Het is op 11 september 2016 precies 25 jaar geleden dat Koningin Juliana de molen op Sloten in gebruik nam door de vang te lichten. Om dit te vieren, organiseerde de molen een fotowedstrijd. Op 11 september vindt de prijsuitreiking plaats. Daarna is iedereen tot het eind van het jaar welkom om (voor twee euro) de tentoonstelling van de in totaal 25 molenfoto’s te komen bewonderen.

Er is vanaf 13.30 uur een feestelijk programma bij de molen: kinderen zich gratis uitleven op het springkussen en zich laten schminken. En voor 50 cent kan jong en oud zijn behendigheid demonstreren bij het sjoelen. Maar dan wél met een bijzondere sjoelbak. Wie gaat de uitdaging aan? De molen looft prijzen uit voor de drie beste scores. Om 13.30 uur en 15.00 uur kunt u komen genieten van het Amsterdams Volkskoor, dat uit volle borst van zich laat horen!

Grote loterij
U kunt bij de Molen ook meedoen aan een grote loterij met prachtige prijzen. Tot 15.30 uur kunt u loten kopen voor twee euro. Er zijn ongeveer twintig prijzen. De winnaar gaat naar huis met 450 euro in het handje! Verder zijn er onder andere tegoedbonnen (bijvoorbeeld een reischeque van 150 euro en dinerbonnen) te winnen en ook nog eens 150 euro aan contanten. Het is leuk om te winnen, maar het is natuurlijk vooral fijn dat u weet dat deze opbrengst ervoor zorgt dat de molen kan blijven draaien. Om 16.00 uur wordt bij de molen bekend gemaakt welke lotnummers in de prijzen zijn gevallen.

Oplettende lezers van de Westerpost herkennen deze tekst nog… Door een misverstand werd dit programma al gepubliceerd bij het dorpsfeest eind augustus. Het spijt ons als u toen voor niets gekomen bent, maar nu komt het er dus alsnog van…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 7 september 2016.

De stad wordt overlopen door toeristen, maar de Molen van Sloten weet haast niemand te vinden. ‘Maak ook gebruik van deze locatie als je de drukte wil spreiden.’

Was het met de begroting van de Molen van Sloten maar net zo gesteld als met de technische staat waarin die verkeert. De wieken razen rond alsof ze per rondje betaald krijgen en het binnenwerk loopt als een zonnetje.

Hoewel het soms wat piept en kraakt, voel je aan alles dat het hier om een solide constructie gaat. Financieel staat het water de molen echter aan de lippen: de begroting hangt van de touwtjes en de ijzerdraadjes aan elkaar.
De oorzaak daarvan, zeggen Tamar Frankfurther en Ko Kuiper van de stichting Molen van Sloten, is dat niemand de molen weet te vinden.

“De gemeente heeft de mond vol over het spreiden van de drukte in de stad, maar het is onmogelijk om als leuke, ‘rustige’ attractie op de radar van hun publiciteitsmachine te komen.”

Informatiekaarten
Het gevolg laat zich ook deze middag zien. Terwijl de vrijwilligers staan te dringen bij de entree, zijn er welgeteld vier bezoekers die interesse hebben in de molen en het belendende kuiperijmuseumpje.

De informatiekaarten in vele talen – ook in het Russisch kun je in Sloten je hart ophalen – hangen werkeloos aan de stevige spanten van het gebouw.

En dat is eeuwig zonde, zegt Kuiper. Bijna 25 jaar geleden was hij min of meer eigenhandig verantwoordelijk voor de herrijzenis van de molen juist op deze plek. “We ontvangen hier ongeveer acht- tot tienduizend bezoekers per jaar. Als dat er maar een paar duizend meer zouden zijn, waren we meteen uit de zorgen.”

En daar zit ‘m nu net het probleem, verzucht Frankfurther. Want de toerist heeft géén idee. “Wij hebben Amsterdam Marketing om hulp gevraagd om meer mensen deze kant op te krijgen. Ze reageerden met mooie en vriendelijke woorden, maar het leidt elke keer tot niets.”
“Onze molen wordt vermeld in een boekje waarvan we geen idee hebben hoe het wordt verspreid. Voor het gemak zijn wij onder het weinigzeggende hoofdstukje ‘In de buurt’ geplaatst omdat men kennelijk vindt dat er in Nieuw-West niets interessants te vinden is.”

Vruchteloze bezoekjes
Dat hun molen nogal uit de loop ligt, wordt door Frankfurther en Kuiper erkend. En nee, zo populair als Molen de Gooyer op de Funenkade (waarin bovendien brouwerij ’t IJ is gevestigd, mét terras) zullen zij waarschijnlijk nooit worden.

Frankfurther benadrukt keer op keer dat ze het graag positief wil houden. Ze vertelt over de vruchteloze bezoekjes en telefoongesprekken met de vele hotels die de afgelopen jaren in de omgeving de deuren hebben geopend. “Voor hen zijn we een leuke attractie in de buurt. Terwijl het juist interessant zou zijn voor gasten van wie de vlucht halverwege de dag vertrekt en voor wie het niet meer loont om helemaal de binnenstad in te gaan.”

Maar deze hotels hebben de blik desalniettemin vrijwel exclusief gericht op de binnenstad en de geijkte plekken daar, zegt Frankfurther. “Om hen te overtuigen hebben we gewoon een beetje ruggensteun nodig van Amsterdam Marketing, maar het lijkt wel alsof zij niet kunnen, of willen.”

Binnen krijgen de bezoekers ondertussen een onwaarschijnlijke hoeveelheid aandacht. Chris, de molenaar van dienst, zet speciaal voor een tienjarig jongetje de molen even stil. Hortend en stotend, er staat een aardig briesje, stoppen de wieken met draaien. Beneden bij de kassa kijken de vrijwilligers elkaar aan. “Ha, is Chris weer aan het spelen?”

Molen ontbeert ‘marketingpower’
“Amsterdam Marketing kan écht niet meer doen voor de Molen van Sloten. We zijn fans van ze, maar toeristen zijn nu eenmaal geen Playmobilpoppetjes die zich zomaar laten neerzetten op plekken waar wij willen dat ze gaan staan.”

Volgens Machteld Ligtvoet, woordvoerder van Amsterdam Marketing, ligt de molen simpelweg te veel uit de route. “Het is echt ver weg. En hoe leuk de molen ook is, de omgeving heeft verder niet genoeg te bieden om bezoekers die kant op te sturen. Het heeft ook met marketingpower te maken: de Molen van Sloten heeft gewoon minder slagkracht dan de Zaanse Schans, dat zullen ze moeten accepteren.”

Uit: het Parool van 30 augustus 2016

Van: www.parool.nl

Midden in de zomer overleed Henk Smit aan de gevolgen van een tweede herseninfarct. De rubriek wil nog even stilstaan bij de betekenis van Henk voor Sloten-Oud Osdorp.

Henk en Sloten hoorden zoveel bij elkaar. Niet alleen omdat Henk en zijn gezin hun tuin op Eigen Hof hadden, maar ook omdat hij zich vanaf 1990 zo’n 25 jaar inzette voor het behoud van de hele fora en fauna in Sloten en het gebied daar ruim daaromheen.

Zo zat hij in de werkgroepen Sloten en Sloterweg, waar hij de bouwgrage Slotenaren niet zelden tot de orde moest roepen, omdat er weer eens veel groen verloren dreigde te gaan en ook de ecologische route achter de Sloterweg doorbroken zou worden. Dankzij Henk werd een halt toegeroepen aan de bebouwing van de Riekerpolder. Hij zorgde voor het behoud en openstellen van het Siegerpark aan de Sloterweg. Dat park was ooit een schenking aan de gemeente Amsterdam. Maar wél één met verplichtingen. Henk bracht dat fijntjes bij de gemeente in herinnering.

Hij zette hij zich ook in voor een verkeersveilige Sloterweg, het behoud van de slotenstructuur langs de weg en een veilige fietsroute door de nieuwe wijk Nieuw Sloten. Niet dat hij daar zelf veel gebruik van maakte; hij fietste het liefst de hele Sloterweg af naar de Nieuwe Leliestraat.

We zien hem nog rijden met zijn grote postuur, grote handen nog onder de aarde, rustige tred, overvolle bagagetassen en een joviale zwaai.
Aan zijn stuur hing een hele collectie elastieken, die hij op straat had gevonden. Die bracht hij eens in de zoveel tijd dan terug naar de PTT.
Nog altijd, als ik elastieken op straat zie liggen, denk ik meteen aan Henk.
Dat zal voor mij altijd zo blijven!

Voor stadsdeel Osdorp en later Nieuw-West was hij jarenlang de contactpersoon voor allerlei groenzaken. Henk heeft ook een enorme invloed op mij gehad. Veel van zijn kennis gebruik ik nu nog met grote regelmaat. Zo is de Groene AS tussen het Weilandje Vrije Geer en de Sloterweg nu eindelijk aangelegd.
Het succes van het referendum in 1995 is overigens mede te danken aan Henks inzet.

Henk wist van elk plantje en beestje in Sloten dat het bestond, waarom het waardevol was en waar je het kon vinden. Tot de meest zeldzame exemplaren aan toe. Met liefde vertelde hij daarover bij wandelingen en excursies. Een echte verteller.

Henk was de spreekbuis van alles wat groeide, bloeide, vloog, krioelde en leefde in Sloten. Hij gaf de weerloze fora en fauna een stem.
Soms misschien wat luider en volhardender dan sommige beleidsbepalers welkom was. Maar dat was goed, want dan kwam er vaak een acceptabel compromis uit.

Voor al zijn tijd, aandacht en liefde die Henk aan Sloten en omgeving besteedde, kreeg hij het Zilveren Bord van de Dorpsraad. Wat zullen we Henk missen, onze grote, lieve, trouwe fora- en faunaman.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 31 augustus 2016.

Eigenlijk wisten we het al, maar het is tóch fijn om dat we de Bushaltestrijd gewonnen hebben: Busmaatschappij Connexxion komt tegemoet het nog even bevestigd te krijgen…

De Dorpsraad ontving nu ook het officiële bericht van de Stadsregio aan het verzoek van de unanieme Regioraad om weer via Sloten te gaan rijden. Met ingang van de winterdienstregeling, per zondag 11 december doet bus 145 dus ook de haltes Osdorperweg, Ditlaar en Sportpark Sloten weer aan! 145 rijdt vanaf dan ieder kwartier naar station Lelylaan en afwisselend naar Hoofddorp en Badhoevedorp. Tegen die tijd zal ik u nader informeren over de vele overstapmogelijkheden die 145 biedt.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 31 augustus 2016.

Als vanouds was het weer erg gezellig tijdens het jaarlijkse Slotense dorpsfeest. Lekker struinen over de divers samengestelde markt op de Sloterweg, die deze keer van het Dorpsplein tot aan de speeltuin en de Slimmeweg liep.

Een prachtige gelegenheid om gezellig bij te praten met de buren en andere bekenden en om vakantieverhalen uit te wisselen… De marktkooplui deden goede zaken; al was men wel van mening dat de markt op zondagen toch aanzienlijk drukker was. Veel kinderen draaiden in de speeltuin een rondje mee in één van de molens… En dat allemaal bij stralend weer: niet te warm en niet te koud. Als het feest op de zondag erna gepland zou zijn, dan hadden we in de ochtend wél een paar fikse regenbuien moeten incasseren…

Zomeravond op het plein
’s Avonds was er op het Dorpsplein een lekker hapje met drankje en muziek. En het bleef de hele tijd heerlijk warm! Door de zachte warme wind waande je je in Zuid-Europa… Een prachtige afronding van de zomervakantie! Na afloop is het dorp ook weer netjes achtergelaten. De kraamhouders hebben alles wat niet verkocht was weer meegenomen en op het Dorpsplein is tot half drie ’s nachts grondig opgeruimd… Kortom: een bijzonder geslaagd dorpsfeest in alle opzichten! De volgende ochtend was er op het dorp bijna niets meer dat deed vermoeden wat een feest het de avond ervoor was geweest. Er hingen slechts nog een paar kletsnatte Slotenvlaggen als stille feestgetuigen.

Heel veel dank aan alle vrijwilligers van de ‘Speeltuin Sloten’, de ‘Tuin van Sloten’ en ‘Sloten op z’n Kop’!

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 31 augustus 2016.

Onder de titel Rembrandt en het orgel zijn er in de Sloterkerk, Osdorperweg 22 te Amsterdam, op zondagmiddag 11 september 2016 een tweetal (inloop) orgelconcerten van 30 minuten. De organist Jelle de Vries speelt om 13.00 uur en om 14.30 uur.

Waarom is er in de Sloterkerk gekozen voor de titel Rembrandt en het orgel? Rembrandt van Rijn heeft in de Oude Kerk ongetwijfeld het orgelspel gehoord van de toenmalige organist aldaar J.P. Sweelinck. De organist Jelle de Vries heeft zijn keuze laten bepalen door tijdgenoten van Rembrandt.

Onder andere zal van Sweelinck het fameuze Fantasia Chromatica gespeeld worden. Deze zogenoemde mozaïek muziek – te vergelijken met het wildverband waarmee sierlijke terrassen worden aangelegd – is ook een veel beluisterd en bekeken youtube-fragment. Verder komen tijdgenoten als Froberger en Cornet aan bod.

Dat Rembrandt banden heeft gehad met het dorp Sloten en met de Sloterkerk wordt duidelijk als men de tentoongestelde borden in de kerkzaal bekijkt. Bij deze mini-expositie over Rembrandt in Sloten is tevens een mini-boekje met dezelfde titel verkrijgbaar. Voor kinderen zijn er 2 verschillende puzzels.

Mede in het kader van Open Monumentendag is de toegang gratis. Wij nodigen u bij deze van harte uit voor een bezoek aan onze prachtige Sloterkerk. De kerk is open van 12.00 tot 16.00 uur

Meer informatie: www.sloterkerk.nl
Maar u kunt ons ook volgen op Facebook: www.facebook.com/sloterkerk

De scholen zijn weer begonnen. Ook de kinderen van De Driesprong op Sloten volgen binnen weer braaf hun lessen. Hun oude schoolgebouw, waar vroeger de Sint-Jozefschool in zetelde, heeft echter geen vakantierust gehad: Het is flink vertimmerd! Het gebouw is gezonder geworden.

Uit onderzoek blijkt het keer op keer: wanneer je langere tijd binnen in een gebouw doorbrengt, bepaalt de luchtkwaliteit mede hoe je presteert. Scholieren en hun docenten brengen heel wat uurtjes door in hun klaslokalen… Vandaar dat de gemeente Amsterdam in samenwerking met de schoolbesturen (in dit geval KOLOM) een project is gestart om het binnenklimaat in schoolgebouwen te verbeteren. De verwachting is dat de gezondheid en leerprestaties van de kinderen en de leerkrachten verbetert.

Gaten in het dak!
In alle lokalen is voortaan schone lucht. In het oude gebouw is nu een ingenieus ventilatiesysteem aangebracht. Frisse lucht wordt voortaan via een rooster in het dak naar binnen gezogen en wordt door het hele gebouw getransporteerd. In ieder lokaal is nu een luchtbehandelingskast te vinden, die de lucht circuleert en zuivert met filters.

Die kasten hebben een behoorlijke omvang. De enige manier om die kasten en de andere noodzakelijke apparatuur boven in het gebouw te krijgen, was nogal opvallend: Er werden gaten in het dak gezaagd. De grote onderdelen werden vervolgens met een enorme hijskraan naar binnen getakeld! Toen alles veilig binnen stond, werd het dak weer snel en netjes dichtgemaakt.

Dit is een prima start van het leerjaar voor De Driesprong. Deze school is er voor leerlingen die in het basisonderwijs om uiteenlopende redenen niet op hun plek zitten. De gemeente Amsterdam heeft voor de periode 2016-2018 tien miljoen euro uitgetrokken om schoolgebouwen van ventilatie te voorzien. Schoolbesturen dragen maximaal 50.000 euro per gebouw bij.

Laten we hopen dat de overheid ook meer energie gaat stoppen in de afname van schadelijke gassen in de lucht, die nu bij De Driesprong naar binnen wordt gezogen… Dan wordt de lucht in de school nóg schoner en ademen wij – buiten op straat – ook betere lucht in…

Tamar Frankfurther; augustus 2016.

De afgelopen weken stond één van de twee kerktorens op het dorp Sloten, die van de rijksmonumentale Sint-Pancratiuskerk, in de steigers. “Wat gebeurde er eigenlijk daarboven? En stond de toren kortgeleden niet ook al in de steigers? Hoe zit dat?”, waren veel gehoorde vragen. Bij deze de antwoorden van het parochiebestuur.

Inderdaad, de afgelopen jaren werd er al vaker aan de kerk gewerkt en stond de kerk al een paar keer in de steigers: In 2005 was er groot onderhoud aan de binnenkant. Toen zijn de vloer- en steunbalken hersteld en waar nodig vernieuwd door het bedrijf Hillen en Roossen. Dat bedrijf heeft toen ook aan de buitenzijde van de toren werkzaamheden verricht, maar dat bleek later niet zo’n groot succes… In tegendeel.

Veel leien op de toren hadden toen vervangen moeten worden, maar dat hebben ze niet gedaan. Ze hebben sommige wel vervangen, maar ook kapotte leien gewoon laten zitten… En: de nieuw aangebrachte leien hebben ze toen ook nog eens verkeerd bevestigd.

Als klap op de vuurpijl bleek ook het loodwerk dat zij hadden uitgevoerd ronduit knoeiwerk te zijn. En dit bedrijf was indertijd nog wel door Monumentenzorg aanbevolen… Helaas kon de kerk geen aanspraak maken op garantie, omdat het bedrijf inmiddels failliet was gegaan… Een grote domper!

Toren kan er weer 30 jaar tegen
Omdat het slecht zou zijn voor het behoud van de kerk, moest het loodwerk al vrij snel daarna grotendeels vervangen worden. De firma Pronk heeft dit een paar jaar geleden naar alle tevredenheid uitgevoerd. Dit bedrijf is dan ook gespecialiseerd in dit werk bij kerken. De leien vormden echter nog een probleem: de afgelopen jaren waaiden er wel eens een paar leien van de toren af. Hierdoor ontstond er dan lekkage en dat is natuurlijk niet goed voor het houtwerk in het dak. Om de zaak nu echt goed op te lossen, heeft het bestuur besloten de hele toren opnieuw te laten bedekken met nieuwe leien. Gezien de goede ervaringen, mocht Pronk uit Warmenhuizen weer terugkomen. De toren kan er dus nu weer zeker dertig jaar tegen!

Dit werk komt in aanmerking voor rijkssubsidie, omdat het een rijksmonument is. Daarnaast dragen de parochianen van de Pancratiuskerk ook al jaren financieel bij. Ieder eerste weekend van de maand is er een extra collecte voor het Torenfonds. Het dorp Sloten en de wijde omgeving mogen zich gelukkig prijzen dat er zo goed voor dit prachtige rijksmonument wordt gezorgd!

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 10 augustus 2016.

Het bier van Brouwerij De 7 Deugden, de patatjes van Frites uit Zuyd en vijf andere producten van bedrijfjes uit de omgeving van Amsterdam hebben het keurmerk Amsterdam Made ontvangen.

Afgelopen week ontvingen Frites uit Zuyd, Monsak, Brouwerij de 7 Deugden, Recht & Rond, Oogst Sieraden, Tatteljee en Slagerij Woorts het Amsterdam Made keurmerk. Het keurmerk staat voor kwalitatief hoogwaardige producten uit Amsterdam en omstreken die ook nog eens creatief, innovatief en duurzaam zijn. Er zijn nu bijna dertig keurmerken uitgereikt.

Amsterdam Made
Het keurmerk Amsterdam Made wordt uitgereikt aan Amsterdamse producten die uitblinken in onder andere creativiteit en vakmanschap. Het uitreiken van een keurmerk is een initiatief van gemeente Amsterdam, met als doel de groei en verduurzaming van de lokale maakindustrie te stimuleren.

Uit: het Parool van 1 augustus 2016.

Van: www.parool.nl/stadsgids/brouwerij-de-7-deugden-ontvangt-keurmerk~a4349777/

Zie ook: www.de7deugden.nl

Daar zijn ze: ‘onze’ vier geringde Vrije Geer-ooievaars! Ze groeien voorspoedig en gezond op. Geen van de vogels heeft gelukkig last van die korte ring-onderbreking die ze in juni moesten ondergaan. Hoog tijd voor een update.

Dit jaar is nog maar één van de vier palen op het natuurpark bezet. Dat blijkt erg handig voor het Slotense ooievaarsgezin. Zo konden de ouders steeds vaker vanaf een andere paal afstand nemen van hun jongen, maar ondertussen nog wel alles in de gaten houden. En hun kroost kreeg op deze manier de kans om geleidelijk te wennen aan zelfstandigheid.

 
Ja, je wilt als ooievaarsgezin niet al te moeilijk doen: “Blijkbaar zijn wij bijzonder: dus zullen we even keurig op een rijtje poseren, maar niet te lang. Soms ben je al die paparazzi gewoon even helemaal zat en dan wend je je lekker af; lekker puh! Ondertussen kunnen wij mooi even onze vleugelspieren oefenen, maar door ruimtegebrek op het nest moeten we daarvoor natuurlijk wel even op elkaar wachten…” (Foto’s: Els Albers).

Beide ouders hebben het nu zichtbaar zwaar met het aanvoeren van voldoende voedsel voor de enorm gegroeide ooievaarsjongen. Omdat hun kroost zoveel eet, gaan ze nu ook allebei tegelijk weg om te jagen. De jongen zijn dan ook niet langer zo kwetsbaar dat het nodig is dat een van beiden toezicht houdt. (Toch mooi hoe Moeder Natuur hier allemaal in voorziet.) Je ziet papa en mama allebei vermageren en ze gunnen zichzelf ook weinig tijd om hun verendek te onderhouden.

Van paal naar paal vliegen
De ‘kleintjes’ wapperen ondertussen fanatiek met hun vleugels. Op die manier oefenen ze hun spieren en wennen ze aan de vliegbewegingen. Op de foto is goed te zien dat de vogel die oefent dat heel goed doet: hij of zij komt al van de grond! Overigens, omwille van de ruimte kunnen ze natuurlijk niet alle vier tegelijk oefenen. Dan zouden die vleugels met elkaar in aanvaring komen…

Nu zie je soms ook al hoe de jonge tienerooievaars ‘overhopsen’ naar een andere paal. Wel zo handig, omdat ze dan geen hoogte verliezen en daardoor makkelijker weer weg kunnen vliegen. Als ze dat onder de knie hebben, kunnen ze veilig afdalen naar het omliggende weiland. Daarvandaan kunnen ze dan oefenen in het opstijgen om dan weer te landen op het zes meter hoge nest. Kortom, er zijn drukke en avontuurlijke tijden aangebroken voor het ooievaarsgezin.

En dan…
Ze lijken bijna een komisch kwartet, zo met z’n viertjes… Nog even kunnen we ervan genieten dat ze met z’n vieren bij elkaar op het nest zitten. Dan gaan ze uitvliegen. Eerst zullen ze korte vliegtochten gaan maken en keren ze snel weer terug naar hun vertrouwde paal. Die reisjes zullen komende maanden steeds verder en langer worden… Ze gaan dan bijvoorbeeld ergens anders overnachten en keren dan een dag of wat later weer terug naar hun veilige nest om daar even van bij te komen… Totdat het straks tijd is voor het echte afscheid.

Dan trekken ze waarschijnlijk naar Spanje om daar te overwinteren. Als ze over twee jaar weer terugkomen, zijn hun geslachtsorganen inmiddels ook ontwikkeld. (Dat is nu nog niet nodig. “Nu zou dat alleen maar onnodige ballast op hun lange vliegreis naar Spanje zijn”, zo vertelde ringer Engbert van Oort in juni. En wie weet zien we ze ooit weer terug op ons mooie Natuurpark Vrije Geer. We gaan ze volgen. Dat kan nu, omdat ze geringd zijn. Mocht de beheergroep nieuws over hen ontvangen, dan zullen wij dat uiteraard delen met de lezers van de Westerpost.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 27 juli 2016.