Norm van 6.000 voertuigen op Osdorperweg wordt ruim overschreden
“Als er over de Osdorperweg in Oud Osdorp per etmaal meer dan 6.000 motorvoertuigen rijden, zal de gemeente passende verkeersmaatregelen op de smalle dijkweg gaan treffen”, zo beloofde portefeuillehouder Emre Ünver van stadsdeel Nieuw-West herhaaldelijk en ook weer tijdens de stadsdeelcommissievergadering van 4 april 2023.
Uit de verkeerstellingen die de gemeente van 6 juni tot en met 12 juli 2023 op de Osdorperweg heeft gehouden blijkt dat deze grens ruim wordt overschreden: Zelfs in de stillere zomermaanden reden er al 7.000 motorvoertuigen over de Osdorperweg tussen de Ookmeerweg en de Joris van den Berghweg.
Dagelijks zijn er vele bijna-ongelukken op de Osdorperweg. Nu officiële onderzoeksresultaten aangeven dat er dagelijks meer motorvoertuigen over de smalle dijkweg rijden dan verantwoord is, moet de gemeente snel maatregelen treffen.
Foto: Theo Durenkamp.
Maximaal 6.000 motorvoertuigen per etmaal
Het doel was om de Osdorperweg zo in te richten dat het aantal verkeersbewegingen per etmaal onder de 6.000 zou blijven. Aangezien de Osdorperweg een zogenaamde erfontsluitingsweg is, geldt volgens de normen van CROW eigenlijk dat hier maximaal 5.000 verkeersbewegingen per etmaal toegestaan zouden moeten zijn, maar de gemeente Amsterdam houdt het aantal van 6.000 als grens aan.
Veel meer dan de toegestane 6.000 voertuigen per etmaal
In opdracht van de gemeente Amsterdam heeft onderzoeksbureau Trajan uit Haarlem gedurende 37 dagen in juni en juli 2023 een telling van verkeersbewegingen op de Osdorperweg gehouden. Hiervoor werden er twee tellussen geplaatst op het noordelijke en zuidelijke deel van de Osdorperweg. Zelfs in deze rustiger zomermaanden bleken er maar liefst 347.789 motorvoertuigen over de hele Osdorperweg gereden te hebben. Dat komt neer op gemiddeld ongeveer 9.400 voertuigen per etmaal. Niet alle motorvoertuigen reden over de hele weg.
De onderzoekers geven aan dat zij ervan uitgaan dat doorgaand verkeer ook via de zijwegen van Oud Osdorp naar zijn bestemming is gereden. Ook al beperkt het onderzoek zich tot twee meetpunten op de Osdorperweg, toch is nader onderzoek overbodig. Het onderzoek toont immers ook aan dat er per etmaal 7.000 motorvoertuigen het zuidelijke meetpunt passeerden. Dat is ruim boven de toegestane norm van 6.000 motorvoertuigen per etmaal.
Rijsnelheid dik boven de toegestane 30 km/uur
Ook de rijsnelheid werd gemeten. Die bedroeg ter hoogte van het noordelijke meetpunt 48 km/uur en op het zuidelijke meetpunt 42 km/uur. Hierbij moet worden aangemerkt dat het vreemd is dat de beide meetpunten vlakbij de bocht en een wegversmalling zijn aangebracht. “Waarom heeft het onafhankelijke onderzoeksinstituut Trajan voor deze plekken gekozen waar verkeer moet afremmen en niet op twee van de vele rechte stukken van de weg waar men – op bepaalde tijden en zeker ook tijdens de spits en ’s nachts – vele malen sneller rijdt. Deze getallen geven dus geen eerlijk beeld. Maar goed, zelfs op de meetplekken waar men toch al langzamer rijdt, is de snelheid nog te hoog. Zeker nu sinds 8 december 2023 op de hele weg 30 km/uur geldt.”, aldus de werkgroep.
Aangezien er niet gehandhaafd wordt op snelheid is het veilig om te veronderstellen dat het sluipverkeer sinds de instellen van 30 km/uur zich niet plotseling netjes aan de lagere maximum snelheid is gaan aanhouden. Ook omwonenden nemen geen snelheidsverlaging waar. De te hoge snelheden – zeker op de rechte stukken van de weg – zullen dus onveranderd gelden.
Ondanks gevaar veel fietsers
Het is opvallend dat – ondanks het grote gevaar dat fietsers op de Osdorperweg lopen – er toch dagelijks ongeveer 900 fietsers langs het zuidelijke meetpunt zijn waargenomen en ongeveer 500 op het noordelijke deel van de weg zijn geregistreerd. De weg voldoet dus duidelijk in een fietsbehoefte en het is daarom logisch en verstandig dat de gemeente indertijd heeft bepaald dat de Osdorperweg onderdeel uitmaakt van het Hoofdnet Fiets.
Wie dat wil, kan de beschikbare resultaten van het verkeersonderzoek en de tellingen die hieraan ten grondslag liggen, ook zelf bekijken.
Geheime onderzoeksresultaten?
Hoewel de werkgroep Oud Osdorp en andere bewoners herhaaldelijk bij de gemeente informeerden naar de resultaten van deze verkeerstellingen maakte de gemeente de cijfers niet uit eigen beweging openbaar. Daarom heeft bewoner Hans de Waal via de Wet open overheid (Woo) verzocht de onderzoeksresultaten vrij te geven. Het is onduidelijk waarom de gemeente ervoor koos om deze informatie niet te delen. Het blijft ook een raadsel waarom het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel – na zelf kennis genomen te hebben van de duidelijke onderzoeksresultaten – niet meteen over is gegaan tot het nemen van verkeersmaatregelen om de verkeersveiligheid op de duidelijk overbelaste Osdorperweg zo snel mogelijk te verbeteren.
De gemeente is als eigenaar van de openbare ruimte immers verantwoordelijk voor de verkeersveiligheid op de Osdorperweg. Niet dat iemand zit te wachten op een zwaar ongeluk, maar als de gemeente de verkeerssituatie niet veilig maakt zal de gemeente bij ernstig letsel vermoedelijk financieel op de blaren moeten zitten. Deze ernstige situatie bestaat al sinds 31 juli 2023, de datum waarop het onderzoeksbureau Trajan uit Haarlem de onderzoeksresultaten met de gemeente deelde.
Gemeente moet snel maatregelen treffen
Een bewoner: “Zeker nu uit hun eigen onderzoek blijkt dat er veel te veel en veel te snel (vracht)verkeer over de smalle weg rijdt, is de gemeente verantwoordelijk voor onze veiligheid. Het is hier notabene Hoofdnet Fiets. Ünver heeft met droge ogen beloofd maatregelen te gaan treffen als hier meer dan 6.000 motorvoertuigen per etmaal rijden. Nou dat wordt dik overschreden. Ik zou zeggen: Gemeente, ga snel aan de bak!”
Dat de gemeente nog geen verdere actie heeft genomen, zou komen omdat ambtenaren van mening zijn dat de verkregen onderzoeksresultaten vragen om een nadere analyse. De bewoners begrijpen daar niets van. Zij zijn van mening dat de onderzoeksresultaten (aantal en rijsnelheid) verkregen tijdens de stillere zomermaanden alle noodzakelijke duidelijkheid bieden.
7 van de 9 uitgangspunten Osdorperweg niet gerealiseerd
Hier bovenop geldt dat de gemeente zeven van de negen eisen die in 2021 zijn vastgelegd in de democratisch vastgelegde Nota van Uitgangspunten Osdorperweg niet heeft behaald. Het is niet gelukt om:
* te voorkomen dat de Osdorperweg een verbindingsweg voor doorgaand verkeer blijft,
* minder dan 6.000 motorvoertuigen per etmaal over de Osdorperweg te laten rijden,
* ervoor te zorgen dat die motorvoertuigen met een snelheid van maximaal 30 km/uur over de weg rijden,
* te zorgen voor een technische weginrichting zodat vrachtverkeer te midden van langzaam verkeer veilig Osdorperweg over de weg kan rijden,
* langs de weg parkeervoorzieningen aan te brengen,
* ruimte voor voetgangers te creëren, zodat zij veilig van de weg gebruik kunnen maken en
* meer bescherming te bieden aan fietsers op de Osdorperweg.
Het is wel gelukt om:
* de woningen en bedrijven aan de Osdorperweg bereikbaar te houden,
* de bestaande bomen te behouden.
Voor uitleg bij al deze negen punten klik hier.
Noodzakelijke maatregelen
Wie alles hierboven heeft gelezen, kan slechts concluderen:
* na de renovatie beantwoordt de weg niet aan 7 van de 9 gestelde uitgangspunten en
* er rijdt teveel verkeer met een te hoge snelheid over de Osdorperweg.
Dit leidt tot de duidelijke conclusie dat er direct maatregelen moeten worden getroffen om de verkeersveiligheid van de Osdorperweg te garanderen. De werkgroep Landelijk Oud Osdorp en andere bewoners denken aan deze maatregelen:
1. Eén of meer knips instellen zodat doorgaand sluipverkeer onmogelijk wordt gemaakt. Deze oplossing is door de stadsdeelbestuurders toegezegd tijdens diverse vergaderingen en laatstelijk op 4 april 2023. Het mag niet zo zijn dat er opnieuw weer nieuwe onderzoeken worden gedaan, waarvan de resultaten alleen maar het eerder vastgestelde beeld zullen bevestigen. Tijdens bovengenoemde vergadering heeft ook de stadsdeelcommissie benadrukt dat er geen verdere onderzoeken nodig zijn.
Mocht er gekozen worden voor een knip in de Osdorperweg, dan zullen alle woningen en bedrijven voor iedereen bereikbaar blijven. Ook tijdens het zeven maanden durende groot onderhoud van de Osdorperweg was dit het geval. Een knip leidt dus niet tot onbereikbaarheid. Mogelijk kan hier een vergelijkbaar regime als nu al geldt op de Sloterweg worden ingevoerd.
2. Handhaving op snelheid. In Nieuw-West staan op diverse locaties mobiele snelheidscamera’s. Waarom niet op de Osdorperweg? En dan bij voorkeur verschillende permanente palen met een wisselende camera.
3. Inhaalverbod voor de gehele weg in plaats van nu nog alleen in de dorpskern van Oud Osdorp in slechts één richting.
4. Handhaving van de breedte- en gewichtsbepalingen, dus bekrachtiging van het verkeersbesluit uit 1963 om zwaar vrachtverkeer te weren.
5. Wisselend éénrichtingsverkeer met verkeerslicht in de gevaarlijke bocht van de oude dorpskern met een smallere rijbaan.
6. Verbetering van het voetpad: verbreding op diverse plekken waar de breedte tekortschiet (waar het voetpad nu uit slechts één of twee tegels bestaat) en onderhoud waar nodig: onder het viaduct en waar begroeiing het pad overwoekert.
Toezegging nú nakomen
Reeds op 31 mei 2022 deed stadsdeelbestuurder Emre Ünver de duidelijke toezegging om alle voorbereidingen voor een knip bij al voorbaat te treffen, zodat deze meteen na vaststelling van mogelijk tegenvallende onderzoeksresultaten zou kunnen worden ingevoerd. Bijna een jaar later, op 4 april 2023, nam de stadsdeelcommissie in meerderheid een motie dat in dát geval niet opnieuw weer eerst allerlei onderzoeken zouden worden gehouden, maar maatregelen meteen zouden worden ingevoerd.
Er rest na dit alles geen andere conclusie dan dat het stadsdeelbestuur zijn eerdere toezeggingen nu moeten nakomen. “Opnieuw wegkijken of redenen aanvoeren voor verder uitstel of nieuw onderzoek is na al die jaren en de gedane toezeggingen nu écht geen optie meer”, aldus de verontruste groep bewoners die afgelopen week hiervoor in spoedoverleg bijeen kwam. De werkgroep Landelijk Oud Osdorp zal hierover op 19 december 2023 bij de stadsdeelcommissie en later ook bij de gemeenteraad gaan inspreken. Een definitieve oplossing voor de verkeersgevaarlijke weg is daarmee eerder dan ooit tevoren heel nabij.
Theo Durenkamp en Tamar Frankfurther; 15 december 2023.
Resultaten van het archeologisch onderzoek op Sloterweg 734
Uit: Archeologische kroniek 2022 – Provincie Noord-Holland – pagina 24.
In juli 2022 werd de tuin rond Sloterweg 734 tot een meter onder het maaiveld gesaneerd. Op het langgerekte perceel haaks op de Sloterweg staat een boerderij die bestaat uit een woonhuis uit 1915 met een aangebouwde stal uit 1939 en een losstaande schuur. Het perceel is aan weerszijden begrensd door een smalle sloot.
De Sloterweg is van oorsprong de achter-kade van de 11de-/12de-eeuwse ontginningen van de Sloterpolder. Archeologisch onderzoek op diverse locaties langs deze weg hebben al een rijke geschiedenis aan het licht gebracht. Deze geschiedenis vormde de aanleiding om de sanering archeologisch te begeleiden. Historische kaarten van Cornelis Koel uit 1675, van het Burgerweeshuis uit 1687 en het Kadastraal Minuutplan van 1832 tonen aan dat het perceel in ieder geval vanaf 1675 continu bebouwd is geweest.
De ontgraving rond de bestaande bebouwing heeft bouwsporen zichtbaar gemaakt, waaruit blijkt dat het voorste deel van het huis in 1915 is gebouwd met gebruikmaking van de fundering van zijn voorganger, bestaande uit muurwerk opgetrokken in oranjerode baksteen van 18 x 9 x 4 cm. Het achterste deel van het huis en de aangrenzende stal bleken gefundeerd op een betonconstructie die iets boven de bakstenen fundering van de voorganger was aangelegd. Om ruimte te maken voor de heipalen was dit muurwerk lokaal verwijderd. Tegen de achterzijde van de stal kwamen uitbraaksporen aan het licht, waaruit kan worden geconcludeerd dat de stal ooit bijna 7 meter langer was. Aardewerkscherven uit dit sloopniveau dateren uit de 17de en 18de eeuw. Het lijkt erop dat we hier te maken hebben met een langwerpige boerderij overeenkomstig het gebouw op het Kadastrale Minuutplan van 1832.
Aan de westzijde van het huis lag een nog intacte waterkelder. Op het gewelf stond het gemetselde mangat, waarop de oorspronkelijke natuurstenen putmond nog aanwezig was. In een latere fase is deze putmond opgemetseld naar een hoger niveau en was met PVC-pijp een verbinding gemaakt tussen de waterkelder en de huidige dakgoot.
Eveneens aan de westzijde kwamen in de tuin beschoeiingsresten aan het licht, die parallel liepen aan de huidige sloot. De tussenliggende ruimte was ooit aangeplempt met zand en puin. In deze vulling zaten concentraties aardewerkscherven, die dateren van het midden van de 17de tot in de 19de eeuw.
Na het ontgraven van de vervuilde grond rond de huidige schuur op de noordoostpunt van het perceel bleek dat dit gebouw op identieke wijze was gefundeerd als de stal uit 1939 en vermoedelijk daarmee uit dezelfde fase dateerde. Het archeologische onderzoek bevestigt het beeld dat de gebruiksgeschiedenis van dit perceel in ieder geval teruggaat tot circa 1650. Het is niet uitgesloten dat er op de plek van de bestaande boerderij bewoningssporen te vinden zijn die verder teruggaan in de tijd.
Monumenten en Archeologie, Gemeente Amsterdam, Jørgen Veerkamp
Resultaten van het archeologisch onderzoek op Sloterweg 711-715
Uit: Archeologische kroniek 2021 – Provincie Noord-Holland – pagina 39.
In januari en februari 2021 is een Inventariserend veldonderzoek – proefsleuven (IVO-p) met aansluitend een opgraving uitgevoerd op Sloterweg 711-715 in Amsterdam Nieuw-West.
Na het onderzoek is de locatie vrijgegeven voor nieuwbouw. De Sloterweg kent zijn oorsprong als achterkade in het ontginningslandschap rond Sloten; het dorp dat in 1921 door Amsterdam werd geannexeerd en tegenwoordig door de stad is ingekapseld. Vanaf de 14de eeuw ontwikkelde het pad op de achterkade zich tot een belangrijke verkeersader tussen Amsterdam, Haarlem en het agrarische achterland van Sloten. Bepalend hierin was het Mirakel van Amsterdam in 1345, waarmee de Sloterweg deel ging uitmaken van de bedevaartsroute die pelgrims leidde naar de Heilige Stede aan het Rokin. In de eeuwen die volgden raakte de bebouwing langs de weg steeds meer op de stad georiënteerd. Tal van boerderijen werden omgebouwd tot herbergen en uitspanningen – voorzieningen waar reizigers hun paard konden stallen om iets te nuttigen of de nacht door te brengen.
Eén van die herbergen, zo blijkt uit verschillende 17de-eeuwse kaarten en bronnen, was de Rode Leeuw – een herberg annex dranklokaal op de grens tussen Amsterdam en Sloten. Een strategische ligging, niet alleen voor een korte tussenstop, maar ook voor wie buiten bereik van de stedelijke accijns één of misschien meerdere alcoholische versnaperingen wilde nuttigen. Omstreeks 1832 moet het oude herbergterrein er verstild bij hebben gelegen. Volgens de kadasterkaart bestond de enige bebouwing op dat moment nog uit een stal, waarvan bekend is dat deze in 1873 werd gesloopt, waarna in 1874 het oude herbergterrein werd overbouwd met een rijtje landarbeiderswoningen.
De kleinschalige huisjes wisten het tot 2020 aan de Sloterweg uit te houden, te midden van de steeds verder oprukkende stedelijke bebouwing.
Het archeologische onderzoek bracht de Rode Leeuw weer voor even in het zicht. De geschiedenis van het complex begon in de late 16de eeuw toen het drassige veenland, inmiddels ingedrukt tot 2,50 m -NAP, voor het eerst bouwrijp werd gemaakt door rietmatten uit te leggen. Op een ophoogpakket van voornamelijk klei- en veenzoden van ruim een meter dik werden stiepen geplaatst, waarschijnlijk voor een stal of boerderij.
In het tweede kwart van de 17de eeuw volgde de verbouwing tot een herberg, die bestond uit twee rechthoekige panden op een geïmproviseerde fundering van hergebruikte dakpannen en houten balkjes. Het complex bleek te bestaan uit twee parallel geplaatste panden van circa 12 x 7 m haaks op de Sloterweg, overeenkomstig een prekadastrale kaart van de percelen langs de Sloterweg uit 1687 uit het kaartboek van het Burgerweeshuis.
Rondom de centrale haardplaats van het westelijke pand lag een zandvloer waarin allerlei kleine voorwerpen waren achtergebleven, vooral veel rookpijpen, maar ook een dobbelsteen, een bikkel, muntjes en knikkers. Een tweede grote stort van rookpijpen lag in de insteek van een diep ingegraven waterput in het oostelijke pand. De datering van de tientallen rookpijpen uit deze contexten vertoont een duidelijke piek in het midden van de 17de eeuw. De 18de en 19de eeuw zijn aanzienlijk minder vertegenwoordigd in het vondstenspectrum van de vindplaats, wat verband zal houden met het verdwijnen van de herbergfunctie op het terrein. De uitwerking van het onderzoek bevindt zich momenteel nog in een vroege fase. Parallel hieraan loopt een historisch onderzoek naar de ongetwijfeld roerige geschiedenis van De Rode Leeuw.
Gemeente Amsterdam, Monumenten en Archeologie, Thijs Terhorst
Resultaten van het archeologisch onderzoek op Sloterweg 1269
Uit: Archeologische kroniek 2019 – Provincie Noord-Holland – pagina 25.
Op 14-16 november 2018 en 7 januari 2019 heeft Monumenten en Archeologie Amsterdam een Inventariserend Veldonderzoek uitgevoerd op het perceel Sloterweg 1269.
Aanleiding voor het IVO was de nieuwbouw van een appartementencomplex op deze locatie midden in de historische dorpskern van Sloten. Het huidige dorp is waarschijnlijk een tweede fase van het oorspronkelijke ‘Sloton’ dat in 1040 voor het eerst in historische bronnen opduikt, en door de historisch-geograaf De Cock even ten zuiden van de Sloterplas wordt geplaatst.
Diens collega De Bont zoekt de vroegste bewoning ten zuiden van de weg, maar deze theorie lijkt minder aannemelijk, aangezien middeleeuwse vindplaatsen zich vooralsnog beperken tot de noordzijde. De oudste bewoningsresten dateren vanaf de 12de eeuw en werden in 1991 bij de opgraving van een huisterp onder het Dorpsplein opgegraven. Doel van het IVO op Sloterweg 1269 was om vast te stellen of deze terpbewoning zich voortzette aan de zuidzijde van de weg.
Voor het IVO werd haaks op de Sloterweg een profielsleuf aangelegd, die het volgende beeld van de bodemopbouw opleverde. Het natuurlijk veen lag rond 2,50 m onder N.A.P. en was afgedekt door een venige ophogingslaag die op basis van een dendrochronologisch gedateerde eikenhouten plank na 1552 is gedateerd.
Op 2,10 m onder N.A.P. werd deze laag afgedekt door een 60 cm dik ophogingspakket van venige klei, die aan de wegzijde werd begrensd door een lichte houtconstructie – mogelijk een restant van een beschoeiing aan een later gedempte perceelsloot parallel aan de Sloterweg. In de 17de / 18de eeuw werd het terrein opnieuw opgehoogd, waarbij de sloot werd gedempt, maar dit niveau was grotendeels verstoord bij de bebouwing van het terrein vanaf omstreeks 1900. Aangezien sporen van een middeleeuwse huisterp ontbraken en de ontgraving voor de nieuwbouw beperkt zou blijven tot de jongere bodemlagen is het terrein vrijgegeven voor bouwontwikkeling.
Gemeente Amsterdam, Monumenten en Archeologie, Thijs Terhorst
Resultaten van het archeologisch onderzoek op de Leeuwendalersweg
Uit: Archeologische kroniek 2009 – Provincie Noord-Holland – pagina 15.
In augustus 2009 vond een archeologisch noodonderzoek plaats in de bouwput Kolenkit Zuidelijk Veld Fase 1 in stadsdeel Bos en Lommer.
Op 3 m onder de huidige Leeuwendalersweg zijn goed geconserveerde 17de- en 18de-eeuwse bewoningssporen gedocumenteerd. Deze vindplaats bleek relevant voor het opvullen van de kennislacune over de materiële cultuur van 18de-eeuwse huishoudens in het landelijk buitengebied van Amsterdam. In gebieden van de 20ste-eeuwse westelijke stadsuitbreidingen zijn archeologische overblijfselen doorgaans moeilijk toegankelijk vanwege de grootschalige ophogingen met 2 tot 3 m zand.
De gebruikelijke methode van proefsleuven is weinig effectief voor sondering of vondstberging.
De vroegste gebruikssporen op de vindplaats dateren uit de 17de eeuw. Toen is, waarschijnlijk met de inpoldering van het naastgelegen Sloterdijkermeer in 1644, het veen opgehoogd. Tot de oudste bebouwingsfase in de 17de eeuw of begin 18de eeuw behoorde een rechthoekig gebouw van anderhalfsteens muurwerk, gefundeerd op langshout.
Het muurwerk was gesloopt tot gemiddeld 2,6 m onder N.A.P. De stratigrafische opbouw van het terrein wees op een oorspronkelijk maaiveldniveau ten tijde van de gebruiksperiode van 2 m onder N.A.P. Het gebouw lag aan de voormalige Sloterdijkermeerweg, die tussen de polder en het noordelijker gelegen Sloten liep en in het maaiveld gemarkeerd was als een verhard tracé ten oosten van het gebouw. Gezien de bouwwijze en inrichting was het een schuur of stal. De ondergrond binnenin bestond uit een afwijkende zandige kleivulling die vermengd was met huishoudelijk aardewerkafval uit de gehele 18de eeuw. Deze vulling was waarschijnlijk de oorspronkelijke vloer die met aangevoerd materiaal (afval, grond) was opgehoogd om wateroverlast tegen te gaan.
Aangezien de bovenste 0,5 m van het historische loopvlak ontbrak, blijft de optie open of het een ophoging over een langere periode betrof of dat er sprake was van een eenmalige stort in het laatste kwart van de 18de eeuw.
De ontbrekende bovenste 0,5 m van het loopvlak kan eventueel nog jonger 19de-eeuws materiaal bevat hebben dat op een langere doorlooptijd geduid zou kunnen hebben. De vondsten vormen geen gesloten complex dat, zoals een beerput, direct met een specifiek perceel of woonhuis verband houdt. Wel houden ze verband met afval van huishoudens uit de directe omgeving. Vergelijking van deze vondsten met die van vindplaatsen in de historische binnenstad kan informatie bieden over de materiële cultuur van huishoudens in de stad en het plattelandsgebied er direct buiten.
Hoewel de verzameling vondsten beperkt en zeker niet representatief was, zijn de overeenkomsten tussen dit aardewerkspectrum en dat van stedelijke beerputten opvallend. In beide contexten komen vergelijkbaar rood- en witbakkend aardewerk, steengoed, faience, pijpen en Engels industrieel aardewerk voor, zij het in afwijkende hoeveelheden.
Opmerkelijk was een creamware bordje met Patriottistische propaganda. Dit is een betrekkelijk zeldzame vondst waarvan tot nu toe maar één exemplaar bekend was in Amsterdam, namelijk van een vindplaats in de woonbuurt van de havenarbeiders op Oostenburg.
Gemeente Amsterdam, Bureau Monumenten en Archeologie, Jerzy Gawronski
Grote steun voor gezin, manege en kaasboerderij bij de Akersluis
Als gevolg van de ontstane ophef en de in record tempo opgehaalde 1.674 handtekeningen voor de petitie tot Behoud van Mandy’s Pony Plezier en kaasboerderij Sloten heeft vastgoedontwikkelaar Midvast zijn hekken op 23 november 2023 snel weer verwijderd.
De familie van Drunick was reuze opgelucht dat de hekken – die op 16 november het erf helemaal hadden afgesloten – helemaal werden verwijderd. Totdat de handhavers van de gemeente een week eerder die hekken hadden verplaatst konden de kinderen de manege niet meer bereiken, konden de klanten geen kaas kopen bij de Kaasboerderij en kon de familie Van Drunick de openbare weg niet meer bereiken…
Dankzij de overweldigende steun kon de vastgoedontwikkelaar niet anders dan zijn hekken – die om onduidelijke redenen een gebied afzetten dat veel groter was dan de plek waarop het vergunde hotel zou moeten komen – op 23 november 2023 al weer snel te verwijderen. Mandy van Drunick maakte vlák daarvoor nog een foto van de tekeningen op de hekken die kinderen al hadden gemaakt om de manege te steunen.
Dankzij handhaving weer toegang naar openbare weg
De familie verbaasde zich erover toen zij hoorde dat portefeuillehouder Doevendans van stadsdeel Nieuw-West op vragen van stadsdeelcommissielid Piet Boon antwoordde dat de oprit naar de Akersluis níet volledig afgesloten was geweest door Midvast. Daarmee citeert zij namelijk de onjuiste weergave van wat er feitelijk gebeurd is, zoals Midvast uitdraagt in zijn reactie naar AT5. Niemand snapt waarom de portefeuillehouder zich zo laat inpakken door de ontwikkelaar, niet bij haar eigen handhavingsambtenaren informeert wat de feitelijke situatie was en niet pal gaat staan voor het belang van de ten onrechte benadeelde burgers in haar stadsdeel.
Veel vragen blijven onbeantwoord
Midvast had eerder aangegeven dat deze hekken geplaatst moesten worden ter voorbereiding op bouwactiviteiten. Nu laat de vastgoedontwikkelaar weten dat er voorlopig niet gebouwd gaat worden en dat de hekken dus tijdelijk weg kunnen. Ondertussen blijft deze vraag hangen: Als de ontwikkelaar zijn vergunde hotel op de parkeerplaats wil gaan bouwen, dan zal het niet nodig zijn om daarnáást de oprit naar het huis, manege en kaasboerderij af te sluiten? Bovendien, moeten de twaalf pony’s natuurlijk – ook nog als de parkeerplaats wordt bebouwd en het hotel er straks staat – gewoon vrij naar de rijbak tussen de sloot en het parkeerterrein kunnen blijven lopen. Anders kunnen ongeveer honderd kinderen tussen de 6 en 12 jaar hun rijlessen niet volgen. Het blijft dus duister waarom Midvast overging tot het plaatsen van deze hekken.
“Dank jullie wel voor jullie steun!”
Gerard, Tini en Mandy van Drunick zijn dolblij met en dankbaar voor de enorme steun die zij in de afgelopen periode hebben gekregen. “We worden er best wel een beetje verlegen van. Die steun is erg waardevol en geeft ons alle kracht en energie om door te vechten vanuit verbinding. Want, dat is wat door die vreemde actie van Midvast hier is ontstaan: verbinding in dit unieke stukje Amsterdam, dat eventjes zelfs landelijk en wereldnieuws werd. We kregen zelfs steun uit Frankrijk, België en… Nieuw-Zeeland!”
De familie probeert nu eerst tijdens een gesprek met advocaten helderheid te krijgen over de bedoelingen en plannen van vastgoedontwikkelaar Midvast en zo nodig wordt de rechter ingeschakeld. “En”, zo laat Mandy afsluitend weten, “zo nodig doen we opnieuw een beroep op jullie steun. We houden jullie ook via de Nieuwsbrief Sloten-Oud Osdorp op de hoogte.”
Tamar Frankfurther; 4 december 2023.
Woonhuis, kaasboerderij en manege aan de Akersluis afgesloten met hekken van vastgoedontwikkelaar
“Hoe is het mogelijk?”, klinkt het overal op Sloten: “Wat hebben al die vastgoedontwikkelaars toch allemaal op Sloten te zoeken? Waarom doen ze elke keer opnieuw weer alsof ze alleen op de wereld zijn en hebben ze geen oog voor de omgeving waarin zij willen bouwen?”
Na lange tijd van stilte en stilstand liet projectontwikkelaar Midvast op donderdagmorgen 16 november 2023 plotseling hekken plaatsen rond zijn grond aan de Akersluis.
Dankzij het ingrijpen van handhavers van de gemeente zijn de manege en de kaasboerderij aan het adres Akersluis 6 vooralsnog prima bereikbaar. Iedereen kan hier dus kaas blijven kopen, paardrijlessen blijven volgen en de familie Van Drunick kan weer gewoon naar buiten om boodschappen te doen.
Foto: Tamar Frankfurther; 18 november 2023.
Woning, kaasboerderij en manege onbereikbaar vanaf openbare weg
Midvast is formeel ook eigenaar van de oprit vanaf de Akersluis naar het woonhuis van de Gerard, Tini en Mandy van Drunick, Kaasboerderij Sloten en Manege Mandy’s Ponyplezier. Vreemd genoeg werd in opdracht van de vastgoedontwikkelaar ook de oprit vanaf de Akersluis ‘gewoon’ maar even rücksichtsloos met hekken afgesloten. Daardoor kon niemand meer de openbare weg bereiken of andersom vanaf de openbare weg de woning, winkel of manege bereiken. Terwijl hier toch overduidelijk een recht van overpad geldt. Vanaf 1991 – het bewijs hangt in de vorm van een luchtfoto in de kaaswinkel – bereikt de familie voor al zijn activiteiten zijn percelen al via deze oprit. Handhavers van de gemeente hebben de hekken – in afwachting van de rechterlijke uitspraak in een kortgeding hierover – aan de kant gezet.
Een hotel naast de brouwerij en de molen?
Al langer was bekend dat vastgoedontwikkelaar Midvast indertijd nét op tijd – voordat het hotelbeleid van de gemeente Amsterdam geen enkel nieuw hotel meer toestond binnen de gemeentegrenzen – een vergunning hiervoor had aangevraagd. Om die procedure te kunnen starten kocht Midvast het perceel waar vroeger restaurant Syriana was gevestigd al jaren geleden aan.
Vervolgens volgde een lange strijd tussen het dorp en de vastgoedontwikkelaar over het bouwplan, maar uiteindelijk lag er dan toch een bouwplan voor een hotel op tafel waarvoor Midvast zijn bouwvergunning kreeg. Van het oorspronkelijke plan van de vastgoedontwikkelaar was inmiddels niets meer over: Het hotel kon immers niet de hoogte in, omdat de Molen van Sloten dan geen wind meer zou vangen. Deze vergunning geldt voor een relatief klein hotel met 45 kamers zonder eigen restaurant. Na de vergunningsverlening zijn er nooit bouwactiviteiten gestart. Nee, het werd het stil. De ontwikkelaar ging in alle rust op zoek naar een belangstellende partij voor een hotel op deze plek naast Brouwerij De 7 Deugden. Die belangstelling viel meteen al tegen en toen diende ook corona zich nog eens aan. Ook daarna bleef het stil.
Het is onduidelijk of Midvast de hekken nu plaatst om het vergunde hotel hier alsnog te gaan bouwen. Maar te allen tijde moet de familie Van Drunick natuurlijk toegang houden tot hun eigen huis, moeten de leveranciers en klanten naar de Kaasboerderij kunnen gaan en de kinderen met hun ouders naar de pony’s. En dat geldt ook voor de bak waarin de pony’s kunnen rennen en waar de jeugd paardrijles krijgt. Omdat er nooit noodzaak was om dat vast te leggen is het recht van overpad in al die 32 jaar nooit eerder formeel vastgelegd. Hierover heeft de familie Van Drunick nu het kortgeding aangespannen.
Of wooncomplex voor demente ouderen en appartementengebouwen?
Het vermoeden bestaat dat er geen belangstellende partijen meer te vinden waren om – op de plek waar nu nog de grote parkeerplaats ligt – deze plek een hotel te gaan uitbaten. Daarom zocht Midvast een andere manier om deze grond te gelde te maken. Hun blik richtte zich op zorg en op wonen. Gedacht werd aan een kleinschalig wooncomplex voor ouderen met dementie. Met daarnaast ook de bouw van twee appartementsgebouwen met 24 woningen. Het is onduidelijk of dit initiatief nog loopt. Corona kwam er tussendoor en daarna bleef het opnieuw stil.
Wat wel vaststaat is dat – als Midvast inderdaad zou kiezen voor een ander bouwplan met totaal andere bestemmingen – dat daarmee de vergunning voor het hotel vervalt en dat de procedure helemaal opnieuw begint. Het is in dit licht volkomen onduidelijk wat de ontwikkelaar bedoelt als hij in zijn reactie naar AT5 zegt dat Midvast van plan is om de eigen grond tijdelijk in gebruik te nemen én voor te bereiden op een bouwuitvoering. Dit roept heel veel vragen op: Gaat Midvast het vergunde hotel nu alsnog bouwen? Als dat zo is, hoe regelen ze dan het recht van overpad in het algemeen en in het bijzonder voor de ponybak die achter het hotel ligt? Waarom zet Midvast nu dan ook andere delen van hun grond af met hekken? Is Midvast echt van plan om te gaan bouwen of is dit meer een spelletje om de familie Van Drunick bang te maken in de hoop dat ze een voordelige deal met hen kunnen sluiten?
Kortgeding over recht van overpad
Op 16 november is bekend geworden dat Midvast achter de schermen onderhandelde met de familie Van Drunick over een mogelijke uitkoop van het huis, de winkel en de manege. “Maar”, zo laat Robert-Jan Weijers van de Kaasboerderij Sloten – die zelf geen partij hierbij is – weten, “dan moet de vastgoedontwikkelaar wel met een reëel bod komen naar de familie Van Drunick. Áls zij zich al laten uitkopen, dan doen ze dat natuurlijk niet voor een schijntje: Alles wat ze hebben opgebouwd ligt hier. Hun ziel en zaligheid. Hun hele leven. Er mag wel wat tegenover staan als dat allemaal wordt afgebroken en zij ergens anders opnieuw zouden moeten beginnen. Tot nu toe hebben zij verre van een goed bod gehad. En zij zouden het liefst hier natuurlijk hier gewoon blijven wonen en werken.”
De familie Van Drunick laat – zo blijkt uit de reactie van dochter Mandy op AT5 – weten het erg naar te vinden wat de vastgoedontwikkelaar henzelf en hun klanten en leerlingen aandoet, maar laat zich niet overrompelen door het grote geld. Ook voor hen is het niet duidelijk wat voor bouwactiviteiten Midvast hier precies wil gaan starten, maar dat is voor hen niet leidend: Zij willen hoe dan ook hun recht van overpad behouden voor ál hun activiteiten. Dat recht staat wat hen betreft fier overeind en daarover dient op korte termijn een kortgeding.
Kortom, wordt vervolgd…
Lees en kijk verder:
* Item AT5-Nieuws van 16 november 2023.
* Artikel AT5-website van 16 november 2023
Tamar Frankfurther; 18 november 2023.
Precíes 60 jaar na werkbezoek Den Uyl is Osdorperweg nog altijd levensgevaarlijk
Deze week is het precies 60 jaar geleden toenmalig verkeerswethouder Joop den Uyl in Oud Osdorp poolshoogte kwam nemen van de slechte kwaliteit van de Osdorperweg.
De wethouder kwam niet vrijwillig naar de rand van de stad: Hij kwam pas nadat zo’n 200 kinderen uit protest tegen de verkeersonveilige Osdorperweg tijdens de schoolstaking op 28 en 29 oktober 1963 niet naar school waren gegaan.
Wethouder drs. J. M. Den Uyl (2e van rechts) bekijkt de Osdorperweg; 8 november 1963.
Bron: ANEFO, 915-7228 (Nationaal Archief).
Deze actie kreeg indertijd landelijke bekendheid en had tijdelijk succes. Na het werkbezoek van de wethouder werd het uiterst slechte wegdek met zijn talrijke kuilen opnieuw geasfalteerd en langs een klein deel van de weg kwam een voetpad. Ook werd de maximum snelheid van 50 km/uur ingesteld en werden er lantaarnpalen bijgeplaatst. De effecten van deze succesjes doofden echter snel uit.
Nu, 60 jaar later, zijn er nóg steeds problemen met de verkeersveiligheid. Het nieuwe gladde asfaltwegdek met fietsstroken dat sinds kort is aangelegd, vertoont nu al weer steeds meer met klinkers provisorisch gestrate ‘wonden’. Sinds juli 2023 geldt hier officieel een snelheidslimiet van 30 km/uur. Maar zolang de handhaving op zowel de snelheid als het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer volledig blijft ontbreken, worden deze verkeersregels door (bijna) niemand nageleefd. Ook het uitgangspunt dat de Osdorperweg niet langer zou gaan fungeren als verbindingsweg (lees: sluipweg) wordt op geen enkele wijze waargemaakt.
Uitvoerige documentatie
Oud Osdorper Kees Schelling maakte het als 8-jarige schooljongen allemaal mee: de schoolstaking van 1963. Tien jaar terug schreef hij er een boek over met als titel ‘De vaders van Osdorp, de schoolstaking van 1963 aan de Osdorperweg‘. Met zijn boek dat in 2013 uitkwam bundelde hij alle herinneringen aan deze gedenkwaardige oktoberdagen van precies 50 jaar daarvoor. De documentatie die hij daarvoor verzamelde, tezamen met de interviews met de toen nog in leven zijnde bewoners, is heel uitvoerig en staat allemaal achterin zijn boek beschreven.
Tijdsbeeld jaren ’60
Wat het verhaal over de schoolstaking van eind oktober 1963 zo bijzonder maakt is vooral het tijdsbeeld van toen: het leven van de plattelandsbevolking aan de Osdorperweg en de gezagsverhoudingen tussen gemeente en burgers. Dit laatste vormt uiteindelijk ook de reden om in opstand te komen. Overheidsinstanties die totaal niet reageren op alle ingediende klachten. En, als ze een keer wél reageerden, dan namen ze niet eens de moeite om hun reactie aan de klagende bewoners door te geven.
Zwaar vrachtverkeer was ook toén al verboden!
Uit het boek van Kees Schelling blijkt in diverse passages dat het verbod op zwaar vrachtverkeer al vóór de schoolstaking van 1963 was ingevoerd. Dit gegeven wordt ondersteund door een krantenartikel in ‘De Nieuwe Dag’ dat een foto van twee actievoerders publiceert bij het begin van de Osdorperweg mét het verbodsbord voor zwaar vrachtverkeer! Zowel de maximum voertuigbreedte als de maximale asdruk gelden nog steeds tot op de dag van vandaag, al zijn beide verboden nu op twee afzonderlijke verkeersborden vermeld. De gemeente Amsterdam zegt anno 2023 het verkeersbesluit over het verbod voor vrachtvervoer nergens meer te kunnen vinden. In plaats van dit administratief te herstellen, ontkent de gemeente dat dit besluit ooit is genomen. Ook het feit dat ondernemers van de Osdorperweg over ontheffingen van deze verkeersregel beschikken, lijkt de gemeente te negeren. Men kan dan ook geen antwoord geven op de vraag: “Als er op de Osdorperweg geen verbod zou gelden voor zwaar verkeer: Hoe komen die ondernemers dan aan hun ontheffingen van dit verbod?”
Het verbodsbord voor zwaar vrachtverkeer zoals dat er op 28-10-1963 al stond, hier met twee van de actievoerders van de schoolstaking.
Beide verbodsborden zoals deze er nu staan. Wieldruk is nu omgerekend naar asdruk, maar het gewicht komt op hetzelfde neer.
Welke problemen nog steeds niet opgelost?
Tot op de dag van vandaag spelen deze problemen nog altijd op de Osdorperweg:
1. De gemeente formuleert in de ‘Nota van Uitgangspunten’ dat de Osdorperweg niet langer de status heeft van een verbindingsweg. Maar nergens blijkt dat de weg hieraan voldoet. Alle soorten verkeer gebruiken de weg als korte en snelle verbinding, o.a. bij files op de A9.
2. De gemeente doet niets aan handhaving van het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer.
3. De gemeente weigert de snelheidsbeperking van 30 km/uur te handhaven.
4. Het voetpad op een klein deel van de weg wordt slecht onderhouden. Bovendien is het op sommige plekken over een breedte van slechts één stoeptegel nauwelijks begaanbaar en kan het zeker niet worden gebruikt met kinderwagens, rolstoelen en rollators.
Hoe op te lossen?
1. Om niet langer als verbindingsweg te fungeren is een oplossing zoals op de Sloterweg noodzakelijk: een elektronische knip met ontheffing voor bewoners en bedrijven.
2. Het inrijverbod voor zwaar vrachtverkeer kan met cameracontrole aan beide zijden worden gehandhaafd.
3. De snelheid kan over de volledige lengte van de weg effectief worden gehandhaafd met camera’s die trajectcontrole toepassen.
4. Onderhoud aan het voetpad is iets dat tot de normale taak van de gemeente behoort. Dus tegels recht leggen, onkruid verwijderen en overhangend groen snoeien.
Toezegging nu nakomen!
In de vergadering van de stadsdeelcommissie op 4 april 2023 heeft portefeuillehouder Türkkol herhaald vast te houden aan het DB-besluit van februari 2022 om na heropening van de weg een snelheidsbeperking van 30 km/uur in te voeren en pas bij overschrijding van het aantal van 6.000 voertuigbewegingen per etmaal aan andere maatregelen te denken.
De stadsdeelcommissie heeft eveneens op 4 april het volgende standpunt met ruime meerderheid aangenomen:
“Als de 30 km/uur is ingevoerd en de werkzaamheden zijn afgerond, dan willen we het volgende afspreken: Als de veiligheid niet voldoende verbeterd is en het aantal vervoersbewegingen niet is gedaald, dan gaan we niet opnieuw een gespreksronde of inspraak doen, maar gaan we direct over tot een intelligente of harde knip.”
Ook heeft het DB toen toegezegd dat de voorbereidingen voor een knip ondertussen al zullen worden getroffen, zodat bij een eventuele keus hiervoor de invoering meteen hierna kan geschieden en er geen tijd verloren gaat om dit nog te moeten voorbereiden.
Bekijk en beluister dit alles van de vergadering op 4 april 2023 op https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/1040278
Aangezien de tellingen reeds uitwijzen dat het aantal voertuigbewegingen nu al boven de 6.000 per dag ligt, mogen we ervan uitgaan dat de knip op de Osdorperweg nu binnen handbereik ligt. Nu alleen nog de toezegging nakomen…
Voor de nodige achtergrondinformatie zoals besproken in de stadsdeelcommissie:
* https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/930516
* https://nieuw-west.notubiz.nl/vergadering/930526
Theo Durenkamp; 2 november 2023.
Zie ook: www.theodurenkamp.nl/artikelen/schoolstaking-1963-voor-veilige-osdorperweg-nog-steeds-actueel
Gebruik de Lutkemeerpolder voor wateropvang en waterberging
Het kon de afgelopen periode niet missen: “Door de opwarming van de aarde is en blijft Amsterdam”, zo laat meteoroloog en NOS-weerman Peter Kuipers Munneke weten in het Parool van 28 oktober 2023, “een van de natste plekken van het nog veel natter wordende Nederland.”
De weerman: “Vroeger viel in Amsterdam nog z’n 700 millimeter per jaar. Nu is dat 850 millimeter en ik verwacht dat er de toekomst in Amsterdam gemiddeld 1.000 millimeter regen per jaar zal gaan vallen.”
Waterbeheer noodzakelijk voor versteend Amsterdam
Om de stad voor te bereiden op al deze nattigheid, spreekt de gemeenteraad regelmatig over te nemen maatregelen zodat in de stad beter regenwater kan worden opgevangen en vastgehouden voor in de droge tijden. Ook de lage Lutkemeerpolder wordt in deze plannen genoemd als geschikte plek om zo nodig onder water te zetten. Raadslid Remine Alberts liet tijdens de commissievergadering Ruimtelijke Ordening weten dat zij het maar vreemd vindt dat de gemeente tegelijkertijd op korte termijn al bouwplannen voor in diezelfde Lutkemeerpolder zou kunnen kunnen gaan goedkeuren.
Zij stelt voor om eerst na te gaan hoe en waar de gemeente water wil gaan opvangen en tot die tijd een bouwstop voor de Lutkemeerpolder in te voeren en om vooral nog geen bouwvergunningen te verlenen. Wethouder Reinier van Dantzig (D66) zegde toe dit te gaan uitzoeken. Misschien dat u de wethouder en de gemeenteraad hierover wilt adviseren en een mail wilt sturen.
Ondertussen proberen de SP, PvdD en 50Plus op 13 november 2023 met een motie ook in Provinciale Staten de bestemming van de Lutkemeerpolder aangepast te krijgen.
Warm en nat in Amsterdam
Dat het SP-raadslid de aandacht hierop vestigt is niet zo vreemd wie het vervolg van de weersvoorspelling van Kuipers Munneke kent: “Tegen het einde van de eeuw kunnen we Amsterdam qua zomerse hitte vergelijken met het Bordeaux van nu. Tegelijkertijd wordt het, zoals gezegd, ook natter met meer zware buiten in de zomer. Dus het wordt warm en nat.”
Toekomst Lutkemeerpolder blijft gespreksonderwerp in gemeenteraad
Mede op basis van een brief van Voedselpark Amsterdam vroegen raadsleden van de SP en van de PvdD tijdens de commissievergadering Ruimtelijke ordening op 17 oktober 2023 aandacht voor het landelijke gebied en de Oud Osdorpse polder.
In deze brief wordt benadrukt dat steeds meer partijen inmiddels van mening zijn dat veranderde omstandigheden vragen om verandering van beleid.
Steeds meer experts op het terrein van verkeer, wateropslag, natuur en duurzaamheid adviseren de wethouder met klem om geen bedrijventerrein in de Lutkemeerpolder te stichten, maar om de polder groen te houden. Eerder kwam dat advies al van de minister en nu dus ook van waterschap AGV. Durft de ‘groene’ wethouder ook zijn hart te volgen?
Cartoon: Femke van Heerikhuizen.
Wat is nodig om Lutkemeerpolder groen te houden?
Remine Alberts van de SP liet weten dat het getuigt van inzicht van de landelijke politiek dat men daar inmiddels doorheeft dat we zuinig moeten zijn op water en bodem en dat we moeten kappen met het verpesten van het landschap met distributiehallen.
Alberts: “Ondanks dat men buíten Amsterdam beleid aan de huidige inzichten durft aan te passen en ondanks ál het dramatische nieuws over de gevolgen van het veranderde klimaat voor onze stad, blijft dit Amsterdamse College stug vasthouden aan verouderde inzichten en wil dus de gifvrije en vruchtbare landbouwgrond in de Lutkemeerpolder volbouwen met blokkendozen. Ik dien een motie in waarin ik vraag wat er nodig is om die bestemming van de Lutkemeerpolder alsnog aan te passen aan de huidige uitgangspunten en inzichten. Ik wil daar zo spoedig mogelijk een rapportage over ontvangen.” Op 9 november bepaalt de gemeenteraad of de wethouder aan dit verzoek tegemoet moet komen.
Gevolgen veranderde klimaat bekijken
Ook het algemeen bestuur van het waterschap AGV is bezorgd over de gevolgen van klimaatscenario’s voor hun waterschap en wil deze onderzocht zien. Zo blijkt uit hun aangenomen motie van 12 oktober. Begin 2024 wordt het resultaat van dit onderzoek verwacht. De Lutkemeerpolder ligt 4,5 tot 5 meter onder NAP. Om te voorkomen dat er onnodige voorbereidende kosten worden gemaakt, lijkt het logisch om verdere ontwikkelingen in de Lutkemeerpolder ‘on hold’ te zetten.
Rugstreeppadden uit polder verwijderd
Dave de Vos van de PvdD sprak daarnaast zijn zorgen uit over het vangen en verplaatsen van de beschermde rugstreeppadden in de Lutkemeerpolder die op het ogenblik wordt uitgevoerd. Hij agendeerde ook de ‘notitie ‘Landelijk gebied en landbouw Amsterdam‘ voor de volgende commissievergadering op 31 oktober 2023.