Sloten krijgt woensdag officieel de zo begeerde status van beschermd dorpsgezicht, na ruim twintig jaar lobbyen. Portret van een voormalig boerendorp dat nu onderdeel is van de grote stad.

Door: Patrick Meershoek; 17 oktober 2017

Het geld is binnen. Een crowdfundingsactie voor de aankoop van het kleinste politiebureau van het land heeft in enkele maanden meer dan de benodigde 50.000 euro opgeleverd, vertelt Tamar Frankfurther in het gemeentelijk monument uit 1866.

 
De Sloterweg in Sloten. ‘Dit dorp herinnert aan hoe het hier ooit is geweest’.
Foto: Jean-Pierre Jans.

“Er komt een non-profitwinkeltje waar bezoekers van het dorp wandelkaarten en dergelijke kunnen kopen. En even in de cel kunnen zitten, als ze daar behoefte aan hebben.”

Veilige slaapplek
Het politiebureautje dat tot 2015 nog gewoon in gebruik was, is een uitstekend vertrekpunt voor een wandeling door het dorp.

Frankfurther, geboren en getogen in Sloten, lepelt het ene na het andere smakelijke verhaal op over boerenknechten die na uitbundig cafébezoek in de cel hun roes mochten uitslapen omdat de weg terug naar de boerderij ook door de veldwachter als te gevaarlijk werd beoordeeld.

Sloten herinnert nog aan hoe het hier ooit is geweest
Frankfurther: “Dat ging nog per fiets door de weilanden, met een plankje over de sloot. Het dorp telde zeven cafés, dus er was vraag naar een veilige slaapplek. Er zijn nog wel oudere dorpelingen te vinden die als kwajongen een uurtje in de cel hebben doorgebracht vanwege kleine vergrijpen als belletje trekken. Het grappige is dat ook die mensen geld hebben gestort. Het is voor hen een dierbare plek geworden.”

Het kost weinig moeite zulke verhalen te plaatsen in het dorp met zijn oerdorpse uitstraling: twee kerken, een voormalig weeshuis, een plein met pomp en veel goed onderhouden authentieke woningen. Dat Sloten na meer dan twintig jaar lobbywerk woensdag officieel wordt aangewezen als beschermd dorpsgezicht, bevestigt volgens Frankfurther dat alle inspanningen om het dorp te behouden terecht zijn geweest.

Levendig dorp
Daar is hard voor gewerkt, en misschien heeft Sloten ook wel een beetje geluk gehad. Sloterdijk, dat samen met Osdorp ook deel uitmaakte van de voormalige gemeente Sloten, is in de tweede helft van de vorige eeuw grotendeels verdwenen in de uitbreiding van Amsterdam, dat de buurgemeente in 1921 annexeerde. Frankfurther: “Sloten herinnert nog aan hoe het hier ooit is geweest.”

Dat was: een levendig dorp met in de hoofdstraat van elke winkel twee exemplaren: één voor de katholieke meerderheid van de bevolking en één voor de protestanten en niet-gelovigen.

De Sloterweg naar Amsterdam was tot 1923 een tolweg, waar twee cent moest worden betaald voor een fiets en vijftig cent voor een kudde schapen of varkens. “De boeren hadden de bestrating gefinancierd,” zegt Frankfurther. “Een deel van de tol ging naar hen, de rest werd gebruikt voor onderhoud.”

Liefde voor het dorp
In het Sloten van nu zijn vrijwel alle winkels verdwenen, en wie katholiek is en wie niet, wordt niet meer bijgehouden. Maar gebleven is de liefde voor het dorp, en de behoefte om het dorp in leven te houden. “We zijn wel zo Amsterdams dat er geen druk is om mee te doen aan het sociale dorpsleven,” zegt Frankfurther. “Gelukkig zijn er veel inwoners die het leuk vinden om zich in te zetten.”

Bijvoorbeeld binnen de speeltuinvereniging, die sinds 1921 bestaat en de spil is van allerlei activiteiten voor kinderen en volwassenen. “Dat is een van de grote voordelen van de status van beschermd dorpsgezicht,” zegt Frankfurther, wijzend naar het grote veld met speeltoestellen.

Rembrandt heeft op deze plek werk gemaakt. Dat moet toch ook tot de verbeelding spreken?

“Dit is echt een plek waar projectontwikkelaars watertandend naar kijken. Nu is de speeltuin verankerd als waardevol onderdeel van het dorp.”

Vrijwilligers spelen ook een belangrijke rol binnen de stichting die de Molen van Sloten beheert. Een monumentaal baken dat naar de smaak van Frankfurther veel meer bezoek zou moeten krijgen dan nu het geval is. “Op de Zaanse Schans zijn meer molens te zien, maar dit is de enige molen in Amsterdam waar bezoekers een rondleiding krijgen. Rembrandt heeft op deze plek werk gemaakt. Dat moet toch ook tot de verbeelding spreken?”

Genoeg te doen
Tot ongenoegen van de Slotenaren weigeren de citymarketeers van de hoofdstad Sloten goed zichtbaar in de etalage te zetten voor buitenlandse bezoekers. Het dorp heeft nog onvoldoende te bieden, luidt het strenge oordeel. Onzin, vindt Frankfurther.

“Voor de kwaliteitstoerist is er genoeg te doen. In de molen wordt uitleg gegeven over de waterhuishouding. Mensen vragen zich toch af hoe het mogelijk is onder de zeespiegel te leven.”

Binnenkort komt bovendien brouwerij De Zeven Deugden zich vestigen naast de molen, inclusief een proeflokaal. Water, bier en dorp, wat wil een toerist nog meer? Frankfurther somt nog drie andere sterke troeven op: “We hebben de mooiste boom van Amsterdam, de beste patat van de stad en onze ijssalon, De IJshoeve, werd in Het Parool geprezen om zijn fantastische pistacheijs.”

Uit: het Parool van 17 oktober 2017.

Zie ook: https://www.parool.nl/amsterdam/-sloten-herinnert-nog-aan-hoe-het-hier-ooit-is-geweest~a4522124/

Het credo van goed zorgen voor de stad en voor elkaar lijkt meteen aan gruzelementen geslagen te worden in het geval van de Lutkemeerpolder. De politiek heeft gezegd dat pas nieuw bedrijventerrein nodig is als de bestaande terreinen gevuld zijn.

 
Boerderij de Boterbloem. Foto: AT5.

Daar is nog allerminst sprake van. De grond is uitgegeven aan een projectontwikkelaar en er komt een 25 hectare groot bedrijventerrein voor in de plaats. Op de Boterbloem wordt nu juist bij uitstek gezorgd voor kwetsbare stadsgenoten die daar zinvol zich inzetten voor voedselproductie. Dat voorziet in een basisbehoefte van de Amsterdammers.

De Lutkemeerpolder heeft zeer vruchtbare grond die bij uitstek geschikt is voor voedselproductie. Bedrijven moeten gevestigd worden op daarvoor geschikte terreinen die in en om de stad nog ruimschoots voorhanden zijn.

Trijntje Hoogendam van de boerderij de Boterbloem wil absoluut op deze plek blijven: ‘Nee, dit is de plek die ik wil beschermen. hier hield mijn vader ook van. Mensen krijgen er een band met aarde. En om mijn imker te citeren: “Dat soort projectontwikkelaars zijn moderne roofridders die aarde plunderen voor eigen gewin “.

GroenLinks hoopt hier nog een stokje voor te steken. Jorrit Nuijens en Zeeger Ernsting van GroenLinks noemen het ‘uitermate onwenselijk’ dat de boerderij wellicht moet verdwijnen, vanwege de meerwaarde voor de directe omgeving en Amsterdam.

De partij zet vraagtekens bij realisatie zelf van het nieuwe terrein.

Volgens de fractieleden zou het nieuwe terrein pas hoeven te worden opgeleverd als een naastgelegen terrein is volgebouwd. Dus dat druist tegen de afspraken met stadsdeel Nieuw-West in.

We houden u op de hoogte.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 11 oktober 2017.

De Molen van Sloten staat, vanwege het overlijden van de burgemeester, de komende tijd iedere avond in de rouwstand. Net als zijn voorgangers bezocht ook Eberhard van der Laan de molen. Dat was vrijdag 16 maart 2012.

Hij was onder de indruk van de prachtige molen, die iedere dag open is voor bezoek, en van de grote actieve vrijwilligersorganisatie die de molen draaiend houdt. Eberhard bezocht de molen ter gelegenheid van de première van de film ‘Twee Eerste Stenen’. In deze film is vastgelegd hoe het gelukt is om de Molen van Sloten hier te krijgen. Een indrukwekkend verhaal waar ook de unieke beelden in zijn opgenomen hoe Koningin Juliana de molen opent in 1991. Na afloop was de burgemeester erg enthousiast en onder de indruk van de grote inzet van vrijwilligers.

Hij gaf aan dat “er wel tien fles in die ene film zaten”. “Eberhard lag ons na aan het hart”, vertelt molenvoorzitter Ko Kuiper. “Het is daarom niet meer dan logisch dat we onze bijzondere band benadrukken door de molen in de rouwstand te zetten”.

Voorafgaand aan het bezoek van de molen ging een rondwandeling door Sloten. De burgemeester en de stadsdeelvoorzitter Achmed Baâdoud werden bij het politiebureautje van Sloten ontvangen door een delegatie van de Dorpsraad. Aan het jongste lid van de toenmalige Dorpsraad, Louis Jurgens, de eer om de heer Van der Laan een bescheiden cadeau, bestaande uit een aantal boekjes en kaarten van Sloten, aan te bieden.

De wandeling voerde langs de Sloterkerk, langs het Nederlands-Indië monumentje in de boerentuin en via de dorpsstraat naar de molen.

Van der Laan liep niet bepaald de deur plat in Sloten-Oud Osdorp. Op archiefbeelden die afgelopen dagen veel getoond werden bijt hij een actievoerder toe dat hij in de Baarsjes woont, een van de vijf kernen van de voormalige gemeente Sloten. Maar zijn natuurlijke habitat als raadslid, lijsttrekker voor de PvdA in 1994 en de laatste 7 jaar als burgemeester was dat van binnen de vermaledijde Ring A10.

Ik geloof niet dat hij sedert bovenstaande bezoek uit maart 2012 nog in functie ons gebied bezocht heeft. Dat is spijtig, tijdens zijn twee jaar als minister van ruimtelijke ordening in het kabinet Balkenende IV stelde hij het van groot belang te vinden dat we in een ongedeeld land leven, waarbij ook de periferie voldoende aandacht vanuit Den Haag diende te krijgen.

Als burgemeester had hij natuurlijk andere accenten, bijvoorbeeld de aanpak van de 600 criminele veelplegers. Op dat gebied heeft hij succes weten te behalen, ook al was hij de eerste om te zeggen dat het nog beter moest.

Maar aandacht voor het gebied buiten de Ring, met name Nieuw–West en Sloten-Oud Osdorp was er mijns inziens in onvoldoende mate.

Zeker de laatste raadsperiode nu de stadsdelen feitelijk hebben opgehouden te bestaan. Bezuinigingen zijn onevenredig neergeslagen in Nieuw-West, problemen van binnen de Ring worden erg makkelijk over de schutting gekieperd. In het krakeel over de Koers 2025 heb ik zijn rustige en matigende inbreng node gemist.

Niettemin wil ik zijn afscheidsbede zeer ter harte nemen om goed te zorgen voor de stad en voor elkaar. Dat we de gemeente daarbij als medestander mogen ontmoeten.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 11 oktober 2017.

In de Sloterkerk, Osdorperweg 22, te Amsterdam zal op zondagmiddag 15 oktober 2017 om 15.00 uur een matinee concert gegeven worden.

Fred Edelen, als cellist verbonden aan het Koninklijk Concertgebouw Orkest, en de klavecimbelspeelster Christina Scott-Edelen zullen samen een optreden verzorgen. Van J.S. Bach zullen de sonates 1027, 1028 en 1029 gespeeld worden.

De toegangsprijs bedraagt 10 euro, consumptie inbegrepen.

Meer informatie op onze website: www.sloterkerk.nl
Maar u kunt ons ook volgen op Facebook: www.facebook.com/sloterkerk
Inlichtingen en reserveringen via email: concert@sloterkerk.nl
Inlichtingen en reserveringen: 020-6157692

Iedere week ruimt een wisselende groep bewoners het zwerfafval in het rond het dorp Sloten op. Helaas is dat steeds weer nodig… Iedereen is elke week van harte welkom om gezellig te komen helpen. We verzamelen iedere zondag om 10.30 uur in de Slotense speeltuin, gaan dan een uurtje prikken en drinken daarna nog wat in de Tuin van Sloten. De Dorpsraad biedt iedere prikker dan een drankje aan.

Werkgroep Sloten Schoner in actie langs de Sloterweg.
Foto: Erik Swierstra.

Komende week, op zondag 8 oktober 2017 heten we u om 10.30 uur in het bijzonder welkom, omdat we dan onze jaarlijkse ‘Hou Sloten Schoondag’ vieren. We volgen ons normale programma en eten afsluitend dan ook een stuk heerlijke appeltaart.

Komt u ook?

Uit de Westerpost van 4 oktober 2017.

In de laatste week: sensationele eindspurt

Dat de Westerpost goed gelezen werd, merkten we al uit de vele reacties, die we de afgelopen vijf maanden ontvingen. Maar dat de krant zó goed gelezen werd… Wát een eindspurt hebben we gemaakt… Ongelofelijk… U ziet het prachtige resultaat.

 
Het kleinste Politiebureautje van Nederland.
Tekening: Stadsherstel Amsterdam.

■ Door: Tamar Frankfurther en Stella van Heezik

Heel veel kleine en ook een paar grote donaties in deze eindfase, zorgen voor de geweldige eindstand van het project op 52.466 euro. Doordat we meer dan 50.000 euro hebben opgehaald, kan Stadsherstel, als restaurerende organisatie, inderdaad een lage huur vragen. Zo wordt het voor het niet-commerciële winkeltje / vvv’tje / ontmoetingspunt in het Politiebureautje straks een stuk makkelijker om succesvol te draaien.

Stadsherstel gaat het Politiebureautje begin oktober van de gemeente kopen. 37.500 euro gaat naar de aankoop en de afkoop van de erfpacht. De rest van het bedrag is voor achterstallig en toekomstig onderhoud. Iedere cent gaat naar het Politiebureautje.

Dank, dank, dank
We zijn een grote groep Slotenaren en anderen (die bezoekers ontvingen in het Politiebureautje en/of de opbrengst van hun verkochte spullen doneerden), de dorpsondernemers en de Sloterkerk (prijzen voor de Altijdprijsloterij) veel dank verschuldigd. Het is geweldig hoe iedereen de schouders onder dit project heeft gezet. Bij name noemen we: Jan Wich voor het  maken van de film voor de website en het arrestantenbordje, molenaar Rein Arler voor de digitale ondersteuning, Amsterdam Oilpainting als sponsor van de speciale sweaters, Anne Nicolai voor de prachtige barometer, die al die tijd de stand aangaf in het pandje, Erik Swierstra voor de fotografie en… last but not least: Ben Meijer voor het veelvuldig met groot enthousiasme bemannen van het Politiebureautje en het rondleiden van donateurs. Onze speciale dank gaat ook naar de Westerpost en de Molen van Sloten. Terwijl de financiële situatie van de molen zelf helaas verre van rooskleurig is, hebben alle molenvrijwilligers enthousiast grote steun verleend aan deze actie voor het Politiebureautje. (Wie weet wilt u de molen ook wel steunen door Vriend te worden…)

We zijn álle donateurs (klein en groot) zeer erkentelijk voor hun gulle bijdragen. In het bijzonder uiten we op deze plaats onze dank aan: T.J.F. Brouwer, F. Hovinga, Stichting Vrederijk, J. Hengeveld, T.J.F. Brouwer, H.P. Wuis, Stichting Heijmeijer van Heemstede, fam. Driessen, F. Vermeer, A.G. van Marwijk Kooij en P.T. Sick, R. Nieuwenhuizen, W.P Verdegaal en C.A.M.T. Verdegaal, F. Raat, M.L. Kollmar, P. van Laere, FFG-Properties BV, C. Meekel, P.W. Janssen’s Friesche Stichting, Tanamera Media B.V. en enkele anderen, die anoniem wilden blijven.

Natuurlijk houden wij u op de hoogte van hoe het verder gaat met het kleinste Politiebureautje van Nederland.

Uit: de Westerpost van 20 september 2017.

In de Sloterkerk, Osdorperweg 22, te Amsterdam wordt op zondagmiddag 24 september 2017 om 15.00 uur een matinee concert gegeven.

Fluitiste Paula van Wijk zal een optreden verzorgen. Met haar ensemble laat zij ons genieten van composities van o.a. Telemann, Corelli en Borodin.

De toegangsprijs bedraagt 10 euro, consumptie inbegrepen.

Meer informatie op onze website: www.sloterkerk.nl
Maar u kunt ons ook volgen op Facebook: www.facebook.com/sloterkerk
Inlichtingen en reserveringen via email: concert@sloterkerk.nl

Waar waren we ook al weer gebleven?

Ter hoogte van de arbeidershuisjes en Riekerstaete. Te vrezen valt dat de huisjes zullen worden afgebroken en met min of meer gelijkblijvend uiterlijk herbouwd. Qua beleving zal sloop/nieuwbouw sterk onderdoen voor restauratie. Echter zal dan de doelstelling van de gemeente om zoveel mogelijk te verdienen aan dit project in gevaar komen. Tevens wordt het achterliggende erf tegen het “wilde bos” volgebouwd met 2 kavels en de ruimte tussen de arbeidershuisjes en Riekerstaete komt ook nog een kavel. De sfeer die hier nu nog heerst zal daarmee definitief verdwijnen. Cultuurhistorie is bij het stadsdeel en portefeuillehouder Bobeldijk niet in goede handen.

Het Siegerpark (nr.773) ligt deze zonnige morgen er stralend bij. Aan de oostzijde keihard begrensd door het grote kantoorgebouw van PWC. Dit park is wel de dam tegen oprukkende kantoorbouw geweest, waarvoor we de heer Sieger niet genoeg kunnen waarderen. Schuin ertegenover op nr. 782 staat het mooie forse huis dat is gebouwd door Adriaan Goslinga, hoogleraar geschiedenis en de Nederlandse taal en letterkunde aan de Vrije Universiteit. Hij noemde zijn huis naar de burcht van Reinaert, Maupertuus. Deze naam stond boven de voordeur
Begin jaren zestig kwam hoofdcommissaris Van der Molen in dit huis wonen. Hij heeft de naam Maupertuus van de gevel verwijderd. Rond 1970 kwam Edy de Wilde, directeur van het Stedelijk Museum er wonen.

Verder volgen we de lange weg naar Sloten. Links boerderij Fenix (nr.785) met het Duitse duikbootje op het erf. De wegsloot is hier gedempt, net als de boerenwetering achter de boerderij. Spijtige zaken waartegen de Maatschappij voor herstel van de Sloterweg zou moeten optreden. Deze maatschappij zou tevens aandacht moeten schenken aan de erven en de beplanting ervan. Hoge coniferenheggen of groen die het zicht op de huizen en boerderijen belemmeren moeten worden tegen gegaan, teneinde de beleving van een oude middeleeuwse polderweg zoveel mogelijk in stand te houden.

Rechts van ons boerderij Veldzicht (nr.824), van deze kant bezien lijkt alles nog in originele toestand. Het dichte groen belemmert echter het bijbehorende genoegen. Ondanks het bijbouwen van enkele houten woningen op het erf ziet alles er goed uit.

Dan volgt de karakteristiek bocht waar in lang vervlogen tijden een dijkdoorbraak heeft plaatsgevonden. Goed dat deze eigenaardigheid tot op de dag van vandaag is gehandhaafd. Waar de Anderlechtlaan kruist beneemt de vlindermolen het zicht op het verdere verloop van de Sloterweg. Ook hier heeft de “Maatschappij” een taak te verrichten om hier weer een gewone kruising te bewerkstelligen en de vlindermolen uit de zichtlijn te plaatsen. Het tuincentrum van Bakker is gesloten. Af te wachten wat hier gaat gebeuren, het lijkt zeer wel mogelijk dat op dit erf ook nieuwe huizen zullen komen.

Net als op de tegenoverliggende parkeerplaats van het sportpark. Op zich geen probleem, maar wel als het gaat gebeuren zoals op het terrein van de politieschool. De wegsloot is hier verdwenen en smeekt om herstel. Zelfs op zondagmorgen is dit westelijke deel van de Sloterweg al druk, zodanig dat het moeilijk en gevaarlijk is zomaar ergens stil te gaan staan, of naast elkaar fietsen.

We genieten van de Idahof en de karakteristiek bebouwing ernaast. Georama ertegenover. Weliswaar zijn hier veel mooie boerderijen verdwenen, zoals Boschzicht, Meerzigt, Welgelegen en Tutor, er is nog veel te genieten. Bijvoorbeeld de Margaretha Hoeve. Daarnaast ligt een opgehoogd terrein waarvan onduidelijk is waarom dat zo is opgehoogd dat het maaiveld boven het niveau van de Sloterweg uitkomt. De sloot is weg, net als de bomen. Wat gebeurt hier allemaal. De begrenzing met het buurperceel wordt gevormd door stalen damwanden, waarom is hier de sloot niet hersteld? De projektontwikkelaars gaan hun eigen gang en zien niet om naar andere waarden dan het slijk der aarde.

Gauw door naar Sloten. Huize Bijdorp en boerderij Rijnhof zien er nog steeds leuk uit. Waar is het kombord (plaatsnaambord) Sloten gebleven? Dat moet terug!

Het dorp ligt er prachtig bij, maar hoe mooi zou het worden als er geen auto’s meer geparkeerd zouden staan? Hopelijk zet de transitie naar deel- of leenauto’s spoedig door. Het kleinste politiebureautje schijnt nu veilig te zijn, het was al van de gemeenschap, want overheidseigendom, maar wordt verkocht aan Stadsherstel dat ook van de gemeenschap schijnt te zijn. Na het Cultuurhistorische politiebureautje kan stadsherstel de blik verwijden en de rest van de Sloterweg onder de hoede nemen.

Dat kunnen we er eindeloos van blijven genieten. We staan voor Sloterweg 1355, een fraai woonhuis en eindpunt van deze cultuurhistorische tocht

Nico Jansen.

Uit: de Westerpost van 27 september 2017.

Als altijd is het een genoegen om op een zondagochtend in september op de hoek van de Surinamestraat en de Sloterkade te wachten op belangstellenden voor de fietsexcursie langs de Sloterweg. Ooit begon de Sloterweg op deze plaats waar de overtoom de scheiding vormde tussen de Schinkel in het zuiden en de Kostverlorenvaart in het noorden. Waar de Amstelveenseweg afbuigt van de Overtoom, ooit een vaart, de Heiligewegsevaart. Beeldhouwwerk van Hildo Krop siert de brug. Café Oslo is druk beklant, net als de horeca verderop langs de Schinkel. Een traditie van eeuwen is nog springlevend.

Deze keer is er niet zoveel belangstelling voor de cultuurhistorie, ondanks het alleszins aangename weer. Met één deelnemer begin ik de lange weg naar Sloten. Langs de hele Sloterkade vinden we afwisseling van oude en nieuwe bebouwing met zeer wisselende rooilijnen. Een eeuw na de annexatie van de gemeente Sloten is het Amsterdam nog niet gelukt alles in een nieuw stramien te drukken. Maar ook de ontwerpen van het Surinameplein dateren al van voor 1921, wat erop duidt dat de gemeente Sloten bepaald welwillend stond tegenover de plannen voor verstedelijking. Alleen op een andere wijze dan de hoofdstad voor ogen stond.

Op het Jacob Marisplein bekijken we de plaats waar de watertoren heeft gestaan, op die plek loopt het plantsoenhekje nog steeds in de ronding van die toren. Dit wijkje is al gebouwd in het begin van de 20ste eeuw en ademt een prettig dorps sfeertje. Verder langs de Schinkel komen we langs de industriële gordel van weleer, die heden ten dage heeft plaatsgemaakt voor appartementen en horeca. Aan de overzijde de voormalige Amsterdamse Cocaïne Fabriek, de Tjoklat fabriek, aan deze zijde de AEG.

We komen aan de Rijnsburgstraat, geen enkele verwijzing dat dit ooit Sloterweg heette. Huis Te Vraag is kantoorkolos geworden, voorbij het Jaagpad ligt de gelijknamige begraafplaats, een oase van rust. We schieten even het Spijtellaantje in, ooit een vaart met voetpad naar de werf van Speidel. De arbeidershuisjes zijn gesloopt en herbouwd, maar duidelijk is dat niets echt oud is. Eén staat te koop voor 600.000 euro. Van een afstand oogt het aardig. Verderop mooie huizen van zeer moderne architectuur. Arbeiders hebben in het Spijtellaantje niets meer te zoeken.

Langs de Generaal Vetterstraat naar het Aalsmeerplein vanwaar we moeten slalommen door het bedrijventerrein. Het Lucht- en Ruimtevaart Laboratorium is herdoopt in Netherlands Space Centre. Jammer van de dit onnodig gebruik van het engels en het verlies van de markante letters die mooi in stijl van het gebouw waren. Gelukkig hebben we de foto’s nog. A10, Sneevlietweg (van niks naar nergens) en Johan Huizingalaan en nog 1 bocht en we staan op de Sloterweg. Links bedrijven met hun rug naar de Sloterweg, rechts huizen met de rug naar de Sloterweg. Het terrein van de politieschool is inmiddels bijna geheel dicht bebouwd. Het oogt wat vreemd, maar de huizen lijken heel geriefelijk.

Nu komen we aan het meest sfeervolle stukje Sloterweg, links de witte arbeidershuisje een open stukje op polderpeil en het landhuis Riekerstaete van dr. Sieger, rechts Zomerlust en boerderij de Bijweg. Te vrezen valt dat zowel de arbeidershuisjes als de Bijweg door de gemeente worden uitgepond, dat is zoveel mogelijk geld maken voor iets dat ooit voor weinig onterecht is onteigend. Eigenlijk zou er ook een maatschappij voor behoud en herstel van de Sloterweg opgericht moeten worden, zoals dat bij de Zeedijk is gebeurd. Van de gemeente is weinig te verwachten, burgerinitiatief is noodzakelijk, anders is onze mooie Sloterweg binnen enkele decennia een gewone stadsstraat.

Nico Jansen.

Uit: de Westerpost van 20 september 2017.