uitmaken van de bedevaartsroute die pelgrims leidde naar de Heilige Stede aan het Rokin. In de eeuwen die volgden raakte de bebouwing langs de weg steeds meer op de stad georiënteerd. Tal van boerderijen werden omgebouwd tot herbergen en uitspanningen – voorzieningen waar reizigers hun paard konden stallen om iets te nuttigen of de nacht door te brengen.

Eén van die herbergen, zo blijkt uit verschillende 17de-eeuwse kaarten en bronnen, was de Rode Leeuw – een herberg annex dranklokaal op de grens tussen Amsterdam en Sloten. Een strategische ligging, niet alleen voor een korte tussenstop, maar ook voor wie buiten bereik van de stedelijke accijns één of misschien meerdere alcoholische versnaperingen wilde nuttigen. Omstreeks 1832 moet het oude herbergterrein er verstild bij hebben gelegen. Volgens de kadasterkaart bestond de enige bebouwing op dat moment nog uit een stal, waarvan bekend is dat deze in 1873 werd gesloopt, waarna in 1874 het oude herbergterrein werd overbouwd met een rijtje landarbeiderswoningen.

De kleinschalige huisjes wisten het tot 2020 aan de Sloterweg uit te houden, te midden van de steeds verder oprukkende stedelijke bebouwing.

Het archeologische onderzoek bracht de Rode Leeuw weer voor even in het zicht. De geschiedenis van het complex begon in de late 16de eeuw toen het drassige veenland, inmiddels ingedrukt tot 2,50 m -NAP, voor het eerst bouwrijp werd gemaakt door rietmatten uit te leggen. Op een ophoogpakket van voornamelijk klei- en veenzoden van ruim een meter dik werden stiepen geplaatst, waarschijnlijk voor een stal of boerderij.

In het tweede kwart van de 17de eeuw volgde de verbouwing tot een herberg, die bestond uit twee rechthoekige panden op een geïmproviseerde fundering van hergebruikte dakpannen en houten balkjes. Het complex bleek te bestaan uit twee parallel geplaatste panden van circa 12 x 7 m haaks op de Sloterweg, overeenkomstig een prekadastrale kaart van de percelen langs de Sloterweg uit 1687 uit het kaartboek van het Burgerweeshuis.

Rondom de centrale haardplaats van het westelijke pand lag een zandvloer waarin allerlei kleine voorwerpen waren achtergebleven, vooral veel rookpijpen, maar ook een dobbelsteen, een bikkel, muntjes en knikkers. Een tweede grote stort van rookpijpen lag in de insteek van een diep ingegraven waterput in het oostelijke pand. De datering van de tientallen rookpijpen uit deze contexten vertoont een duidelijke piek in het midden van de 17de eeuw. De 18de en 19de eeuw zijn aanzienlijk minder vertegenwoordigd in het vondstenspectrum van de vindplaats, wat verband zal houden met het verdwijnen van de herbergfunctie op het terrein. De uitwerking van het onderzoek bevindt zich momenteel nog in een vroege fase. Parallel hieraan loopt een historisch onderzoek naar de ongetwijfeld roerige geschiedenis van De Rode Leeuw.

Gemeente Amsterdam, Monumenten en Archeologie, Thijs Terhorst

Zie ook: Archeologische kroniek van Noord-Holland

Resultaten van het archeologisch onderzoek op Sloterweg 1269

Uit: Archeologische kroniek 2019Provincie Noord-Holland – pagina 25.

Op 14-16 november 2018 en 7 januari 2019 heeft Monumenten en Archeologie Amsterdam een Inventariserend Veldonderzoek uitgevoerd op het perceel Sloterweg 1269.

Aanleiding voor het IVO was de nieuwbouw van een appartementencomplex op deze locatie midden in de historische dorpskern van Sloten. Het huidige dorp is waarschijnlijk een tweede fase van het oorspronkelijke ‘Sloton’ dat in 1040 voor het eerst in historische bronnen opduikt, en door de historisch-geograaf De Cock even ten zuiden van de Sloterplas wordt geplaatst.

Diens collega De Bont zoekt de vroegste bewoning ten zuiden van de weg, maar deze theorie lijkt minder aannemelijk, aangezien middeleeuwse vindplaatsen zich vooralsnog beperken tot de noordzijde. De oudste bewoningsresten dateren vanaf de 12de eeuw en werden in 1991 bij de opgraving van een huisterp onder het Dorpsplein opgegraven. Doel van het IVO op Sloterweg 1269 was om vast te stellen of deze terpbewoning zich voortzette aan de zuidzijde van de weg.

Voor het IVO werd haaks op de Sloterweg een profielsleuf aangelegd, die het volgende beeld van de bodemopbouw opleverde. Het natuurlijk veen lag rond 2,50 m onder N.A.P. en was afgedekt door een venige ophogingslaag die op basis van een dendrochronologisch gedateerde eikenhouten plank na 1552 is gedateerd.

Op 2,10 m onder N.A.P. werd deze laag afgedekt door een 60 cm dik ophogingspakket van venige klei, die aan de wegzijde werd begrensd door een lichte houtconstructie – mogelijk een restant van een beschoeiing aan een later gedempte perceelsloot parallel aan de Sloterweg. In de 17de / 18de eeuw werd het terrein opnieuw opgehoogd, waarbij de sloot werd gedempt, maar dit niveau was grotendeels verstoord bij de bebouwing van het terrein vanaf omstreeks 1900. Aangezien sporen van een middeleeuwse huisterp ontbraken en de ontgraving voor de nieuwbouw beperkt zou blijven tot de jongere bodemlagen is het terrein vrijgegeven voor bouwontwikkeling.

Gemeente Amsterdam, Monumenten en Archeologie, Thijs Terhorst

Zie ook: Archeologische kroniek van Noord-Holland

Resultaten van het archeologisch onderzoek op de Leeuwendalersweg

Uit: Archeologische kroniek 2009Provincie Noord-Holland – pagina 15.

In augustus 2009 vond een archeologisch noodonderzoek plaats in de bouwput Kolenkit Zuidelijk Veld Fase 1 in stadsdeel Bos en Lommer.

Op 3 m onder de huidige Leeuwendalersweg zijn goed geconserveerde 17de- en 18de-eeuwse bewoningssporen gedocumenteerd. Deze vindplaats bleek relevant voor het opvullen van de kennislacune over de materiële cultuur van 18de-eeuwse huishoudens in het landelijk buitengebied van Amsterdam. In gebieden van de 20ste-eeuwse westelijke stadsuitbreidingen zijn archeologische overblijfselen doorgaans moeilijk toegankelijk vanwege de grootschalige ophogingen met 2 tot 3 m zand.

De gebruikelijke methode van proefsleuven is weinig effectief voor sondering of vondstberging.

De vroegste gebruikssporen op de vindplaats dateren uit de 17de eeuw. Toen is, waarschijnlijk met de inpoldering van het naastgelegen Sloterdijkermeer in 1644, het veen opgehoogd. Tot de oudste bebouwingsfase in de 17de eeuw of begin 18de eeuw behoorde een rechthoekig gebouw van anderhalfsteens muurwerk, gefundeerd op langshout.

Het muurwerk was gesloopt tot gemiddeld 2,6 m onder N.A.P. De stratigrafische opbouw van het terrein wees op een oorspronkelijk maaiveldniveau ten tijde van de gebruiksperiode van 2 m onder N.A.P. Het gebouw lag aan de voormalige Sloterdijkermeerweg, die tussen de polder en het noordelijker gelegen Sloten liep en in het maaiveld gemarkeerd was als een verhard tracé ten oosten van het gebouw. Gezien de bouwwijze en inrichting was het een schuur of stal. De ondergrond binnenin bestond uit een afwijkende zandige kleivulling die vermengd was met huishoudelijk aardewerkafval uit de gehele 18de eeuw. Deze vulling was waarschijnlijk de oorspronkelijke vloer die met aangevoerd materiaal (afval, grond) was opgehoogd om wateroverlast tegen te gaan.

Aangezien de bovenste 0,5 m van het historische loopvlak ontbrak, blijft de optie open of het een ophoging over een langere periode betrof of dat er sprake was van een eenmalige stort in het laatste kwart van de 18de eeuw.

De ontbrekende bovenste 0,5 m van het loopvlak kan eventueel nog jonger 19de-eeuws materiaal bevat hebben dat op een langere doorlooptijd geduid zou kunnen hebben. De vondsten vormen geen gesloten complex dat, zoals een beerput, direct met een specifiek perceel of woonhuis verband houdt. Wel houden ze verband met afval van huishoudens uit de directe omgeving. Vergelijking van deze vondsten met die van vindplaatsen in de historische binnenstad kan informatie bieden over de materiële cultuur van huishoudens in de stad en het plattelandsgebied er direct buiten.

Hoewel de verzameling vondsten beperkt en zeker niet representatief was, zijn de overeenkomsten tussen dit aardewerkspectrum en dat van stedelijke beerputten opvallend. In beide contexten komen vergelijkbaar rood- en witbakkend aardewerk, steengoed, faience, pijpen en Engels industrieel aardewerk voor, zij het in afwijkende hoeveelheden.

Opmerkelijk was een creamware bordje met Patriottistische propaganda. Dit is een betrekkelijk zeldzame vondst waarvan tot nu toe maar één exemplaar bekend was in Amsterdam, namelijk van een vindplaats in de woonbuurt van de havenarbeiders op Oostenburg.

Gemeente Amsterdam, Bureau Monumenten en Archeologie, Jerzy Gawronski

Zie ook: Archeologische kroniek van Noord-Holland

Grote steun voor gezin, manege en kaasboerderij bij de Akersluis

Als gevolg van de ontstane ophef en de in record tempo opgehaalde 1.674 handtekeningen voor de petitie tot Behoud van Mandy’s Pony Plezier en kaasboerderij Sloten heeft vastgoedontwikkelaar Midvast zijn hekken op 23 november 2023 snel weer verwijderd.

De familie van Drunick was reuze opgelucht dat de hekken – die op 16 november het erf helemaal hadden afgesloten – helemaal werden verwijderd. Totdat de handhavers van de gemeente een week eerder die hekken hadden verplaatst konden de kinderen de manege niet meer bereiken, konden de klanten geen kaas kopen bij de Kaasboerderij en kon de familie Van Drunick de openbare weg niet meer bereiken…

Dankzij de overweldigende steun kon de vastgoedontwikkelaar niet anders dan zijn hekken – die om onduidelijke redenen een gebied afzetten dat veel groter was dan de plek waarop het vergunde hotel zou moeten komen – op 23 november 2023 al weer snel te verwijderen. Mandy van Drunick maakte vlák daarvoor nog een foto van de tekeningen op de hekken die kinderen al hadden gemaakt om de manege te steunen.

Dankzij handhaving weer toegang naar openbare weg
De familie verbaasde zich erover toen zij hoorde dat portefeuillehouder Doevendans van stadsdeel Nieuw-West op vragen van stadsdeelcommissielid Piet Boon antwoordde dat de oprit naar de Akersluis níet volledig afgesloten was geweest door Midvast. Daarmee citeert zij namelijk de onjuiste weergave van wat er feitelijk gebeurd is, zoals Midvast uitdraagt in zijn reactie naar AT5. Niemand snapt waarom de portefeuillehouder zich zo laat inpakken door de ontwikkelaar, niet bij haar eigen handhavingsambtenaren informeert wat de feitelijke situatie was en niet pal gaat staan voor het belang van de ten onrechte benadeelde burgers in haar stadsdeel.

Veel vragen blijven onbeantwoord
Midvast had eerder aangegeven dat deze hekken geplaatst moesten worden ter voorbereiding op bouwactiviteiten. Nu laat de vastgoedontwikkelaar weten dat er voorlopig niet gebouwd gaat worden en dat de hekken dus tijdelijk weg kunnen. Ondertussen blijft deze vraag hangen: Als de ontwikkelaar zijn vergunde hotel op de parkeerplaats wil gaan bouwen, dan zal het niet nodig zijn om daarnáást de oprit naar het huis, manege en kaasboerderij af te sluiten? Bovendien, moeten de twaalf pony’s natuurlijk – ook nog als de parkeerplaats wordt bebouwd en het hotel er straks staat – gewoon vrij naar de rijbak tussen de sloot en het parkeerterrein kunnen blijven lopen. Anders kunnen ongeveer honderd kinderen tussen de 6 en 12 jaar hun rijlessen niet volgen. Het blijft dus duister waarom Midvast overging tot het plaatsen van deze hekken.

“Dank jullie wel voor jullie steun!”
Gerard, Tini en Mandy van Drunick zijn dolblij met en dankbaar voor de enorme steun die zij in de afgelopen periode hebben gekregen. “We worden er best wel een beetje verlegen van. Die steun is erg waardevol en geeft ons alle kracht en energie om door te vechten vanuit verbinding. Want, dat is wat door die vreemde actie van Midvast hier is ontstaan: verbinding in dit unieke stukje Amsterdam, dat eventjes zelfs landelijk en wereldnieuws werd. We kregen zelfs steun uit Frankrijk, België en… Nieuw-Zeeland!”

De familie probeert nu eerst tijdens een gesprek met advocaten helderheid te krijgen over de bedoelingen en plannen van vastgoedontwikkelaar Midvast en zo nodig wordt de rechter ingeschakeld. “En”, zo laat Mandy afsluitend weten, “zo nodig doen we opnieuw een beroep op jullie steun. We houden jullie ook via de Nieuwsbrief Sloten-Oud Osdorp op de hoogte.”

Tamar Frankfurther; 4 december 2023.

Woonhuis, kaasboerderij en manege aan de Akersluis afgesloten met hekken van vastgoedontwikkelaar

“Hoe is het mogelijk?”, klinkt het overal op Sloten: “Wat hebben al die vastgoedontwikkelaars toch allemaal op Sloten te zoeken? Waarom doen ze elke keer opnieuw weer alsof ze alleen op de wereld zijn en hebben ze geen oog voor de omgeving waarin zij willen bouwen?”

Na lange tijd van stilte en stilstand liet projectontwikkelaar Midvast op donderdagmorgen 16 november 2023 plotseling hekken plaatsen rond zijn grond aan de Akersluis.

Dankzij het ingrijpen van handhavers van de gemeente zijn de manege en de kaasboerderij aan het adres Akersluis 6 vooralsnog prima bereikbaar. Iedereen kan hier dus kaas blijven kopen, paardrijlessen blijven volgen en de familie Van Drunick kan weer gewoon naar buiten om boodschappen te doen.
Foto: Tamar Frankfurther; 18 november 2023.

Woning, kaasboerderij en manege onbereikbaar vanaf openbare weg
Midvast is formeel ook eigenaar van de oprit vanaf de Akersluis naar het woonhuis van de Gerard, Tini en Mandy van Drunick, Kaasboerderij Sloten en Manege Mandy’s Ponyplezier. Vreemd genoeg werd in opdracht van de vastgoedontwikkelaar ook de oprit vanaf de Akersluis ‘gewoon’ maar even rücksichtsloos met hekken afgesloten. Daardoor kon niemand meer de openbare weg bereiken of andersom vanaf de openbare weg de woning, winkel of manege bereiken. Terwijl hier toch overduidelijk een recht van overpad geldt. Vanaf 1991 – het bewijs hangt in de vorm van een luchtfoto in de kaaswinkel – bereikt de familie voor al zijn activiteiten zijn percelen al via deze oprit. Handhavers van de gemeente hebben de hekken – in afwachting van de rechterlijke uitspraak in een kortgeding hierover – aan de kant gezet.

Een hotel naast de brouwerij en de molen?
Al langer was bekend dat vastgoedontwikkelaar Midvast indertijd nét op tijd – voordat het hotelbeleid van de gemeente Amsterdam geen enkel nieuw hotel meer toestond binnen de gemeentegrenzen – een vergunning hiervoor had aangevraagd. Om die procedure te kunnen starten kocht Midvast het perceel waar vroeger restaurant Syriana was gevestigd al jaren geleden aan.

Vervolgens volgde een lange strijd tussen het dorp en de vastgoedontwikkelaar over het bouwplan, maar uiteindelijk lag er dan toch een bouwplan voor een hotel op tafel waarvoor Midvast zijn bouwvergunning kreeg. Van het oorspronkelijke plan van de vastgoedontwikkelaar was inmiddels niets meer over: Het hotel kon immers niet de hoogte in, omdat de Molen van Sloten dan geen wind meer zou vangen. Deze vergunning geldt voor een relatief klein hotel met 45 kamers zonder eigen restaurant. Na de vergunningsverlening zijn er nooit bouwactiviteiten gestart. Nee, het werd het stil. De ontwikkelaar ging in alle rust op zoek naar een belangstellende partij voor een hotel op deze plek naast Brouwerij De 7 Deugden. Die belangstelling viel meteen al tegen en toen diende ook corona zich nog eens aan. Ook daarna bleef het stil.

Het is onduidelijk of Midvast de hekken nu plaatst om het vergunde hotel hier alsnog te gaan bouwen. Maar te allen tijde moet de familie Van Drunick natuurlijk toegang houden tot hun eigen huis, moeten de leveranciers en klanten naar de Kaasboerderij kunnen gaan en de kinderen met hun ouders naar de pony’s. En dat geldt ook voor de bak waarin de pony’s kunnen rennen en waar de jeugd paardrijles krijgt. Omdat er nooit noodzaak was om dat vast te leggen is het recht van overpad in al die 32 jaar nooit eerder formeel vastgelegd. Hierover heeft de familie Van Drunick nu het kortgeding aangespannen.

Of wooncomplex voor demente ouderen en appartementengebouwen?
Het vermoeden bestaat dat er geen belangstellende partijen meer te vinden waren om – op de plek waar nu nog de grote parkeerplaats ligt – deze plek een hotel te gaan uitbaten. Daarom zocht Midvast een andere manier om deze grond te gelde te maken. Hun blik richtte zich op zorg en op wonen. Gedacht werd aan een kleinschalig wooncomplex voor ouderen met dementie. Met daarnaast ook de bouw van twee appartementsgebouwen met 24 woningen. Het is onduidelijk of dit initiatief nog loopt. Corona kwam er tussendoor en daarna bleef het opnieuw stil.

Wat wel vaststaat is dat – als Midvast inderdaad zou kiezen voor een ander bouwplan met totaal andere bestemmingen – dat daarmee de vergunning voor het hotel vervalt en dat de procedure helemaal opnieuw begint. Het is in dit licht volkomen onduidelijk wat de ontwikkelaar bedoelt als hij in zijn reactie naar AT5 zegt dat Midvast van plan is om de eigen grond tijdelijk in gebruik te nemen én voor te bereiden op een bouwuitvoering. Dit roept heel veel vragen op: Gaat Midvast het vergunde hotel nu alsnog bouwen? Als dat zo is, hoe regelen ze dan het recht van overpad in het algemeen en in het bijzonder voor de ponybak die achter het hotel ligt? Waarom zet Midvast nu dan ook andere delen van hun grond af met hekken? Is Midvast echt van plan om te gaan bouwen of is dit meer een spelletje om de familie Van Drunick bang te maken in de hoop dat ze een voordelige deal met hen kunnen sluiten?

Kortgeding over recht van overpad
Op 16 november is bekend geworden dat Midvast achter de schermen onderhandelde met de familie Van Drunick over een mogelijke uitkoop van het huis, de winkel en de manege. “Maar”, zo laat Robert-Jan Weijers van de Kaasboerderij Sloten – die zelf geen partij hierbij is – weten, “dan moet de vastgoedontwikkelaar wel met een reëel bod komen naar de familie Van Drunick. Áls zij zich al laten uitkopen, dan doen ze dat natuurlijk niet voor een schijntje: Alles wat ze hebben opgebouwd ligt hier. Hun ziel en zaligheid. Hun hele leven. Er mag wel wat tegenover staan als dat allemaal wordt afgebroken en zij ergens anders opnieuw zouden moeten beginnen. Tot nu toe hebben zij verre van een goed bod gehad. En zij zouden het liefst hier natuurlijk hier gewoon blijven wonen en werken.”

De familie Van Drunick laat – zo blijkt uit de reactie van dochter Mandy op AT5 – weten het erg naar te vinden wat de vastgoedontwikkelaar henzelf en hun klanten en leerlingen aandoet, maar laat zich niet overrompelen door het grote geld. Ook voor hen is het niet duidelijk wat voor bouwactiviteiten Midvast hier precies wil gaan starten, maar dat is voor hen niet leidend: Zij willen hoe dan ook hun recht van overpad behouden voor ál hun activiteiten. Dat recht staat wat hen betreft fier overeind en daarover dient op korte termijn een kortgeding.

Kortom, wordt vervolgd…

Lees en kijk verder:
* Item AT5-Nieuws van 16 november 2023.
* Artikel  AT5-website van 16 november 2023

Tamar Frankfurther; 18 november 2023.

Precíes 60 jaar na werkbezoek Den Uyl is Osdorperweg nog altijd levensgevaarlijk

Deze week is het precies 60 jaar geleden toenmalig verkeerswethouder Joop den Uyl in Oud Osdorp poolshoogte kwam nemen van de slechte kwaliteit van de Osdorperweg.

De wethouder kwam niet vrijwillig naar de rand van de stad: Hij kwam pas nadat zo’n 200 kinderen uit protest tegen de verkeersonveilige Osdorperweg tijdens de schoolstaking op 28 en 29 oktober 1963 niet naar school waren gegaan.

Wethouder drs. J. M. Den Uyl (2e van rechts) bekijkt de Osdorperweg; 8 november 1963.
Bron: ANEFO, 915-7228 (Nationaal Archief).

Deze actie kreeg indertijd landelijke bekendheid en had tijdelijk succes. Na het werkbezoek van de wethouder werd het uiterst slechte wegdek met zijn talrijke kuilen opnieuw geasfalteerd en langs een klein deel van de weg kwam een voetpad. Ook werd de maximum snelheid van 50 km/uur ingesteld en werden er lantaarnpalen bijgeplaatst. De effecten van deze succesjes doofden echter snel uit.
Nu, 60 jaar later, zijn er nóg steeds problemen met de verkeersveiligheid. Het nieuwe gladde asfaltwegdek met fietsstroken dat sinds kort is aangelegd, vertoont nu al weer steeds meer met klinkers provisorisch gestrate ‘wonden’. Sinds juli 2023 geldt hier officieel een snelheidslimiet van 30 km/uur. Maar zolang de handhaving op zowel de snelheid als het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer volledig blijft ontbreken, worden deze verkeersregels door (bijna) niemand nageleefd. Ook het uitgangspunt dat de Osdorperweg niet langer zou gaan fungeren als verbindingsweg (lees: sluipweg) wordt op geen enkele wijze waargemaakt.

Uitvoerige documentatie
Oud Osdorper Kees Schelling maakte het als 8-jarige schooljongen allemaal mee: de schoolstaking van 1963. Tien jaar terug schreef hij er een boek over met als titel ‘De vaders van Osdorp, de schoolstaking van 1963 aan de Osdorperweg‘. Met zijn boek dat in 2013 uitkwam bundelde hij alle herinneringen aan deze gedenkwaardige oktoberdagen van precies 50 jaar daarvoor. De documentatie die hij daarvoor verzamelde, tezamen met de interviews met de toen nog in leven zijnde bewoners, is heel uitvoerig en staat allemaal achterin zijn boek beschreven.

Tijdsbeeld jaren ’60
Wat het verhaal over de schoolstaking van eind oktober 1963 zo bijzonder maakt is vooral het tijdsbeeld van toen: het leven van de plattelandsbevolking aan de Osdorperweg en de gezagsverhoudingen tussen gemeente en burgers. Dit laatste vormt uiteindelijk ook de reden om in opstand te komen. Overheidsinstanties die totaal niet reageren op alle ingediende klachten. En, als ze een keer wél reageerden, dan namen ze niet eens de moeite om hun reactie aan de klagende bewoners door te geven.

Zwaar vrachtverkeer was ook toén al verboden!
Uit het boek van Kees Schelling blijkt in diverse passages dat het verbod op zwaar vrachtverkeer al vóór de schoolstaking van 1963 was ingevoerd. Dit gegeven wordt ondersteund door een krantenartikel in ‘De Nieuwe Dag’ dat een foto van twee actievoerders publiceert bij het begin van de Osdorperweg mét het verbodsbord voor zwaar vrachtverkeer! Zowel de maximum voertuigbreedte als de maximale asdruk gelden nog steeds tot op de dag van vandaag, al zijn beide verboden nu op twee afzonderlijke verkeersborden vermeld. De gemeente Amsterdam zegt anno 2023 het verkeersbesluit over het verbod voor vrachtvervoer nergens meer te kunnen vinden. In plaats van dit administratief te herstellen, ontkent de gemeente dat dit besluit ooit is genomen. Ook het feit dat ondernemers van de Osdorperweg over ontheffingen van deze verkeersregel beschikken, lijkt de gemeente te negeren. Men kan dan ook geen antwoord geven op de vraag: “Als er op de Osdorperweg geen verbod zou gelden voor zwaar verkeer: Hoe komen die ondernemers dan aan hun ontheffingen van dit verbod?”

Het verbodsbord voor zwaar vrachtverkeer zoals dat er op 28-10-1963 al stond, hier met twee van de actievoerders van de schoolstaking.

Beide verbodsborden zoals deze er nu staan. Wieldruk is nu omgerekend naar asdruk, maar het gewicht komt op hetzelfde neer.

Welke problemen nog steeds niet opgelost?
Tot op de dag van vandaag spelen deze problemen nog altijd op de Osdorperweg:

1. De gemeente formuleert in de ‘Nota van Uitgangspunten’ dat de Osdorperweg niet langer de status heeft van een verbindingsweg. Maar nergens blijkt dat de weg hieraan voldoet. Alle soorten verkeer gebruiken de weg als korte en snelle verbinding, o.a. bij files op de A9.
2. De gemeente doet niets aan handhaving van het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer.
3. De gemeente weigert de snelheidsbeperking van 30 km/uur te handhaven.
4. Het voetpad op een klein deel van de weg wordt slecht onderhouden. Bovendien is het op sommige plekken over een breedte van slechts één stoeptegel nauwelijks begaanbaar en kan het zeker niet worden gebruikt met kinderwagens, rolstoelen en rollators.

Hoe op te lossen?
1. Om niet langer als verbindingsweg te fungeren is een oplossing zoals op de Sloterweg noodzakelijk: een elektronische knip met ontheffing voor bewoners en bedrijven.
2. Het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer kan met cameracontrole aan beide zijden worden gehandhaafd.
3. De snelheid kan over de volledige lengte van de weg effectief worden gehandhaafd met camera’s die trajectcontrole toepassen.
4. Onderhoud aan het voetpad is iets dat tot de normale taak van de gemeente behoort. Dus tegels recht leggen, onkruid verwijderen en overhangend groen snoeien.

Toezegging nu nakomen!
In de vergadering van de stadsdeelcommissie op 4 april 2023 heeft portefeuillehouder Türkkol herhaald vast te houden aan het DB-besluit van februari 2022 om na heropening van de weg een snelheidsbeperking van 30 km/uur in te voeren en pas bij overschrijding van het aantal van 6.000 voertuigbewegingen per etmaal aan andere maatregelen te denken.

De stadsdeelcommissie heeft eveneens op 4 april het volgende standpunt met ruime meerderheid aangenomen:

“Als de 30 km/uur is ingevoerd en de werkzaamheden zijn afgerond, dan willen we het volgende afspreken: Als de veiligheid niet voldoende verbeterd is en het aantal vervoersbewegingen niet is gedaald, dan gaan we niet opnieuw een gespreksronde of inspraak doen, maar gaan we direct over tot een intelligente of harde knip.”

Ook heeft het DB toen toegezegd dat de voorbereidingen voor een knip ondertussen al zullen worden getroffen, zodat bij een eventuele keus hiervoor de invoering meteen hierna kan geschieden en er geen tijd verloren gaat om dit nog te moeten voorbereiden.

Bekijk en beluister dit alles van de vergadering op 4 april 2023 op https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/1040278

Aangezien de tellingen reeds uitwijzen dat het aantal voertuigbewegingen nu al boven de 6.000 per dag ligt, mogen we ervan uitgaan dat de knip op de Osdorperweg nu binnen handbereik ligt. Nu alleen nog de toezegging nakomen…

Voor de nodige achtergrondinformatie zoals besproken in de stadsdeelcommissie:
* https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/930516
* https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/930526

Theo Durenkamp; 2 november 2023.

Zie ook: www.theodurenkamp.nl/artikelen/schoolstaking-1963-voor-veilige-osdorperweg-nog-steeds-actueel

Gebruik de Lutkemeerpolder voor wateropvang en waterberging

Het kon de afgelopen periode niet missen: “Door de opwarming van de aarde is en blijft Amsterdam”, zo laat meteoroloog en NOS-weerman Peter Kuipers Munneke weten in het Parool van 28 oktober 2023, “een van de natste plekken van het nog veel natter wordende Nederland.”

De weerman: “Vroeger viel in Amsterdam nog z’n 700 millimeter per jaar. Nu is dat 850 millimeter en ik verwacht dat er de toekomst in Amsterdam gemiddeld 1.000 millimeter regen per jaar zal gaan vallen.”

Waterbeheer noodzakelijk voor versteend Amsterdam
Om de stad voor te bereiden op al deze nattigheid, spreekt de gemeenteraad regelmatig over te nemen maatregelen zodat in de stad beter regenwater kan worden opgevangen en vastgehouden voor in de droge tijden. Ook de lage Lutkemeerpolder wordt in deze plannen genoemd als geschikte plek om zo nodig onder water te zetten. Raadslid Remine Alberts liet tijdens de commissievergadering Ruimtelijke Ordening weten dat zij het maar vreemd vindt dat de gemeente tegelijkertijd op korte termijn al bouwplannen voor in diezelfde Lutkemeerpolder zou kunnen kunnen gaan goedkeuren.

Zij stelt voor om eerst na te gaan hoe en waar de gemeente water wil gaan opvangen en tot die tijd een bouwstop voor de Lutkemeerpolder in te voeren en om vooral nog geen bouwvergunningen te verlenen. Wethouder Reinier van Dantzig (D66) zegde toe dit te gaan uitzoeken. Misschien dat u de wethouder en de gemeenteraad hierover wilt adviseren en een mail wilt sturen.

Ondertussen proberen de SP, PvdD en 50Plus op 13 november 2023 met een motie ook in Provinciale Staten de bestemming van de Lutkemeerpolder aangepast te krijgen. 

Warm en nat in Amsterdam
Dat het SP-raadslid de aandacht hierop vestigt is niet zo vreemd wie het vervolg van de weersvoorspelling van Kuipers Munneke kent: “Tegen het einde van de eeuw kunnen we Amsterdam qua zomerse hitte vergelijken met het Bordeaux van nu. Tegelijkertijd wordt het, zoals gezegd, ook natter met meer zware buiten in de zomer. Dus het wordt warm en nat.”

Toekomst Lutkemeerpolder blijft gespreksonderwerp in gemeenteraad

Mede op basis van een brief van Voedselpark Amsterdam vroegen raadsleden van de SP en van de PvdD tijdens de commissievergadering Ruimtelijke ordening op 17 oktober 2023 aandacht voor het landelijke gebied en de Oud Osdorpse polder.

In deze brief wordt benadrukt dat steeds meer partijen inmiddels van mening zijn dat veranderde omstandigheden vragen om verandering van beleid.

Steeds meer experts op het terrein van verkeer, wateropslag, natuur en duurzaamheid adviseren de wethouder met klem om geen bedrijventerrein in de Lutkemeerpolder te stichten, maar om de polder groen te houden. Eerder kwam dat advies al van de minister en nu dus ook van waterschap AGV. Durft de ‘groene’ wethouder ook zijn hart te volgen?
Cartoon: Femke van Heerikhuizen.

Wat is nodig om Lutkemeerpolder groen te houden?
Remine Alberts van de SP liet weten dat het getuigt van inzicht van de landelijke politiek dat men daar inmiddels doorheeft dat we zuinig moeten zijn op water en bodem en dat we moeten kappen met het verpesten van het landschap met distributiehallen.

Alberts: “Ondanks dat men buíten Amsterdam beleid aan de huidige inzichten durft aan te passen en ondanks ál het dramatische nieuws over de gevolgen van het veranderde klimaat voor onze stad, blijft dit Amsterdamse College stug vasthouden aan verouderde inzichten en wil dus de gifvrije en vruchtbare landbouwgrond in de Lutkemeerpolder volbouwen met blokkendozen. Ik dien een motie in waarin ik vraag wat er nodig is om die bestemming van de Lutkemeerpolder alsnog aan te passen aan de huidige uitgangspunten en inzichten. Ik wil daar zo spoedig mogelijk een rapportage over ontvangen.” Op 9 november bepaalt de gemeenteraad of de wethouder aan dit verzoek tegemoet moet komen.

Gevolgen veranderde klimaat bekijken
Ook het algemeen bestuur van het waterschap AGV is bezorgd over de gevolgen van klimaatscenario’s voor hun waterschap en wil deze onderzocht zien. Zo blijkt uit hun aangenomen motie van 12 oktober. Begin 2024 wordt het resultaat van dit onderzoek verwacht. De Lutkemeerpolder ligt 4,5 tot 5 meter onder NAP. Om te voorkomen dat er onnodige voorbereidende kosten worden gemaakt, lijkt het logisch om verdere ontwikkelingen in de Lutkemeerpolder ‘on hold’ te zetten.

Rugstreeppadden uit polder verwijderd
Dave de Vos van de PvdD sprak daarnaast zijn zorgen uit over het vangen en verplaatsen van de beschermde rugstreeppadden in de Lutkemeerpolder die op het ogenblik wordt uitgevoerd. Hij agendeerde ook de ‘notitie ‘Landelijk gebied en landbouw Amsterdam‘ voor de volgende commissievergadering op 31 oktober 2023.

Alleen knips op Sloterweg West en Oost voortaan 24/7 dicht

Tijdens de raadsvergadering op 12 oktober 2023 bleek de overgrote meerderheid van de gemeenteraad – in afwijking van het eerder genomen raadsbesluit – de wethouder te steunen om de knips in Nieuw Sloten alleen doordeweeks tijdens de spits af te sluiten.

De knips op de Sloterweg West en Oost zullen wél voor altijd 24/7 afgesloten blijven voor doorgaand verkeer. Alleen lijnbussen en voertuigen met een ontheffing zullen hier nog boetevrij kunnen rijden.

Regelmatig negeren motorvoertuigen de juridisch correct aangegeven en noodzakelijke knip op de Sloterweg-West. Het zou de gemeente sieren om deze knip ook op een ándere – meer communicatieve manier – te markeren. Daardoor neemt de kans af dat bestuurders van motorvoertuigen per ongeluk deze knip passeren en nodeloos na een week of twee automatisch een bekeuring van 110 euro plus 9 euro administratiekosten ontvangen. In september zijn in totaal maar liefst 7.792 boetes uitgedeeld aan automobilisten die zonder ontheffing langs de knip op de Sloterweg reden. Omgerekend gaat het om gemiddeld 259 boetes per dag. Deze opbrengst gaat overigens niet naar de gemeente maar verdwijnt in de zakken van het rijk… Foto: Tamar Frankfurther.

Ontheffingen aanvragen
Op 20 oktober 2023 werden de verkeersbesluiten over de knip op de Sloterweg Oost en op de Laan van Vlaanderen gepubliceerd. Het verkeersbesluit over de Sloterweg West was eerder al genomen en blijft onverminderd geldig. De bewoners en ondernemers van Sloten en Nieuw Sloten kunnen nu per huishouden maximaal twee en per bedrijf maximaal vijf ontheffingen aanvragen. Bewoners en ondernemers van het dorp Sloten / de Sloterweg Westde Sloterweg Oost en Nieuw Sloten ontvingen hierover op 15 oktober een bewonersbrief van de gemeente.

Deze ontheffing is geldig vanaf 1 november om 4 uur ’s nachts en blijft twee jaar geldig. Het kenteken kan tussentijds zo vaak men wil worden gewijzigd. Voor uitleg en aanvragen klik hier.

De gemeente heeft de systeemfout – die ervoor zorgde dat niet alle adressen op Sloten werden herkend – inmiddels verholpen. Iedereen die in aanmerking komt voor het aanvragen van een of meer ontheffingen, kan zijn aanvraag nu wél indienen. Deze storing in het systeem onderstreepte wederom dat dit het gemeentelijke testproject ‘invoering systeem van selectieve toegang ‘ betreft. Zoals beloofd heeft de gemeente ook dit probleem zo snel mogelijk opgelost.

Knips Nieuw Sloten dicht van 7 tot 10 en van 16 tot 19 uur
De beide knips op de Laan van Vlaanderen West en Oost (vlakbij de Plesmanlaan) zullen alleen tijdens de spits worden afgesloten op maandag t/m vrijdag van 7.00 tot 10.00 uur en van 16.00 tot 19.00 uur. SP-raadslid Erik Bobeldijk deed nog verwoede pogingen om steun te verwerven voor zijn beide moties, maar uiteindelijk bleek alleen de PvdD voor de moties te stemmen.

Bobeldijk geeft aan dat het onwenselijk is dat er – zeker omdat er langs deze doorgaande weg basisscholen liggen met lessen tot 15.15 uur – zoveel sluipverkeer door Nieuw Sloten blijft rijden: “Dat is bovendien in strijd met het streven van het College om doorgaand verkeer via het Plusnet Auto af te wikkelen.”

De SP-er beoogde met zijn ene motie te realiseren om de knips in Nieuw Sloten alsnog ook 24/7 te laten werken. In zijn andere motie stelt hij voor om andere varianten te onderzoeken die enerzijds leiden tot een betere bereikbaarheid van het winkelcentrum Belgiëplein en tegelijkertijd óók doorgaand verkeer weren.

Zo nodig gaan ook de knips in Nieuw Sloten (langer) dicht
In haar raadsbrief van 9 oktober 2023 beantwoordt verkeerswethouder Melanie van der Horst diverse schriftelijke vragen en legt zij uit waarom zij tot haar besluit is gekomen. Zij benadrukt hierin ook dat de verkeerssituatie (in Nieuw Sloten) door de gemeente wordt gemonitord en dat – als daar aanleiding toe mocht zijn – snel zal worden ingegrepen.

De wethouder: “Mochten er buiten de spitsperioden toch onoverkomelijke knelpunten ontstaan, dan kunnen we de situatie na een jaar, of eventueel tussentijds, aanpassen bijvoorbeeld door de afsluitingen alsnog 24 uur per dag in te voeren.”

Tamar Frankfurther; 20 oktober 2023.

Dorpsraad eert vrijwilliger Guido Frankfurther met Wapenbord

Hoewel het oud-dorpsraadslid, lid van de vroegere werkgroep Verkeer en Vervoer van Sloten en Oud Osdorp en adviseur op vele terreinen al jaren niet meer op Sloten woont, blijft Guido zich nog altijd inzetten voor het gebied.

De blij verraste Guido Frankfurther (midden op de foto) ontvangt het Wapenbord van Verdienste uit handen van dorpsraadspenningmeester Jennifer Brouwer en dorpsraadsvoorzitter Sjoerd Jaasma. Foto: Irene Hemelaar.

Dorpsraadsvoorzitter Sjoerd Jaasma vertelde bij de overhandiging van het Wapenbord van Verdienste van de Dorpsraad Sloten – Oud Osdorp op 8 oktober 2023, dat hij oprecht verbaasd was dat Guido’s naam nog ontbrak in de lijst met personen die jaarlijks in de Dorpengids staat. Hij vond het wel eens tijd voor ‘een oeuvreprijs’.

Veelzijdige en lange staat van dienst
Slotenaar Ben Meijer wist wel dat Guido in al die jaren nog altijd nooit in het zonnetje was gezet door de Dorpsraad. Toen Ben in 2022 – als ‘hoofdveldwachter’ van het naast gelegen Politiebureautje – betrokken raakte bij zijn initiatief en uitvoering van de komst van de gedenksteen ‘100 jaar annexatie gemeente Sloten’ en de renovatie van de GEB-deurtjes (met tijdscapsule), droeg hij Guido voor. Ben: “Dat werd hoog tijd!” Gezien Guido’s zeer lange en indrukwekkende staat van dienst kwam de Dorpsraad graag aan zijn verzoek tegemoet.

Verkeer en Vervoer in hele landelijke gebied
Guido werd in 1963 geboren in de Comeniusstraat in Slotervaart, maar verhuisde een paar maanden jong al naar Sloten. Hij ging hier naar de kleuterschool De Rietvoorn en naar de Sloterschool die fuseerde met de Professor Ph. Kohnstammschool in Osdorp. Was o.a. lid van de judoclub in het speeltuingebouw en natuurlijk van de speeltuinvereniging. Tijdens zijn middelbareschooltijd was hij al vanaf 1979 als vrijwilliger actief voor het gebied. Van 1984 tot 1990 zat hij in de Dorpsraad. Hij bleef in zijn ouderlijk huis in de Slotense dorpskern wonen tot 1998, maar ook na zijn verhuizing blijft Guido – mede via zijn zus Tamar – nauw betrokken bij het wel en wee van Sloten.

Van 1979 tot 2002 was hij lid en al snel voorzitter van de werkgroep Verkeer en Vervoer van de Dorpsraad. Directe aanleiding om lid te worden van de werkgroep was de aankondiging dat buslijn 19 zijn eindpunt op het Sloterpleintje tegenover de Molen van Sloten dreigde te verliezen. Ondanks stevige protesten en alle mogelijke acties is het toen niet gelukt het eindpunt te behouden. Maar gelukkig was Guido daarmee een ervaring rijker en heeft Sloten daarna wel tot op de dag van vandaag een bus weten te behouden.

Knips in Sloterweg
In die tijd was er nog één werkgroep Verkeer voor zowel Sloten als Oud Osdorp. Op die manier kon de opgedane expertise zo goed mogelijk worden benut. In veel opzichten lijken de verkeerssituaties op de Sloterweg en de Osdorperweg immers op elkaar. Hij legde in die jaren een stevige basis voor de nu gekozen oplossing om alleen nog bestemmingsverkeer toe te laten op de Sloterweg. Voorafgaand aan de recente besluitvorming in de gemeenteraad heeft hij nog zijn steentje kunnen bijdragen door raadsleden van informatie te voorzien.

Ook in de jaren tachtig was er volop aanleiding om rigoureuze maatregelen te treffen, maar toen ontbrak het draagvlak onder de bevolking nog. Een ‘knip’ met kentekenherkenning bestond toen ook nog niet. Sindsdien is de Geer Ban – een brede 2 x 2 rijstrokenweg tussen de afrit van de A4 en Osdorp, waar nu Nieuw Sloten ligt – verdwenen en zijn de woonwijken De Aker en Nieuw Sloten gebouwd en is Osdorp enorm verdicht. Dus was er veertig jaar later toch écht wel voldoende reden om eindelijk maatregelen te treffen.

Voor Osdorperweg alles uit de kast gehaald
Ook voor de Osdorperweg in Oud Osdorp bedacht hij met zijn werkgroep talloze plannen om deze verkeersveiliger te maken. Daarbij kreeg hij ook veel input van de werkgroepleden Evert van Lammeren en oud-dorpsveldwachter Freek Raat. Werkelijk alles werd bedacht en uit de kast gehaald om de verkeerssnelheid en het sluipverkeer te doen verminderen. Van drempels, tot wegversmallingen, beter onderhoud, handhaving en voorlichting. Ook werd er een apart voetpad aangelegd. Guido is ervan overtuigd dat een elektronische knip uiteindelijk daar ook de enige oplossing is.

Herprofilering Dorp Sloten
Eind jaren tachtig oordeelde de gemeente, het toenmalige stadsdeel Osdorp, dat de Slotense dorpskern toe was aan een herinrichting. Guido was degene die dit grote project vanuit de Dorpsraad en de werkgroep trok. Aan de uiteindelijke uitvoering ging een lang en zwaar inspraaktraject vooraf, maar uiteindelijk startte de eveneens zeer langdurige uitvoering van het project. Het stadsdeel heeft zich helemaal aan alle toezeggingen tijdens de inspraak gehouden en in het plan waren allerlei “eisen van esthetische aard die het dorpskarakter betreffen” opgenomen.

In afwijking van de toenmalige gemeentelijke huisstijl is op 10 juli 1990 o.a. besloten de oude klinkers van de Sloterweg te hergebruiken op de Nieuwe Akerweg, Akerpolderstraat en de parkeervakken op de Sloterweg. Op de Osdorperweg tot aan de Vrije Geer werden de oude geelachtige klinkers hergebruikt, waalklinkers kwamen hier op de voetpaden en deze werden teruggelegd op het Kerkrondje rond de Nederlands Hervormde Kerk.

Dorpsplein werd een pareltje
De plaatsing van de werkende oude dorpspomp op het Dorpsplein met de treden met keien, viel ook onder het plan. Deze pomp stond eerst op de plaats van de huidige brandmelder naast het Politiebureautje en was eerder veiliggesteld door Slotenaar Jan Hopman. Het herprofileringsplan omvatte ook de recentelijk plotseling verwijderde goed bij de dorpssfeer passende afvalbakken die al die jaren trots op het pleintje stonden en probleemloos werden geleegd. En ook de spectaculaire verplaatsing van de basketbalpalen naar de speeltuin. De boompjes op het plein zijn tussentijds vervangen, maar nu weer mooi vol en de bankjes staan er goed bij. Het onderhoud van het pittoreske plein zou wel een stuk beter kunnen…

Stegenplan in dorpskern
Het door Guido bedachte Stegenplan – waarin de particuliere eigenaren van 20 stegen zelf betaalden voor het relatief goedkoop laten herstraten van hun grond – zorgde voor een flinke opknapbeurt van het dorp. Op zijn instigatie kregen de stegen ook nieuwe verlichting, waarbij in de smalste stegen wandarmaturen werden bevestigd. Tenslotte was er nog het ‘Bloembakken-adoptieplan’ van Guido. De ronde plantenbakken staan sindsdien op het dorp, werden eenmaal gevuld door het stadsdeel en worden ook nu nog altijd onderhouden door Slotenaren.

Nieuwe lantaarns in dorpskern
Ook de vernieuwing van de straatlantaarns enkele jaren geleden heeft het dorp aan Guido te danken, in die zin dat Guido als stadsdeelwethouder Openbare Ruimte van stadsdeel Centrum (2002-2006) de bestuurlijk trekker was van de herintroductie van deze lantaarns in de stad. In de binnenstad verschenen vooral de Kroonlantaarns uit 1883 in het straatbeeld en de rest van de stad de Ritterlantaarns uit 1898.

Deze nieuwe lantaarns geven twee keer zoveel licht tegen de helft van de energiekosten en bezitten een innovatieve reflector aan de bovenzijde die bestaat uit circa 150 kleine spiegeltjes die zorgvuldig zijn gepositioneerd. Guido geeft aan dat hij het wel vreemd vindt dat deze mooie lantaarns niet staan op de Osdorperweg tussen de Vrije Geer en de Langsom en wél langs het fietspad op de Sloterweg voor Park Haagseweg.

Weilandjereferendum en raadslidmaatschap
Jarenlang was Guido ook lid van het Comité Behoud Weilandje Vrije Geer. Net als velen heeft ook hij een belangrijke bijdrage geleverd aan het succesvolle referendum in 1995. Daarna was hij ook betrokken bij ontwikkeling van het gelijknamige natuurpark.

Later werd Guido voor D66 gemeenteraadslid in Amsterdam. Ook toen vergat hij het landelijke gebied niet. Zo bleef hij aandacht vestigen op de verkeersonveiligheid op de Osdorperweg en Sloterweg en zette hij zich in voor de komst van openbaar vervoer in Oud Osdorp. Op zijn initiatief heeft er toen een jaar lang een taxi gereden die de bewoners bijna gratis naar een locatie in Osdorp reed. Omdat hier weinig gebruik van werd gemaakt, kreeg deze proef geen vervolg.

Damkeien
Toen de Dam in 2000 nieuwe keien kreeg schreef hij de notitie ‘Als er één keitje van de Dam is’ waarin hij voorstelde om de oude damkeien te hergebruiken en te leggen op de oudste en nieuwste plekken van de stad: op het Sloterpleintje (tegenover de Molen van Sloten) en op IJburg. De gemeenteraad ging hiermee akkoord op 1 november 2000. Hoewel het pleintje officieel net buiten het Beschermd Dorpsgezicht Sloten valt, zorgt deze unieke bestrating er nog altijd voor dat het dorpse gevoel bij Sloten ook op dat mooie pleintje nadrukkelijk aanwezig is.

Dit project was de opmaat naar een veel groter project van de kunstenaars Scorsello en Swart, waarbij de rest van de damstenen werden uitgeruild met karakteristieke stenen van de meest bekende pleinen over de hele wereld. Dit leidde tot het kunstwerk ‘De Windroos’ op het Wittenburgerplein in de Oostelijke Binnenstad. Als stadsdeelwethouder Openbare Ruimte was Guido hiervan de bestuurlijk trekker.

Guido kon de kennis die hij in de werkgroep Verkeer en Vervoer en in de Dorpsraad had opgedaan goed gebruiken tijdens zijn wethouderschap en benadrukt altijd dat de basis voor zijn politieke werk in Sloten was gelegd. Zo leerde hij van dorpsraadvoorzitter Ko Kuiper hoe je “eigenlijk onmogelijke ideeën voor elkaar moest krijgen en dat de aanhouder meestal wint”.

Actief voor de Molen van Sloten
Toen zijn vader P. Hans bedacht “dat het wel leuk zou zijn als Sloten zijn molen terug zou krijgen” was hij als ‘zoon van’ al snel betrokken bij alle acties die de komst en bouw van de Molen van Sloten mogelijk moesten maken. Later werd hij vrijwilliger van de molen en verleende vele malen hand-en-spandiensten. Hij zorgde er in 2012 ook voor dat de film ‘Twee Eerste Stenen’ over de totstandkoming van de molen werd gemaakt.

Hiermee gaf hij invulling aan een plan van P. Hans, die in 1996 overleed, maar wel al een plan had klaarliggen voor de verschillende versies van deze film. Er moest ook een kortere toeristische versie komen met daarin de vele hoogtepunten van de bouw tot en met de opening door Koningin Juliana op 11 september 1991. En een versie over de bijzondere vrijwilligersorganisatie die de Molen van Sloten sindsdien overeind houdt.

Oud-dorpsraadvoorzitter Ko Kuiper herinnerde de aanwezigen na de overhandiging van het Wapenbord nog aan het feit dat Guido in zijn tijd als gemeenteraadslid rond de eeuwwisseling, samen met raadslid Peter Meijer, de bouw van het Kuiperijmuseum had mogelijk gemaakt. Ko: “Zonder de huidige verhuur van het Kuiperijmuseum zou de Molen van Sloten nu niet meer kunnen bestaan. Eigenlijk heb je dus ook de molen gered”.

Gedenksteen annexatie 1921
Guido’s voorlopig laatste project op Sloten was de plaatsing van een gedenksteen in 2022 ter herinnering aan 100 jaar annexatie gemeente Sloten. Hij vond dat er tijdens de coronajaren veel te weinig aandacht was besteed aan dit belangrijke feit dat voor velen destijds buitengewoon werd betreurd. Bij de onthulling van de steen door burgemeester Halsema, die geplaatst is in de muur achter de brandmelder, memoreerde Guido dan ook dat dit geen feestelijke dag, maar gedenkdag was. Aan het maken van de steen en de plaatsing was door talloze bewoners en bedrijven binnen en buiten het dorpsraadgebied en stadsdeel Nieuw-West meebetaald.

Naast de plaatsing van de gedenksteen, liet Guido de twee authentieke GEB-deurtjes in dezelfde muur restaureren. Deze verkeerden in een erbarmelijke staat. Achter de linker deur bevindt zich nu een originele telefoon, waarmee het personeel van de openbare verlichting kon bellen met hun kantoor en achter de rechter deur bevindt zich een tijdscapsule met bijdragen van vele inwoners van Sloten.

Tot slot is Guido al jaren lid van de Commissie van Advies van de Dorpsraad en staat hij klaar om dit bestuur desgewenst te adviseren. En op de achtergrond verliest Guido Sloten nooit uit het oog…

Tamar Frankfurther; 9 oktober 2023.