Erik Swierstra

Elektronische knip Sloterweg

Bij de vergadering van de Stadsdeelcommissie Nieuw-West op 15 oktober 2019 stelde een van de insprekers een Elektronische knip op de Sloterweg voor.

Door: CeesFisser@Westerpost.nl

Bij het agendapunt ‘Amsterdam Autoluw’ sprak de heer Kleijn van de Sloterweg in. Volgens hem zijn er dagelijks zo’n 15.000 autobewegingen op de Sloterweg, meer dan bijvoorbeeld op de Plesmanlaan (9.000-11.000) of de Van Woustraat (10.000). Verkeersbeleid en de uitvoering van de wegen, waaronder de aanleg van de turbo-rotonde bij de Anderlechtlaan, zou tot een te grote verkeersdruk leiden.

Over een brief van het stadsdeel aan de bewoners en ondernemers van de Sloterweg [2 september; CF] zei Kleijn, dat die geschreven moet zijn door iemand die nog nooit op de Sloterweg geweest is; zoveel onjuistheden staan daarin. Kleijn vond dat de aandacht van stadsdeel Nieuw-West in het advies over Autoluw: met de opmerking “ook naar de Sloterweg kijken” veel te mager.

Hij pleitte ervoor om niet op de lange- of middellange termijn de verkeersdruk te verminderen, maar morgen! “Er moet een elektronische knip komen op de Sloterweg; dit is de enige manier waarop we een eind maken aan de enorme hoeveelheid sluipverkeer.” Voor het onderwerp sprak nog een tweede bewoner in, die tot dezelfde conclusie kwam.

De insprekers gingen voorbij aan een discussie over de verkeersdruk in het gehele gebied van Sloten én Nieuw Sloten. Elke verkeer remmende maatregel op de Sloterweg, zal nadelige gevolgen hebben voor Nieuw Sloten, omdat sluipverkeer dat geen gebruik meer maakt van de Sloterweg, dan via de Anderlechtlaan en de Laan van Vlaanderen dwars door die dichtbebouwde woonwijk zal rijden. En omgekeerd natuurlijk.

In zijn slotwoord zei Kleijn, dat hij blij was “dat bewoners gehoord worden, maar hoopte ook dat naar hen geluisterd wordt. Je ziet het probleem met de dag groter worden.”

Uit: de Westerpost van 23 oktober 2019.

Zie ook: www.westerpost.nl/nieuw-west-autoluw-1/

Zie ook: Sloterweg autoluw?

Zie ook: www.slotenoudosdorp.nl/sloterbrug-en-sloterweg/

Prachtige bloeiende bermen: het kán wél

Eerder las u in deze Rubriek in een artikel dat de gemeente opnieuw véél bermen in (de Groene AS van) Nieuw-West véél te vroeg gemaaid had. Zo hier en waren ze gelukkig een klein stukje berm vergeten.

Daar stonden de bermen (zie foto) wél langer nog in bloei. Totdat korte tijd later ook hier alles met de grond gelijk gemaaid werd. Ook hier kregen planten dus geen kans om eerst uit te bloeien en zaad te zetten, zodat we volgend jaar daar weer van een mooie berm kunnen genieten.

Onbegrijpelijk beleid
Niet alleen mensen genieten overigens van die bloeiende wilde bermen. Ook de vlinders en bijen smullen ervan. De openbare ruimte wordt mooier en de grond droogt minder snel uit, waardoor regenwater beter vastgehouden kan worden. Dat is weer goed voor het grondwaterpeil. Dat een bloeiende berm de verkeersveiligheid zou verminderen, slaat nergens op. In tegendeel: Aangetoond is dat het verkeer minder snel, en dus veiliger, gaat rijden. Bovendien: Dit College wil toch voor duurzaamheid gaan? Waarom dan toch alles platmaaien?

Help mee
De beheergroep Natuurpark Vrije Geer heeft half augustus een mail gestuurd naar wethouder Laurens Ivens. Helaas is er tot op heden nog geen reactie ontvangen. Vindt u ook dat de gemeente volgend jaar zijn maaibeleid moet aanpassen? Stuur dan ook een mail naar de wethouder. Misschien dat hij dan wél gaat reageren! Doet u mee? Ga dan naar de website www.amsterdam.nl, klik (linksonder) op Bestuur en organisatie, klik dan op: College, dan op: Contact met de wethouder en u vul uw verhaal in. Samen staan we sterk!

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 16 oktober 2019.

GEM BV belooft geen verdere werkzaamheden in de Lutkemeerpolder

Op 17 oktober 2019 diende de rechtszaak over de werkzaamheden van GEM BV in de Lutkemeerpolder. Door Behoud Lutkemeer werd stopzetting van de werkzaamheden geëist, omdat er nog een procedure loopt over rechtsgeldigheid van de vergunning en de wijziging van het bestemmingsplan.

Hoewel de officiële uitspraak nog moet komen, werd duidelijk dat de gemeente, bij monde van GEM BV moest beloven (voorlopig) te stoppen met verdere werkzaamheden.

GEM is een BV opgericht door de gemeente Amsterdam en de Schiphol Area Development Company om in de Lutkemeerpolder een bedrijventerrein te ontwikkelen. Tegen de bouw van dit bedrijventerrein is breed verzet.

Op 2 september ontruimden de politie en deurwaarder de Tuinen van Lutkemeer (een strook volkstuinen ter bescherming van de polder tegen begin van werkzaamheden) hardhandig en maaide alle planten aan gort. Vervolgens werden er sloten gedempt, en een grote sloot dwars door het gebied gegraven, waardoor de boeren van de Boterbloem niet meer bij hun akkers konden komen.

Volgens SADC en gemeente gaat het om ‘Niet onomkeerbare werkzaamheden’ ter voorbereiding van de bouwwerkzaamheden, en nog niet om de bouwwerkzaamheden zelf. Want die mogen immers niet. Zolang er geen klant is die daadwerkelijk heeft getekend, zal er niet gestart worden..

Een motie met die strekking is eerder dit jaar aangenomen in een poging alle ophef over de vernieling de kop in te drukken. Ondanks dat al maanden geleden is aangekondigd dat er elk moment een koper bekend gemaakt zal worden, is dat nog steeds niet gebeurd. In een raadsvergadering verklaarde de verantwoordelijke wethouder Marieke van Doorninck dat dat voor half oktober zou gebeuren.

Maar in het NRC, die een zeer kritisch artikel over de bouwplannen publiceerde, beweerde ze weer dat het eind oktober zou worden. We zijn benieuwd welke enorm duurzame en circulaire bedrijf een distributiehal van 5,5 ha nodig heeft en niet bereid is om die op een van de vele andere beschikbare plekken in of rond Amsterdam te betrekken…

Bij de rechtbank is een proces aangespannen om een voorlopige voorziening tot stopzetting van de werkzaamheden te eisen. Die rechtszaak diende vandaag (een eerdere zitting werd verdaagd wegens een vormkwestie). Gisteren had de gemeente, die de vergunning heeft verstrekt, en SADC op de valreep laten weten ze sowieso (bijna) klaar zijn met het ‘graven en dempen’ dat volgens de vergunning was toegestaan. De rechter vroeg zich af of het daarom nog zin had om op de eis van opschorting van verdere werkzaamheden in te gaan.

Vervolgens ontstond er een ingewikkelde discussie over wat er nu wel en niet volgens de vergunning zou mogen en welke werkzaamheden SADC zonder vergunning zou kunnen verrichten. Bijvoorbeeld vrachtwagens met zand over het deel van de polder uitstorten dat ze willen ‘ontwikkelen’. Mevrouw Jorritsma van de gemeente maakte de verwarring nog groter door te beweren dat het misschien wel onder de vergunning zou kunnen vallen, dat zand uitrijden.

SADC, bij monde van Peter Joustra, weigerde enige informatie te geven over de verdere plannen. Op herhaald verzoek van de rechter ‘beloofden’ ze uiteindelijk wel dat de werkzaamheden die ze volgens de vergunning wilden verrichten, nu klaar zijn. Voor volgende werkzaamheden moeten er nieuwe vergunningen worden aangevraagd.

Vanuit de zaal werd de rechter gevraagd of we harde garanties konden krijgen dat er niet verder gewerkt mocht worden, ook niet met werkzaamheden waar dan officieel geen papieren voor nodig zouden zijn. De rechter verklaarde dat zij daar niet over ging en dat we in dat geval de media er maar bij moesten halen.

Kortom: alle waakzaamheid is geboden, en zo gauw er een graafmachine of vrachtwagen in de buurt komt, gaan we weer in de weg staan.

Van: www.behoudlutkemeer.nl – 18 oktober 2019.

Verkeer Sloten en ‘Amsterdam Autoluw’

Op 15 oktober 2019 heeft de werkgroep Sloten van de Dorpsraad ingesproken over het beleid ‘Amsterdam Autoluw’. Belangrijk daarin: doorgaand autoverkeer hoort op hoofdroutes en fietsers op hoofdfietsroutes. (Auto’s dus niet op de Sloterweg en fietsers wel.)

Wat doet het stadsdeel? Op korte termijn zinloze smileys, wegmarkeringen en waarschuwingsborden plaatsen.

“Op middellange termijn wegversmallingen op Sloterweg Oost plaatsen” (die er al 25 jaar zijn!), maar “niet op Sloterweg West vanwege de trillingen”. (Terwijl die er 25 jaar geleden al waren!). Misschien komt er op lange termijn een knip, tenzij het probleem daarmee verplaatst wordt. Er lijkt nog altijd geen sprake te zijn van een algemene analyse van verkeersstromen in / door Badhoevedorp, Sloten, Nieuw Sloten en De Aker. Dit schiet niet op en is dus onaanvaardbaar!

Op de voorlopige planning van de stadsdeelcommissie staat de vernieuwing van de Sloterbrug geagendeerd op 5 november vanaf 19.30 uur. Hou deze Rubriek in de gaten voor definitieve informatie.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 16 oktober 2019.

Osdorperweg fietsstraat?

De stadsdeelcommmissie besprak op 1 oktober 2019 een ongevraagd advies (van GroenLinks, VVD, PvdA, de Dorpsraad en de klankbordgroep Oud Osdorp) over de verkeerssituatie op de Osdorperweg.

Een meerderheid van de commissie wil dat onderzocht wordt of de Osdorperweg een fietsstraat kan worden en dat er snelheidscamera’s op strategische plekken worden geplaatst.

Het is nog onduidelijk wat er met dit advies gedaan wordt. De bewoners willen een veiliger Osdorperweg met adequate handhaving. De hoop is dat dit breed gedragen advies aan het dagelijks bestuur daartoe leidt.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 16 oktober 2019.

Sloten geen oprit voor A4

Sloten pikt het niet langer. Meer dan 15 duizend voertuigen per etmaal door Sloten op weg naar, of terug van de A4 leiden tot onaanvaardbare verkeersonveiligheid, luchtvervuiling en congestie. De bewoners vinden het onacceptabel dat – terwijl de gemeente spreekt van “Amsterdam Autoluw” – het autoverkeer dagelijks door het dorp gestuwd wordt over wegen die daar totaal ongeschikt voor zijn in plaats van over het Hoofdnet Auto geleid te worden.

Vanochtend zijn ze in actie gekomen. Vanavond spreekt de werkgroep Sloten in bij Stadsdeel Nieuw-West, waar “Amsterdam Autoluw” op de agenda staat.

Spandoek boven de Sloterweg nabij het Sportpark Sloten; 15 oktober 2019.
Foto: Tamar Frankfurther.

Na tientallen jaren dagelijks toenemende aantallen auto’s door het dorp zijn de Slotenaren het goed zat. Vanochtend in de ochtendspits hebben zij één van de wegversmallingen die de gemeente vorig jaar zomaar liet verwijderen voor een half uur in ere hersteld. Binnen de kortste keren liep het verkeer vast over de volle lengte van de Sloterweg en aansluitende wegen als Vrije Geer en Ditlaar. “SLOTEN GEEN OPRIT VOOR A4!” luidt het over de weg gespannen spandoek. De in gele en oranje hesjes gestoken Slotenaren bezien grimmig het effect van hun eerste actie.

“Als de gemeente niet snel een eind aan deze wantoestanden maakt, moeten we maar meer van dit soort prikacties gaan voeren” zegt een bewoner die normaal gesproken nooit op de barricaden staat. “Uit de nieuwe borden op de Sloterweg en de brief die we daarover kregen, blijkt dat ze er bij de gemeente niets van snappen”, zegt een andere Slotenaar. “Op de lánge termijn komt er misschíen een knip zodat alleen nog bestemmingsverkeer mogelijk is!” “Misschien en op lange termijn” voegt iemand honend toe: “Dat wordt dus niks!”

In het Stadsdeel Nieuw-West wordt vanavond het beleid “Amsterdam Autoluw” van de Gemeente Amsterdam besproken. Het zit de bewoners meer dan dwars dat hun dorp als afvoerputje van het verkeerssysteem functioneert.

Hoofdnet Auto en Hoofdnet Fiets zijn er niet voor niks Volgens de werkgroep Sloten van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp is de ongehoorde toename van het verkeer door Sloten niet alleen het gevolg van ‘nieuwe’ woonwijken als Nieuw Sloten en De Aker, maar wordt dit vooral veroorzaakt door de manier waarop het doorgaand verkeer hier wordt gereguleerd. In plaats van dat het autoverkeer over de daartoe aangewezen routes over Plesmanlaan, Johan Huizingalaan en Oude Haagseweg wordt geleid, belast men willens en wetens Sloten. De wegen in Sloten zijn daar absoluut niet geschikt voor of geschikt te maken. Je kunt elkaar op de oude dijkweg met aan weerszijde sloten niet passeren zonder fietsers of voetgangers de berm in te drukken. En dan te bedenken dat de Sloterweg tot het Plusnet Fiets hoort!

Vreemd genoeg heeft de gemeente op het Hoofdnet Auto allerlei doorstroming remmende-maatregelen getroffen, zoals wegversmallingen en stoplichten. Aan de andere kant zijn doorstroming bevorderende maatregelen getroffen bij Sloten: het weghalen van wegversmallingen, de bouw van een zogenaamde turbo-rotonde halverwege de Sloterweg en een dubbele rotonde bij de kruising Plesmanlaan / Vrije Geer. Een verdubbeling van het autowegdek over de nieuw geplande Sloterbrug is eveneens gericht op een grotere doorstroming door Sloten. De weg door Sloten is nu reeds voor 15.000 automobilisten dagelijks de snelste weg naar Amsterdam en naar bijna alle bestemmingen in Nederland, afgezien van Alkmaar, Haarlem en Den Helder. Dat is de uitkomst van berekeningen uit het in opdracht van de werkgroep uitgevoerd onderzoek.

Vertegenwoordigers van de werkgroep Sloten zullen langs deze lijnen vanavond inspreken op de Commissievergadering van het Stadsdeel Nieuw West. “Sloten Autoluw”, is daarbij het parool.

Persbericht – Werkgroep Sloten van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp; 15 oktober 2019.

Zie ook: www.slotenoudosdorp.nl/sloterbrug-en-sloterweg/

Ongehoorzaam in de polder

Honderden mensen kwamen naar de Lutkemeerpolder. Strijdbaar en lekker ongehoorzaam. Het land is weer teruggenomen en werd rondom beplant met knoflook, er werd een nieuwe brug gebouwd en de brug van de zandwagens onklaar gemaakt.

Zoals één van de sprekers zei: we voeren hier gemeentebeleid uit door het land weer terug te geven aan de bewoners: ‘commoning’ en ‘fearless city’.

Het is ook van de zotte: direct naast de akkers staat ruim 5 ha bouwgrond al 15 jaar te koop! En vrijwel om de hoek staat al anderhalf jaar een distributiecentrum te huur van 6,7 ha.

Maar de gemeente moet kostte wat kost op deze plek nu bouwen.

Het heeft niets te maken met noodzaak, verdichting van de stad of het mogelijk maken van woningbouw. Het is gewoon het bedienen van investeerders die maar wat graag hun geld in vastgoed steken.

En ondertussen wordt iedereen wijsgemaakt dat stoppen heel veel geld kost. Maar niemand heeft het over de miljoenen die bouwrijp maken kost. Of de miljoenen die het vehicel SADC kost (de ‘projectontwikkelaar’ van de vier aandeelhouders gemeente Amsterdam en Haarlemmermeer, provincie NH en Schiphol).

Het kan natuurlijk anders en er is natuurlijk een weg terug. Bouwen op vruchtbare grond, zeker de laatste van Amsterdam, dat doe je niet. Of je nou een groen en links college bent of niet.

Van: Nieuwsbrief De Boterbloem – 14 oktober 2019.

Zie ook: www.reddeboterbloem.wordpress.com

Zinloze nieuwe borden langs de Sloterweg

Denkt de gemeente nou écht dat dít bord (samen met rode en groene smileys) de Sloterweg veiliger maakt? Dat een automobilist híerdoor zijn gedrag gaat aanpassen? Het gaat erom dat hier véél te véél verkeer te snel rijdt. Vijftig is eigenlijk te hard voor de smalle dijkweg zonder vrijliggende fietspaden…

Op de lange termijn overweegt de gemeente écht effectieve maatregelen te treffen, maar zelfs dát beloven ze nog niet. En ondertussen gaat de gemeente wel door met de verbetering van de doorstroming op de Sloterbrug waardoor er straks nóg meer verkeer over de landelijke Sloterweg gaat rijden!

De gemeente beweert ondertussen dat er slechts beperkt verband bestaat tussen verkeerstoename bij de Sloterbrug en het verkeersaanbod op de omliggende wegen… Geen idee hoe die auto’s dan bij de brug komen…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 9 oktober 2019.

Zie ook: www.slotenoudosdorp.nl/sloterbrug-en-sloterweg/

Kom op 12 oktober 2019 om 14.00 uur naar boerderij De Boterbloem

Voorkom verdere destructie:

“Als het je een biet kan schelen, kom dan naar de Lutkemeer!”, zo nodigt de actiegroep ‘Behoud Lutkemeer’ iedereen uit. “Ja, ze zijn begonnen met het vernielen van de Lutkemeerpolder op Oud Osdorp, maar het is nog niet te laat: We kunnen de polder nog redden. De laatste akkerbouwgrond in Amsterdam moet behouden worden. Juist nu!”

Fase 1 van de destructie van de Lutkemeerpolder, toen er nog geen zand gestort was.

Daar waar tot voor kort de vriendelijke Tuinen van de Lutkemeer vol pompoenen en rode kool lagen te stralen, zijn na de politie-ontruiming op 2 september meteen grondwerkzaamheden verricht. Op 30 september is men vervolgens zand gaan uitrijden over de poldergrond. “De gemeente wil op deze plek een distributiecentrum bouwen, terwijl verderop lege bouwkavels ongebruikt liggen.”

Begin dichtbij huis
“Waarom is iedereen boos over bosbranden in de Amazone, maar doen we (lees: GroenLinks) niets aan zaken waar we zelf wél invloed op hebben? Het kán nog… Behoud de 43 hectare van de Lutkemeerpolder voor lokale voedselproductie.”

Knoflook-actie
In een ultieme poging deze laatste vruchtbare landbouwgrond van Amsterdam te redden, wordt op 12 oktober van 14.00 tot 16.00 uur een grote protestactie in de Lutkemeer georganiseerd. Boerin Alies Fernhout vraagt iedereen mee te nemen. “Niet symbolisch om de projectontwikkelaar als een soort duistere Dracula te weren. “Nee, gewoon omdat knoflook het enige gewas is dat je zo laat in het jaar nog kunt planten. Maar het komt wel goed uit! Trek je laarzen aan, neem je spade en een bol knoflook mee: Samen gaan we de polder weer beplanten. Na de plant- en schepactie is er muziek, een drankje en gezelligheid.” Wilt u helpen bij de organisatie? Mail dan naar info@behoudlutkemeer.nl.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 9 oktober 2019.

Polder weg voor bedrijven: ‘Gemeente is nietsontziend’

De Lutkemeerpolder in Amsterdam wordt een bedrijventerrein en de biologische zorgboerderij moet stoppen. En dat terwijl de bouwdeal destijds gepaard ging met corruptie.

Thijs Niemantsverdriet – Uit: NRC Handelsblad; 3 oktober 2019 – Leestijd 6 minuten

Een “klaroenstoet” vindt hij het, “en gewoon een vorm van intimidatie”. Erik Geurts staat op zijn erf en wijst in de richting van de akkers. Graafmachines zijn druk in de weer, overal liggen hopen zand. Hij zucht. “De gemeente wil gewoon laten zien: hier zijn we, er is géén weg terug.”

Een septemberochtend in de Lutkemeerpolder, ingeklemd tussen Osdorp en de Ringvaart. Hier bestieren Erik en zijn vrouw Trijntje Hoogendam al meer dan twintig jaar biologische zorgboerderij De Boterbloem. Op hun zeven akkers verbouwen ze tarwe, gerst en spelt. In de moestuin groeien courgettes, pompoenen, tomaten, boerenkool, sperziebonen – “tja, wat niet eigenlijk?”

Trijntje Hoogendam, die met haar man Erik ruim twintig jaar biologische zorgboerderij De Boterbloem bestiert. Op 1 februari 2020 moeten ze vertrekken. Foto: Novi Zijlstra.

Trijntje Hoogendam is één met De Boterbloem. Haar familie leeft al meer dan honderd jaar van dit stuk land: haar grootvader begon er vlak voor de Eerste Wereldoorlog als boer. Ze groeide hier op. Toen Trijntje de boerderij in 1996 overnam, maakte ze er een ecologisch bedrijf van. Een vetpot is het niet, maar Erik en zij kunnen er van leven. De gerst gaat naar brouwerijen in de stad, de grasklaver naar de geitenboerderij in het Amsterdamse Bos. Ze verdienen ook geld als zorgboerderij voor Amsterdammers met psychische problemen of een verstandelijke beperking.

De oogst is gedaan, het land ligt braak. Maar vrolijk en voldaan zijn Erik en Trijntje niet. Integendeel. Alles wijst erop dat dit hun laatste zomer is geweest op De Boterbloem. Per 1 februari volgend jaar moeten ze vertrekken van de gemeente. Na jaren onzekerheid is het zover: hun akkers gaan plaats maken voor een bedrijventerrein. Begin september arriveerden de eerste graafmachines – en sindsdien moeten ze toekijken hoe hun perceel bouwrijp gemaakt wordt. Vlak achter de boerderij is inmiddels een sloot gegraven, zodat ze zijn afgesneden van hun akkers.

Voor Erik en Trijntje is dat onverteerbaar. Niet alleen omdat hun levenswerk eraan gaat – ook omdat ze niet kunnen bevatten dat de gemeente Amsterdam, geleid door een links college met torenhoge groene ambities, zo’n waardevol stukje biologische landbouwgrond opoffert voor het zoveelste bedrijventerrein. Nét nu de samenleving radicaal van mening aan het veranderen is over klimaatverandering en voedselproductie. “Als je zo’n kneiterlinks college wil zijn”, zegt Erik terwijl hij een shaggie draait, “bewijs het dan!”

Erik en Trijntje weigeren zich neer te leggen bij het nakende einde van hun boerderij. Ze krijgen steun van een bont gezelschap aan buurtbewoners, klimaatactivisten, kunstenaars en milieuclubs die actie voeren voor het behoud van De Boterbloem en de polder als geheel. “We hebben De Boterbloem zelf gebouwd en zelf betaald”, zegt Erik. “Dat moeten we nu loslaten en dat verdom ik.”

GroenLinks blijkt tegenspeler

Het verhaal van de Lutkemeerpolder is er een met absurde trekjes, waarin alle rollen omgedraaid lijken. Zo is de grote tegenspeler van de biologische boeren een wethouder van GroenLinks (Marieke van Doorninck, Ruimtelijke Ordening), krijgen de eco-actievoerders op hun beurt steun van Forum voor Democratie en komt, jawel, de wegens corruptie veroordeelde VVD’er Ton Hooijmaijers ook nog om de hoek kijken.

Hoe heeft het zo ver kunnen komen? Om dat te begrijpen, moeten we terug in de tijd. Voor de Lutkemeerpolder circuleren al sinds de jaren negentig bouwplannen. Een flinke lap grond aan de rand van Amsterdam, vlakbij Schiphol: daar wisten de gemeente en projectontwikkelaars wel raad mee. Rond de eeuwwisseling verwierf een slimme speculant, Jelle Kuiper, het perceel naast de Boterbloem. Hij verkocht het in 2009 door aan de gemeente Amsterdam – met enkele miljoenen winst. Bij die deal verwierf Kuipers bedrijf Seku B.V. bovendien het recht om eenderde van het gebied te bebouwen.

Met die samenwerkingsovereenkomst in de hand sommeert de gemeente Erik en Trijntje nu te vertrekken. In 2017 werd de pacht definitief opgezegd. Nadat het eerste deel van de polder, een stukje verderop, vijftien jaar geleden werd bebouwd met opslagloodsen en bedrijfsverzamelgebouwen, zijn nu de percelen van De Boterbloem en aanpalende akkers aan de beurt. Er komt, zo kregen omwonenden te horen, een reusachtig distributiecentrum “voor voedsel”. De gemeente is “dicht bij een overeenkomst met één partij”, zegt wethouder Van Doorninck. Om welk bedrijf het gaat, wil ze niet zeggen.

Dat is onbegrijpelijk, zegt Erik – en wel om twee redenen. Eén: het eerste deel van de polder is nog helemaal niet volgebouwd. Dat blijkt tijdens een fietstochtje. Via dierenhotel Pocahondas en een natuurstrook die erg in trek is bij hondenuitlaters (“schaamgroen”, aldus Erik), belanden we op de dijk van de Ringvaart. Daar is het duidelijk te zien: verschillende percelen van ‘Lutkemeerpolder Deelgebied 1’ liggen nog braak.

Erik wijst op een strook langs de Ookmeerweg: “Daar zou een vreetschuur komen, maar dat plan werd drie jaar geleden geschrapt omdat de ondernemer in kwestie niet integer bleek te zijn. Sindsdien is er niets meer gebeurd.” De bestaande loodsen en bedrijfsgebouwen, zegt hij, zijn ook “lang niet allemaal in gebruik.”

Waarom dit van belang is? Nou, zegt Erik, bij de wijziging van het bestemmingsplan van de Lutkemeerpolder in 2002 bepaalde de gemeente dat het tweede deelgebied – achter De Boterbloem – pas bebouwd zou worden als het eerste voltooid was. “Ze houden zich dus niet aan hun eigen bepalingen.”

Tweede reden. In 2015 moest VVD’er Ton Hooijmaijers, oud-gedeputeerde van de provincie Noord-Holland, voor twee jaar en vier maanden de cel in wegens omkoping, witwassen en valsheid in geschrifte. Centraal in zijn veroordeling stond de Lutkemeerpolder: de rechters achtten bewezen dat Hooijmaijers in ruil voor tienduizenden euro’s aan smeergeld Jelle Kuiper en diens zakenpartner bevoordeelde bij de overeenkomst die hun het recht gaf de grond te ontwikkelen. (Kuiper werd dit voorjaar vrijgesproken van omkoping.)

Het lot van de Lutkemeerpolder werd dus bezegeld door een corrupte deal, zeggen de tegenstanders. En dat, vinden Erik en Trijntje, is al reden genoeg om de overeenkomst te ontbinden en het gebied te behouden als boerenland.

Ze krijgen steun van het Platform Behoud Lutkemeer, een coalitie van buurtbewoners, klimaatactivisten en milieuclubs. Zij hebben een alternatief plan ontwikkeld. De ‘biopolder Lutkemeer’ voorziet in een coöperatie van biologische boeren die voedsel produceren voor de lokale afzetmarkt in Amsterdam.

De sympathisanten proberen de polder en de bioboerderij op alle mogelijke manieren te redden: via gerechtelijke procedures, inspraak in de gemeenteraad en acties. Afgelopen zomer namen ze een deel van de polder in gebruik als moestuin. Toen ze van de rechter moesten vertrekken, lieten ze het aankomen op een ontruiming. Op 12 oktober is weer een actiedag, vertelt Alies Fernhout, buurvrouw van Erik en Trijntje en betrokken bij het Platform. “Dan komen er burgerlijke ongehoorzaamheidsacties.”

De actievoerders krijgen steun uit onverwachte hoek. De meest uitgesproken politieke tegenstander van het bedrijventerrein is namelijk Forum voor Democratie. Volgens FVD-raadslid Anton van Schijndel, die zich al anderhalf jaar vastbijt in het dossier, zou het van “wanbestuur” getuigen als de gemeente het plan toch doorzet. Bovendien komt de deal met Seku B.V. neer op “ongeoorloofde staatssteun”, zo betoogde hij onlangs in de raad.

Alies Fernhout vindt de wonderlijke coalitie met FVD “absoluut iets ongemakkelijks hebben”, maar ze ziet het als een “zakelijke samenwerking”.

Ze blijft optimistisch over de toekomst van de Lutkemeerpolder. Er lopen nog juridische procedures: deze vrijdag vragen ze bij de rechter om opschorting van graafwerkzaamheden. En misschien, zegt Fernhout, kunnen ze via de stikstof-uitspraak van de Raad van State nog “een spaak in het wiel steken” bij de gemeente. “Het is een race tegen de klok. Maar als we het proces juridisch stil weten te leggen, denk ik dat het politiek kan gaan kantelen.”

Toch geeft het stadsbestuur vooralsnog geen krimp. Het bedrijventerrein gaat er komen, zegt GroenLinks-wethouder Van Doorninck: de contracten voor de bebouwing worden “half tot eind oktober” getekend. En nee, dat is niet in lijn met de belofte van de gemeente om pas bij De Boterbloem te gaan bouwen als het eerste bedrijventerrein vol is. Maar: “De partij waarmee we nu onderhandelen heeft 5,5 hectare nodig. Dat paste niet op het andere terrein.” De bezwaren van omwonenden en actievoerders, zegt Van Doorninck, zijn gebaseerd op een “extreem strakke interpretatie” van het bestemmingsplan. “Je kunt ook op iedere slak zout leggen.”

En de corruptiezaak van Hooijmaijers? Geen reden om de overeenkomst te ontbinden, zegt Van Doorninck. “Dat iemand een graantje wilde meepikken van de grondprijzen en daartoe een gedeputeerde bereid vond, staat los van het feit dat de gemeente daar een bedrijventerrein wil bouwen.”

Gemeente is ‘nietsontziend’

Op De Boterbloem turen Erik en Trijntje uit het raam, naar de graafmachines op hun akkers. Ze zien er moe en afgepeigerd uit. De strijd voor de boerderij vreet aan ze – ze kunnen er niet meer van slapen.

De opstelling van de gemeente, zeggen ze, is “nietsontziend”. Nadat de pacht van de akkers was opgezegd, kwam wethouder Van Doorninck met een aanbod: ze mochten op de boerderij blijven, met behoud van drie hectare landbouwgrond. Dat voorstel wezen ze af. “Over dat plan is nooit van tevoren met ons overlegd”, zegt Erik. “De boodschap was: slikken of stikken.” Drie hectare aan grond is veel te weinig, zegt hij. “Dan zouden we van landbouw moeten omschakelen naar 100 procent tuinbouw. Dat vereist een enorme investering en daar krijgen we nooit een lening voor bij de bank.”

Hij geeft toe dat hun opstelling “niet erg toegeeflijk” is. Maar dat komt ook, zegt hij, omdat er voor Trijntje en hem maar één alternatief is: behoud van álle akkers van De Boterbloem. “Wij verzorgen nu dit prachtige stukje Amsterdam voor de gemeenschap, dat is niet in geld uit te drukken. GroenLinks zou daar gevoelig voor moeten zijn.” Hij neemt een trek van zijn shaggie. “Koester wat je hebt, het komt nooit meer terug.”

Laat de politie maar komen op 1 februari, zegt Erik: ze zullen tot de laatste snik op De Boterbloem blijven. “Ik heb hier zeventien jaar van mijn leven ingestoken. Ze moeten me hier fysiek weghalen.”

Reactie wethouder Marieke van Doorninck (GroenLinks):

“Ik vind het intens verdrietig dat we niet tot een oplossing zijn gekomen met De Boterbloem. Ik heb Erik en Trijntje een serieus aanbod gedaan, maar het is ons nooit gelukt in gesprek te raken, omdat het voor hen alles of niets is.”

“Het besluit een bedrijventerrein te bouwen in de Lutkemeerpolder stond al vele jaren vast toen ik aantrad als wethouder. Ik heb niet de luxe om dat terug te draaien. Akkerbouw in de stad is misschien een romantisch ideaal, maar het past niet bij de verdichting van de stad waarvoor dit college gekozen heeft.”

Van: https://www.nrc.nl/nieuws/2019/10/03/de-boerderij-moet-weg-en-de-polder-verdwijnt-a3975398