Het bier van Brouwerij De 7 Deugden, de patatjes van Frites uit Zuyd en vijf andere producten van bedrijfjes uit de omgeving van Amsterdam hebben het keurmerk Amsterdam Made ontvangen.

Afgelopen week ontvingen Frites uit Zuyd, Monsak, Brouwerij de 7 Deugden, Recht & Rond, Oogst Sieraden, Tatteljee en Slagerij Woorts het Amsterdam Made keurmerk. Het keurmerk staat voor kwalitatief hoogwaardige producten uit Amsterdam en omstreken die ook nog eens creatief, innovatief en duurzaam zijn. Er zijn nu bijna dertig keurmerken uitgereikt.

Amsterdam Made
Het keurmerk Amsterdam Made wordt uitgereikt aan Amsterdamse producten die uitblinken in onder andere creativiteit en vakmanschap. Het uitreiken van een keurmerk is een initiatief van gemeente Amsterdam, met als doel de groei en verduurzaming van de lokale maakindustrie te stimuleren.

Uit: het Parool van 1 augustus 2016.

Van: www.parool.nl/stadsgids/brouwerij-de-7-deugden-ontvangt-keurmerk~a4349777/

Zie ook: www.de7deugden.nl

Daar zijn ze: ‘onze’ vier geringde Vrije Geer-ooievaars! Ze groeien voorspoedig en gezond op. Geen van de vogels heeft gelukkig last van die korte ring-onderbreking die ze in juni moesten ondergaan. Hoog tijd voor een update.

Dit jaar is nog maar één van de vier palen op het natuurpark bezet. Dat blijkt erg handig voor het Slotense ooievaarsgezin. Zo konden de ouders steeds vaker vanaf een andere paal afstand nemen van hun jongen, maar ondertussen nog wel alles in de gaten houden. En hun kroost kreeg op deze manier de kans om geleidelijk te wennen aan zelfstandigheid.

 
Ja, je wilt als ooievaarsgezin niet al te moeilijk doen: “Blijkbaar zijn wij bijzonder: dus zullen we even keurig op een rijtje poseren, maar niet te lang. Soms ben je al die paparazzi gewoon even helemaal zat en dan wend je je lekker af; lekker puh! Ondertussen kunnen wij mooi even onze vleugelspieren oefenen, maar door ruimtegebrek op het nest moeten we daarvoor natuurlijk wel even op elkaar wachten…” (Foto’s: Els Albers).

Beide ouders hebben het nu zichtbaar zwaar met het aanvoeren van voldoende voedsel voor de enorm gegroeide ooievaarsjongen. Omdat hun kroost zoveel eet, gaan ze nu ook allebei tegelijk weg om te jagen. De jongen zijn dan ook niet langer zo kwetsbaar dat het nodig is dat een van beiden toezicht houdt. (Toch mooi hoe Moeder Natuur hier allemaal in voorziet.) Je ziet papa en mama allebei vermageren en ze gunnen zichzelf ook weinig tijd om hun verendek te onderhouden.

Van paal naar paal vliegen
De ‘kleintjes’ wapperen ondertussen fanatiek met hun vleugels. Op die manier oefenen ze hun spieren en wennen ze aan de vliegbewegingen. Op de foto is goed te zien dat de vogel die oefent dat heel goed doet: hij of zij komt al van de grond! Overigens, omwille van de ruimte kunnen ze natuurlijk niet alle vier tegelijk oefenen. Dan zouden die vleugels met elkaar in aanvaring komen…

Nu zie je soms ook al hoe de jonge tienerooievaars ‘overhopsen’ naar een andere paal. Wel zo handig, omdat ze dan geen hoogte verliezen en daardoor makkelijker weer weg kunnen vliegen. Als ze dat onder de knie hebben, kunnen ze veilig afdalen naar het omliggende weiland. Daarvandaan kunnen ze dan oefenen in het opstijgen om dan weer te landen op het zes meter hoge nest. Kortom, er zijn drukke en avontuurlijke tijden aangebroken voor het ooievaarsgezin.

En dan…
Ze lijken bijna een komisch kwartet, zo met z’n viertjes… Nog even kunnen we ervan genieten dat ze met z’n vieren bij elkaar op het nest zitten. Dan gaan ze uitvliegen. Eerst zullen ze korte vliegtochten gaan maken en keren ze snel weer terug naar hun vertrouwde paal. Die reisjes zullen komende maanden steeds verder en langer worden… Ze gaan dan bijvoorbeeld ergens anders overnachten en keren dan een dag of wat later weer terug naar hun veilige nest om daar even van bij te komen… Totdat het straks tijd is voor het echte afscheid.

Dan trekken ze waarschijnlijk naar Spanje om daar te overwinteren. Als ze over twee jaar weer terugkomen, zijn hun geslachtsorganen inmiddels ook ontwikkeld. (Dat is nu nog niet nodig. “Nu zou dat alleen maar onnodige ballast op hun lange vliegreis naar Spanje zijn”, zo vertelde ringer Engbert van Oort in juni. En wie weet zien we ze ooit weer terug op ons mooie Natuurpark Vrije Geer. We gaan ze volgen. Dat kan nu, omdat ze geringd zijn. Mocht de beheergroep nieuws over hen ontvangen, dan zullen wij dat uiteraard delen met de lezers van de Westerpost.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 27 juli 2016.

Toen de vier Vrije Geer-ooievaars ruim vijf weken jong waren, kregen ze in juni een ring rond hun poot. Nu kunnen zij alle vier hun leven lang gevolgd worden ten behoeve van onderzoek. De afgelopen tijd kreeg ik een paar vragen waar u wellicht ook mee rondloopt. Bij deze daarom nog even wat extra informatie.

“Hoe kon het dat de jonge ooievaars zo tam bleven liggen?”, was zo’n vraag. Antwoord: Het is hun overlevingsstrategie. Zodra er acuut gevaar is (lees: mens!) houden ze zich schijndood. Op die manier zijn ze voor hun jagers niet langer interessant, omdat je nu eenmaal niets hebt aan een ‘dooie’ ooievaar (denken ze). Dat dit voor ons mensen juist handig is, omdat ze zo gemakkelijk en zonder gedoe geringd kunnen worden, komt niet op in hun ooievaarsbrein!

Gewichten en maten
Ook zijn Westerpost-lezers geïnteresseerd in hoe groot die kleuterooievaars toen waren. Hier nog even bondig alle cijfers op een rijtje: Onze ooievaars kregen de ringnummers 4E/01 tot met 4E/04. Eén vogel was duidelijk kleiner dan zijn drie broers/zussen. Het geslacht van ooievaars wordt pas na twee jaar zichtbaar – eerder hebben ze die ‘ballast’ niet nodig… De vleugellengte van de vier varieerde tussen de 275 en 365 mm; de snavels tussen 78 en 98 mm; de kop-snavellengte tussen 145 en 179 mm en de tarsus tussen de 151 en 192 mm. De kleinste woog 2650 gram en de zwaarste bijna een kilo meer: 3620 gram!

Beheergroep Natuurpark Vrije Geer, Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 13 juli 2016.

Het is voor 98 procent zeker…

Op dinsdagavond 5 juli 2016 heeft de Regioraad portefeuillehouder Pieter Litjens opdracht gegeven om vervoerder Connexxion met klem te verzoeken de route van bus 145 per december 2016 aan te passen. Dat is het prachtige resultaat van een taaie strijd van anderhalf jaar van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp.

De insprekers en Slotenaren in het stadhuis na het goede nieuws. (Foto: Erik Swierstra)

Eind 2014 werd bekend dat bus 192 zou verdwijnen en dat bus 145 niet langer via de bushaltes Osdorperweg, Ditlaar en Sportpark Sloten zou rijden. De bus zou voortaan door Nieuw Sloten rijden. Daar wonen immers meer mensen.

Geen bushalte meer binnen 400 meter
Meteen al reageerde de Dorpsraad – bij monde van Tamar Frankfurther – naar alle betrokken instanties dat dit geen goed voornemen was. In Nieuw Sloten is immers tram 2 overal binnen loopafstand. Volgens haar zou men in Nieuw Sloten niet veel belangstelling hebben voor vervoer naar Hoofddorp, Badhoevedorp of station Lelylaan. Connexxion heeft het tegenwoordig te zeggen en was overtuigd van het tegendeel. De route werd dus aangepast per december 2015. De kerken, tuinparken, Sportpark Sloten (met 22 sportverenigingen) en vele andere instanties, zoals De Zonnebloem hadden plotseling geen bushalte meer binnen de norm van 400 meter lopen…

Zeven insprekers
Helaas staan de Stadsregio en Connexxion niet bekend als flexibele instanties, die openstaan voor de visie van mensen, die de situatie ter plaatste goed kennen. Men luisterde zelfs niet naar de mening van het DB van stadsdeel Nieuw-West en meer dan twintig briefschrijvers (van al die verenigingen!). Daarom trok de Dorpsraad – net als in de voorbije decennia helaas af en toe nodig was – maar weer ten strijde. Aan haar zijde vond zij Tuinpark Eigen Hof, de Christus’ Afgezanten Kerk, de Sloterkerk, de Pancratiusparochie, Turnace Gymnastics Amsterdam en Blauw-Wit Beursbengels. Zie ook de inspraakfilm van de Sloterkerk via deze link: Bereikbaarheid Sloterkerk.

“Dit is redelijk!”
In gloedvolle betogen werd aangetoond dat in Nieuw Sloten geen belangstelling is voor bus 145 en op Sloten juist wel! Bovendien voldoet ‘onze’ route over de Sloterweg aan alle eisen en randvoorwaarden wat betreft snelheid en afstand. De Partij van de Ouderen diende een motie in. Vele partijen, waaronder de SP, Groen Links, D66 en niet te vergeten Eén Haarlemmermeer, spraken meteen al hun steun uit. De algehele stemming in de Regioraad was toen overduidelijk: “Dit is redelijk. Die busroute moet gewoon zo snel mogelijk weer terug naar de Sloterweg.” Helaas is het (nog?) zo dat vervoerder Connexxion hierover het laatste woord heeft. Maar, portefeuillehouder Pieter Litjens gaf onomwonden aan dat hij zich sterk gaat maken om Connexxion te overtuigen: “Op de oude route is duidelijk wél belangstelling voor bus 145. Die route leidt niet tot tijdverlies of wat dan ook.

Er zijn dus voldoende argumenten om 145 weer over de Sloterweg te laten rijden”. Een luid applaus steeg op van de goed gevulde publieke tribune waar Slotenaren met dorpsvlaggen de insprekers ondersteunden. Aangezien deze zaak staat ‘als een huis’ is de kans erg groot dat Connexxion dit verzoek overneemt. Maar vandaar dus dat we nog niet over 100%, maar over 98% kans in de kop van dit artikel spreken…

Het lijkt zo logisch en vanzelfsprekend, dit besluit… Maar dat is het niet. Het is uniek dat de Regioraad zo handelt. Zonder een lange en gedreven actie uit Sloten zou dit resultaat niet bereikt zijn. En dat is toch vreemd.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 13 juli 2016.

Inspraak op 5 juli 2016 vanaf 18.30 uur in het Stadhuis

Het is zo ver: We gaan met z’n allen naar het Stadhuis om de leden van de Regioraad duidelijk te maken dat het dorp z’n bushaltes terug wil hebben. We hebben een jaar zonder gedaan. Zo hebben we aangetoond dat er inderdaad véél minder belangstelling voor de bus in Nieuw Sloten is dan in Sloten. Dat is ook logisch.

 
Als de bus via de Sloterweg rijdt, loopt hij de lange file voor de brug wél mis!
Dan kan hij via de vrije busbaan rijden.
Ze willen bij de Stadsregio en Connexxion toch grotere efficiëntie? Dat kan…
(Foto: Erik Swierstra)

Zie ook het filmpje over de Bereikbaarheid Sloterkerk

Op Sloten is namelijk geen alternatief openbaar vervoer binnen loopafstand en in Nieuw Sloten wel. Daar rijdt tram 2 iedere zeven minuten van de diverse haltes. Vooral voor oudere bewoners in het dorp is het ontbreken van een bus erg vervelend. Zij verliezen zo hun zelfstandigheid, terwijl de overheid zo graag wil dat ze lang thuis blijven wonen… Bovendien heeft Sloten een rijk sociaal leven. Ook de volkstuinparken, kerken, verenigingen en sportclubs zijn nu slecht bereikbaar. Bus 145 zal niet meer rechtstreeks naar ‘de stad’ gaan, maar heeft nu wél een kwartierdienst. Dat is een wereld van verschil met die bus die in het verleden toch heel vaak niet op tijd reed… En er zijn veel en goede overstapmogelijkheden: naar Schiphol (elke 10 minuten: bus 69), de stad en Zuid (elke 7 minuten: tram 2), Osdorp (elke 7 minuten: tram 1 en 17) en de trein (vanaf station Lelylaan en Schiphol).

Brede steun!
Inmiddels heeft een hele schare stichtingen, verenigingen en personen een raadsadres gestuurd naar de Regioraad. Zo kan men daar zien dat er veel belangstelling is voor de terugkeer van de bus. Het gaat om brieven van de vele sportclubs van Sportpark Sloten, waar vandaan je nu 700 meter moet lopen naar de dichtstbijzijnde halte, de volkstuinparken, de Driesprongschool, Vereniging De Zonnebloem, de drie kerken die Sloten rijk is (de Pancratiuskerk, Sloterkerk en Christus Afgezantenkerk) en ook nog vele individuele personen, die ieder in een persoonlijk verhaal uitleggen waarom zij hopen dat de bus alsjeblieft terugkomt.

Kom ook naar de inspraak!
Zoals gezegd: Op dinsdag 5 juli begint om 18.30 uur de inspraakronde bij de Regioraad in het Amsterdamse Stadhuis, aan het adres Amstel 1. Eerst zal dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma officieel de eerste dorpengids van 2016 overhandigen aan verkeerswethouder Pieter Litjens. De insprekers komen vrijwel meteen daarna aan de beurt. De vergadering wordt gehouden in de raadzaal op de eerste verdieping. Op het moment van het ter perse gaan van deze krant, was de lijst van insprekers nog niet definitief, maar ik kan nu al zeggen dat een goede representatieve groep organisaties komt inspreken: Volkstuinpark Eigen Hof, Voetbalvereniging Blauw-Wit, Turnschool Turnace Gymnastics Amsterdam, de Sloterkerk (met een zelfgemaakte film!) en uiteraard: de Dorpsraad.

Wij hopen dat de dorpsbewoners en leden van volkstuinparken, verenigingen en clubs uit het dorp in groten getale naar het Stadhuis komen. Neem vooral de dorpsvlag of een clubvlag mee (dan is goed te zien waar je voor komt!), en/of kom in het clubtenue om alle insprekers te ondersteunen. Onze argumentatie staat als een huis. Samen staan we sterk. Hopelijk lukt het ons om met z’n allen de Stadsregio ervan te overtuigen dat ze ons onze bushaltes in december van dit jaar (eerder kan niet) moeten teruggeven!

Namens de Dorpsraad, Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 29 juni 2016.

Vorige week stond in deze rubriek een uitgebreid verhaal over het afscheid van ds. Bakker. Bij zijn afscheid als predikant kreeg hij als afscheidscadeau ondermeer de mogelijkheid om een bescheiden boekwerkje samen te stellen met daarin een zevental herdenkingstoespraken.

De eerste toespraak uit het boekje dateert van 1989 en heeft als thema ‘De waarde van het weten’. De laatste, uit 2015, behandelt het thema ‘De moordenaar van mijn jeugd’.

Het boekje is opgedragen ter nagedachtenis van mevrouw Janny Ploeg-de Lange. Zij liet de gemeente een legaat na waarmee men de uitgave kon bekostigen. Zij was in de oorlog koerierster en was lid van een verzetsgroep in en om Sloten in de tijd dat zij en haar man een kapsalon hadden aan de Sloterweg.

In 1995 had ze voor een artikel in het stedelijke kerkblad een kippevel-verhaal verteld: terwijl voor in de kapsalon de Duitse officieren werden geschoren en geknipt, vergaderde bij hen in de achterkamer het verzet.

Dit zeer lezenswaardig boekje (‘Zeven vier mei toespraken, Oud Osdorp’) is gratis af te halen bij de familie Kooter, Osdorperweg 756, tel. 020-6194165, e-mail jan@kooterhoveniers.nl .

Foto’s van een aantal herdenkingen kunt u vinden op: www.arievangenderen.nl

Arie van Genderen

Uit: de Westerpost van 22 juni 2016.

Ooievaars worden ongeveer 40 dagen na hun geboorte geringd. Dan hebben ze al enkels, zodat de ring daarachter blijft hangen, maar dan kunnen ze nog niet uit angst voor de mens het hoge nest uit lopen en te pletter vallen. Dat luistert nauw. Het was dan ook best wel spannend voor ons toen ringer Engbert van Oort arriveerde.

Beheerder Henk Damen had de hele operatie goed voorbereid en een pad gemaakt, zodat we de paal makkelijk konden bereiken. Kasper van den Bos, boomverzorger van J.M. de Wit Groenvoorziening BV uit Hazerswoude-Rijndijk, had zijn veiligheidsgordel al om. De lange ladder werd tegen de zes meter hoge paal gezet en de klimlijn werd aangebracht. De ouder op het nest vloog verschrikt weg en bleef de hele tijd boven het nest cirkelen.

Na instructies van Engbert klom Kasper met twee grote boodschappentassen rap naar boven. Toen hij van bovenaf in het nest keek, zag hij – zoals voorspeld – vier jonge ooievaars plat liggen. Ze hielden zich dood. “Dat is hun overlevingsstrategie in geval van gevaar”, vertelde Engbert. Voorzichtig pakte Kasper de vogels (best een gewicht al!) één voor één op en legde ze om en om in de twee tassen, die voorzichtig naar beneden werden getakeld.

Kilo verschil!
Engbert tilde de vier jonge vogels uit de tas en legde ze op een rijtje. Hij was gelukkig meteen erg tevreden met hun conditie. “De ouders hebben voor alle vier de vogels goed gezorgd. Ze zijn allemaal sterk, gezond en best fors, zeker voor zo’n groot nest.” Snel gaat Engbert meten en wegen. Onze ooievaars krijgen de ringnummers 4E/01 tot met 4E/04. Eén vogel is duidelijk kleiner dan zijn drie broers/zussen. Het geslacht van ooievaars wordt pas na twee jaar zichtbaar – eerder hebben ze die ‘ballast’ niet nodig… De vleugellengte van de vier varieert tussen de 275 en 365 mm; de snavels tussen 78 en 98 mm; de kop-snavellengte tussen 145 en 179 mm en de tarsus tussen de 151 en 192 mm. De kleinste woog 2650 gram en de zwaarste bijna een kilo meer: 3620 gram!

Het meten van de ooievaarssnavel.

Daarna werden de vogels weer voorzichtig in de tassen gelegd en naar boven getakeld, waar Kasper ze liefdevol terug in hun nest plaatste (was nog best wel passen en meten). Zodra de ladder weg was weggehaald en wij wat afstand hadden genomen, kwam een van de ouders meteen terug voor inspectie. Al snel hervatte het gewone leven op de hoge paal zich weer alsof er niets gebeurd was…

Waarom ringen?
Aanvankelijk vroegen wij ons af waarom we deze jonkies eigenlijk zouden moeten verstoren en of we wel energie moesten steken in het ringen. Toen we eenmaal uitleg hierover hadden gekregen, was het meteen duidelijk voor ons dat we wilden meedoen aan het wereldwijde ringproject. Waarom? Er is nog relatief weinig over het gedrag van ooievaars bekend en de ringen zijn onmisbaar voor onderzoek. De cijfers op de ringen zijn zo groot dat ze met een verrekijker, of op een foto prima af te lezen zijn. Nu kunnen we van deze vier hun lang allerlei zaken gaan volgen: waar ze naar toe gaan; hoe ze zich verspreiden; of ze nesttrouw en/of partnertrouw zijn; hoe oud ze worden; hoeveel jongen ze krijgen.

De kans is groot dat de jongen eerst naar het zuiden trekken. Volgend jaar zijn ze nog niet geslachtsrijp. In 2018 zou het dus zo maar kunnen dat zij zich weer op de Sloten melden… Wie weet… we gaan het in de gaten houden!

Tamar Frankfurther; 17 juni 2016.

Els Albers maakte de foto’s.

Zie ook: de Westerpost van 22 juni 2016 en De Echo van 22 juni 2016.

Van het koor en van de dominee

Op zondag 29 mei 2016 was het vol op Sloten: in een hele volle kerk – het paste nét – namen de Protestantse kerk en vele anderen afscheid van predikant Robert Jan Bakker en van het Sloterkerkkoor, dat al sinds 1948 bestond.

Na 68 en een half jaar valt het doek voor het koor dat tal van diensten in de Sloterkerk opluisterde. Het koor verblijdde heel veel bewoners van bejaarden-, verpleeg- en ziekenhuizen in de loop der jaren met gezang. In betere tijden zijn er zelfs twee CD’s uitgegeven. Dirigent Rob de Jong was maar liefst 35 jaar aan het koor verbonden. Veel zangers in het koor hebben inmiddels een dermate hoge leeftijd bereikt, dat de wekelijkse gang naar de repetitie in Vink & Boer hen steeds zwaarder is gaan vallen.

Het koor heeft geprobeerd om nieuwe leden te werven, maar dat is niet gelukt. Tijdens de bijzondere, feestelijke en lange afscheidsdienst werd het koor versterkt met vijftien oud leden, die in de loop der jaren hun lidmaatschap om diverse redenen hebben moeten beëindigen. Het zal voor de trouwe koorleden nog best wennen zijn om hun wekelijkse uitje – met alle bijhorende gezelligheid en vertrouwdheid – te moeten missen.

4 mei op Sloten en de Osdorperweg
De vele verdiensten van dominee Bakker voor de kerk en zijn omgeving werden al eerder in deze krant ter ere van zijn afscheid en ter ere van het lintje – dat hij dit jaar mocht ontvangen – gememoreerd. Dat doe ik nu dus niet opnieuw. Wel sta ik even stil bij de rol die Robert Jan Bakker al die jaren bij de Dodenherdenking van de Dorpsraad heeft gespeeld. Aan het eind van zijn afscheid verraste de dominee de aanwezigen namelijk met een mooi verzorgd boekje waarin hij zeven van zijn vele vier mei-toespraken – met enkele foto’s – in herinnering roept.

Hij vertelde dat hij begin 1980 – toen hij nog maar een paar maanden predikant was – gebeld werd door Gerrit van der Puij. “Of ik mee wilde werken aan de Dodenherdenking op 4 mei, die toen nog om-en-om in de rooms-katholieke of de hervormde kerk van Sloten werd gehouden. Dat jaar was de Sloterkerk aan de beurt. Pastoor Vogelezang zou de toespraak houden en of ik dan een ‘openinkie en een sluitinkie’ wilde spreken.

Sinds dat openingsjaar ben ik – op één keer na – altijd bij deze herdenking geweest. Eind jaren tachtig werd besloten om de herdenking niet meer binnen – in één van de kerken – te houden, maar buiten bij het monument aan de Osdorperweg. Tot die tijd werd daar wel altijd rond zes uur een korte plechtigheid gehouden door bloemen te leggen.

In de nieuwe opzet – georganiseerd door Tinie Worm en Mia Kooter, die de organisatie van Gerrit overnamen – wisselden pastoor Bankras en ik elkaar af. Maar, toen de jaren voor hem gingen tellen, vroeg hij of ik namens beide kerken wilde spreken”, zo vertelt Robert Jan Bakker.

De jaarlijkse herdenkingen aan de Osdorperweg trekken tegenwoordig een steeds breder, groter en jonger publiek. Naast de toespraak van de dorpsraadvoorzitter, het voordragen van gedichten door kinderen en volwassenen, de Last Post, de scouts bij het monument, de vlagceremonie en het samen zingen van het Wilhelmus – zullen de woorden van de dominee zeker worden gemist… Maar… een afscheid betekent in dit geval zeker ook een nieuw begin…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 15 juni 2016.

Van een afstandje is het lastig te zien. Je ziet steeds meer belangstellenden uitgebreid turen: “Zijn het er dit jaar weer twee? Of toch drie?” Nee, de ooievaarsouders blijken maar liefst vier jongen te hebben!

Fotograaf Els Albers moest er even geduld voor betrachten, maar kreeg ze alle vier prachtig in beeld. Het is de bedoeling dat de jongen in de loop van juni geringd worden. De beheergroep is dat nu samen met het stadsdeel aan het voorbereiden. Het moment van ringen luistert heel nauw: De jongen moeten al behoorlijk gegroeid zijn.

 
Nieuwe lichting ooievaars. Foto: Els Albers.

Anders blijft de ring nog niet achter de enkel (het lijkt net een elleboog van de jonge ooievaar) hangen en is de kans op verlies van de ring erg groot. Aan de andere kant mag een jong ook weer niet te oud zijn, omdat-ie dan uit angst voor de ringer zou kunnen weglopen uit het nest en te pletter zou kunnen vallen naast de hoge paal. (De jonge ooievaars hebben immers nog geen vliegles gehad…) Kortom, een delicate activiteit… Wordt vervolgd!

Tamar

Uit: de Westerpost van 8 juni 2016.

In de Sloterkerk, Osdorperweg 22, te Amsterdam wordt op zondagmiddag 12 juni 2016 om 15.00 uur een matinee concert gegeven.

Onze matineeserie van het seizoen 2015/2016 wordt inmiddels traditiegetrouw afgesloten door een concert verzorgd door een aantal getalenteerde studenten van het Sweelinck Conservatorium in Amsterdam.

Om meerdere redenen zal het een boeiend concert worden. In de eerste plaats valt altijd het enthousiasme op. Verder de zeer goede kwaliteit van het spel van de jonge musici in opleiding. Ook is opvallend hoeveel buitenlandse studenten voor de opleiding hier in Amsterdam kiezen.

Het meest opvallende is vaak de verrassende keuze van de componisten. Zo wordt er met J.S. Bach begonnen, vervolgens Beethoven, maar ook staat Piazzolla op het programma! Verbaast u zich overigens niet als er nog een werk van een andere componist gespeeld zal worden.

* Meer informatie zoals gewoonlijk op onze website: www.sloterkerk.nl
* Maar u kunt ons sinds kort ook volgen op Facebook: www.facebook.com/sloterkerk
* De toegangsprijs bedraagt 9 euro, inclusief consumptie na afloop.
* Inlichtingen en reserveringen via email: concert@sloterkerk.nl

Meer over het Conservatorium van Amsterdam kunt u hier vinden: www.ahk.nl/conservatorium/actueel/agenda/

Aukje de Vries
Stichting Vrienden van de Sloterkerk