Westtangent en inrichting Oude Haagseweg
Vanwege de plannen die de projektgroep Westtangent maakt voor de Oude Haagseweg is de Vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!’ in het geweer gekomen tegen de eenzijdige nadruk op een vrije busbaan.
Juist nu de vervoerswaarde van deze busbaan ernstig is ondermijnd door de corona crisis kan het niet zo zijn dat deze belangen steeds op de eerste plaats staan.
Tekening hoe de Vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!’ denkt dat de Oude Haagseweg ingericht moet worden.
Volgens het adagium van de gemeente dat met werk, werk gemaakt moet worden leent het realiseren van de westtangent zich uitstekend om de inrichting van de Oude Haagseweg, die nu zo tekort schiet, ter hand te nemen.
Om de besluitvorming van stadsdeel, gemeenteraad, provinciale staten en de vervoerregio Amsterdam te kunnen beinvloeden is het van groot belang om een alternatief te bieden.
De projektgroep Westtangent was zo vriendelijk om ons daarin te faciliteren. De tegenspraak die ze hiermee faciliteren komt de kwaliteit van de omgeving ten goede, vanuit de gedachte dat betrokken burgers een positieve inbreng kunnen hebben en dat een gemeente geen onderneming is maar een gemeenschap moet zijn waarin ieders inbreng tot gelding moet kunnen komen.
Op kosten van de gemeente is een tekening gemaakt hoe volgens de vereniging de inrichting van de Oude Haagseweg er zou moeten uit gaan zien. De bus rijdt samen met het bestemmingsverkeer over de noordelijke weghelft en de zuidelijke weghelft wordt parkeerplaats voor de bezoekers van de Oeverlanden.
De brug over de Molenwetering blijft behouden met de rijbanen in het midden en het wandelpad aan de zuidzijde en het twee richtingen fietspad aan de noordzijde. De aansluiting op de Anderlechtlaan zal niet anders dan door een rotonde veilig kunnen geschieden.
Bijgaande tekening toont het gedeelte van de Oude Haagseweg tussen de Anderlechtlaan en de oprit naar de brug over de Ringvaart. Bijkomend voordeel van een dergelijke parkeerplaats kan zijn dat daarmee geld verdiend kan worden dat beheer en onderhoud van de Oeverlanden in de toekomst zou kunnen bekostigen.
Afgelopen weken stonden er soms 150 auto’s geparkeerd, dus dat geeft een idee dat hier wel wat opbrengst gerealiseerd zou kunnen worden.
Uit: de nieuwsbrief van de Vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!’; augustus 2020.
Sloten-borden zonder misverstanden
Het duurde wat langer, maar de (gedeeltelijk) aangepaste inrijd-borden met de vermeldingen ‘Sloten Gem. Amsterdam’ en uitrijd-borden: ‘Amsterdam’ staan nu op hun definitieve plekken.
Portefeuillehouder Erik Bobeldijk (links op de foto) heeft net samen met initiatiefnemer en Slotenaar Marc Makkes het uitrijd-bord op de Vrije Geer bij de rotonde onthuld. Als je “Sloten, Amsterdam” uitrijdt, rijd je “Amsterdam” binnen.
De eerdere borden waren verkeerstechnisch juist, maar brachten enkele bewoners in verwarring. Daarom is de gemeente samen met de werkgroep Sloten van de Dorpsraad een onderzoek gestart. Dat leidde tot deze aanpassingen. Door de plaatsing van deze naamborden wordt en blijft zichtbaar waar de grens van het nog resterende landelijk gebied van Sloten ligt en wordt de cultuurhistorie gerespecteerd.
Bobeldijk: “Het misverstand dat je na het passeren van een bord de gemeente Amsterdam uitrijdt, is nu echt helemaal weggenomen. Ik ben blij met dit resultaat dat in goede samenwerking met de vrijwilligers van de werkgroep Sloten tot stand is gekomen. De bebording is nu geheel in lijn met de bebording van vergelijkbare andere historische plekken binnen Amsterdam. Het is goed dat ook de gebiedsgrenzen van Sloten voortaan zichtbaar zijn.”
Pittoresk Sloten
Sloten was vroeger véél groter. Sterker nog, het gebied van de voormalige gemeente Sloten, dat volgend jaar 100 jaar geleden door Amsterdam geannexeerd werd, was zelfs nóg groter dan het huidige stadsdeel Nieuw-West. Het was een uitgestrekte landbouw-gemeente, met hier en daar een boerderij. De gemeente Sloten bestond uit vier ambachtsheerlijkheden: Sloterdijk, Osdorp, Vrije Geer en Sloten. Op de website www.geheugenvanwest.amsterdam staan interviews met beelden van hoe het er toen uitzag. En op www.slotenoudosdorp.nl/historie leest en ziet u meer over de historie.
Door de bouw van Nieuw-West werd het grondgebied van Sloten telkens kleiner. Doordat het Weilandje Vrije Geer na het referendum (1995) niet bebouwd werd, is er aan de noordkant gelukkig nog sprake van een groene buffer met zicht op de dorpskern. Steeds meer bewoners van Nieuw-West ontdekken Sloten, dat nu zelfs een Beschermd Dorpsgezicht is. Een leuke bestemming voor een fietstochtje of wandeling in de buurt.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
“Prima verkocht tot het te heet werd…”
Door corona dit jaar geen dorpsfeest, maar wel een veilig rommelmarktje op het Dorpsplein en de Sloterweg. Iedereen hield zich – mede door de prettige aanwezigheid van gastvrouw Linda en gastheer Fred – keurig aan de looprichting en de afstand.
Rommelmarktje Dorpsplein; 16 augustus 2020.
Tot het door de felle zon in combinatie met een hoge luchtvochtigheid te warm werd, was het gezellig druk op het dorp. Het kleine evenement bood volop kans om even met vrienden en buren bij te praten. Uit respect voor de op 8 augustus in De Oeverlanden vermoorde Bas van Wijk (24) uit Badhoevedorp, bleven de vrolijke Slotenvlaggen in de kast.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
De Boterbloem blijft
Trijntje en Erik van de biologische boerderij De Boterbloem laten weten dat er wordt gewerkt aan een overeenkomst met de gemeente Amsterdam over het voortbestaan van De Boterbloem.
De vooruitzichten zijn niet ongunstig. Ondertussen kunnen de zorg, winkel en horeca gewoon blijven doorgaan. Zij kiezen er nu voor om in ieder geval drie hectare te behouden voor biologische landbouw. Zij hopen een samenwerking met andere organisaties uit de Tuinen van West aan te gaan. Binnenkort volgt hierover meer informatie.
Tot slot: “Zonder jullie steun waren we nooit zover gekomen. We zijn jullie zeer dankbaar voor alles wat jullie voor ons gedaan hebben en hopen dat jullie ons blijven steunen”, aldus Trijntje en Erik. Kom voor eerlijk voedsel of een gezellig praatje (bij een kop thee of appelsap) naar De Boterbloem (open van 9.00 tot 18.00 uur; zondag 13.00 tot 17.00 uur; dinsdag gesloten. Lutkemeerweg 262B, Oud Osdorp.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
Coby van Middelkoop-De Hey overleden
Op vrijdag 7 augustus 2020 overleed Coby van Middelkoop-De Hey (84) van de Osdorperweg (Oud Osdorp). Coby zette zich altijd in voor de gemeenschap en was o.a. vrijwilligster bij de ‘Over de Rand’-feesten.
De meeste bewoners zullen Coby kennen van het voordragen van haar treffende zelfgeschreven gedichten bij de jaarlijkse Dodenherdenking op de Osdorperweg. Afgelopen 4 mei ging de herdenking door corona niet door en was zij al ziek. Maar, zij had tóch weer een mooi gedicht geschreven, dat in deze Rubriek is afgedrukt. De Dorpsraad dankt Coby van harte voor haar inzet.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
Samen met de gemeente de Japanse Duizendknoop bestrijden
Het heeft ‘even’ geduurd, maar het lijkt erop dat de gemeente Amsterdam nu dan toch écht werk gaat maken van de bestrijding van de woekerende Japanse Duizendknoop.
Het gaat om een bijna niet uit te roeien plant, die dwars door funderingen en bestrating heen groeit en geen natuurlijke vijanden heeft. Op 9 augustus 2020 werd in het radioprogramma Vroege Vogels bekend gemaakt dat de wetenschap druk is te onderzoeken of de Japanse bladvlo wellicht soelaas kan bieden.
De Japanse Duizendknoop aan de Lies Bakhuyzenlaan te Sloten.
Maar, vóórdat dit minuscule beestje in Nederland wordt toegelaten, wordt onderzocht of-ie naast Japanse Duizendknoop, ook ándere planten (en andere organismen) bestrijdt. Als dat níet het geval is, zal getest worden of-ie in ons klimaat gedijt. Als de Japanse bladvlo goed door al die tests komt, kan-ie hopelijk aan de slag in Amsterdam.
De gemeente weet al twee jaar dat de Japanse Duizendknoop op de Lies Bakhuyzenlaan op Sloten woekert.
Voorlopig gaat de gemeente de plant echter te lijf door de wortels machinaal uit de grond te trekken. Daarna wordt de grond zonder de wortels teruggestort. Als hierbij kleine stukjes van de wortels of takken achterblijven, dan zal de plant opnieuw opkomen. Vervolgens worden die ‘nieuwe’ groeisels een jaar lang ook weer verwijderd. Daarna moet een speciaal bloemenmengsel ervoor zorgen dat er geen ruimte meer is voor de Duizendknoop om op te komen.
De gemeente kreeg tot nu toe meldingen van ruim 700 (!) groeilocaties in de stad. De gemeente kiest ervoor om de groeiplaatsen in de openbare ruimte (eerst) aan te pakken waar de kans op verspreiding het grootst is en waar op korte termijn schade aan ‘constructies’, zoals gebouwen of kademuren, te verwachten is, of zelfs al is. Het is dus de vraag of en wanneer en of alle groeiplaatsen in Nieuw-West gesaneerd gaan worden…
Informatie van de gemeente Amsterdam over de Japanse Duizendknoop.
Zelfwerkzaam
De gemeente zou liever ook álle plekken in de stad aanpakken, maar vraagt bewoners te helpen in hun eigen buurten: “Snoei de planten terug tot de bodem en verwijder de wortels zo diep als mogelijk. Raap vervolgens álle stukken van de stengels op en verpak alle resten zorgvuldig in vuilniszakken. Doe deze is de restafvalcontainer zodat ze verbrand worden en vooral níet bij het groenafval, want dan woekert de plant op de stortplaats gewoon door.
Blijf de plant zo veel mogelijk uitgraven, elke keer als hij weer tot kuithoogte is gegroeid. Doe alle plantenresten allemaal in de afvalcontainer en maak na afloop uw tuingereedschap goed schoon. De gemeente helpt graag met de afvoer van de resten.
Vraag via duizenknoop@amsterdam.nl gratis ‘big bags’ aan. Daarin kunt u de resten kwijt. De gemeente haalt de zakken dan weer bij u op en laat de resten vernietigen. Als de plant gedurende een aantal maanden ergens niet meer groeit, kunt u de gemeente waarschuwen om op die plek het speciale – Duizendknoop-werend – bloemenmengsel te zaaien.
Registratie
Het is voor de gemeente van belang om te weten waar de Japanse Duizendknoop woekert. Op de website maps.amsterdam.nl/duizendknoop/ kunt u zien welke groeiplaatsen al geregistreerd staan en welke status zij hebben. Groen betekent: “gemeld”, blauw is: “geschouwd” en op rode plekken wordt de plant actief bestreden.
Mocht er een locatie op de kaart ontbreken, dan wil de gemeente dit graag horen en kunt u dit melden via duizendknoop@amsterdam.nl. Nieuwe groeiplaatsen worden meteen aangepakt. De gemeente vraagt iedereen vriendelijk om wel eerst op de plattegrond te kijken of uw locatie al bekend is.
Over drie jaar
De gemeente laat weten dat het op dit moment helaas niet gaat lukken om de plant helemaal uit te roeien: “Bestrijding is erg duur en vereist maatwerk op iedere plek. We richten ons nu eerst op het uitroeien van de plant op de plaatsen waar er kans is op schade, gevaar of verspreiding.
Daarnaast worden jonge groeiplaatsen aangepakt, voordat ze verder kunnen uitgroeien. Na die drie jaar willen we wel alle groeiplaatsen onder controle hebben: Er komen geen nieuwe groeiplaatsen meer bij, en de meest risicovolle zijn uitgeroeid. In samenwerking met andere organisaties in het land onderzoeken we ondertussen nieuwe, duurzamere en efficiëntere methodes.” Wellicht dat de Japanse bladvlo een oplossing gaat bieden…
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
Van: www.westerpost.nl/samen-met-de-gemeente-de-japanse-duizendknoop-bestrijden
Hoe gaat het met de Rode Beuk op Sloten?
Eén van de unieke kwaliteiten van Sloten is dat er nogal wat rijks- en gemeentelijke monumenten in het Beschermd Dorpsgezicht staan. In eerste instantie denk je dan aan oude panden en aan kerken. Het dorp kent echter ook een aantal monumentale bomen.
De bijzonderste boom is dan zeker de Rode Beuk die achter de Sloterkerk staat. In 2011 organiseerde het Parool een prijsvraag voor de mooiste boom van Amsterdam. Henk Smit droeg de Rode Beuk voor… En die won. Een Plataan in het Leidsebosje werd overigens tweede.
Sinds 2013 wonen Albert en Pauline van Marwijk Kooy in de voormalige pastorie van de Sloterkerk. Beiden houden van de bijzondere boom en beschouwen het al zeven jaar als hun eervolle taak om optimaal voor de boom te zorgen. Het is bij een dergelijk oude en dikke boom – die zichtbare wonden heeft – van belang om naast een visuele beoordeling ook regelmatig een technisch onderzoek te laten uitvoeren.
Zo kun je de ontwikkeling van de boom goed volgen. Het echtpaar vroeg aan het bedrijf Pius Floris uit Oud Osdorp dit uit te voeren. Het goede nieuws dat de boom uit 1865 gezond is. De conditie en toekomstverwachting zijn goed, maar de monumentale boom blijft wel onder controle, omdat hij wel degelijk is aangetast.
Boomtechnisch adviseur Schriekenberg laat o.a. weten dat de boom op drie meter hoogte een holte met zadelzwam heeft. Om te kunnen beoordelen of de boom daardoor verzwakt is, werd een ‘picus-onderzoek’ uitgevoerd. Dat is een geluidsonderzoek dat rondom op verschillende stamhoogtes wordt uitgevoerd. Hierdoor ontstaat een geluidsmonogram (schematische tekening) van de restwanddikte van de boom.
Hoe ziet de boom er van binnen uit?
Door geluidsgolven door de boom te sturen, wordt gemeten hoe snel het geluid de andere kant van de stam bereikt. Waar de houtdichtheid hoog is, ondervindt het geluid minder weerstand en is dus korter onderweg van bast tot bast. De resultaten worden vastgelegd in een zogenaamd ’tomogram’. De kleurschakeringen maken goed zichtbaar hoe de binnenkant van de boom eruit ziet. Gezond hout heeft een bruine kleur. De groene gebieden markeren overgangszones (gemodificeerd hout) en geven een indruk van toekomstige en eventueel verdere kolonisatie van het hout door schimmels.
Er is op 2.40 meter en op 2.95 meter hoogte een meting uitgevoerd. Op deze afbeelding ziet u het meetresultaat (geluidstomogram) van 2,95 meter hoogte. Te zien is dat de boom voor een groot deel hol (blauw) is aan de binnenkant. Dat hoeft niet erg te zijn. Dit komt vaak voor bij oude bomen. De groene lijn is de minimaal benodigde wand bij het beoordelen van de breuksterkte. In dit geval is de breuksterkte gelijk aan een massieve stam. Hoewel er sprake is van een grote centrale rotting, blijkt dat het resterende hout (bruin/zwart) een goede kwaliteit bezit. Er zit een dunne groene en paarse band rondom de opening (blauw). Dit wijst op een goede afgrendeling van de wond. (Bron: Pius Floris Boomverzorging/03-07-2020.)
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 12 augustus 2020.
Knip voor Osdorperweg?
De gemeente nodigt (na afstemming met de Klankbordgroep) Oud Osdorpers uit om mee te denken over een ‘knip’ (tegen sluipverkeer) in de Osdorperweg. Zie: www.amsterdam.nl/projecten/Osdorperweg.
Op 18, 20, 25 en 27 augustus en 1 en 3 september 2020 ontvangt de gemeente (tussen 17.00 en 21.00 uur) per half uur maximaal drie insprekers tegelijk. Na een korte uitleg krijgt u 5 minuten om uw visie te geven.
Aanmelden: 06 – 17 98 81 33. Waar moet volgens u de knip komen en wie moet selectieve toegang / ontheffing krijgen? Later meer informatie.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 12 augustus 2020.
Katholieke kerk werd gesloopt, begraafplaats bleef
In de weilanden achter Osdorp ligt de grafkelder van de familie Deckers. De bijzondere rustplaats wordt eindelijk een gemeentelijk monument.
Door: Patrick Meershoek – Het Parool; 6 maart 2018.
De grafkelder in Osdorp is al die tijd in gebruik gebleven door de familie Decker. Vorig jaar werd er nog een familielid begraven. Beeld Dingena Mol.
Game of Thrones in Osdorp. In de weilanden naast de Osdorperweg ligt onder een knoestige boom een kleine begraafplaats met een tiental verweerde stenen, overblijfselen uit de negentiende eeuw, toen op dezelfde plek een kleine kerk stond waar katholieken ongehinderd ter kerke konden gaan.
De kerk werd kort na de vorige eeuwwisseling afgebroken, maar de begraafplaats bleef al die jaren op dezelfde plek liggen, met als pronkstuk de grafkelder uit 1878 van de familie Deckers uit Heemstede.
Een magnifiek beeldhouwwerk, zegt Margriet de Roever over de fraai versierde grafkelder in de weilanden. De Roever is deskundige op het gebied van funerair erfgoed, deed uitgebreid onderzoek naar begraafplaatsen in Amsterdam en dook ook in de geschiedenis van de kleine grafheuvel in Osdorp.
“Het familiegraf is gemaakt door Johannes Schumaker, een beroemde steenhouwer uit Den Bosch. Dit is het enige grafmonument van zijn hand boven de grote rivieren. We moeten daar echt ontzettend zuinig op zijn.”
Dat is precies de bedoeling van het stadsdeel Nieuw-West, dat al enkele jaren geleden het voornemen uitsprak de grafheuvel tot gemeentelijk monument uit te roepen.
Dat leidde echter tot verzet van de katholieke parochie in Halfweg, de eigenaar van de grond. Die speelde met de gedachte de graven naar Halfweg te verhuizen en de grond voor veel geld te verkopen.
Buitenveldert en Bilderdijkpark
Dat plan is nu helemaal van tafel, met dank aan de nazaten van de familie Deckers die eigenaar zijn van de grafkelder en er niet over piekerden hun voorouders postuum naar een nieuwe rustplaats te verkassen.
De eerste bewoner van het familiegraf was Aleide Deckers-Schaar, die er na haar overlijden op 36-jarige leeftijd op 14 februari 1878 in werd begraven. Haar echtgenoot Alphonse volgde haar in 1909.
De Roever prijst de begraafplaats als een waardevolle herinnering aan de godsdiensthistorie in Amsterdam en omstreken. Na de reformatie was het katholieken niet toegestaan nieuwe begraafplaatsen in de stad aan te leggen.
Een nieuwe wet in 1830 bracht daar verandering in, en in korte tijd verschenen katholieke kerkhoven in het huidige Buitenveldert en bij het huidige Bilderdijkpark.
In Osdorp ondernam de pastoor van de Pancratiuskerk vanaf 1845 ook stappen om een begraafplaats te realiseren. Het plaatselijke bestuur wist dat nog tien jaar tegen te houden, maar in 1854 werd het kerkhof alsnog in gebruik genomen.
Na de drooglegging van de Akerpolder en de Osdorperpolder groeide de bevolking snel. Architect Jan Stuyt kreeg opdracht een nieuw kerkgebouw neer te zetten in het nabijgelegen Sloten, waarna de kerk in Osdorp werd afgebroken.
Geweldige neus voor wijn
Opmerkelijk is dat ook na de afbraak van de kerk de graftombe van de familie Deckers in gebruik bleef. Aleide en Alphonse kregen gezelschap van hun kinderen Isabella, Johannes en Maria en als laatste hun kleindochter Mieke, die in 1969 werd bijgezet.
Daarna bleef het halve eeuw rustig, tot vorig jaar de politiek filosoof Jeroen Buve na zijn overlijden in zijn woonplaats Deventer naar Osdorp werd overgebracht om tussen de weilanden zijn laatste rustplaats te vinden.
Buve was de kleinzoon van Mieke, vertelt zoon Sybrand. “Mijn vader was erg gesteld op zijn grootmoeder, vandaar de wens om in het graf van zijn voorouders te worden bijgezet.”
Dat gebeurde in september, in het bijzijn van Philippe Bär, oud-bisschop van Rotterdam, met wie Buve goed bevriend was. Sybrand Buve spreekt van een indrukwekkende uitvaart, met ‘enkele toespraken te velde’ en een uitgebreide nabeschouwing in de nabijgelegen brouwerij De Zeven Deugden.
Op het familiewapen van de Deckers staat een koe, maar het geslacht maakte zijn fortuin in de wijnhandel, zegt Sybrand Buve. “Het was katholieke bourgeoisie. Volgens de overlevering ging de overgrootmoeder van mijn vader als twaalfjarig meisje met haar vader mee naar Frankrijk omdat zij een geweldige neus had voor goede wijn. Als zij knikte, werd de wijn aangekocht.”
Over de vraag of hij ook in Osdorp wil eindigen, heeft Sybrand Buve nog niet nagedacht. “Het zou fantastisch zijn als er iets omheen kan worden aangelegd. Een mooi park. Het zou zonde zijn als ze de boel zouden volbouwen.”
Van: www.parool.nl/nieuws/katholieke-kerk-werd-gesloopt-begraafplaats-bleef~bcdb4271/
Dat bedrijf komt er, corruptie of niet
Deze zomer staan er voor het eerst geen gewassen in de Lutkemeerpolder. Was je hier vorig jaar rond dezelfde tijd, dan hadden tarwe, kapucijners en mosterdzaad zachtjes in de wind staan wiegen. Nu is er alleen gras.
Met corona heeft het allemaal niets te maken. De akkers liggen braak omdat ze geen akkers meer mogen zijn. Want hier aan de westrand van Amsterdam, tussen Osdorp en de Ringvaart, verrijst straks een reusachtig distributiecentrum.
Met een handbeweging schetst Alies Fernhout de contouren van de geplande blokkendoos. Vijfenhalve hectare groot gaat het ding worden – en zonder twijfel net zo lelijk als alle andere distributiecentra in den lande. Fernhout is het gezicht van Behoud Lutkemeer, een coalitie van milieuclubs en bewoners die zich tegen de plannen van de gemeente hebben gekeerd. Sinds drie jaar voert ze onvermoeibaar actie voor het behoud van de polder, “zeker twintig uur per week”.
Haar punt is dit: waarom zou Amsterdam in hemelsnaam het laatste stukje agrarisch groen binnen de gemeentegrenzen willen transformeren tot een bedrijventerrein? Dat slaat toch nergens op in tijden van klimaatverandering en groeiende weerstand tegen de ‘verrommeling’ van het landschap?
Fernhout en haar medestanders bedachten een alternatief plan: geef de Lutkemeerpolder aan een coöperatie van biologische boeren die voedsel produceren voor de lokale afzetmarkt.
Amsterdam wordt bestuurd door een progressief college, gedomineerd door GroenLinks. Dat heeft Fernhouts plan natuurlijk meteen omarmd, zou je zeggen. Al helemaal omdat er nóg een sterk argument is om de geplande blokkendoos af te voeren: bij het vergunnen van de exploitatie van het gebied, zo’n tien jaar geleden, werden tienduizenden euro’s smeergeld neergeteld. VVD’er Ton Hooijmaijers, destijds gedeputeerde, belandde ervoor in de bak.
Maar het Amsterdamse stadsbestuur wil koste wat kost vasthouden aan de bebouwing van de Lutkemeerpolder. Er staan nu eenmaal afspraken op papier, zegt wethouder Marieke van Doorninck (Ruimtelijke Ordening, GroenLinks) – en die moet je nakomen. En die corruptie? Die staat los van de ambitie van de stad om hier een bedrijventerrein te bouwen.
Dit voorjaar tekende Van Doorninck een ‘reserveringsovereenkomst’. Ze wil niet zeggen met welk bedrijf, maar de bewoners hebben begrepen dat het “iets met voedsel” is. Daarmee is het lot van de Lutkemeerpolder in feite bezegeld. Over een paar jaar hebben de zwaluwen en de stilte plaatsgemaakt voor vrachtwagens van Sligro, Picnic of HelloFresh.
Alies Fernhout weigert de strijd te staken. Er is altijd nog de Raad van State. En laatst was ze nog met 7.500 handtekeningen op het Amsterdamse stadhuis. “Het gaat over weerstand”, zegt ze, “niet over winnen”.
Thijs Niemantsverdriet (t.niemantsverdriet@nrc.nl) schrijft tijdens de zomer enkele columns op deze plek.
Uit: NRC Handelsblad van 3 augustus 2020.
Van: www.nrc.nl/nieuws/2020/08/03/dat-bedrijf-komt-er-corruptie-of-niet-a4007693