Sloten, 19 oktober 1915 – Ambon, 26 maart 2016

Zaterdag 26 maart 2016 overleed André Sol, van Slotenaar naar bisschop van Ambon. Een buitengewone man, met een buitengewoon leven. Hij was de oudst levende uit Nederland afkomstige bisschop, hij was zoon, broer, zwager en oom. Vriend van velen, zachtmoedig en zeer geliefd.

Zoon van Sloten
André Sol werd op 19 oktober 1915 geboren in de Baarsjespolder, als vijfde kind van Maria Anna Elisabeth Ruhé en Johannes Sol. In 1929 verhuisden ze naar Sloten. In dit hele grote katholieke gezin werden 15 kinderen geboren, en er was geen geld. Vader was tuinder, alle kinderen gingen na de lagere school aan het werk, in een betrekking buiten de deur, op het land, of thuis.

Een kamer voor jezelf was er helemaal niet bij, maar André trok zich regelmatig langdurig terug in het kleinste kamertje met een boek. In boeken en tijdschriften kon je lezen over de missie, met aansprekende foto’s. In 1936 ging zus Riek het klooster in, en in 1931 ging André naar het klein-seminarie. Dan al tekent zich duidelijk iets af bij André, hij streeft grote eenvoud na, hij verlangt bijna niets voor zichzelf. Als hij eens thuis is zegt zijn moeder “Ach jong, trek toch eens iets nieuws aan.” Maar André is heel tevreden met wat hij heeft, “Moeder, het is schoon en heel, dat is toch mooi?” Op 5 oktober 1946 vertrekt hij per boot naar Ambon, waar hij 70 jaar zal blijven. In de 70 jaren die volgen is hij vaak in Nederland, en soms trouwt hij een broer of zus, soms doet hij een uitvaart. In 1991 overlijdt Toon Koenen, de man van zijn zus Rie. De afscheidsdienst wordt geleid door bisschop Sol, en hij zegt iets over Toon, maar hij zegt eigenlijk iets over zichzelf: “Geboren worden in een katholiek gezin: gehoorzaamheid, werken, gebed, standvastigheid, ook geluk.”

Kind van Ambon
Op de Molukken hadden de Portugezen zo rond 1512 het christelijke geloof meegenomen. Vanaf het eerste begin was André, dan nog pastoor, in onderwijs geïnteresseerd, er werd een landbouwschool opgericht, een school voor doof-stomme kinderen, en een aantal kleine poliklinieken op de Aru eilanden. En hij deed één ding voor zichzelf, hij begon boeken te verzamelen. Boeken, foto’s, alles eigenlijk, over de kunst en geschiedenis van Ambon en de Molukken, over Nederlands-Indië. In 1964 werd André Sol tot bisschop van Ambon gewijd en hij viel op door zijn grote soberheid, immers alles wat hij niet uitgaf, kon naar de kinderen van Ambon, hij zei er in 1989 zelf dit over: “Ik fiets graag en dat vinden ze maar niks; een fiets is voor de armen. Als je wat geld hebt, rijd je op een brommer, dus hoor ik hier: Hé, daar heb je hem weer op z’n magere bromfiets.” Een project heeft het meest zijn belangstelling, het Adoptieproject. Kinderen uit incomplete families worden in staat gesteld een opleiding te volgen.

Met heel veel hulp uit Nederland, familie die geld voor hem inzamelt, en ook de opbrengst van de jaarlijkse kerstcollecte van de Sint-Pancratius, gaan er letterlijk duizenden kinderen naar school. Dat laatste project blijft hij ook doen als hij in 1994 met emeritaat gaat. Na de ernstige religieuze onlusten van begin 2000, sprak hij alleen van verzoening. Zijn bibliotheek was uitgegroeid tot meer dan 4000 boeken. En die heeft hij natuurlijk weggegeven.

Opdat wij allen één zijn
Bij zijn wijding tot bisschop koos hij bovenstaand motto.
Het is oktober 2015, zijn nicht Astrid en neven John en Ton zijn naar Ambon gereisd om zijn 100ste verjaardag mee te maken. Als hij na een héél lang middagdutje voetje voor voetje op hen afloopt, staan zij de tranen van ontroering weg te bijten terwijl heeroom honderd-uit vraagt hoe het met die is, en zijn die-en-die nog samen, en wonen ze nog daar? Op 19 oktober wonen zij de mis bij in de kathedraal van Ambon, om zijn verjaardag te vieren. Er zijn meer dan 1000 mensen binnen, en de deuren staan open zodat honderden mensen buiten ook mee kunnen luisteren. Er wordt gezongen en gedanst tijdens de dienst, iedereen wil de hand drukken van familie van hun bisschop Sol. Iemand als deze mens zal er niet snel meer zijn, zo blijmoedig en vol vertrouwen zijn leven weggeven, en zich zo rijk voelen. Hij had 66 directe neven en nichten. Hij was 30 jaar in Nederland en 70 in Indonesië. Zijn parochie was gemiddeld 100.000 mensen groot. Hij heeft 1000-den kinderen naar school kunnen laten gaan, hij heeft een veelvoud van 1000-den mensen geraakt. Hij had een paar mooie batik overhemden, drie paar makkelijk zittende broeken, en twee paar open sandalen.

In 2014 kreeg hij Hollands bezoek, en toen ze hem naar de tropenjaren vroegen, die immers dubbel tellen zei hij “Oh nee, dat zijn halve jaren geweest voor mij, Ambon maakt mijn hart jong.” Hij had een hart, maar wel een heel groot hart, dat op zaterdagochtend 26 maart is gestopt. Hij werd 100 jaar en ook nog 5 maanden.

Het laatste woord is voor zijn jongste broer Fon:
“Onze dierbare broer en zwager André Sol, de bisschop, is overleden. Je wilt zo een fijne vent nooit missen, maar zijn blij voor hem, want zoals wij geloven is hij nu gelukkig, na een dag eerder opgenomen te zijn in het ziekenhuis. De man die enorm sociaal bewogen was voor iedereen, gelovigen en niet gelovigen dat maakte voor hem geen verschil uit. Hij zal daar gemist worden, want hij werd op handen gedragen.”

Met dank aan John Koenen, Annie Sol-van Seumeren en Fon Sol.

Thera.

Uit: de Westerpost van 6 april 2016.

Violisten van het Concertgebouworkest

Op zondagmiddag 17 april 2016 is er om 15 uur in de Sloterkerk, Osdorperweg 22 te Amsterdam, een optreden van het GoYa strijkkwartet, bestaande uit een viertal jonge violisten en celliste van het Koninklijk Concertgebouworkest.

Dit kwartet heeft onlangs de prestigieuze ‘Prix de Salon’-prijs behaald. Deze prijs wordt toegekend door een aantal professionals uit het bedrijfsleven. Op het programma staan werken van Schubert, Brahms en Bartok. De violisten zijn: Sylvia Huang, Mirelys Morgan-Verdecia, Martina Forni en de celliste Honorine Schaeffer. Het is een internationaal gezelschap dat elkaar in dit kwartet gevonden heeft.

De aanvangstijd is 15.00 uur en de toegangsprijs bedraagt 9 euro. Voor meer informatie over het programma: zie: www.sloterkerk.nl. Na afloop is er gratis consumptie in het wijkgebouw Vink en Boer. Reserveren via concert@sloterkerk.nl.

Gaat het Lukken?

Sinds december heb ik niets meer van me laten horen over de bushaltestrijd – die nog altijd gaande is. Er was namelijk niet zoveel nieuws te vertellen, omdat we pas op z’n vroegst per december 2016 onze Slotense bushaltes terug kunnen krijgen. In de afgelopen maanden ben ik door verschillende Slotenaren aangesproken, die bang waren dat ik het opgegeven had, omdat het zo stil is. Maar, dat is niet het geval!

Vorige week dinsdag heb ik – namens de Dorpsraad – weer ingesproken bij de Commissievergadering Verkeer en Vervoer van de Regioraad. Dit was alleen een tussentijdse inspraak om onze actie een beetje warm te houden. Het échte besluit gaat straks vallen op 14 juni 2016 vanaf 18.30 uur. Dát is de avond waarop het besluit gaat vallen over de route van bus 145 tussen de Sloterbrug en het Belgiëplein. Ik noem die datum nu alvast, omdat het mooi zou zijn wanneer er dan zoveel mogelijk mensen uit Sloten naar het stadhuis aan de Amstel komen, om onze wensen (zwaaiend met Slotenvlaggen en applaus) te ondersteunen. Natuurlijk zal ik deze datum ook kort van tevoren nog onder uw aandacht brengen, maar u kunt hem nu al in uw agenda noteren!

Helaas niet direct naar Schiphol
De Stadsregio Amsterdam – die gaat over de buslijnen – is een taaie organisatie. Als je kijkt naar hoe vaak zij hun plannen naar aanleiding van inspraak aanpassen, kom je tot een bedroevend laag percentage van misschien een enkel procentje. Dat betekent dat áls je iets bij de Stadsregio voor elkaar wilt krijgen, dat je echt met een héél redelijk en uitvoerbaar verzoek moet komen.

En dan ook nog eens een verzoek dat geld spaart of tenminste geen extra geld kost. De Stadsregio moet namelijk door het huidige regeringsbeleid enorm bezuinigen en heeft grote moeite de eindjes aan elkaar te knopen. U zult begrijpen dat het onder dit gesternte niet lukt om bus 192 terug te krijgen, zoals sommige bewoners nog stiekem hopen. Op de bestemming Schiphol hebben ze alleen bus 194 vanuit De Aker en bus 69 uit Nieuw-West overgehouden, omdat ze drie bussen uit deze hoek van Amsterdam teveel vonden.

Evenmin is het haalbaar om bus 145 weer te verlengen naar het Leidseplein of naar het Haarlemmermeerstation. Dat zijn wensen waaraan men gewoon niet tegemoet kán komen – al zouden ze het willen… Nee, we kunnen alleen redelijke verzoeken indienen, die niets kosten, of beter nog: die geld opleveren.

Helaas niet de hele Sloterweg
Zoals uit het bovenstaande al blijkt: we kunnen helaas niet vragen wat we eigenlijk het liefst zouden willen. Als het aan mij lag, zou bus 145 gewoon de hele Sloterweg tot aan de Johan Huizingalaan blijven afrijden, maar dat krijgen we nooit voor elkaar. Bus 145 moet namelijk voortaan allemaal zogenaamde OV-knooppunten aandoen. Dat zijn plekken waar verschillende bussen en trams samen een halte hebben en waar je dan kunt overstappen.

Er zijn veel lijnen in de hele stad geschrapt en dan moet je nog wel kunnen overstappen om ergens te komen. Dat hebben ze bij de Stadsregio door. Bus 145 móet dus langs dat OV-knooppunt Hageland (bij het Belgiëplein) in Nieuw Sloten rijden.

Het is niet logisch om de bus eerst over de hele Sloterweg naar de Huizingalaan te laten rijden, omdat hij dan daarna weer zou moeten terugrijden naar het Belgiëplein. Dat zijn extra kilometers en dat kost extra tijd en geld. Dat gaat de Stadsregio dus nooit goedkeuren. We moeten gaan voor de maximaal haalbare kaart. In dit geval is dat dus de oude route van de bus terugkrijgen, maar de bus bij de rotonde met de Vlindermolen linksaf richting Hageland laten rijden.

Redelijk verzoek aan Stadsregio
Volgens mij is onze wens om de bushaltes op Sloten (Osdorperweg, Ditlaar en Sportpark Sloten) weer in gebruik te nemen zo’n redelijk en dus haalbaar verzoek. Ik denk dat hier meer passagiers zijn, dat de route korter is en dat de reisduur ongeveer gelijk of sneller is.

Bovendien is er bijvoorbeeld naar het sportpark nu geen goed alternatief openbaar vervoer binnen 400 meter, terwijl op de andere route tram 2 ook in de buurt stopt. Vooral de ouderen op Sloten zijn door het wegvallen van de bushaltes veel bewegingsvrijheid verloren. De afstand naar de molen of het eindpunt van lijn 2 is voor hen gewoon te ver. Ook berichtten o.a. de (Vrienden van de) Sloterkerk, de clubs die in Vink en Boer bijeenkomen en gebruikers van de volkstuinparken dat zij nu in de knel komen.

Overstap 69/145 verbeteren
Veel OV-gebruikers hebben inmiddels ondervonden dat het overstappen op Hageland niet zo soepel verloopt. De dienstregelingen van de bussen 145 en 69 (naar Schiphol) zijn niet goed op elkaar afgestemd.

Hans Spijker van Eén Haarlemmermeer (uit de Regioraad) heeft hier vragen over gesteld. Op dit moment zijn ambtenaren aan het onderzoeken hoe die overstap per komende december verbeterd kan worden. De overstap naar de stad op tram 2 (bij het Slotervaartziekenhuis) loopt beter, omdat de tram vaker rijdt.

Tot zover even voor nu. Maak u dus geen zorgen wanneer u de komende paar maanden weer even niets over de bushaltestrijd in deze Rubriek leest. Ik blijf optimistisch om die drie haltes terug te krijgen. Gewoon omdat het een heel redelijk en kosteloos verzoek is. Stadsdeel Nieuw-West heeft de bestrating van de haltes – zoals beloofd – netjes laten liggen. Ook daar zijn dus geen aanvullende kosten te verwachten! Wordt vervolgd…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 30 maart 2016.

Wat leefden ze eenvoudig toen
in simpele huizen tussen groen
met boerenbloemen en een heg

Deze strofe komt uit het lied van Wim Sonneveld uit 1965. De boerenbloemen zijn vaak de zogenaamde stinzenplanten, die al vroeg in het voorjaar bloeien en een vrolijk effect bewerkstelligen in een periode aan het einde van een lange winter waarbij de natuur er maar kaal bij ligt. Op de loer liggende depressie kan door fleurige bloei die de nadering van de lente aankondigt, wellicht bestreden worden. De naam stinze komt uit de Friese taal, wat stenen huis betekent. In een tijd dat alleen de welgestelden zich zo’n huis konden veroorloven met een pronktuin. De gewone mens had geen tijd en geld voor nutteloze zaken, alleen maar werken in het zweet zijns aanschijns.

Gelukkig braken betere tijden aan en ook boeren en burgers konden zich gaan wijden aan een siertuin, in navolging van de hoge heren en ook dames. Op de erven van verschillende boerderijen in ons gebied valt er hier en daar nog wat van te zien, bijvoorbeeld Sneeuwklokjes en Winteraconieten. In het Siegerpark staan meerdere soorten planten die komende tijd gaan bloeien, Gulden sleutelbloem, Daslook, Wilde hyacint, de befaamde Bluebell waar Engelsen zo dol op zijn. In nog betere verzamelingen van grotere parken komen soorten voor als Holwortel, Geelster, Lenteklokje, Bostulp, Longkruid, Vogelmelk. Daarvoor moeten we iets verder uit de buurt, het Wiedijkpark tussen Calandlaan en Lelylaan, of het Jac.P. Thijssepark in Amstelveen, of de Heimanshof in Hoofddorp, of het Haarlemmer Hout met het befaamde plantje Haarlems klokkenspel. Aangezien de bloeiperioden grofweg lopen van half februari tot half mei en alles afhankelijk is van de temperaturen in die tijd, komt het erop aan op het juiste moment te gaan kijken. Actuele informatie hierover kan worden verkregen op de website: www.stinze-stiens.nl/stinzenfora-monitor.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 23 maart 2016.

Een in 1899-1901 tot stand gekomen Rooms-katholieke Kerk met aangrenzende Pastorie en Erfscheiding, in opdracht van het kerkbestuur gebouwd naar een ontwerp van de architect J. Stuyt in een sobere rationalistische architectuurstijl, geïnspireerd op de vroegchristelijke basiliekbouw.

Bouwheer was pastoor J.H. Haverman; de aannemer was H.R. Hendriks. De eerste steen werd op 12 mei 1900, de feestdag van de H. Pancratius, gelegd door Mgr. B. Dankelman. Op 21 maart 1901 werd de kerk geconsacreerd door Z.D.H. Mgr. Caspar Bottemanne, bisschop van Haarlem.

Om dit heugelijke feit te vieren willen wij dit 115 jaar bestaan van onze Kerk vieren in het weekend van Palm zondag. De viering op zaterdag begint om 19.00 uur en de Hoogmis m.m.v. het Latijns Koor ‘Vox Laudans’ begint zondag om 10.30 uur. Gezien de huidige tijd is het heel bijzonder dat een Kerk in deze tijd nog steeds dienst doet als centraal punt in Sloten. Dit is uiteraard een mooi begin voor de vieringen in ‘De Goede Week’ U bent welkom op Witte donderdag om 19.00 uur, Goede Vrijdag om 19.00 uur en de Paaswake om 21.00 uur. De vieringen in de Goede Week worden allemaal voor gegaan door Kapelaan H. Versteeg. Onze Kapelaan heeft voor alle zaken gezorgd om van deze Goede Week iets speciaals te maken.

U bent van harte welkom om alle vieringen bij te wonen. De viering op 1e Paasdag is om 10.30 uur en wordt voorgegaan door Pater L. Mulder, die speciaal uit Eindhoven komt om voor te gaan in onze Parochie. Heeft u geen vervoer om naar de Kerk te komen neem contact met ons op en wij verzorgen vervoer van huis naar de kerk en weer terug. U kunt contact opnemen met het kerkbestuur van de St Pancratiusparochie Amsterdam-Sloten.

Uit: de Westerpost van 23 maart 2016.

Over ruim een maand is het al weer zo ver! Wij zijn al druk bezig met de voorbereidingen en doen ons best om de traditie van het feest op Sloten hoog te houden.

Nu staat al vast dat u weer mee kunt doen aan het ringsteken. Bij gebrek aan paarden gaan we dit jaar ringsteken op de fiets en met de kruiwagen. U kunt vast gaan trainen! Verder zullen er allerlei spelletjes op straat en in de speeltuin worden georganiseerd. En aan het eind van de dag is een biertje bij café Kerkzicht natuurlijk weer een mooie afsluiting.

Vrijmarkt-regels
Nu het voorjaar echt aangebroken lijkt, krijgt iedereen vast weer het zolder-opruim-gevoel… Daarom noemen we alvast even een paar afspraken die we op het dorp maken rond de verkoop op de vrijmarkt: Iedereen – of je nu op het dorp woont of niet – is welkom om hier te komen verkopen. Bewoners van het dorp – die willen verkopen – hebben wel het eerste recht om voor hun eigen huis met hun handel te gaan staan. Ook is het niet toegestaan op de weg je kleedje neer te leggen. Het dorp moet altijd toegankelijk blijven voor de hulpdiensten. Bovendien is dat ook niet echt handig… Daarnaast zullen we in het dorp een aantal plekken afzetten met rood/wit-lint.

Met deze afzettingen reserveren we plekken in het dorp waar we bijvoorbeeld speeltoestellen gaan plaatsen. Vorig jaar hadden we over al deze zaken helaas wat misverstanden. Vandaar – en omdat Koningsdag op Sloten de laatste jaren steeds populairder wordt – dat wij dit nu (en in de komende weken) alvast onder ieders aandacht willen brengen.

Het bestuur van de Oranjevereniging Sloten

Uit: de Westerpost van 16 maart 2016.

Peter van der Poelgeest komt op eerste Paasdag om 13.00 uur. Hij weet ongelooflijk veel over kippen en is een heel boeiende verteller voor jong en oud.

Wij vinden dat de “eierleveranciers” van het paasfeest wel wat extra aandacht verdienen! Wil gaat zowel eerste als tweede paasdag met groepjes volwassenen door de boomgaard op zoek naar het wel en wee van de bloesem. Als ambachtelijk fruitteler besmet hij je met zijn enthousiasme over de schoonheid van de bloesem, het verschil tussen de bloemknop en de gemengde knop, beurtjaar, nachtvorst en waarom sommige fruitbomen wel bloeien maar geen vruchten geven.

Fruittuin van West
Tom Schreursweg 48
1067 MC Amsterdam

Uit: de Westerpost van 16 maart 2016.

Gemeenteraad blokkeert bouwen in groene omgeving

De gemeenteraad heeft onlangs een motie aangenomen waarin bebouwing van de groene scheggen van Amsterdam van de hand gewezen wordt. Dit als reactie op de ambitieuze bouwplannen van het college van B&W , die bovenop lopende plannen nog eens zo’n twintigduizend woningen extra wil bouwen tot 2015. De Brettenzone en de Oeverlanden zouden daarbij bebouwd gaan worden. Het lijkt erop dat de raad het proefballonnetje van de wethouder Ruimtelijke Ordening, Eric van der Burg, heeft lekgeprikt.

Te hopen valt dat het plan om de Oeverlanden bij het Amsterdamse Bos onder te brengen nu onverwijld wordt doorgezet, zodat het raadsbesluit uit 2012 ten uitvoer gebracht kan worden. Met koers 2025 is het nog zeer onduidelijk of de roerganger ook maar enig idee heeft waar de reis moet eindigen. Gelukkig dat onze volksvertegenwoordigers in de gemeenteraad het groen en de natuur van de stadsranden willen behouden, voor de broodnodige rust en ruimte voor alle stedelingen, en als longen van de stad.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 16 maart 2016.

Op zondagmiddag 6 maart 2016 om 15.00 uur in de Sloterkerk, Osdorperweg 22 te Amsterdam, is er een optreden van het trio Amsterdam-Berlin.

Dit trio bestaat uit de aan het Koninklijk Concertgebouworkest verbonden violiste Susanne Jaspers, de cellist Anja Susan Hammer en uit de eveneens aan het Koninklijk Concertgebouworkest verbonden altviolist Eric van der Wel.

Op het programma staan de beroemde Goldbergvariaties van J.S. Bach. Dit werk is oorspronkelijk voor de klavecimbel geschreven, maar wordt nu dus uitgevoerd door een viooltrio.

J.G. Goldberg
Aan dit beroemde meesterwerk van J.S. Bach is de naam van Goldberg verbonden. Waarom deze naam? Goldberg was een virtuoos klavecinist en organist, geboren in 1727 in Danzig en reeds in 1756 gestorven in Leipzig. Hij is dus maar 29 jaar oud geworden en overleden aan tuberculose. Over zijn muzikale leven is weinig bekend. Wel is zijn naam onsterfelijk geworden met de compositie van J.S. Bach die naar hem is genoemd. Om precies te zijn: De Klavecimbel oefening, deel vier. Zou Goldberg – zoals enkele bronnen vermelden – deze compositie voor zijn keurvorst (die last had van slapeloosheid) ’s nachts eindeloos vaak hebben gespeeld? Het is in elk geval een leuke anekdote over een graaf uit het keurvorstendom Saksen.

Reserveren
Die toegangsprijs bedraagt 9 euro en voor donateurs is de prijs 8 euro. Na afloop is er weer consumptie in het wijkgebouw Vink en Boer. De musici staan u dan graag te woord. Reserveren via concert@sloterkerk.nl of telefonisch 020-6157692.

Maandagavond 22 februari 2016 was ik bij een presentatie van de wethouder Ruimtelijk Ordening in Pakhuis De Zwijger. Daar werden foto’s getoond van de noodwoningen op Riekerhaven in een reeds gevorderd stadium.

Dat noopte tot een nieuw bezoek. De laatste keer dat ik daar was, begin november vorig jaar, was men nog druk met grondwerk bezig. Nu bleken er al ruim 200 wooncontainers opgestapeld. Voorheen stonden ze in de houthavens, aan de Spaarndammerdijk. Daar moesten ze verdwijnen voor nieuwe plannen. Dan denkt men op de Stopera al snel aan ons gebied, buiten de ring A10 is vast nog wel plek. Hopelijk vinden velen hier een prettig onderkomen op deze wat afgelegen plek, ingeklemd tussen de A10-west, de A4 en de Ringspoordijk.

Een vreemde gewaarwording dat ik op deze zonovergoten zondagmiddag de enige levende ziel ben op het terrein van Sportpark Riekerhaven. Na de hoofdingang strekken zich rechts geen sportvelden meer uit maar staan er al grote bouwblokken. Tot ongeveer halverwege de A4 is het terrein volgebouwd. De vraag is of op het overige terrein komend jaar weer open lucht evenementen georganiseerd worden. Ik vrees het ergste.

Paniek
Wethouder Eric van der Burg hield een praatje over zijn ambitieuze bouwplannen. Het lijkt of een zekere paniek zich heeft meester gemaakt van het gemeentebestuur. Bovenop de reeds lopende plannen moeten ineens zo’n 20.000 extra woningen gebouwd worden in een luttel aantal jaren. Juist die avond meldde het Parool dat weer veel mensen, gezinnen, de stad de rug toe keren, vanwege ervaren tekort aan kwaliteit. Voor de wethouder is dat geen thema, er zijn in de wereld nog altijd genoeg mensen die wel in Amsterdam willen wonen. Zijn hart is zo groot, dat hij iedereen een woonplek in onze stad gunt. Door nu ook volkstuinparken en natuur- en recreatiegebied te willen volbouwen zal de ervaren kwaliteit door de huidige bewoners nog verder afnemen.

Stedebouw is een kwestie van de lange adem, Keulen en Aken zijn niet op één dag gebouwd. Sinds het Algemeen Uitbreidingsplan van 1934 heerst in Amsterdam de opvatting van de lobbenstad. Water en groen van het buitengebied reiken tot ver in het stadscentrum. Dat hebben meer grote steden met goede ruimtelijke ordening. De plannen uit Koers 2025 plukken het laaghangende fruit, de open ruimte van de lobben worden achterelkaar volgebouwd. De Tuinen van West blijven vooralsnog buiten schot, maar de Oeverlanden worden ernstig bedreigd. Het zou doodzonde zijn als het paniekvoetbal van deze wethouder en zijn medestanders resulteert in een grote rode steenwoestijn, waar geen rustige groene plek meer is om op adem te komen en waar onze lucht van fijnstof kan worden gezuiverd.

Dorp
Graag wordt de beeldspraak gehanteerd dat Amsterdam een dorp is, waar de wethouder een beetje sturing aan geeft. Een hoog Swiebertje-gehalte. Maar ga zelf eens na, er zijn grote delen van de stad waar je zelden komt. Het gevoel dat je vertegenwoordigt wordt in de gemeenteraad is door gebrek aan contact erg gering. Alleen eens in de 4 jaar mag je je uitspreken. Dat dan even tussentijds zaken bekokstoofd worden is niet acceptabel. Pas na 2018, na nieuwe raadsverkiezingen, kan over extra bebouwing gesproken worden, als de kwestie in de verkiezingen aan de kiezers voorgelegd is.

Nico Jansen.

Uit: de Westerpost van 2 maart 2016.