Samen met de gemeente de Japanse Duizendknoop bestrijden
Het heeft ‘even’ geduurd, maar het lijkt erop dat de gemeente Amsterdam nu dan toch écht werk gaat maken van de bestrijding van de woekerende Japanse Duizendknoop.
Het gaat om een bijna niet uit te roeien plant, die dwars door funderingen en bestrating heen groeit en geen natuurlijke vijanden heeft. Op 9 augustus 2020 werd in het radioprogramma Vroege Vogels bekend gemaakt dat de wetenschap druk is te onderzoeken of de Japanse bladvlo wellicht soelaas kan bieden.
De Japanse Duizendknoop aan de Lies Bakhuyzenlaan te Sloten.
Maar, vóórdat dit minuscule beestje in Nederland wordt toegelaten, wordt onderzocht of-ie naast Japanse Duizendknoop, ook ándere planten (en andere organismen) bestrijdt. Als dat níet het geval is, zal getest worden of-ie in ons klimaat gedijt. Als de Japanse bladvlo goed door al die tests komt, kan-ie hopelijk aan de slag in Amsterdam.
De gemeente weet al twee jaar dat de Japanse Duizendknoop op de Lies Bakhuyzenlaan op Sloten woekert.
Voorlopig gaat de gemeente de plant echter te lijf door de wortels machinaal uit de grond te trekken. Daarna wordt de grond zonder de wortels teruggestort. Als hierbij kleine stukjes van de wortels of takken achterblijven, dan zal de plant opnieuw opkomen. Vervolgens worden die ‘nieuwe’ groeisels een jaar lang ook weer verwijderd. Daarna moet een speciaal bloemenmengsel ervoor zorgen dat er geen ruimte meer is voor de Duizendknoop om op te komen.
De gemeente kreeg tot nu toe meldingen van ruim 700 (!) groeilocaties in de stad. De gemeente kiest ervoor om de groeiplaatsen in de openbare ruimte (eerst) aan te pakken waar de kans op verspreiding het grootst is en waar op korte termijn schade aan ‘constructies’, zoals gebouwen of kademuren, te verwachten is, of zelfs al is. Het is dus de vraag of en wanneer en of alle groeiplaatsen in Nieuw-West gesaneerd gaan worden…
Informatie van de gemeente Amsterdam over de Japanse Duizendknoop.
Zelfwerkzaam
De gemeente zou liever ook álle plekken in de stad aanpakken, maar vraagt bewoners te helpen in hun eigen buurten: “Snoei de planten terug tot de bodem en verwijder de wortels zo diep als mogelijk. Raap vervolgens álle stukken van de stengels op en verpak alle resten zorgvuldig in vuilniszakken. Doe deze is de restafvalcontainer zodat ze verbrand worden en vooral níet bij het groenafval, want dan woekert de plant op de stortplaats gewoon door.
Blijf de plant zo veel mogelijk uitgraven, elke keer als hij weer tot kuithoogte is gegroeid. Doe alle plantenresten allemaal in de afvalcontainer en maak na afloop uw tuingereedschap goed schoon. De gemeente helpt graag met de afvoer van de resten.
Vraag via duizenknoop@amsterdam.nl gratis ‘big bags’ aan. Daarin kunt u de resten kwijt. De gemeente haalt de zakken dan weer bij u op en laat de resten vernietigen. Als de plant gedurende een aantal maanden ergens niet meer groeit, kunt u de gemeente waarschuwen om op die plek het speciale – Duizendknoop-werend – bloemenmengsel te zaaien.
Registratie
Het is voor de gemeente van belang om te weten waar de Japanse Duizendknoop woekert. Op de website maps.amsterdam.nl/duizendknoop/ kunt u zien welke groeiplaatsen al geregistreerd staan en welke status zij hebben. Groen betekent: “gemeld”, blauw is: “geschouwd” en op rode plekken wordt de plant actief bestreden.
Mocht er een locatie op de kaart ontbreken, dan wil de gemeente dit graag horen en kunt u dit melden via duizendknoop@amsterdam.nl. Nieuwe groeiplaatsen worden meteen aangepakt. De gemeente vraagt iedereen vriendelijk om wel eerst op de plattegrond te kijken of uw locatie al bekend is.
Over drie jaar
De gemeente laat weten dat het op dit moment helaas niet gaat lukken om de plant helemaal uit te roeien: “Bestrijding is erg duur en vereist maatwerk op iedere plek. We richten ons nu eerst op het uitroeien van de plant op de plaatsen waar er kans is op schade, gevaar of verspreiding.
Daarnaast worden jonge groeiplaatsen aangepakt, voordat ze verder kunnen uitgroeien. Na die drie jaar willen we wel alle groeiplaatsen onder controle hebben: Er komen geen nieuwe groeiplaatsen meer bij, en de meest risicovolle zijn uitgeroeid. In samenwerking met andere organisaties in het land onderzoeken we ondertussen nieuwe, duurzamere en efficiëntere methodes.” Wellicht dat de Japanse bladvlo een oplossing gaat bieden…
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 19 augustus 2020.
Van: www.westerpost.nl/samen-met-de-gemeente-de-japanse-duizendknoop-bestrijden
Hoe gaat het met de Rode Beuk op Sloten?
Eén van de unieke kwaliteiten van Sloten is dat er nogal wat rijks- en gemeentelijke monumenten in het Beschermd Dorpsgezicht staan. In eerste instantie denk je dan aan oude panden en aan kerken. Het dorp kent echter ook een aantal monumentale bomen.
De bijzonderste boom is dan zeker de Rode Beuk die achter de Sloterkerk staat. In 2011 organiseerde het Parool een prijsvraag voor de mooiste boom van Amsterdam. Henk Smit droeg de Rode Beuk voor… En die won. Een Plataan in het Leidsebosje werd overigens tweede.
Sinds 2013 wonen Albert en Pauline van Marwijk Kooy in de voormalige pastorie van de Sloterkerk. Beiden houden van de bijzondere boom en beschouwen het al zeven jaar als hun eervolle taak om optimaal voor de boom te zorgen. Het is bij een dergelijk oude en dikke boom – die zichtbare wonden heeft – van belang om naast een visuele beoordeling ook regelmatig een technisch onderzoek te laten uitvoeren.
Zo kun je de ontwikkeling van de boom goed volgen. Het echtpaar vroeg aan het bedrijf Pius Floris uit Oud Osdorp dit uit te voeren. Het goede nieuws dat de boom uit 1865 gezond is. De conditie en toekomstverwachting zijn goed, maar de monumentale boom blijft wel onder controle, omdat hij wel degelijk is aangetast.
Boomtechnisch adviseur Schriekenberg laat o.a. weten dat de boom op drie meter hoogte een holte met zadelzwam heeft. Om te kunnen beoordelen of de boom daardoor verzwakt is, werd een ‘picus-onderzoek’ uitgevoerd. Dat is een geluidsonderzoek dat rondom op verschillende stamhoogtes wordt uitgevoerd. Hierdoor ontstaat een geluidsmonogram (schematische tekening) van de restwanddikte van de boom.
Hoe ziet de boom er van binnen uit?
Door geluidsgolven door de boom te sturen, wordt gemeten hoe snel het geluid de andere kant van de stam bereikt. Waar de houtdichtheid hoog is, ondervindt het geluid minder weerstand en is dus korter onderweg van bast tot bast. De resultaten worden vastgelegd in een zogenaamd ’tomogram’. De kleurschakeringen maken goed zichtbaar hoe de binnenkant van de boom eruit ziet. Gezond hout heeft een bruine kleur. De groene gebieden markeren overgangszones (gemodificeerd hout) en geven een indruk van toekomstige en eventueel verdere kolonisatie van het hout door schimmels.
Er is op 2.40 meter en op 2.95 meter hoogte een meting uitgevoerd. Op deze afbeelding ziet u het meetresultaat (geluidstomogram) van 2,95 meter hoogte. Te zien is dat de boom voor een groot deel hol (blauw) is aan de binnenkant. Dat hoeft niet erg te zijn. Dit komt vaak voor bij oude bomen. De groene lijn is de minimaal benodigde wand bij het beoordelen van de breuksterkte. In dit geval is de breuksterkte gelijk aan een massieve stam. Hoewel er sprake is van een grote centrale rotting, blijkt dat het resterende hout (bruin/zwart) een goede kwaliteit bezit. Er zit een dunne groene en paarse band rondom de opening (blauw). Dit wijst op een goede afgrendeling van de wond. (Bron: Pius Floris Boomverzorging/03-07-2020.)
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 12 augustus 2020.
Knip voor Osdorperweg?
De gemeente nodigt (na afstemming met de Klankbordgroep) Oud Osdorpers uit om mee te denken over een ‘knip’ (tegen sluipverkeer) in de Osdorperweg. Zie: www.amsterdam.nl/projecten/Osdorperweg.
Op 18, 20, 25 en 27 augustus en 1 en 3 september 2020 ontvangt de gemeente (tussen 17.00 en 21.00 uur) per half uur maximaal drie insprekers tegelijk. Na een korte uitleg krijgt u 5 minuten om uw visie te geven.
Aanmelden: 06 – 17 98 81 33. Waar moet volgens u de knip komen en wie moet selectieve toegang / ontheffing krijgen? Later meer informatie.
Tamar Frankfurther
Uit: de Westerpost van 12 augustus 2020.
Katholieke kerk werd gesloopt, begraafplaats bleef
In de weilanden achter Osdorp ligt de grafkelder van de familie Deckers. De bijzondere rustplaats wordt eindelijk een gemeentelijk monument.
Door: Patrick Meershoek – Het Parool; 6 maart 2018.
De grafkelder in Osdorp is al die tijd in gebruik gebleven door de familie Decker. Vorig jaar werd er nog een familielid begraven. Beeld Dingena Mol.
Game of Thrones in Osdorp. In de weilanden naast de Osdorperweg ligt onder een knoestige boom een kleine begraafplaats met een tiental verweerde stenen, overblijfselen uit de negentiende eeuw, toen op dezelfde plek een kleine kerk stond waar katholieken ongehinderd ter kerke konden gaan.
De kerk werd kort na de vorige eeuwwisseling afgebroken, maar de begraafplaats bleef al die jaren op dezelfde plek liggen, met als pronkstuk de grafkelder uit 1878 van de familie Deckers uit Heemstede.
Een magnifiek beeldhouwwerk, zegt Margriet de Roever over de fraai versierde grafkelder in de weilanden. De Roever is deskundige op het gebied van funerair erfgoed, deed uitgebreid onderzoek naar begraafplaatsen in Amsterdam en dook ook in de geschiedenis van de kleine grafheuvel in Osdorp.
“Het familiegraf is gemaakt door Johannes Schumaker, een beroemde steenhouwer uit Den Bosch. Dit is het enige grafmonument van zijn hand boven de grote rivieren. We moeten daar echt ontzettend zuinig op zijn.”
Dat is precies de bedoeling van het stadsdeel Nieuw-West, dat al enkele jaren geleden het voornemen uitsprak de grafheuvel tot gemeentelijk monument uit te roepen.
Dat leidde echter tot verzet van de katholieke parochie in Halfweg, de eigenaar van de grond. Die speelde met de gedachte de graven naar Halfweg te verhuizen en de grond voor veel geld te verkopen.
Buitenveldert en Bilderdijkpark
Dat plan is nu helemaal van tafel, met dank aan de nazaten van de familie Deckers die eigenaar zijn van de grafkelder en er niet over piekerden hun voorouders postuum naar een nieuwe rustplaats te verkassen.
De eerste bewoner van het familiegraf was Aleide Deckers-Schaar, die er na haar overlijden op 36-jarige leeftijd op 14 februari 1878 in werd begraven. Haar echtgenoot Alphonse volgde haar in 1909.
De Roever prijst de begraafplaats als een waardevolle herinnering aan de godsdiensthistorie in Amsterdam en omstreken. Na de reformatie was het katholieken niet toegestaan nieuwe begraafplaatsen in de stad aan te leggen.
Een nieuwe wet in 1830 bracht daar verandering in, en in korte tijd verschenen katholieke kerkhoven in het huidige Buitenveldert en bij het huidige Bilderdijkpark.
In Osdorp ondernam de pastoor van de Pancratiuskerk vanaf 1845 ook stappen om een begraafplaats te realiseren. Het plaatselijke bestuur wist dat nog tien jaar tegen te houden, maar in 1854 werd het kerkhof alsnog in gebruik genomen.
Na de drooglegging van de Akerpolder en de Osdorperpolder groeide de bevolking snel. Architect Jan Stuyt kreeg opdracht een nieuw kerkgebouw neer te zetten in het nabijgelegen Sloten, waarna de kerk in Osdorp werd afgebroken.
Geweldige neus voor wijn
Opmerkelijk is dat ook na de afbraak van de kerk de graftombe van de familie Deckers in gebruik bleef. Aleide en Alphonse kregen gezelschap van hun kinderen Isabella, Johannes en Maria en als laatste hun kleindochter Mieke, die in 1969 werd bijgezet.
Daarna bleef het halve eeuw rustig, tot vorig jaar de politiek filosoof Jeroen Buve na zijn overlijden in zijn woonplaats Deventer naar Osdorp werd overgebracht om tussen de weilanden zijn laatste rustplaats te vinden.
Buve was de kleinzoon van Mieke, vertelt zoon Sybrand. “Mijn vader was erg gesteld op zijn grootmoeder, vandaar de wens om in het graf van zijn voorouders te worden bijgezet.”
Dat gebeurde in september, in het bijzijn van Philippe Bär, oud-bisschop van Rotterdam, met wie Buve goed bevriend was. Sybrand Buve spreekt van een indrukwekkende uitvaart, met ‘enkele toespraken te velde’ en een uitgebreide nabeschouwing in de nabijgelegen brouwerij De Zeven Deugden.
Op het familiewapen van de Deckers staat een koe, maar het geslacht maakte zijn fortuin in de wijnhandel, zegt Sybrand Buve. “Het was katholieke bourgeoisie. Volgens de overlevering ging de overgrootmoeder van mijn vader als twaalfjarig meisje met haar vader mee naar Frankrijk omdat zij een geweldige neus had voor goede wijn. Als zij knikte, werd de wijn aangekocht.”
Over de vraag of hij ook in Osdorp wil eindigen, heeft Sybrand Buve nog niet nagedacht. “Het zou fantastisch zijn als er iets omheen kan worden aangelegd. Een mooi park. Het zou zonde zijn als ze de boel zouden volbouwen.”
Van: www.parool.nl/nieuws/katholieke-kerk-werd-gesloopt-begraafplaats-bleef~bcdb4271/
Dat bedrijf komt er, corruptie of niet
Deze zomer staan er voor het eerst geen gewassen in de Lutkemeerpolder. Was je hier vorig jaar rond dezelfde tijd, dan hadden tarwe, kapucijners en mosterdzaad zachtjes in de wind staan wiegen. Nu is er alleen gras.
Met corona heeft het allemaal niets te maken. De akkers liggen braak omdat ze geen akkers meer mogen zijn. Want hier aan de westrand van Amsterdam, tussen Osdorp en de Ringvaart, verrijst straks een reusachtig distributiecentrum.
Met een handbeweging schetst Alies Fernhout de contouren van de geplande blokkendoos. Vijfenhalve hectare groot gaat het ding worden – en zonder twijfel net zo lelijk als alle andere distributiecentra in den lande. Fernhout is het gezicht van Behoud Lutkemeer, een coalitie van milieuclubs en bewoners die zich tegen de plannen van de gemeente hebben gekeerd. Sinds drie jaar voert ze onvermoeibaar actie voor het behoud van de polder, “zeker twintig uur per week”.
Haar punt is dit: waarom zou Amsterdam in hemelsnaam het laatste stukje agrarisch groen binnen de gemeentegrenzen willen transformeren tot een bedrijventerrein? Dat slaat toch nergens op in tijden van klimaatverandering en groeiende weerstand tegen de ‘verrommeling’ van het landschap?
Fernhout en haar medestanders bedachten een alternatief plan: geef de Lutkemeerpolder aan een coöperatie van biologische boeren die voedsel produceren voor de lokale afzetmarkt.
Amsterdam wordt bestuurd door een progressief college, gedomineerd door GroenLinks. Dat heeft Fernhouts plan natuurlijk meteen omarmd, zou je zeggen. Al helemaal omdat er nóg een sterk argument is om de geplande blokkendoos af te voeren: bij het vergunnen van de exploitatie van het gebied, zo’n tien jaar geleden, werden tienduizenden euro’s smeergeld neergeteld. VVD’er Ton Hooijmaijers, destijds gedeputeerde, belandde ervoor in de bak.
Maar het Amsterdamse stadsbestuur wil koste wat kost vasthouden aan de bebouwing van de Lutkemeerpolder. Er staan nu eenmaal afspraken op papier, zegt wethouder Marieke van Doorninck (Ruimtelijke Ordening, GroenLinks) – en die moet je nakomen. En die corruptie? Die staat los van de ambitie van de stad om hier een bedrijventerrein te bouwen.
Dit voorjaar tekende Van Doorninck een ‘reserveringsovereenkomst’. Ze wil niet zeggen met welk bedrijf, maar de bewoners hebben begrepen dat het “iets met voedsel” is. Daarmee is het lot van de Lutkemeerpolder in feite bezegeld. Over een paar jaar hebben de zwaluwen en de stilte plaatsgemaakt voor vrachtwagens van Sligro, Picnic of HelloFresh.
Alies Fernhout weigert de strijd te staken. Er is altijd nog de Raad van State. En laatst was ze nog met 7.500 handtekeningen op het Amsterdamse stadhuis. “Het gaat over weerstand”, zegt ze, “niet over winnen”.
Thijs Niemantsverdriet (t.niemantsverdriet@nrc.nl) schrijft tijdens de zomer enkele columns op deze plek.
Uit: NRC Handelsblad van 3 augustus 2020.
Van: www.nrc.nl/nieuws/2020/08/03/dat-bedrijf-komt-er-corruptie-of-niet-a4007693
Oneindig Noord-Holland lanceert historische kalender
Kalender is een ontdekkingstocht door het verleden van de provincie
Ook diverse gebeurtenissen in de vroegere gemeente Sloten komen voor in de kalender.
Oneindig Noord-Holland heeft er sinds kort een nieuwe rubriek bij: een uitgebreide historische kalender van onze provincie. Op de kalender kun je per dag zien wat er in het verleden gebeurd is.
De afgelopen maanden heeft de redactie van Oneindig Noord-Holland achter de schermen gewerkt aan het verzamelen van historische gebeurtenissen uit de provincie. Het resultaat mag er zijn. Sinds kort kun je in onze nieuwe kalender zien wat er per dag in het verleden gebeurd is.
Denk aan de overstroming van West-Friesland (5 november 1675), de arrestatie van verzetsheldin Hannie Schaft (21 maart 1945) of Alkmaar ontzet (8 oktober 1573). Ook data aangedragen door de Provincie Noord-Holland, verschillende musea en historische verenigingen zijn in de kalender verwerkt.
Benieuwd wat er vandaag in het verleden is gebeurd? Je kunt hier een kijkje nemen in de historische kalender. Elke keer als je de kalender opent, krijg je bovendien nieuwe gebeurtenissen te zien. Op sommige dagen is door de eeuwen heen immers meer gebeurd dan op andere. Zo is de kalender bij elk bezoek weer anders.
Waar je op sommige dagen meerdere gebeurtenissen kunt vinden, zijn andere dagen in de kalender juist nog leeg. Omdat we willen dat het een kalender van en voor alle Noord-Hollanders wordt, roepen we iedereen op suggesties aan te dragen. Stuur jouw datum uit het verleden op naar redactie@onh.nl, dan zorgen wij dat hij straks in de kalender te zien is.
Rommelmarktje op Sloten op 16 augustus 2020
Reserveer nú uw plek
Het Slotense dorpsfeest kan dit jaar helaas niet doorgaan. Maar ja, om de vakantie af te sluiten zónder gezelligheid… dat kán gewoon niet…
Daarom houden we dit jaar op zondag 16 augustus van 11 tot 17 uur op het Dorpsplein een bescheiden maar gezellig mini-rommelmarkt voor maximaal twaalf verkopers. Iedereen die hier wil verkopen, meldt zich aan via: rommelsloten@gmail.com.
De eerste twaalf belangstellenden krijgen kosteloos een plek op het Dorpsplein toegewezen. Zij zorgen zelf voor een tafel of kleed om hun spullen op uit te stallen. Er is bij deze indeling sprake van voldoende afstand tussen de plekken. Ándere verkopers zijn hier dan ook niet welkom. Tijdens de activiteit zal ook één looprichting op het plein gelden. We gaan ervan uit dat de bezoekers zich netjes aan de 1,5 meter afstandsregels zullen houden.
Het gaat om de verkoop van tweedehands of zelfgemaakte spullen; dus niet om commerciële verkoop van nieuwe spullen. Daarnaast staat het aan alle dorpsbewoners natuurlijk vrij om op hun eigen erf ook spulletjes te verkopen, graag zelfs!
Zo zorgen we samen weer voor gezelligheid op het dorp.
Claudia, Linsey, Tamar en Willy
Uit: de Westerpost van 29 juli 2020.
Haringkar Sloterpleintje afgebroken
De gemeente heeft de stal van de zieke (en inmiddels op 14 augustus 2020 overleden) Arie Haring
op 29 juni 2020 afgebroken en onderzoekt nu wat voor vervanging een goede aanvulling
op het bestaande aanbod zou bieden. Natuurlijk volgt hierover later nog overleg
met de Slotenaren. (Foto: Jasmijn Overbeeke)
Uit: de Westerpost van 29 juli 2020.
Jaap Groenewoud overleden
Op 9 juli 2020 overleed Jaap Groenewoud (1931) van de Raasdorperweg op Oud Osdorp.
Jaap werd geboren op de Osdorperweg ter hoogte voor het huidige Tussenmeer (waar toen nog landelijk gebied was). Hij was eerst schillenboer en registreerde voor een koeien-fokvereniging de melkproductie van koeien op Sloten en Oud Osdorp.
Later ging Jaap samen met echtgenote Ans Rol (ook geboren op Oud Osdorp) zelf boeren met ongeveer 35 koeien en 100 varkens in de Osdorper Bovenpolder. Hij was daar de eerste boer met een melkput, zodat hij niet hoefde te bukken om zijn vee te melken, Jaap was ook machinist van het gemaaltje bij de Ringvaart, aan het eind van de Raasdorperweg.
In de bedrijfswoning blies Jaap zjjn laatste adem uit. Het levensverhaal van Jaap en zijn Ans, is vastgelegd in twee films, die iedereen op geheugenvanwest.amsterdam kan bekijken. Natuurlijk komen ook hun successen met paard en koets daarin aan bod.
Tamar Frankfurther
UIt: de Westerpost van 29 juli 2020.
Zie ook: geheugenvanwest.amsterdam/page/21373/de-heer-en-mevrouw-groenewoud
Concordia Inter Nos
Concordia Inter Nos was een woningbouwvereniging die aan het begin van de 20e eeuw werd opgericht in de voormalige gemeente Sloten om in Osdorp betaalbare en degelijke arbeiderswoningen te bouwen voor veenarbeiders en landarbeiders.
Het woningbezit werd in 1958 overgedragen aan de gemeente Amsterdam, waarna de vereniging werd geliquideerd.
Osdorperweg 778 – 772; juni 1937. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Osdorperweg 846 – 840. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Sociale woningbouw
Sociale woningbouw leek landelijk mogelijk geworden door invoering van de Woningwet in 1902. Sindsdien konden erkende instellingen die uitsluitend in het belang van de volkshuisvesting werkzaam waren, aanspraak maken op financiële steun van de rijksoverheid voor de bouw van woningwetwoningen. In vele gemeenten werden verenigingen opgericht om aanspraak te kunnen maken op deze rijksvoorschotten. Bij Koninklijk Besluit werd de vereniging op 14 maart 1919 toegelaten in de zin van de Woningwet. De vereniging Concordia Inter Nos maakte plannen voor de bouw van 28 woningen aan de Osdorperweg, verspreid over zeven blokken van vier arbeiderswoningen.
Osdorperweg 728 – 734. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Osdorperweg 728 – 734. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Het Rijk verleende hiervoor een voorschot van 12.000 gulden voor de grond en een van 170.000 gulden voor de bouw. In 1921 werden de woningen opgeleverd en waren ze gereed voor de verhuur. Inmiddels was de gemeente Sloten op 1 januari van dat jaar geannexeerd door de gemeente Amsterdam.
Verkoop
Woningbouwvereeniging Concordia Inter Nos beheerde en exploiteerde slechts 28 woningen in Osdorp. De veenderswoningen waren niet groter dan circa 76 m2, en beschikten niet over een doucheruimte.
Toen de bestuursleden van de kleine woningbouwvereniging medio jaren 50 worstelden met allerlei beheersproblemen, bleek dit voor het bestuur aanleiding om de woningen aan te bieden aan de Gemeentelijke Woningdienst Amsterdam. In 1958 kreeg dit zijn beslag.
De Osdorperweg uit de lucht gezien. In het midden de huizen 762 – 778. Rechts daarvan de nog bestaande stolpboerderij op nr. 756; 25 april 1973. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Renovatie
In 1985 startten gesprekken tussen de bewonerscommissie en het Woningbedrijf Westelijke Tuinsteden over een verbeteringsprogramma voor de woningen. De bewoners wilden niet akkoord gaan met de huurverhoging die uit het plan voortvloeide. Vervolgens werd overgestapt op een plan voor groot onderhoud, dat een tekort opleverde van 250.000 gulden, waar het gemeentebestuur desalniettemin in 1987 mee instemde.
Osdorperweg 762 – 778. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Osdorperweg 942 – 930. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.
Tijdens de verdere uitwerking van het plan werd de fundering van de woningen nader onderzocht. Uit dit onderzoek bleek dat deze was verrot; de woningen rustten niet of nauwelijks meer op de palen. Herstel van de fundering maakte de totale verbouwkosten te hoog.
Terugkeer
Deze stijging kon niet in de huren worden doorberekend. Bovendien werd renovatie dan duurder dan vervangende nieuwbouw, en zou in dat geval voor alle bewoners herplaatsing noodzakelijk zijn. Na de nodige discussie en bemiddeling tussen het Woningbedrijf en de huurders gingen de bewoners akkoord met sloop en vervangende nieuwbouw, mits zij allemaal konden terugkeren in de nieuwe woningen op deze plek.
De huizen Osdorperweg 848 – 840, tegenover de Raasdorperweg, waren de laatste nog overgebleven oorspronkelijke woningen. Hier werd later het viaduct van de Westrandweg gebouwd. De al leegstaande huizen kort voor de sloop; 25 juni 2003. Foto: Erik Swierstra.
Sloop en nieuwbouw
Na sloop van de 28 woningen werden in 1991 in totaal 28 woningen teruggebouwd aan de Osdorperweg: 24 woningen met stadsvernieuwingshuren en vier premie-A koopwoningen. De bewoners en de stadsdeelraad Osdorp konden zich hiermee verenigen. In verband met de aanleg van de Westrandweg kon één blokje van vier woningen niet op dezelfde plaats worden teruggebouwd. Daarom werd dit blokje op een nog onbebouwde kavel iets noordelijker hiervan gebouwd, nl. de koopwoningen met de huisnrs. 900-906.
De uit 1990 daterende nieuwbouwwoningen Osdorperweg 762 – 778 op 21 april 2012. Foto: A. Bakker, Wikimedia Commons.
De uit 1990 daterende nieuwbouwwoningen Osdorperweg 768 – 762 op 21 april 2012. Foto: A. Bakker, Wikimedia Commons.
Woningcorporatie
Het Gemeentelijk Woningbedrijf Amsterdam werd in 1994 geprivatiseerd in de Stichting Het Woningbedrijf Amsterdam. Tussen 2004 en 2014 fuseerde deze stichting met woningcorporaties in Amsterdam, Almere, Haarlem, Haarlemmermeer, Noord-Kennemerland en Weesp tot de huidige Stichting Ymere, waardoor een van de grootste woningcorporaties van Nederland ontstond. De woningen op deze plek werden daardoor sindsdien verhuurd door deze woningcorporatie. Enkele huurwoningen zijn inmiddels verkocht.
Bronnen, noten en/of referenties
Het begint met wonen : Ymere – wonen, leven, groeien, Uitgeverij THOTH Bussum, Amsterdam 2008
Dit artikel is overgenomen van Wikipedia – juli 2020.
Zie ook: https://nl.wikipedia.org/wiki/Concordia_Inter_Nos