Algemeen

De Slotense vrijwillige brandweer stond dag en nacht paraat

Na de onthulling en verwelkoming van de gerestaureerde Slotense brandspuit uit 1880 in het Slotense Tuinpark V.A.T. op 28 augustus 2022 vroegen velen zich af hoe de brandweer op Sloten eigenlijk werkte.

“Op het dorp stond met ingang van 1932 ook een brandmelder. Welke rol vervulde die bij het melden van branden?” En: “Welke Slotenaren zaten er in de Brandploeg?” Diverse Slotenaren halen herinneringen op.

De brandploeg poseert tijdens een oefening bij de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder. V.l.n.r.: Joop Schönhage, Gijs Stolk, onbekend, postbode Punt. Rechts achteraan: Wim Wiebes, onbekende man met pet, Henk Mol (vader van Rietje Mol en opa van Els en Willy), Tinus Worm. De man rechtsvoor met de hoed is Henk Königsmann. Foto: Familiearchief Rietje Mol, circa 1955.

Brandploeg: ieder zijn eigen taak
In de ‘Instructie voor de brandmeesters der vrijwillige brandweer in het buitengebied van de Gemeente Amsterdam’ uit 1967 werden de regels gedetailleerd uit de doeken gedaan. In het buitengebied van de gemeente Amsterdam bevonden zich in 1967 nog zes brandwijken, die deel uitmaakten van drie brandweer-secties: Sloten, Osdorp en Noord.

Het personeel van de brandwijk Sloten bestond uit een 1e en een 2e brandmeester, een spuitoppasser, hooistekers en een aantal spuitgasten. De brandmeesters droegen de zwaarste verantwoordelijkheden bij het ‘blussingswerk’, het oefenen, de administratie, het rapporteren over van alles en nog wat en het onderhoud van het materieel en het spuithuisje. Het personeel was verplicht om alle bevelen op te volgen en mocht zich zonder toestemming van de bevelvoerder niet van het brandterrein verwijderen.

Piet Ebbers eerst 2e en toen 1e Brandmeester
De werkgroep Historie Sloten-Oud Osdorp beschikt over een officiële aanstellingsbrief gedateerd op 1 september 1955. Op die dag werd de Slotense loodgieter Piet Ebbers van Sloterweg 1201 namelijk aangesteld als ‘2e Brandmeester in de brandwijk Sloten’. Hij was, zo staat in de arbeidsovereenkomst van 23 augustus “verplicht om de arbeid persoonlijk te verrichten”. Piet Ebbers ontving hiervoor het salaris van ƒ 152,– per jaar: “… hetwelk aan het einde van het kalenderjaar zal worden uitbetaald…”. Twee jaar later promoveerde Piet al tot 1e Brandmeester en nam Gerrit van der Puij de functie van 2e Brandmeester over. Gerrit heeft ervoor gezorgd dat de brandspuiten van Sloten en Osdorp behouden zijn gebleven voor het landelijke gebied. De Slotense spuit staat nu bij de entree van Tuinpark V.A.T. en de Osdorpse staat in de hal van de brandweerkazerne aan de Ookmeerweg.

Oefening van met de brandspuit van Sloten aan de Ringvaart; 1955. Foto: Nationaal Brandweer Documentatiecentrum.

Broeiing van hooi leidde tot branden
De geschiedenis van het Slotense brandweercorps gaat te ver terug om uit de begintijd nu nog verhalen boven water te halen. Wat wel bekend is, is dat hooibranden het vaakst voorkwamen in het landelijke gebied. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het oudste document in het archief van de werkgroep Historie Sloten-Oud Osdorp (gedateerd op 30 november 1948) juist hierover gaat. Het betreft de ‘Instructie voor brandmeesters en hooistekers in het buitengebied der Gemeente Amsterdam’. De ‘buitengemeente’ van Amsterdam was verdeeld over tien hooidistricten. Het hooidistrict ‘Sloten’ stond onder controle van de brandmeesters van de brandwijk Osdorp. Ieder district had zijn eigen hooistekers.

Een passage uit de instructie: “Wanneer hooi (te sterk) broeit, is de eigenaar, huurder of gebruiker van het perceel waarop het hooi zich bevindt verplicht om hiervan onmiddellijk kennis te geven aan de brandmeesters of hooistekers van het hooidistrict, welke personen daarop een onderzoek instellen. Bij het ontdekken van een broeiing onderzoeken zij het hooi met hooi-ijzers en gelasten zo nodig spitten, omwerken of verspreiden daarvan door de eigenaars, huurders of gebruikers.” Alles wordt gedetailleerd beschreven, tot en met de noodzakelijke “nacontrole tot het gevaar voor brand was geweken”.

Oefening van met de brandspuit van Sloten. Ter hoogte van Sloterweg 1277; 1955. Foto: Nationaal Brandweer Documentatiecentrum.

Meestal kleine veenbranden
Zoon Dirk Ebbers weet zich nog wel te herinneren hoe dat in zijn jeugd ging. “Er kwam dan iemand aan de deur met een brandmelding. Mijn vader nam dan altijd eerst contact op met de brandmeester in de stad. Daarna was het zijn taak als 1e brandmeester om snel ter plaatse te gaan kijken wat er aan de hand was; om wat voor brand het ging. En om een inschatting te maken of de brandweer uit de stad moest komen. Ik herinner me dat het relatief vaak om een veenbrand of een brand in een hooiberg ging.”

Rietje de Jong-Mol (1938) herinnert zich nog een grote vreselijke brand “bij Meekel aan de Zuiderakerweg. Dat was echt heel erg en er waren ook doden te betreuren. Natuurlijk was de echte brandweer toen snel ter plaatse. Voor zover ik me dat kan herinneren was dat gelukkig echt een uitzondering.”

Brandmelder nog nooit gebruikt
Degene die de brand gemeld had zorgde er ondertussen voor dat het nieuws zich als een ‘waarschuwend vuurtje’ door het dorp verspreidde. De overige leden van de brandploeg verzamelden zich snel bij de vroegere tramremise en later bij het Spuithuis. De brandspuit werd naar buiten gesleept en naar de plek des onheils getrokken. Dirk: “Negen van de tien keer kon de brandploeg het zelf afhandelen, maar de brandmeester uit de stad kwam toch bijna altijd kijken. Zo nodig kwam de brandweer met groot materieel. Dit hele proces stond – voor zover ik het me kan herinneren – altijd los van de brandmelder op het dorp. Op het moment dat Amsterdam die in 1932 hier op het dorp neerzette, waren de Slotenaren al gewend aan hun eigen procedures.

Voor zover ik me kan herinneren, is-ie hier nóóit gebruikt. Maar ja, Sloten maakte sinds 1921 volwaardig deel uit van Amsterdam en het dorp had daarom ook recht op zo’n paal.” Rietje de Jong-Mol bevestigt deze herinnering: “Nee hoor, leuk die paal, maar hij is nooit gebruikt. Als er brand was, dan ging je dat meteen bij Ebbers en Van der Puij melden.”

De Brandmelder uit 1932 naast het Politiebureautje. Foto: Erik Swierstra.

Prima bijbaan
De Slotenaren vonden het prima om in deel uit te maken van de brandploeg. Ze kregen per keer dat ze moesten uitrukken betaald. En, niet onbelangrijk, degenen die in de Slotense brandploeg zaten kregen vrijstelling voor de BB (Bescherming Bevolking). Dat was een naoorlogse organisatie die in 1952 was opgericht door de overheid. De BB was een onderdeel van de civiele verdediging en had als taak om de bevolking te beschermen tegen de onmiddellijke gevolgen van oorlogsgeweld gedurende de periode die nu bekend staat als de Koude Oorlog.

Spuitoppasser en de spuitgasten
Zowel het blusvoertuig zelf als zijn onderkomen (het spuithuisje) moesten natuurlijk in goede staat verkeren. De spuitoppasser had tot taak om al het blusmaterieel en het spuithuis goed te onderhouden. In de ‘Instructie voor de Brandmeesters der Vrijwillige Brandweren in het Buiten-Gebied der Gemeente Amsterdam’ gedateerd 15 april 1930 staat een uitgebreide taakomschrijving van de spuitoppasser: “Hij zorgt dat de spuit voor blusschingswerk te allen tijde in goeden staat verkeert. Hij waakt voor het uitdrogen der zuigers gedurende den zomer en het vastvriezen der kleppen (van de pomp) gedurende de winter.

Na een brand of een oefening, waarbij het voertuig in werking is geweest, wordt dit door den spuitoppasser geheel schoon- en drooggemaakt; natte slangen worden te drogen gehangen. Kleine herstellingen worden door hem verricht. Het benoodigde vet, poetskatoen enz. wordt hem verstrekt. Blijken groote herstellingen noodig, moet de spuit of het spuithuis geschilderd worden of zijn slangen defect, dan meldt hij dit aan den 2den brandmeester, die zich in verbinding stelt met den hoofdbrandmeester der hoofdwacht, waaronder de brandwijk ressorteert.” Beide brandmeesters en de spuitoppasser kregen een jaarwedde of vergoeding.

De pijpvoerders, spuitstellers en pompers hadden geen contract maar kregen betaald: “gedurende den tijd dat zij te werk gesteld zijn”. Het ging om een uurtarief: de pijpvoerders kregen ƒ 1,50 per uur (tussen 22 en 6 uur en op zondagen: ƒ 2,–) en de spuitstellers en pompers kregen ƒ 1,– per uur (tussen 22 en 6 uur en op zondagen: ƒ 1,50). Deze Slotense spuitgasten trokken de brandspuit voort aan de twee trekbomen, zorgden ervoor dat de slangen goed lagen, hadden de zware taak om het water uit de sloot te pompen en verleenden allerhande ondersteunende taken.

Het Spuithuis washet onderkomen van de brandspuit op Sloten. Het huisje is tegenwoordig een gemeentelijk monument en staat nu op het erf van de bewoners van Sloterweg 1277. Foto: Erik Swierstra; 5 mei 2015.

Rietje Mol (6) viel in de Ringvaart
In principe moest er, volgens het reglement, iedere maand worden geoefend, maar in de wintermaanden (december tot en met maart) kon worden verzocht om in plaats van de oefening een theorieles te houden. Rietje de Jong-Mol, die sinds haar geboorte nog altijd op Sloten woont, weet zich te herinneren dat er op Sloten niet zo vaak werd geoefend: “Nee hoor, op Sloten gingen ze één keer per jaar oefenen en niet vaker. Ik herinner me dat ik als kind daar graag naar ging kijken. Ik weet het nog precies: Ik was zes jaar en kon nog niet zwemmen. Hoe het zo kwam, weet ik niet meer, maar op de een of andere manier ben ik toen in de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder gevallen. Mijn vader Henk sprong uiteraard meteen in het water om me te redden. Dat heeft diepe indruk op me gemaakt. Ik weet het nog altijd!”

Wie álles wil weten over de procedures en werkwijzen voor de Slotense vrijwillige brandweerlieden in 1911: Reglement Brandweer Sloten NH – 1911.

Meer informatie over de vrijwillige brandweer van Sloten
Waarschijnlijk kreeg Sloten in 1885 zijn eigen vrijwillige brandweercorps, dat bij het blussen gebruik maakte van de ‘Handspuit Otterbein’. In het Stadsarchief Amsterdam ligt een reglement uit dat jaar opgeslagen met daarin de voorgeschreven gang van zaken bij brand in verschillende gebieden. Hierbij wordt Sloten ook vermeld.

Eerder werd een interessant artikel over de brandweer in de voormalige gemeente Sloten gepubliceerd. Hierin treft u ook informatie over de brandspuit van Osdorp, die tegenwoordig – eveneens gerenoveerd – zijn thuisbasis heeft in de brandweerkazerne aan de Ookmeerweg.

Tamar Frankfurther, september 2022.

Zie ook:
* Unieke brandmelder staat bij het Politiebureautje
* Slotense brandmelder in 1933: het nieuwste van het nieuwste
* De brandweer in de voormalige gemeente Sloten
* Slotense brandspuit verhuist van Molen naar Tuinpark V.A.T.
* Brandspuiten uit Sloten en Oud Osdorp
* Tuinpark V.A.T.: de zevende standplaats voor de Slotense brandspuit
* Grondige restauratie Slotense brandspuit afgerond

Dit artikel is ook te lezen als pdf: De Slotense vrijwillige brandweer stond dag en nacht paraat (pdf)

Je kunt het hart van het dorp Sloten maar één keer verpesten

“En daarom mag het DB voor het bouwplan voor de locatie waar vroeger garage Kuykhoven was geen definitieve bouwverguning krijgen.” Dat zei de voorzitter van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp Sjoerd Jaasma tijdens zijn inspraak voordat hij op 4 oktober 2022 de petitie aan de stadsdeelcommissie en aanbood.

Ook Tineke Rombout van ProWest liet weten dat het voorliggende bouwplan te hoog en niet passend is en het Beschermd Dorpsgezicht Sloten schaadt.

Op 4 oktober 2022 overhandigde dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma (links) de petitie aan de voorzitter van de stadsdeelcommissie Nieuw-West Pieter Nijhof met de woorden: “Met deze petitie doen wij een dringend beroep op de stadsdeelcommissie én het DB om hier wat aan te doen en om géén vergunning te verlenen voor dit bouwplan.” Foto: Cees Fisser.

Procedure over vergunningverlening loopt nog
Voor alle duidelijkheid: De definitieve bouwvergunning voor dit project is nog níet verleend. De inspraak van fase 2 van de uitgebreide procedure loopt nog. Op 14 oktober zijn alle bezwaarmakers uitgenodigd bij een hoorzitting van de bezwaarschriftencommissie. Op 25 oktober gaat ook de stadsdeelcommissie hierover spreken. Iedereen is daarbij welkom. Daarna gaat het Dagelijks Bestuur op basis van alle input van iedereen de belangen voor en tegen dit bouwplan afwegen en besluiten of de definitieve bouwvergunning wordt verleend.

“We zijn er klaar mee!”
Tijdens zijn inspraak op 4 oktober was de voorzitter van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp fel in zijn bewoordingen waaruit ook veel onbegrip sprak: “Nu heeft Sloten na een lang traject dan eindelijk de status van Beschermd Dorpsgezicht. Dan verwacht je toch dat we de gemeente erop kunnen vertrouwen dat zij geen medewerking gaat verlenen aan bouwplannen die het dorpsgezicht verpesten? Dat gebeurt nu wel. Vandaar dat wij tot het middel ‘petitie’ hebben besloten. Die is in korte tijd maar liefst 558 keer ondertekend! Dit bouwplan moet terug naar de tekentafel en daarover moet dan echt structureel overleg komen tussen de omwonenden en de Dorpsraad en de projectontwikkelaar. ”

Geen informatievoorziening, laat staan: participatie
De stadsdeelcommissie had in 2018 nog unaniem met klem aan de toenmalige portefeuillehouder Mauer verzocht om vergelijkbare participatie als bij het hotel ook hier te laten plaatsvinden, maar dat is helemaal niets van terechtgekomen. Sjoerd Jaasma: “Projectontwikkelaar LEBO is één keer bij de Dorpsraad op bezoek geweest in 2017 of 2018. Dat ging toen nog over een ander bouwplan, want er zijn er in de loop der jaren al heel wat langsgekomen.” In november 2019 heeft de gemeente nog een brede informatieavond in de Molen van Sloten georganiseerd waar de bewoners naar plaatjes van tien actuele Slotense bouwprojecten konden kijken. “Toen liet LEBO daar nog afbeeldingen zien van een lager bouwplan, dat wél uit één woonlaag met dak bestond en niet uit twee woonlagen met dak, zoals er nu voorligt. Daarna hebben we ze nooit meer gezien. Niets meer gehoord. Met de omwonenden is zelfs helemáál nooit overleg gevoerd. En dit is dan het resultaat…”

Echte participatie net zoals bij het hotel aan de Ditlaar
Dat Mauers opvolgster Sandra Doevendans aanbiedt om een informatieavond hierover te organiseren heeft, volgens de dorpsraadvoorzitter geen zin: “Wat wij willen is participeren. We hebben als voorbeeld hoe het is gegaan met het bouwen van het hotel aan de Ditlaar. We hebben toen verschillende malen gesproken met de projectontwikkelaar en de architect en er was een ambtenaar van de gemeente speciaal aangewezen om dat proces begeleiden.” Dat was toen een transparant en open traject. De projectontwikkelaar en zijn architect hebben toen ook echt geluisterd naar de input van de Slotenaren en hun ontwerp daarop aangepast.

“Dat is toen perfect gegaan”, vervolgt Jaasma. “Ook over de samenwerking met ontwikkelaars bij andere bouwprojecten in Sloten zijn we tevreden. Het is reuze jammer dat de gemeente en deze projectontwikkelaar daar niet voor gekozen hebben. Want het is níet zo dat de Dorpsraad en de omwonenden willen dat daar niet gebouwd wordt. Alleen niet deze veel te hoge huizen, die ook nog eens voor miljonairs worden gebouwd. Als je het lager en kleiner maakt, word het vanzelf goedkoper. Dat is voor het dorp dan weer een bijkomend voordeel, want we hebben langs de Sloterweg in de afgelopen jaren al voldoende ‘miljoenen-villa’s’ erbij gekregen.”

“Politiek, pak de regie!”
Je kunt als gemeente met een juridische blik zeggen: “Wat mág in het beschermde dorpsgezicht, dat staan we ook maximaal toe, maar waarom moest die maximale bouwhoogte van 8 meter uit het bestemmingsplan nou weer worden opgerekt?” Ook de dorpsraadvoorzitter bleek niet te begrijpen wáárom de gemeente überhaupt zijn medewerking heeft verleend aan de wens van de projectontwikkelaar om hoger te bouwen. Jaasma: “Uiteindelijk is de politiek de baas. U dus. U gaat erover. U kunt beslissen en zeggen: “Nee dat gaan wij niet goedvinden. We geven die definitieve vergunning niet. In dat geval moeten ze die plannen toch opnieuw gaan bekijken.”

Ook ProWest verzet zich tegen dit bouwplan
Daarna kwam Tineke Rombout van ProWest naar voren om in te spreken. ProWest zet zich al sinds 2004 in voor het behoud van de karakteristieke bebouwing van Nieuw-West en een beter beschermingsbeleid voor erfgoed. ProWest heeft aan het begin van deze eeuw ook een belangrijke rol gespeeld bij het realiseren van het Beschermd Dorpsgezicht Sloten en komt nu opnieuw op voor de bescherming van het karakteristieke dorpje Sloten. ProWest heeft veel ervaring met de bescherming van erfgoed in andere delen van Nieuw-West en diende daarom ook bezwaar in tegen dit bouwplan.

Te hoog en ‘dorp-in-een-dorp’
Tineke Rombout: “Het voorliggende bouwplan is te hoog, wijkt qua ontwerp (namelijk: een ensemble van woningen) te veel af van omliggende bebouwing en is niet aflopend naarmate je verder van de Sloterweg af komt. Daardoor kan dit bouwplan in het hart van Sloten nooit organisch deel gaan uitmaken van Sloten, maar zal het altijd ‘een dorp in een dorp’ blijven. En dát mág helemaal niet volgens de cultuurhistorische verkenning, zeg maar de regelgeving van het beschermde dorpsgezicht.”

Ook Rombout begrijpt dan ook niet waarom de gemeente tot nu toe heeft meegewerkt aan dit bouwplan: “Wat ik net opsomde, dat zijn allemaal argumenten waarom de vorige portefeuillehouder ervoor had kúnnen kiezen om níet aan dit bouwplan mee te werken. Het is voor ons een groot raadsel en zeer teleurstellend dat hij dat wél gedaan heeft. Want: Ja, een projectontwikkelaar mag ieder bouwplan indienen dat hij wil. Maar nee, het is niet zo dat het stadsdeel daar automatisch dan ook aan hoeft te gaan meewerken en nu zelfs van plan lijkt om hier een vergunning aan te gaan verlenen.”

Waarom geen advies gevraagd aan DB of SDC?
Tineke Rombout verbaast zich er ook over dat de vorige portefeuillehouder in het lange traject van dit bouwplan alles in zijn eentje heeft besloten. Juist omdat er vanaf het begin al reuring en ongenoegen bestaat over dit bouwplan (en vorige bouwplannen) in het hart van Sloten. En omdat er sprake was van een subjectief besluit of dit bouwplan wel of niet past in het Beschermd Dorpsgezicht Sloten. Rombout: “Er was dus sprake van een grijs gebied dat de portefeuillehouder kan gebruiken om zijn of haar eigen afweging te maken.

Bij twijfel kan de portefeuillehouder altijd advies vragen aan de stadsdeelcommissie. Dat heeft hij niet gedaan. Er was ook geen sprake van de beloofde participatie. De vorige portefeuillehouder heeft in dit dossier overduidelijk een belangenafweging gemaakt in het voordeel van de ontwikkelaar en dus tegen het belang van het beschermde dorpsgezicht. Gelukkig is en blijft het aan de politiek om het finale eindoordeel te vellen. Daarom met klem ons verzoek aan het DB om niet akkoord te gaan met dit bouwplan en daarom steunt ProWest van harte de petitie die de Dorpsraad vanavond aanbiedt.” Als u meer wilt weten over ProWest klik hier.

Veel ‘waarom-vragen’ blijven onbeantwoord
De insprekers legden op 4 oktober én twee weken geleden veel argumenten op tafel om vooral geen definitieve vergunning te verlenen aan dit te hoge bouwplan. Alle vier deden zij een klemmend beroep aan de politiek om dit bouwplan alsjeblieft te blokkeren. De ‘waarom-vragen’ waar de bewoners en de Dorpsraad geen antwoord op hebben, blijven onbeantwoord.

Waarom werkte de gemeente hieraan mee? Waarom werd dit geheim gehouden? Waarom kwam de beloofde participatie er maar niet? Waarom heeft men zonder inspraak in 2021 al een herprofilering (die uitgaat van de goedkeuring van dit bouwplan) van de Lies Bakhuyzenlaan goedgekeurd? Waarom werkte de gemeente actief mee aan het aanpassen van het bestemmingsplan dat toch niet voor niets zo is vastgesteld? Waarom wekt de gemeente er in ieder geval de schijn van dat bij de belangenafweging niet voor het beschermde dorp, maar wel voor de winstmaximalisatie van de projectontwikkelaar is gekozen? Waarom zijn zelfs de politici al die tijd niet geconsulteerd over deze gevoelige kwestie, waarin subjectieve keuzes zijn gemaakt?

Niet alles wat kán, moet je ook willen
Het enige wat de insprekers na afloop van hun inspraak van betrokken ambtenaren te horen kregen is “dat het toch niet zoveel uitmaakt of de nieuwe huizen ‘iets’ hoger zouden worden”. De insprekers verbaasden zich over deze uitspraak omdat “je toch zou verwachten dat de ambtenaren ‘hun’ eigen beschermde gemeentelijk dorpsgezicht zouden koesteren”.

De grote groep van 558 ondersteuners van de petitie vindt in ieder geval wél dat dit bouwplan op deze plek in het hart van Sloten níet op zijn plaats is. Ook al zou dat volgens de juristen wel mogen. Immers: Niet alles wat kán, moet je ook wíllen.

Tamar Frankfurther; 7 oktober 2022.

Zie ook:
*
*

Afscheidsbrief van Klankbordgroep Oud Osdorp (KOO) en het vervolg

In de editie van de Nieuwsbrief Sloten-Oud Osdorp van 5 oktober 2022 ging helaas iets mis met de link naar de open brief waarin de KOO zijn vertrouwen opzegt in de samenwerking met stadsdeel Nieuw-West. Bij deze de goede link.

Inmiddels heeft Hans de Waal van de KOO gesproken met twee leden van het DB van stadsdeel Nieuw-West. Voorzitter Emre Ünver en portefeuillehouder Nazmi Türkkol kwamen langs.

Doorgaand zwaar vrachtverkeer negeert op de Osdorperweg (Hoofdnet Fiets) nog steeds de verbodsborden die hier al 59 jaar staan zonder dat er enige vorm van handhaving plaatsvindt. Foto: Theo Durenkamp.

Nog altijd inhoudsloze stadsdeelreacties
“Het was een lang gesprek”, zo laat Hans de Waal weten. “De heer Türkkol leek nog erg afhankelijk van wat de ambtenaren van tevoren met hem hadden gedeeld. Hij is duidelijk nog niet goed ingevoerd en bleef daarom slechts de inhoudloze stadsdeelreacties herhalen, die alle opeenvolgende ambtenaren in de voorbije jaren telkens weer uitkraamden. Maar, het is toch bijzonder dat beide DB-leden hiervoor naar Oud Osdorp kwamen. We waren dan ook voorzichtig optimistisch over het resultaat van deze ontmoeting.

Ik weet niet of ze het gesprek niet interessant vonden of dat er een andere reden was, maar de KOO heeft niets teruggezien van het besprokene in hun dossier dat zij daarna vrijgaven. En ook de mondelinge vragen die namens GBW!, GroenLinks en D66 waren gesteld, bleven tijdens de bijeenkomst onbeantwoord.” Meer daarover en over de andere ins en outs van deze kwestie leest u in een uitgebreider artikel van de hand van Oud Osdorp-correspondent Theo Durenkamp.
Zie: Wegaanpassing voor zwaar vrachtverkeer is de druppel…

558 ondersteuners petitie “Bescherm Slotens dorpsgezicht”

“Als we 250 steunbetuigingen hadden gekregen, was ik al blij geweest”, zo laat dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma weten.

“Het is geweldig dat maar liefst 558 mensen binnen een maand lieten weten het met ons eens te zijn dat op de locatie van de voormalige garage Kuykhoven niet deze te hoge, maar passende en lagere, huizen gebouwd moeten worden.”

Tijdens de stadsdeelcommissievergadering van 4 oktober 2022 zijn de 558 steunbetuigingen in deze grote envelop overhandigd.

De centrale vraag is: Waarom werkt de gemeente hieraan mee?
Op 4 oktober 2022 spraken dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma en Tineke Rombout van ProWest in bij de stadsdeelcommissie (SDC) van Nieuw-West. Sjoerd Jaasma las de petitie voor, overhandigde deze en beantwoordde ook vragen van commissieleden.

ProWest speelde indertijd een belangrijke rol bij de totstandkoming van het ‘Beschermd Dorpsgezicht Sloten’ en begrijpt ook niet waarom het stadsdeel namens de gemeente meewerkt aan een bouwplan dat hier zo overduidelijk niet op zijn plaats is. Rombout maakt zich in het verlengde hiervan ook zorgen over de bescherming van ándere beschermde stadsgezichten in Nieuw-West. Rombout daarna gaf op vragen van commissieleden. SDC-lid Piet Boon (GoedBeterWest) heeft schriftelijke vragen aan portefeuillehouder Sandra Doevendans ingediend. Volgende week volgt hierover een verslag. Wie nu al wil weten hoe de inspraak verliep, kan de vergadering terugkijken via deze link.

Tamar Frankfurther; 5 oktober 2022.

Klankbordgroep Oud Osdorp gooit bijltje erbij neer

Toen de gemeente op 30 september 2022 de Klankbordgroep Oud Osdorp (KOO) uitnodigde om in het zoveelste nieuwe praatgroepje over de Osdorperweg zitting te nemen, stuurde de KOO deze reactie terug: “Helaas, wij zijn gestopt met deze eindeloze poppenkast.”

Het kernteam en de Klankbordgroep Oud Osdorp zijn opgeheven.

Doorgaand vrachtverkeer negeert al jaren de verbodsborden op de smalle Osdorperweg, die onder het Hoofdnet Fiets valt. Handhaving blijft al decennialang achterwege. Na het groot onderhoud wordt de Osdorperweg voor sluipverkeer nóg aantrekkelijker om met hoge snelheid (in zware vrachtwagens) over te rijden. Foto: Theo Durenkamp.

Eérst besluiten over herinrichting en daarná pas gaan overleggen?

Bewoners Hans de Waal, Marja Kamp, Fia van der Veldt en Joke Westerhof (en vele anderen) hebben zich in de afgelopen jaren vol overgave en energiek ingezet om van de Osdorperweg een veilige weg te maken. Maar ook zij geven, net als hun talloze voorgangers die hierover in de afgelopen zestig (!) jaar met de gemeente over in gesprek gingen, de strijd nu op. De eerste zin van hun afscheidsmail aan gemeente spreekt boekdelen: “U zegt dat het tijd is om te gaan nadenken over het uitwerken van de nota van uitgangspunten, maar ondertussen is er al opdracht gegeven voor het technisch inrichten voor VERBODEN zwaar vrachtverkeer. Dus helaas heeft daarover nadenken geen zin meer, we kunnen ons hooguit ernstig zorgen gaan maken.”

Nieuw dieptepunt in gemeentelijke participatie

Het is verdrietig dat het ook deze enthousiaste en zeer goed geïnformeerde Oud Osdorpers wederom niet is gelukt om van de lange, kaarsrechte, smalle en overbelaste polderweg, die notabene valt onder het Hoofdnet én Plusnet Fiets, een veilige weg te maken. Onze ‘correspondent Oud Osdorp’ Theo Durenkamp komt later terug op deze ernstige vertrouwensbreuk tussen de KOO en het stadsdeel Nieuw-West, dat namens de gemeente Amsterdam nog altijd verantwoordelijk is voor de Osdorperweg.

Zie ook: Wegaanpassing voor zwaar vrachtverkeer is de druppel

Eerste editie van Amsterdam Sand Sculpture Festival heeft verhalen uit De Oeverlanden als thema

Van 24 september 2022 tot 23 oktober is er de eerste editie van het Amsterdam Sand Sculpture Festival in landschapspark De Oeverlanden bij de Nieuwe Meer.

Het festival is een initiatief van kunstenaar Teun Castelein. Hij verzamelde vele vreemde, huiveringwekkende en bijzondere verhalen uit het park en zocht de samenwerking met professionele zandkunstenaars. De verzamelde verhalen zijn het uitgangspunt voor vijf grote zandsculpturen die van 24 september tot 23 oktober gratis zijn te bewonderen.

Knibbel Knabbel Gucci van Martijn Rijerse bij Nieuw en Meer. Foto: Erik Swierstra.

Er was eens… een rafelrand
Er was eens een rafelrand. Een plek met fraaie strandjes en wilde natuur. Waar recreanten, rustzoekers en natuurliefhebbers hun geluk zoeken. Net als de mannen in het cruise-zone gebied, de arbeidsmigranten die er een tijdelijke slaapplek vinden en jongeren een nachtelijke hang-out. De Oeverlanden is volgens Teun Castelein één van de meest inclusieve en vrijzinnige plekken van Amsterdam. Een unieke plek in de stad. Maar ook een rafelrand waar tolerantie en vrijheid op gespannen voet staan met elkaar.

De geboeide moeder van Hanneke Supply bij Restaurant Aquarius. Foto: Erik Swierstra.

Eerste zandsculptuurfestival dat schuurt

Waar de meeste zandsculpturenfestivals een family-friendly beleid hanteren kiest Teun Castelein voor een schurende variant van dit laagdrempelig medium. Met het Amsterdam Sand Sculpture Festival zet de kunstenaar de zandsculpturen in om lastige sociale kwesties te agenderen. Denk aan onderwerpen als ‘homobashing’, ‘groot stedelijk natuurbeleid’ en ‘inclusiviteit ‘ en hoe deze onderwerpen elkaar in de weg zitten. Om deze onderwerpen tastbaar en bespreekbaar te maken kiest Castelein voor een imaginaire aanpak verwijzend naar sprookjes: Er was eens…

Los in het Bos van Johannes Hogebrink bij het cruise-gebied. Foto: Erik Swierstra.

Zandkunstenaars

Vijf zandkunstenaars die tot de wereldtop behoren maakten van de verhalen zandsculpturen. Johannes Hogebrink is een van hen en maakt al sinds 2005 zandsculpturen. “Ik kom zelf uit Amsterdam dus vind ik het erg leuk dat dit nieuwe zandsculpturenfestival in de Oeverlanden is. Toen ik er een keer mijn hond uitliet, ontdekte ik dat het een mooi gebied is met een interessante, beetje rauwe sfeer. Dat hoop ik ook terug te zien in de verhalen waar wij de sculpturen van gaan maken.”

Tien dagen
“We maken ieder een sculptuur van ongeveer 2 tot 3 meter hoog,” vervolgt Johannes. “Daar doen we meestal tien dagen over. We werken met goed aangedrukt rivierzand dat we mengen met water. Omdat het festival buiten is, beschermen we de sculpturen als ze klaar zijn met een laagje verdunde houtlijm. Zo blijven de sculpturen goed bij regen en wind.”

De dromende reus van Enguerrand Mac David bij het Natuur- en Milieueducatie centrum. Foto: Erik Swierstra.

Rafelranden van de stad
Kunstenaar Teun Castelein kwam met het idee voor het festival. “Ik hou van de Oeverlanden. Dit natuur- en recreatiegebied, ontstaan uit opgespoten zandgrond uit het Nieuwe Meer in Amsterdam, is voor mij één van de laatste rafelranden van de stad. Met haar fraaie strandjes en wilde natuur komen er veel recreanten, rustzoekers en natuurliefhebbers op af, maar het dient tegelijkertijd ook als cruise-zone, tijdelijke verblijfplaats voor arbeidsmigranten en nachtelijke hang-out voor jongeren. Het is dus een unieke plek waar veel verhalen ontstaan. Daar wilde ik graag wat mee doen.”

Snoeihart van Marjon Katerberg bij Tuinpark Ons Buiten. Foto: Erik Swierstra.

Kampioen zandsculptuurbouwers

De vijf grote sculpturen die in De Oeverlanden te bezichtigen zijn, zijn gemaakt door Martijn Rijerse, Marjon Katerberg, Enguerrand David, Johannes Hogebrink en Hanneke Supply. Allen professionele zandkunstenaars met een goede trackrecord. Europees kampioen 2021 Martijn Rijerse over deze uitdaging: “Het is een fantastische uitdaging om een beeld te maken dat tegelijkertijd verleidt en verwondert, de bezoeker uitdaagt en relevant is. Een mooie manier ook om dit prachtige medium te herwaarderen.”

Partners
Het Amsterdam Sand Sculpture Festival wordt georganiseerd door Tuinpark Ons Buiten, Kunstenaarsbroedplaats Nieuw&Meer, Natuur- en Milieueducatie centrum de Waterkant en watersportvereniging Onklaar Anker, De Oeverlanden Blijven! en Paviljoen Aquarius.

Informatie voor de bezoeker

Via de website www.amsterdamsandsculpturefestival.com kunnen bezoekers de plattegrond van het park en informatie over de sculpturen vinden.

Zie ook: www.nieuwenmeer.nl/er-was-eens/

Zie ook: Festival met zandsculpturen: sprookjes in de stedelijke rafelrand van De Oeverlanden in Nieuw-West

Zie ook: Amsterdam Sand Sculpture Festival vertelt mooie verhalen over de Oeverlanden

Zie ook:

Vanaf 10 oktober 2022 is de Osdorperweg zeven maanden dicht

Eindelijk gaat het groot onderhoud aan de helft van de Osdorperweg dan toch echt van start.

De werkzaamheden op het wegdeel tussen de Joris van den Berghweg en Halfweg zullen in acht fasen worden uitgevoerd, zo blijkt uit de bewonersbrief van 12 september 2022. Op deze manier blijven de bedrijven gedurende de opknapbeurt altijd bereikbaar.

Inmiddels is er begonnen met de vervanging van kabels langs de Osdorperweg, hier ten hoogte van de kruising met de Joris van den Berghweg. Foto: Theo Durenkamp.

Nieuwe wegconstructie met vers asfalt
Als alles volgens planning verloopt, gaat de weg op 14 mei 2023 weer open. In die zeven maanden wordt de hele wegconstructie vervangen en komt er overal nieuw asfalt met rode fietssuggestiestroken. Ook de kabels en leidingen onder het wegdek worden vervangen.

Doorgaand vrachtverkeer negeert al jaren de verbodsborden op de smalle Osdorperweg, die onder het Hoofdnet Fiets valt. Handhaving blijft al decennialang achterwege. Na het groot onderhoud wordt de Osdorperweg voor sluipverkeer nóg aantrekkelijker om met hoge snelheid (in zware vrachtwagens) over te rijden. Foto: Theo Durenkamp.

Vraagtekens over veiligheid na groot onderhoud
De Klankbordgroep Oud Osdorp is blij dat de weg na vele malen uitstel nu eindelijk opgeknapt gaat worden, maar zet wel vraagtekens bij de door de gemeente gekozen oplossing. Een paar vragen over de veiligheid die blijven knagen:

• Waarom wordt slechts de helft van de weg nu opgeknapt en liggen er nog geen plannen voor de andere helft, die ook – vooral voor fietsers – op dit Hoofdnet Fiets levensgevaarlijk is?

• Gaat de gemeente, zoals eerder al is aangekondigd, de weg meteen ook geschikt maken voor zwaar verkeer, dat hier dan met nóg hogere snelheden kan gaan scheuren? In de bewonersbrief van 12 september wordt hier namelijk met geen woord over gesproken.

• Als de helft van de weg straks voorzien is van glad en vers asfalt, is de kans groot dat ook ander doorgaand verkeer nóg harder gaat rijden over de smalle polderweg. Wordt er dan gehandhaafd op snelheid?

En zo zijn er nog wel meer vragen, zo laat Oud Osdorp-correspondent Theo Durenkamp weten: Lees verder…

Theo Durenkamp; september 2022.

Zie ook: www.theodurenkamp.nl/artikelen/osdorperweg-vanaf-10-oktober-7-maanden-op-de-schop

Groeiend verzet tegen te hoog bouwplan in het hart van Sloten

“Nee, dat te hoge bouwplan in het hart van het Beschermde Dorpsgezicht mag er niet komen!”, zegt een toenemend aantal Slotenaren en sympathisanten.

Dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma startte hierover een petitie, die hij op 4 oktober 2022 gaat aanbieden aan de stadsdeelcommissie van Nieuw-West. U kunt deze petitie tot en met 1 oktober nog steunen via deze link. We zijn nog op tijd: Portefeuillehouder Doevendans bevestigde tijdens de stadsdeelcommissievergadering van 20 september 2022: “Er is nog geen definitieve bouwvergunning afgegeven. Zover zijn we nog niet.”

Secretaris van Tuinpark V.A.T. Pia Smit liet tijdens haar inspraak weten dat zij niet begrijpt hoe het kan de herinrichting van de Lies Bakhuyzenlaan in november 2021 is goedgekeurd zonder dat omwonenden en zijzelf hiervan op de hoogte waren.

Twee insprekers bij vergadering stadsdeelcommissie
Tijdens hun vergadering op 20 september kregen de politici van Nieuw-West van de insprekers te horen waarom het DB van het stadsdeel vooral geen definitieve bouwvergunning aan dit bouwplan mag verlenen. Kort gezegd: Het is te hoog (twee bouwlagen met een dak in plaats van één bouwlaag met dak, zodat het goed aansluit bij alle omliggende oude en lagere huizen). Ook de gevolgen voor de openbare ruimte zijn nooit in openheid met de Slotenaren en het naastgelegen Tuinpark V.A.T. besproken. Pia Smit sprak in namens de 200 tuinders van de Vereniging Amateur Tuinders en Slotenaar Roos Quakernaat namens de bewoners van de vier monumentale arbeiderswoninkjes pal naast de bouwkavel (en vele andere Slotenaren).

Geheime herinrichting van de Lies Bakhuyzenlaan?
Eerst kreeg secretaris Pia Smit van het bestuur van de Verenging Amateur Tuinders (V.A.T.) het woord: “Tot onze verbazing laat het Juridisch Bureau van de gemeente ons weten dat de herinrichting van de openbare ruimte (de Lies Bakhuyzenlaan) al is goedgekeurd op 23 november 2021. Wij zijn daar nooit over benaderd. Er heeft geen inspraakprocedure over plaatsgevonden. Ook de omwonenden weten van niets. Er is geen bewonersbrief geweest om ons te informeren. En wij hebben echt wel goed opgelet. Als we geen bezwaar hadden gemaakt, hadden we waarschijnlijk pas wat gehoord over die herprofilering op het moment dat de gemeente het ging uitvoeren. Dat kan toch niet? Het gaat om de enige verbindingsweg van ons tuinpark met 200 verblijfstuinen naar de buitenwereld. Ons park wordt gedurende een half jaar per jaar bewoond door (veelal oudere) tuinders en ligt daar circa 65 jaar. Iedereen had dus kunnen, of moeten, weten dat wij daar zitten.

Onze tuinders moeten op elk moment van de dag en nacht naar hun werk kunnen, boodschappen kunnen halen enz. en ons park moet – helaas – 24/7 bereikbaar zijn voor de hulpdiensten. Het is een woonwijk, die met de auto, brommer of fiets alléén via de smalle Lies Bakhuyzenlaan bereikbaar is. En ook onze leveranciers moeten bij ons kunnen komen. Al deze partijen mogen niet belemmerd worden door busjes of vrachtwagens die voor de geplande zes huizen aan de Lies Bakhuyzenlaan stilstaan om spullen af te leveren. Want lang niet alle voertuigen zullen straks vanuit het smalle straatje de 90 graden bocht naar het eigen terrein kunnen maken. Of gaan daar uit gemakzucht ook niet parkeren. Wie daar stilstaat, belemmert meteen de hele doorgang. Wij zijn direct betrokken buren van deze herinrichting en van dit bouwplan, maar de gemeente heeft ons hierover nooit geïnformeerd. Terwijl beide wel degelijk grote gevolgen hebben voor de bereikbaarheid van ons verblijfspark.”

Reactie commissielid Daher op herprofilering zonder inspraak
Ook enkele commissieleden toonden zich na afloop van de vergadering verrast door dit nieuws, aangezien het hier toch gaat om een herprofilering van een doorgaande weg in de openbare ruimte en omdat Tuinpark V.A.T. duidelijk belanghebbend is. Commissielid Daher (PvdA) vroeg nog vertwijfeld: “Daar zijn toch procedures voor? Hoe kan het dat hierover geen inspraak heeft plaatsgevonden? Dat is toch normaal als een openbare (doorgaande) weg anders wordt ingericht? En het is toch de omgekeerde volgorde dat de gemeente al een vóórdat een bouwplan überhaupt al is aangenomen, of op dat moment zelf nog niet eens in procedure was, de openbare ruimte – zonder inspraak – gaat aanpassen ten behoeve van dat bouwplan? Wat is hier aan de hand? Waarom doet de gemeente dit?”

Inspreker Roos Quakernaat vroeg – namens de gezinnen van de vier naastgelegen arbeiderswoningen – aan het DB en de stadsdeelcommissie om alsjeblieft geen bouwvergunning te verlenen voor dit te hoge bouwplan.

Geen mini-Manhattan in het hart van Sloten
Namens de gezinnen die in de vier aangrenzende arbeiderswoningen uit circa 1880 wonen, kreeg Roos Quakernaat vervolgens het woord. Ze vertelde over haar kleine lage oude woning, die nog betaalbaar is voor mensen met een kleinere beurs. Roos: “Ze willen de Lies Bakhuyzenlaan naast onze huizen iets gaan verbreden en veel hoger gaan bouwen. Hoger dan de garage hier vroeger was. Ons rijtje van de vier lage woninkjes ligt ten oosten van het bouwplan. Dat betekent dat wij heel ongunstig liggen qua daglicht en zon. Als dit bouwplan er komt, dan hebben wij nog veel minder daglicht – laat staan zonlicht – in de woonkamer. Het bouwplan, dat nu nog in procedure is, is volgens juristen in orde is.

Het hoogste punt van de vroegere stolpboerderij waarin garage Kuykhoven was gevestigd lag toen midden op de kavel en mag nu gelden voor de hele kavel, tot aan de randen. Dus ook pal naast onze huizen. Maar ik spreek hier niet alleen over ons woongenot dat verloren dreigt te gaan. Waar ik ook voor sta is het behoud van het Beschermde Dorpsgezicht Sloten. Alle huizen hieromheen zijn allemaal uit de periode 1875-1900 en bestaan uit één woonlaag met een dak. Het bouwplan dat er nu voorligt bestaat uit twee woonlagen en een dak. Dus veel hoger dan de huizen er omheen. Als dit bouwplan er komt, dan krijg je een soort ‘mini-Manhattan’ in het hart van het dorp. Geen gezicht. Onze huizen vallen hierdoor er als poppenhuizen naast weg.”

Vóór bebouwing van deze kavel
Roos Quakernaat benadrukte tijdens haar inspraak ook nog dat zij absoluut niet tegen de bebouwing van deze kavel midden op het oude dorpje is: “Graag zelfs, maar het moet dan wel bij Sloten passen. Qua hoogte en qua uiterlijk.”

Waarom? Waarom? Waarom?
Niemand begrijpt waarom de gemeente zo voortvarend aan dit bouwplan meewerkt. Voorafgaand aan de bouwprocedure werd de herinrichting van de Lies Bakhuyzenlaan al achter de schermen onzichtbaar voorbereid en goedgekeurd. En vervolgens wordt dit voor deze plek te hoge en niet passende bouwplan er doorheen gedrukt. “Waarom doet de gemeente dit?”, vraagt iedereen zich vertwijfeld af. “Waarom laat de gemeente de belangen van de projectontwikkelaar zwaarder wegen dan de belangen van het behoud van het Beschermde Dorpsgezicht en de belangen van de omwonende buren? Waarom heeft de vorige portefeuillehouder de politiek al die tijd nog geen kans gegeven om over dit gevoelige dossier mee te denken? Niet alles wat juridisch kán, hoef je toch ook te wíllen en toe te staan?”

Reactie van portefeuillehouder Sandra Doevendans op de insprekers
De reactie van de verantwoordelijke portefeuillehouder op alles wat gezegd was, wekte meteen alom verbazing, verwarring en – hier en daar ook – wantrouwen. Na haar verklaring dat er inderdaad nog geen definitieve vergunning voor dit bouwplan is verleend, kondigde zij namelijk aan dat hierover – na de afronding van de procedure – een informatiebijeenkomst op Sloten georganiseerd zou gaan worden. Ze deed dit voorkomen alsof ze tegemoet kwam aan de grote zorgen van de insprekers, maar het tegendeel lijkt het geval.

Doevendans tegen de insprekers: “U slaat de spijker om zijn kop. Het gaat over informatie en over met elkaar in gesprek gaan over hoe de plannen er daadwerkelijk uitzien. Dan kunnen de zorgen van het tuinpark en van de bewoners gedeeld worden met de projectontwikkelaar. We zijn die bijeenkomst aan het organiseren, maar we moeten nog wel even afwachten, want de bezwaarschriftenprocedure loopt nu nog. En als die is afgerond, dan gaan we de volgende procedure doen en dat is gewoon een informatiebijeenkomst om met elkaar te gaan kijken wat er mogelijk is en waar liggen de kansen om andere zaken nog te verbeteren die we zelf nog kunnen oppakken. Maar ik wil wel zeggen dat we nooit iedereen tevreden kunnen stellen en we altijd moeten afwegen welke juridische kaders er zijn en welke regels er gevolgd dienen te worden. De plannen moeten wel passen in het Beschermde Dorpsgezicht.”

Reactie van de aanwezige Slotenaren op Doevendans
“Daar hebben we niets aan”, fluisterden de aanwezige Slotenaren meteen op de publieke tribune. Tenzij de portefeuillehouder met ‘de volgende procedure’ bedoelt dat het bouwplan in de procedure die nu loopt eerst niet definitief vergund wordt. Maar dát zegt ze niet zo expliciet. Voor ons is het duidelijk: Dít bouwplan moet éérst van tafel. En de politici mogen hier toch ook nog wat van vinden? Van deze hele gang van zaken en van dit bouwplan? Die hebben door de gekozen procedure nog nooit de kans gekregen om iets te zeggen.

En wat ons betreft moet de politiek daarna heldere randvoorwaarden stellen aan een nieuw en lager bouwplan. En ja, dáárover willen we dán graag met de projectontwikkelaar in gesprek. Maar dan écht, want die bijeenkomst in 2019 stelde natuurlijk helemaal niets voor. Dat was geen gesprek. Toen konden we alleen naar een plaatje kijken. En bovendien ging dat toen ook nog eens over een ander en lager bouwplan dan wat nu voorligt en dat dus tussentijds stiekem is veranderd. Een gesprek komt van twee kanten. Deze projectontwikkelaar heeft nog nooit naar ons geluisterd. Wij begrijpen niet waarom de gemeente tot nu toe de belangen van deze projectontwikkelaar zwaarder laat wegen dan het behoud van het Beschermde Dorpsgezicht.

We hopen dat deze nieuwe portefeuillehouder op de rem trapt en geen vergunning gaat verlenen aan dit bouwplan. Zij heeft, samen met de andere leden van het Dagelijks Bestuur de macht om ‘ja’ of ‘nee’ te zeggen op dit bouwplan. Als ze het heeft over de noodzaak tot het volgen van procedures binnen kaders dan horen wij niet haar maar haar ambtenaren spreken.” En vertwijfeld eindigt het gesprek van de Slotenaren: “Realiseert deze nieuwe portefeuillehouder zich wel dat zij het ‘politiek primaat’ heeft? Dat zij met het DB de belangen zelf mag afwegen, los van alle juridische regeltjes? Dat zullen de ambtenaren wel niet met haar gedeeld hebben..”

Informatie- of participatiebijeenkomst?
Ook leden van de stadsdeelcommissie werden door de reactie van mevrouw Doevendans in verwarring gebracht. Commissieleden Monique van ’t Hek (D66), Tanay Bilgin (FvD) en Piet Boon (GBW) probeerden te achterhalen wat de status van die bijeenkomst dan zou zijn. “Gaat het puur om een informatiebijeenkomst? Of om een participatiebijeenkomst waarin de bouwplan kunnen worden aangepast?” Hoewel deze vragen herhaaldelijk werden gesteld, gaf de portefeuillehouder geen duidelijk antwoord op deze vraag.

Tamar Frankfurther; 23 september 2022.

Wilt u de vergadering terugkijken? Zie: stadsdeelcommissievergadering van 20 september 2022. Het onderwerp begint bij de tijdcode 10:45.

Zie ook: Standpunten van de (stadsdeel)politici over dit onderwerp van maart 2022: www.slotenoudosdorp.nl/zeven-partijen-over-vier-actuele-issues-in-het-landelijke-gebied-sloten/

Vijf zandsculpturen met een boodschap in De Oeverlanden

Van 24 september tot en met 23 oktober 2022 kan iedereen tussen 11 en 16 uur gratis komen genieten van vijf prachtige standbeelden van zand in De Oeverlanden en Tuinpark Ons Buiten.

De zandsculpturen zijn mooi van zichzelf, maar dragen ieder ook een eigen boodschap, een maatschappelijk probleem van De Oeverlanden, uit.

Het kunstwerk ‘Los in het Bos’ van Johannes Hogebrink is een monument voor de cruisers in De Oeverlanden. Het toont ook de Schotse hooglanders, die in dit deel van het natuurgebied leven. De grote runderen kwamen tijdens de openingswandeling zelf ook even een kijkje nemen bij hun kunstwerk. Langs het paadje ertegenover heeft Johannes ook nog een kabouter van zand tevoorschijn getoverd. Die refereert aan het Kabouterpad dat ooit nog in De Oeverlanden zou komen, zodat ook kinderen hier al op jonge leeftijd actief van de natuur zouden kunnen genieten. Foto: Tanay Bilgin.

Het kunstwerk ‘Knibbel, Knabbel, Gucci’ is de hedendaagse geldbeluste versie van het ‘Hans en Grietje-huisje’. De ‘Geboeide moeder’ toont hoezeer het natuurgebied te lijden heeft van uitlaatgassen, fijnstof en stikstofuitstoot. ‘De dromende reus’ staat voor de slapende daklozen (of toeristen), die hier verblijven.

Het kunstwerk ‘Los in het Bos’ is een monument voor de cruisers in De Oeverlanden. ‘Snoeihart’ op Tuinpark Ons Buiten verbeeldt het dubbelfeest: van het tuinpark dat zijn eeuwfeest viert en van de jongeren die zich aan de overkant van de Riekerweg op hún manier vermaken op de parkeerplaats.

Kunnen ze tegen regen, storm en wind?
Klik hier voor een plattegrond met de locaties waar de kunstwerken staan. Ze zijn, als het goed is, ‘rainproof’. Dat komt doordat de kunstenaars biologisch afbreekbare houtlijm op hun zandkunstwerken hebben aangebracht.

Gedooggebied cruisers in De oeverlanden gemarkeerd

In juli 2022 is de gemeente begonnen met het plaatsen van markeringen om het cruisegebied in Natuurgebied De Oeverlanden aan te geven.

De regenboogmarkeringen op hekken rond het gebied van de Schotse Hooglanders, op paaltjes langs het Anton Schleperspad en aan de oostkant van de Kleivlakte moeten duidelijkheid scheppen aan zowel cruisers als aan alle andere bezoekers.

Hierover heeft van tevoren goed overleg plaatsgevonden met de verschillende partijen die betrokken zijn bij het overleg over de toekomst van De Oeverlanden. Ook vertegenwoordigers van de cruisers en het COC hebben meegepraat.

De gedoogzone voor cruisers in De Oeverlanden is nu met regenboogkleuren duidelijk gemarkeerd. Foto: Hans Bootsma.

Moerasbos ligt buiten gedoogzone
Het is de bedoeling dat cruisers voortaan alleen nog actief zijn in het gebied dat nu kleurrijk wordt gemarkeerd wordt. Andere bezoekers van De Oeverlanden kunnen hiermee dan niet langer per ongeluk geconfronteerd worden. Zij kunnen daardoor onbekommerd van het natuurgebied genieten. “Het nu gemarkeerde gedooggebied voor de cruisers is wel iets groter geworden”, zo laat Hans Bootsma van de vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!’ weten. “Maar een belangrijk deel van het Moerasbos, waar tot voor kort veel cruisersactiviteiten plaatsvonden, valt nu juist buiten het cruisegebied.

Ik denk dat dit een goede oplossing is, maar ik ben wel benieuwd of deze nieuwe afspraken ook voor het moerasbos gaan werken. Diverse cruisers lieten weten teleurgesteld te zijn, omdat ze elkaar juist dáár graag ontmoeten.”

Geest van De Oeverlanden
Het Moerasbos heeft bijzondere landschappelijke waarden. “En daar huist de Geest van De Oeverlanden”, aldus Hans. “Het Moerasbos mag door zijn unieke kwaliteit niet door verbindingen vanaf de Johan Huizingalaan worden onderbroken. De gemeente had dat graag anders gezien, omdat dat inderdaad een drukke ‘ontmoetingsplek’ is.” Het is dus afwachten hoe het nu gemarkeerde en toegestane gedooggebied in de praktijk zal gaan functioneren. De gemeente gaat de situatie monitoren en evalueren met alle betrokken groepen.

Tamar Frankfurther; september 2022.