Deze hoofdzakelijk agrarische gemeente omvatte de dorpen Sloten, Osdorp en Sloterdijk en het gebiedje de Vrije Geer.
Hoewel het dorp Sloten de voornaamste kern was, stond het raadhuis in Sloterdijk. Eeuwenlang was de Sloterweg de voornaamste verbinding tussen Amsterdam en Haarlem en de rest van Holland. Na 1342 werd deze onderdeel van de pelgrimsroute naar de kapel in de Kalverstraat waar het Mirakel van Amsterdam had plaatsgevonden.
Aan de zuidkant van de gemeente werden regelmatig hele stukken land verzwolgen door de Waterwolf, het nog niet ingepolderde Haarlemmermeer, waar het bij stormachtig weer danig kon spoken. Met de uitvoering van het Algemeen Uitbreidingsplan na de Tweede Wereldoorlog verdwenen grote delen van Sloten onder het zand van de ophogingen van de Westelijke Tuinsteden.
In de jaren 90 van de vorige eeuw moesten tenslotte ook de tuinbouwgebieden ten noorden van de Sloterweg plaatsmaken voor de nieuwbouwwijk Nieuw Sloten. Waag het echter niet om naar de oude dorpskern van Sloten te verwijzen als Oud Sloten, want dan krijg je het aan de stok met de echte Slotenaren!
* Zie ook: Fietstocht – Editie 3 Sloten – van Open Monumentendag Amsterdam – Buiten Buurten
* Zie ook: www.annexaties1921.com/sloten/
* Van: www.amsterdam.nl/toerisme-vrije-tijd/evenementen/open-monumentendag-amsterdam/buurtroute-sloten/
Honderd jaar na de annexatie van Sloten organiseert werkgroep Historie Sloten-Oud Osdorp een schilderwedstrijd.
Deelnemers worden uitgenodigd te verbeelden hoe Sloten er vroeger uitgezien moet hebben, hoe het huidige grondgebied er uitziet of hoe u verwacht dat het er in de toekomst uit zal zien. In schilderijen is alles mogelijk: Ook een combinatie van verleden, heden en toekomst.
Tot en met 1 juli 2021 kunnen deelnemers een foto van hun schilderij sturen naar slotenkunst@gmail.com. Meedoen gaat als volgt:
1. Maak een foto van uw schilderij (bestand tussen 1 en 2 MB).
2. Geef deze foto de volgende naam: “Uw achternaam –Titel van het schilderij – formaat: 50 x 70 cm”.
3. Vermeld uw achternaam en de titel van het schilderij ook in de onderwerpregel van uw mail.
4. Vul het inschrijfformulier deelname Schilderwedstrijd ‘De geannexeerde gemeente Sloten; toen, nu en straks’ volledig in en stuur het op naar:
5. slotenkunst@gmail.com.
6. Beschrijf in maximaal 150 woorden wat er op het schilderij te zien is.
7. Door dit inschrijfformulier in te vullen en terug te sturen, verklaart u akkoord te gaan met dit wedstrijdreglement.
De jury
Een driekoppige jury zal uit alle inzendingen de winnaar kiezen. Juryleden zijn:
* Coco Schrijber. Filmmaker, schrijver en oud docent Beeldende Kunst/Film aan de Rietveld academie, Amsterdam.
* Martijn den Ouden. Afgestudeerd aan de Rietveld academie 2009, is dichter en beeldend kunstenaar. Daarnaast geeft hij les bij Schilderles Amsterdam.
* Vera Visser. Afgestudeerd Rietveld academie 2013, is beeldend kunstenaar. Daarnaast is zij docent Beeldende kunst en Vormgeving.
Prijzen
Alle genomineerden ontvangen een certificaat bij de opening van de expositie. Daarnaast zijn er drie hoofdprijzen:
1. Een geldbedrag van 500 euro.
2. Een geldbedrag van 250 euro.
3. Een duo-cadeaubon te besteden bij Schilderles Amsterdam. De winnaar kan met een vriend of kennis een workshop van 2,5 uur volgen op het atelier.
Prijsuitreiking en expositie
De prijsuitreiking zal begin september 2021 plaatsvinden tijdens de opening van de expositie van de prijswinnende en genomineerde schilderijen.
Klik hier voor het uitgebreide reglement.
Zie ook: www.annexaties1921.com/2020/12/28/schilderwedstrijd/
Het is een prachtig idee van de gemeente Amsterdam om alle nu nog naamloze bruggen in de stad naar iemand te vernoemen, die zich actief voor de stad heeft ingezet.
“Als iemand dat verdient, dan is dat de veel te vroeg overleden Tinie Worm-de Boer”, bedacht Tamar Frankfurther zich meteen. Na uitstel van ruim een jaar (in verband met corona) werden de prachtige naambordjes in Amsterdamse Schoolstijl op vrijdagmiddag 2 juli 2021 onthuld. Zoals te verwachten van de familie Worm, werd het een klein feestje.
Alleen díe brug kon het worden
Initiatiefneemster Tamar: “Het was niet moeilijk om te bedenken wélke brug naar Tinie vernoemd moest worden: Uiteraard moest dat de brug pal naast het beroemde Over de Rand-terrein worden. Daar is Tinie mede-oprichter van en heeft zij zoveel voetstappen liggen. Bovendien ligt die brug tegenover de woning, waar zij sinds haar trouwen tot haar overlijden ook gelukkig gewoond heeft met haar echtgenoot Henk en hun drie dochters, Petra, Cora en Hetty. De brug die tot nu bekend staat onder de welluidende naam “Brug nummer 776 in de Joris van den Berghweg bij de Osdorperweg”.
In de routeplanner
Portefeuillehouder Erik Bobeldijk nam, toen hij van huis af op zoek was naar de kortste fietsroute, de proef op de som. In de routeplanner typte hij “Tinie Wormbrug” in en ja hoor: de kortste route van 23 minuten verscheen op zijn telefoon… “Tinie stond altijd klaar om te helpen en dacht positief en praktisch mee hoe activiteiten nóg beter en leuker konden worden. Ze heeft jarenlang heel veel vrijwilligerswerk verricht voor Oud Osdorp en Sloten. Alle reden dus om vandaag deze brug officieel feestelijk te vernoemen naar deze bijzondere vrouw: de Tinie Wormbrug! Het is prachtig dat zij nu voor altijd zichtbaar verbonden blijft aan haar Oud Osdorp”, aldus de portefeuillehouder.
Over Tinie Worm-de Boer
Tinie Worm-de Boer is hier geboren in Oud Osdorp, op Lutkemeerweg 76, als oudste dochter van een tuindersgezin. Van jongs af aan stak ze haar handen uit de mouwen in de groentetuin van haar ouders, maar ook met Kerst – als de kalkoenen geslacht moesten worden – regelde Tinie regelde dat gewoon… Later trouwde ze met Henk Worm. Zijn ouders hadden de boerderij aan de Osdorperweg 571. Tinie hielp mee in het bedrijf, maar deed daarnaast altijd graag en heel veel vrijwilligerswerk. Tinie heeft zich in haar leven altijd ingezet voor de medemens en voor het sociaal-maatschappelijk leven om haar heen. Ze was een echte bruggenbouwer, een echte verbinder.
Voor de kerk en het dorp
Het begon vroeger in de feestcommissie en medezeggenschapsraad op de basisschool bij hun dochters. Ze was ook actief voor de Uitwegkerk en Sloterkerk. Later deed ze ook veel voor het dorp; vaak samen met haar maatje Mia Kooter. Ze organiseerde voor de Dorpsraad de nieuwjaarsreceptie, Dodenherdenking, de 5 mei-viering en ze zat in de werkgroep ‘Lief en Leed’. Dan bezocht ze mensen die een steuntje in de rug konden gebruiken thuis met een bloemetje. En ze hielp altijd bij de dorpsraadverkiezingen en later heeft ze ook nog met een leuk team in 1992 ‘Over de Rand’ opgericht.
Over de Rand
Heel toepasselijk: Dit terrein ligt pal naast Tinie’s brug. Ze hebben gezorgd voor een subsidie van 50.000 gulden van het Schipholfonds en hebben het verwoeste stukje grond zijn naam en heel veel mooie herinneringen gegeven voor heel veel mensen. Vanaf 1997 organiseerden ze ieder jaar en soms twee keer per jaar het gezellige ‘Over de Rand’-weekend. Na tien jaar hebben ze het overgedragen aan de ‘jeugd’. Haar drie dochters hebben het toen met nog vier vrienden ook tien jaar georganiseerd, maar Tinie bleef tot aan haar ziekbed een trouwe vrijwilligster. Tinie was de moeder van het dorp.
Vijf jaar wachten
Tamar Frankfurther gaf nog een kijkje achter de schermen van hoe het aanvragen van de brugnaam was gegaan: “Toen Tinie nét was overleden, liet de gemeente weten dat je een overleden persoon kon voordragen om een brug naar zich vernoemd te krijgen. Ik dacht dus meteen aan haar. Haar overlijden was een groot verlies voor het hele landelijke gebied, maar vooral voor haar Oud Osdorp. Per kerende post kreeg ik een reactie: “We zijn blij met uw aanvraag, maar iemand mag pas vijf jaar na zijn of haar dood vernoemd worden”. Net toen ik van plan was om de gemeente vijf jaar later te herinneren, stuurde een ambtenaar zelf al een mailtje met de boodschap dat de gemeente die brug graag vernoemt naar Tinie. Mijn dag kon niet meer stuk! En het was een cadeautje om dit nieuwtje met de familie te mogen delen.”
Samen met Mia
Tinie stond altijd klaar om te helpen en dacht positief en praktisch mee hoe activiteiten nóg beter en leuker konden worden. Zo heeft ze jarenlang heel veel vrijwilligerswerk verricht voor het landelijke gebied. Het ging dan om kleine persoonlijke contacten, bijvoorbeeld met Oud Osdorp’ers die een steuntje in de rug konden gebruiken. En: hele grote activiteiten, die ze samen met de al even enthousiaste Mia Kooter voor elkaar kreeg. Gelukkig heeft Tinie haar organisatietalent overgedragen aan haar drie energieke dochters Petra, Cora en Hetty.
De werkgroep Historie Sloten-Oud Osdorp heeft nog een film gemaakt over de Oud Osdorpse familie Worm. Hoewel Tinie de opnamen hiervoor niet meer kon bijwonen, speelt zij een prominente rol in deze film, die te zien blijft op de website geheugenvanwest.amsterdam.
Voorbeeld en bron van inspiratie
Het is mooi en goed dat de gemeente Amsterdam zijn actieve en betrokken inwoners op deze manier eert. Niet alleen om deze geweldige mensen voor altijd zichtbaar in de openbare ruimte te blijven eren. Maar ook omdat de vrijwilligers van nu zien dat hun inzet wel degelijk gewaardeerd wordt. Tinie’s voorbeeld geeft hen hopelijk de inspiratie, de moed en het doorzettingsvermogen om door te gaan met hun goede werken, hoe klein ook. Want we hebben heel veel ‘Tinies’ nodig om het op in deze wereld en in het bijzonder op dit hele kleine stukje aarde gezellig, mooi en groen te houden…
Na de plechtigheid las Tinie’s kleindochter Qwen (8), dochter van Hetty, haar zelfgeschreven gedicht op het Over de Randterrein voor:
Lieve mensen die hier vandaag aanwezig zijn,
Wij zijn hier voor de opening van de brug,
De brug heet de Tinie Wormbrug,
Deze dag is belangrijk voor mij,
Omdat ik haar herdenk.
Ik ben heel trots op haar, want ze heeft het goed gedaan voor de buurt.
Ze was de liefste oma die ik ooit kan wensen;
Ook al heb ik haar niet lang gekend;
Ik zal altijd aan haar denken in mijn hart en in mijn hoofd;
Ze praatte met mij en schilde tegelijk een appel.
Ik denk dat de familie hetzelfde denkt,
En hoop dat de buurt er net zo over denkt!
Tamar Frankfurther; 2 juli 2021.
Van april tot half oktober varen beide veerponten op de weekenden vanaf Sloten en Badhoevedorp weer naar het Amsterdamse Bos.
Daardoor is het mogelijk om te voet of met de fiets het leuke ‘Rondje Nieuwe Meer’ te maken (met een pannenkoek bij Boerderij Meerzicht).
Veerpont Nieuwe Meer vaart met motorschip ‘Helena’ ieder kwartier tussen de noordelijke Oeverlanden bij Paviljoen Aquarius en de Meerkade in het Amsterdamse Bos.
Veerpont ‘Ome Piet’ verzorgt een pendeldienst over de Ringvaart vanaf de Nieuwemeerdijk 337 (Badhoevedorp) nar het bos. Beide varen op zaterdagen tussen 12.00 en 18.00 uur en op zon- en feestdagen van 11.00 tot 19.00 uur.
Actiegroep Behoud Lutkemeer: Ruim een jaar na indiening van ons verzoek ‘Herziening Bestemmingsplan’ hebben we van de bezwarencommissie gelijk gekregen: we zijn belanghebbend en de raad moet een besluit nemen. Op 30 juni 2021 zou de behandeling zijn.
Eerst was men op 30 juni ‘vergeten’ het op de agenda te zetten. Na aandringen van de Partij van de Dieren Amsterdam werd het aan het einde alsnog behandeld.
Meer dan 1.000 brieven
Ruim duizend Amsterdammers schreven aan de raad. Zij vragen allemaal om het verzoek serieus te nemen. Wethouder Van Doorninck ging er niet eens op in. Nee, de brief van de bezwarencommissie was volgens haar “voorbarig” en het DB gaat er nog een keer naar kijken (of we wel belanghebbend zijn en of de raad wel een besluit mag nemen).
Politiek negeert juridische uitspraak
Pardon? Er is een onafhankelijke juridische weg. Daarin worden wij in het gelijkgesteld en het DB/College gaan er naar kijken wat ze er van vinden? Resultaat: agendering niet eerder dan september. Terugkijken? Kijk vanaf 9.37.14 uur. Wordt vervolgd! Onze adem is langer!
Namens Behoud Lutkemeer, Alies Fernhout.
Over de verdrinkingsdood van vier Slotense meisjes in 1939, die samen begraven liggen op het Sint-Pancratiuskerkhof. Hoe kon dat ongeluk gebeuren?
Wat betekende het overlijden van de zusjes Annie (15) en Bep Sol (16) en Joke (16) en Lena Bakker (18) voor de vooroorlogse Slotense gemeenschap? Dit verhaal geeft ook een inkijkje in het (Slotense) katholieke leven van die jaren.
Annette Beentjes en Corrie Loogman (familie van de omgekomen meisjes Sol) bezochten archieven en interviewden ooggetuigen en familieleden op wie het ongeluk een onuitwisbare indruk heeft gemaakt. Zo konden ze het verhaal reconstrueren. Hun bevindingen legden zij vast in een lezenswaardige rijk-geïllustreerde uitgave van 70 pagina’s. Hieronder een paar passages uit de presentatie die Corrie en Annette op 13 juni 2021 in het Slotense Parochiehuis gaven.
De achtergrond
De vier meisjes kenden elkaar van de Sint-Jozefschool en de Maria Congregatie van de Sint-Pancratiuskerk waar zij aan deelnamen. Dat waren bijeenkomsten voor meisjes. Officieel waren dat godsdienstlessen, maar in de praktijk kregen de meisjes hier allerhande informatie ter voorbereiding op het huwelijk. De familie Sol (15 kinderen) kwam uit de Baarsjespolder. Nelis Sol was warmoezenier (tuinder). Door de stadsuitbreiding moest het gezin in 1929 verhuizen naar de Sloterpolder. De familie Bakker woonde met 7 kinderen op ‘Veelust’ op het adres Sloterweg 400, een wijkje arbeiderswoningen, waar helaas niets van bewaard is gebleven.
Het ene moment met de bal spelen… en dan…
Dankzij het speurwerk zijn veel details van die ongelukkige dag bekend: Op 30 juli 1939 was het prachtig weer. Met de wind in de rug maakten de vier meisjes de lange fietstocht van 35 km naar Castricum aan Zee. Ze huurden een ‘omkleed-tentje’ op het strand. Ze hadden wel een badpak maar konden niet zwemmen. Ze speelden met de bal in zee en kwamen veel noordelijker uit het water, de zee ’trok’ heel erg. Het was de ‘periode van volle maan’ waardoor de vloed gevaarlijk snel opkomt. De stevige zuidwestenwind stuwde het zeewater op en diepte de tussenliggende zwinnen uit. ’s Middags gingen de meisjes weer in zee en kwamen ongemerkt – al spelend met de bal – op de tweede zandbank terecht. Toen de vloed opkwam wilden zij terug naar het veilige strand en stapten van de zandbank af meteen in het diepe water van het zwin. Zij voelden geen vaste grond onder de voeten en het feit dat zij niet konden zwemmen is hen noodlottig geworden. Binnen tien minuten spoelde het eerste levenloze lichaam aan. Toevallig aanwezige leden van de Amsterdamse reddingsbrigade ondernamen meteen actie. Naast de arts op de EHBO-post boden ook artsen die zich onder de badgasten bevonden hulp. Er werd meteen begonnen met reanimeren. Binnen een half uur waren er vier lichamen aangespoeld. Om 17 uur gaven de artsen aan dat de vier meisjes waren overleden.
Ondertussen op Sloten…
Veldwachter Thomas de Klerk kreeg een telefoontje van zijn collega in Castricum aan Zee. Hij regelde vervoer bij het taxibedrijf van Gerrit van der Puij. De vaders moesten mee naar Castricum om hun dochters te identificeren. Ondertussen ging pastoor Raken van de Sint-Pancratiuskerk naar de moeders om het verschrikkelijke nieuws – dat hun levens voor altijd zou veranderen – te brengen. Even was er nog een stille hoop dat het niet om hun dochters ging. Er werd gebeden voor een goede afloop, maar de bevestiging van het vreselijke nieuws kwam nog diezelfde avond. Twee gezinnen verloren allebei twee dochters.
Heel Sloten liep uit
In beide ouderlijke huizen werden de meisjes opgebaard. Iedereen, jong en oud, kwam afscheid nemen. Ondertussen was het groot nieuws in (nationale) kranten. Het stond zelfs in de Sumatrapost in voormalig Nederlands-Indië. Tijdens een gezamenlijke mis in een overvolle Sint-Pancratiuskerk (niet iedereen paste in de kerk) rouwde heel Sloten. De kerkklokken beierden urenlang. De vier meisjes zijn samen begraven in één graf, op twee porseleinen plaatjes zijn hun portretten vereeuwigd. Het graf is recent opgeknapt door John Koenen, neef van de meisjes, en wordt nog regelmatig bezocht.
Naschrift
Het eerste exemplaar van deze bijzondere uitgave werd op 13 juni 2021 overhandigd door de schrijfsters aan Theo Bakker. Vanaf najaar 2021 is dit boekje bij het Slotense Politiebureautje te koop.
Tamar Frankfurther; 2 juli 2021.
Zie ook: de uitgave als pdf-document: “Een vreeselijk ongeluk” – Castricum aan Zee, 30 juli 1939
Dit bericht als pdf-document: “Een vreeselijk ongeluk”
Tot ieders verbazing verscheen op 21 juni 2021 op de website van de gemeente het bericht dat er een tijdelijk fietspad (voor een halfjaar?) in de bosstrook (aan de kant van de Sloterweg) van Sportpark Sloten zal worden aangelegd.
Via dit fietspad zouden fietsers dan ‘binnendoor’ veiliger naar de hoofdingang van Sportpark Sloten kunnen fietsen. Of dat echt veiliger is, is maar de vraag.
Urgentie maatregelen wordt erkend
Na het sporten moeten fietsers op de terugweg naar de dorpskern van Sloten dan de drukke smalle Sloterweg (linksaf) oversteken. Daarna moeten zij ook nog eens de continue verkeersstroom vanaf de Ditlaar, die voorrang heeft, doorkruisen. De Dorpsraad: “Dat de gemeente dit overweegt, geeft in ieder geval wél aan dat men doorheeft dat het zo niet langer kan op de Sloterweg, onderdeel van het Hoofdnet Fiets. Wij begrijpen alleen niet waarom de gemeente eindelijk niets eens begint met de uitvoering van de al een half jaar geleden door de Centrale Verkeers Commissie goedgekeurde tijdelijke verkeersmaatregelen (deel 2) op de Sloterweg. Die vernielen geen groen in de Hoofdgroenstructuur, zijn veel goedkoper en komen ten goede aan álle fietsers. Of ze nu naar het sportpark gaan of een andere bestemming hebben.”
Het gemeentelijke plan
Er zou een half verhard fietspad met verlichting (in de Hoofdgroenstructuur) aangelegd moeten worden. Het fietspad blijft liggen totdat de permanente maatregelen op de Sloterweg zijn ingevoerd. Kijkend naar de nu bekende gemeentelijke planning zou dat waarschijnlijk betekenen dat het tijdelijke fietspad komend voorjaar al weer verwijderd zou gaan worden. De gemeente verwacht in zijn optimisme dat – als alles volgens planning loopt – het tijdelijke fietspad er in oktober zou kunnen liggen.
De redactie heeft uiteraard aan de gemeente om uitleg gevraagd. Fred Coesel, ambtelijk opdrachtgever Sportinvesteringen van de gemeente Amsterdam reageerde snel. Hij geeft aan dat het écht om een tijdelijk fietspad gaat en dat de gemeente zijn best zal doen om de schade in de Hoofdgroenstructuur te beperken, maar ook dat een tweerichtingsfietspad nu eenmaal de nodige ruimte in beslag neemt. Het wekt verbazing dat hij er als vertegenwoordiger van de gemeente van uitgaat dat deze grote operatie in deze beschermde natuur zomaar zou kunnen plaatsvinden zonder dit voor te leggen aan de speciale adviescommissie (TAC) die hierover gaat. De Dorpsraad tekent verzet aan tegen deze aanname.
Natuurschade in de Hoofdgroenstructuur
Om dit plan te realiseren, moeten waarschijnlijk vijf bomen en een veelvoud aan bosschages en andere planten worden verwijderd. Voor de aanleg zullen ook in een bredere zone rond het tijdelijke fietspad grondwerkzaamheden plaatsvinden. De bouw-apparatuur moet immers wel ter plaatse kunnen komen en het nu nog ‘heuvelachtige’ mountainbike-terrein moet geëgaliseerd worden. De kaalslag beslaat dus een veel bredere strook dan alleen de vierkante meters waar het fietspad gepland is. Om de stroom bij de te plaatsen lantaarnpalen te krijgen, moeten er ook ondergrondse stroomkabels worden gelegd. Daarvoor zijn grondwerkzaamheden noodzakelijk. Wortels van bomen en planten, die niet gekapt/verwijderd worden, zullen hierdoor zeker schade oplopen. Dat het de gemeente lukt om de natuur (een half jaar) later weer in zijn oorspronkelijke staat terug te brengen, is ongeloofwaardig.
Veel regelen voor aanleg van dit fietspad
Uit het schrijven van de heer Coesel blijkt verder dat er nogal wat hobbels genomen moeten worden voordat de gemeente over zou kunnen gaan tot aanleg van dit tijdelijke fietspad. Enkele voorbeelden: Er moeten kapvergunningen worden aangevraagd, er moet milieukundig bodemonderzoek worden uitgevoerd, er moet onderzocht worden wat er gedaan moet worden om de fietsers veilig linksaf over de Sloterweg te leiden (en dit voorstel moet dan in de Centrale Verkeers Commissie worden besproken en goedgekeurd) en er moet over heel veel andere grote en kleine zaken veel overleg worden gevoerd. Dat dit fietspad – waartegen breed verzet bestaat – al in oktober gereed zou kunnen zijn, is dan ook waarschijnlijk erg optimistisch ingeschat. De grote complexiteit van dit project toont ook aan dat het hier om een duur project gaat. Zeker in ogenschouw nemend dat dit fietspad waarschijnlijk maximaal een half jaar in gebruik zal zijn. Wilt u de volledige reactie van de heer Coesel lezen, klik dan hier.
Wie is verantwoordelijk?
Verkeerswethouder Egbert de Vries (PvdA) is verantwoordelijk voor de structurele oplossing op de Sloterweg en niet voor de tijdelijke maatregelen om de weg nu al veiliger te maken. Dat blijkt ook uit zijn snelle reactie op alle consternatie: “Ik ben het eens met de stelling dat de Sloterweg veilig moet worden voor iedereen. Er is een stevig proces achter de rug waarin iedereen zijn of haar input heeft kunnen geven. De gemeente gaat nu zo spoedig mogelijk met een voorstel komen voor een veilige Sloterweg waar de fiets een goede plek heeft. Graag zou ik willen benadrukken, dat de uitwerking van het plan voor een tijdelijk fietspad op geen enkele manier invloed heeft op de voortgang of de uitkomst van het proces om te komen tot een veilige Sloterweg voor fietsers en omwonenden.”
Wethouder Simone Kukenheim (D66) is als wethouder Sport vanuit de gemeente verantwoordelijk voor alles wat op Sportpark Sloten gebeurt. De redactie vermoedt dat zij is overvallen door deze hele situatie en dat zij zich nog aan het verdiepen is in deze materie. De redactie van de Nieuwsbrief heeft haar om commentaar gevraagd, maar ontving (nog) geen reactie.
Reactie DB stadsdeel
Portefeuillehouder Erik Bobeldijk van stadsdeel Nieuw-West is verantwoordelijk voor de tijdelijke verkeersmaatregels om de Sloterweg (en omgeving) veiliger te maken totdat de échte oplossingen komen. In zijn reactie geeft hij jammer genoeg niet aan waarom hij het reeds goedgekeurde plan (deel 2), om de verkeersveiligheid op korte termijn al substantieel tijdelijk te verbeteren, niet uitvoert. Hij liet de redactie van de Nieuwsbrief op 23 juni wel het volgende weten: “Over alles wat op het sportpark gebeurt, heeft het stadsdeel alleen een adviserende taak. Wij Ronald Mauer (Sport) en ik (Openbare Ruimte / Groen) hebben afstemming gehad over het schelpenpad. Als dit de veiligheid ten goede komt en de natuur hierdoor geen schade ondervindt, hebben wij hier geen problemen mee. We hebben wel een aantal punten benoemd die aandacht vragen, zoals het feit dat dit fietspad gepland is in de Hoofdgroenstructuur. De Technische Adviescommissie (TAC), die over de Hoofdgroenstructuur gaat, zal moeten adviseren over de benodigde bomenkap. Daarnaast speelt ook het extra risico bij het uitrijden van fietsers naar de Sloterweg en bij de hoek Ditlaar. Wij hebben nog niet op al deze punten antwoord gehad en ook dus ook nog geen formeel advies gegeven. Indien er bomenkap voor nodig is of als de TAC van mening is dat er een negatief effect op de natuur is, lijkt mij deze variant lastig of zelfs onmogelijk.”
Het is prettig te merken dat het Dagelijks Bestuur van het stadsdeel oogt heeft voor de bescherming van de Hoofdgroenstructuur en de veiligheid van fietsers op het tracé tussen het sportpark en de dorpskern van Sloten. De bestuurders hechten duidelijk wél aan het advies van de Technische Adviescommissie (TAC), die voorgestelde ingrepen in de Hoofdgroenstructuur normaal gesproken altijd beoordeelt. Fred Coesel gaat ervan uit dat het niet nodig zou zijn dat de TAC zich over deze plannen buigt. Het stadsdeelbestuur denkt hier duidelijk anders over dan deze ambtenaar. Datzelfde geldt ook voor het beeld van het aan te leggen fietspad zelf. Erik Bobeldijk heeft het over een “schelpenpad”, terwijl Fred Coesel spreekt over een “half verhard pad dat wel aan de veiligheidsnormen voor tweerichtingsverkeer moet voldoen”. De veel hogere kosten van het aparte fietspad worden door geen van beiden als problematisch ervaren.
Verzet van de Dorpsraad
Het is heel goed dat de gemeente toewerkt naar een veiliger manier voor fietsers om naar het sportpark te komen. De wijze waarop dit nu vorm krijgt, een fietspad alleen voor hockeyers (en niet voor andere gebruikers), en dan zelfs nog alleen voor hockeyers komend vanuit Badhoevedorp en De Aker (en niet uit Nieuw Sloten en elders uit Nieuw-West), doet de wenkbrauwen wel fronsen. Zeker omdat betere en goedkopere plannen al een half jaar goedgekeurd klaarliggen en snel kunnen worden uitgevoerd.
Dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma sluit zijn brief aan wethouder Kukenheim van Sport als volgt af: “Wij zullen als Dorpsraad hoe dan ook, indien noodzakelijk, alle ons ten dienste staande middelen inzetten om uitvoering van dit heilloze plan te verhinderen. Wij kunnen ons echter niet voorstellen dat u na kennisname van deze feiten en omstandigheden akkoord gaat met de nu voorgestelde ambtelijke lijn en dat u daarvoor de bestuurlijke verantwoordelijkheid zou willen dragen.”
Kortom, wordt vervolgd…
Tamar Frankfurther; 29 juni 2021.
Bewoner van de Sloterweg Harry Bruno stoorde zich er al tijden aan dat het GFT-afval maar niet werd opgehaald. De aanhouder wint.
Bovendien komt er nu óók een eind aan de terugkerende ergernis dat gebundeld tuinafval in de dorpskern van Sloten niet wordt opgehaald. Tuinafval dat op tijd is aangemeld, wordt op voortaan vrijdagen door de gemeente opgehaald. De regels hiervoor staan in deze brief.
Elke dinsdag
Aangezien veel bewoners van de Sloterweg hebben laten weten mee te willen doen met de GFT-inzameling, komt de gemeente sinds 15 juni de containers van Sloterweg-bewoners iedere dinsdag legen. Bewoners (ook van elders waar gewerkt wordt met containers) die nog geen GFT-container hebben, kunnen er een van 140 of 240 liter bij de gemeente aanvragen. Meer informatie daarover staat ook in bovenstaande brief.
Regeren is vooruitzien. Daarom stelde de gemeente een ‘Omgevingsvisie 2050’ op. Velen hebben hun mening over dit concept met de gemeente gedeeld.
Op 7 juli 2021 is de gemeenteraad aan zet om zijn mening te geven. De ambtenaren hebben het concept hier en daar wat aangepast. Er ligt nu een ‘concept Nota van Beantwoording’.
Afslag A5 en De Oeverlanden
In het breedsprakige wollige rapport stonden heel veel plannen. Een aantal daarvan oogstte veel negatieve reacties. Dat gold onder andere voor het plan om het polderlandschap van landelijk Osdorp mogelijk toch weer te gaan vernielen door de afslag vanaf de A5 (Westrandweg) weer uit de beruchte ambtelijke bureaulade te halen.
Ook groot en breed gedeeld verzet tegen de omvorming van De Oeverlanden van ‘natuurgebied’ naar een ‘landschapspark’, omdat daarmee de huidige natuurwaarden van het gebied verloren zouden gaan. Lees hier wat de ambtenaren met uw zienswijzen gedaan hebben en wat wordt voorgelegd aan de gemeenteraad.
Wij hebben – ondanks onze inspanningen waarbij wij een betere inrichting van de Oude Haagseweg bepleitten – helaas geen resultaat bereikt.
De projectgroep gaat zijn eigen gang en laat zich niets gelegen liggen aan de inbreng van de vereniging. Wethouder Egbert de Vries, die pas kortgeleden op 20 januari 2021 aantrad, is niet in staat om hieraan iets te veranderen; of hij wil dat niet. Hij is namelijk ook voorzitter van de zogenaamde ‘Vervoerregio’, die formeel opdrachtgever is voor de aanleg van de busbaan van de Westtangent.
Ook het verdienmodel van betaald parkeren voor de bezoekers van De Oeverlanden op de zuidelijke rijbaan lijkt helemaal van de baan. Hierdoor wordt de financiering van het beheer in de toekomst nog niet zo simpel.
Pech voor voetgangers
Met inzet van veel belastinggeld van de burger worden de plannen doorgezet, zonder dezelfde burger ook maar enige kans te geven om mee te denken. Van het gemeentelijke beleidsvoornemen om “meer ruimte voor de voetgangers” te realiseren, komt hier helemaal niets terecht. De projectgroep ‘Ontwikkel Strategie Oeverlanden’ heeft ook zijn best gedaan om de plannen voor de vrije busbaan aan te passen, maar ook zij boekten geen resultaat.
Oeverlanden te ver van de Stopera en het Tuinstadhuis
Van ons stadsdeelbestuur hebben we helaas helemaal niets vernomen. Ook de gemeenteraadsleden toonden geen belangstelling. De zuidwesthoek van Amsterdam is blijkbaar net wat te ver weg.
We hebben er veel energie in gestoken om met de wethouders in contact te komen, maar dat heeft geen vrucht afgeworpen. Dat is spijtig.
Nico Jansen, bestuurslid Vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!‘