Het was weer eens zover: Tijdens de vergadering van de stadsdeelcommissie op 16 juli 2024 stond het dossier ‘Veilige Osdorperweg’ op de agenda.

Na ruim een half uur praten bleek een meerderheid van de commissieleden zich achter portefeuillehouder Nazmi Türkkol (D66) te scharen en eerst maar weer eens rustig af te willen wachten wat de effecten zullen zijn van de voorgestelde minder ingrijpende maatregelen.

Slechts een minderheid (PvdA en GroeneBasisPiraten) steunde het ongevraagde advies van GroenLinkser Sarah Biddle, dat zou leiden tot een grote afname van het sluipverkeer over de smalle dijkweg.

Vijf adviezen voor veilige Osdorperweg
De opsteller van dit ongevraagde advies, Sarah Biddle van GroenLinks, hoopte tevergeefs de al jaren slepende discussie rond de onveilige weg, die onderdeel is van het Hoofdnet Fiets, vlot te trekken. Haar advies aan het stadsdeelbestuur bestond uit vijf deeladviezen:

1. Plaats aan de kant van Halfweg één fysieke knip om doorgaand verkeer te weren. Nadrukkelijk vroeg zij om hier niet hetzelfde systeem als op de Sloterweg toe te passen, het zogenaamde doorrijdverbod met camera’s die kentekens registreren. In het advies is sprake van een zogeheten ‘dynamische knip’ in de vorm van een verzinkbare paal, zodat de weg voor ondernemers en bewoners zonder omrijden bereikbaar blijft.

2. Breng een afsluiting aan op de Joris van den Berghweg en de Tom Schreursweg om sluipverkeer door het groene gebied van Oud Osdorp tegen te gaan.

3. Voer géén eenrichtingverkeer in op de Osdorperweg, omdat dit de snelheid en dus de onveiligheid juist alleen maar zal verhogen.

4. Pas géén om-en-om-regeling op de wegversmallingen toe, omdat de fietsers zowel vlak voor als vlak na de versmalling, dan júist in de knel komen als auto’s elkaar moeten passeren of op elkaar moeten wachten.

Het vijfde advies luidt: Wanneer een knip niet mogelijk is, sluit dan de middenbermen af aan weerszijden van de Osdorperweg op zowel de kruising met de Ookmeerweg als op de kruising met de N200. Dit advies lijkt te anticiperen op de (grote) kans dat er onvoldoende steun zou zijn om daadwerkelijk een knip in te voeren op de Osdorperweg. Beide afslagverboden door middenbermen dicht te zetten zouden sluipverkeer inderdaad effectief tegengaan. Echter, het ene advies (zijde Ookmeerweg) is reeds op 23 juli door de gemeente uitgevoerd en het andere advies (zijde N200) is – zie hieronder – is niet gewenst noch realistisch.

Türkkol: “Op 18 maart 2026 is de Osdorperweg veilig”
Stadsdeelbestuurder en portefeuillehouder Verkeer Nazmi Türkkol (D66) begon zijn reactie met het erkennen van de urgentie van de problematiek van een onveilige Osdorperweg. Hij liet weten dat hij zich bij zijn aantreden als doel had gesteld om dit dossier binnen zijn ambtstermijn van vier jaar op te lossen: Ruim de helft van zijn regeerperiode zit er inmiddels op.

Fase 1 van de renovatie van het noordelijk deel van de Osdorperweg tussen Halfweg en Joris van den Berghweg is voltooid en nam 7 maanden in beslag. Met Fase 2, de renovatie van het zuidelijke deel van de Osdorperweg tussen Joris van den Berghweg  en Ookmeerweg, hoopt hij de veiligheid voor de hele Osdorperweg te vergroten. Fase 2 wil hij bovendien vergezeld laten gaan van een aantal aanvullende maatregelen die eraan moeten bijdragen om de verkeersveiligheid te vergroten en het aantal auto’s terug te dringen. Hiermee verwijst Türkkol naar de maatregelen die hij aankondigde in de bewonersbrief van 25 juni 2024.

Türkkol: “Ik hoop dat een knip niet nodig is”
Türkkol gaf aan dat de belangen van bewoners en ondernemers niet parallel lopen. Hij gaf aan dat hij mede daarom zeer zorgvuldig te werk zal gaan. Eerst zal hij nagaan of de combinatie van alle voorgestelde maatregelen al voldoende effectief zullen zijn om het doel, een veilige Osdorperweg voor iedereen, te behalen. Pas als blijkt dat dit niet lukt, wil hij in laatste instantie pas aan de invoering van een vorm van een ‘knip’ denken.

Concrete maatregelen die worden uitgevoerd: diverse afsluitingen
Als concrete eerste maatregel zegde Türkkol toe dat op 23 juli de middenberm op de Ookmeerweg ter hoogte van de Osdorperweg zou worden afgesloten. Aansluitend is ook de middenberm tegenover het dierenasiel dicht gemaakt. Vooralsnog zullen op de beide volgende kruisingen op de Ookmeerweg keerverboden worden ingevoerd. Mochten deze niet worden nageleefd, dan volgen ook hier afsluitingen met paaltjes.

Daarnaast staan afsluitingen gepland van de Joris van den Berghweg bij de kruising met de Osdorperweg en van de Tom Schreursweg. In plaats van een afsluiting op de Tom Schreursweg wordt ook nog overwogen om hier eenrichtingverkeer in te voeren.

Grote twijfels over effectiviteit van maatregelen
De bewoners van Oud Osdorp hebben meermalen aangegeven geen verbeteringen in de veiligheid te verwachten als Fase 2 is voltooid. Sterker nog: Zij hebben herhaaldelijk – mede op basis van hun ervaringen rond de reeds afgeronde renovatiefase 1 – aangegeven dat het opnieuw asfalteren van de weg juist zal leiden tot méér sluipverkeer dat ook nog eens sneller dan voorheen rijdt over het dan gladde en hier en daar verbrede asfalt.

Ook de voorgenomen uitbreiding van het aantal versmallingen van 5 naar 7, waarvan sommige met drempel, zal volgens hen nauwelijks of niet leiden tot de gewenste verkeersafname. Datzelfde geldt voor de afsluiting van de Joris van den Berghweg: De grootste verkeerstroom loopt nu al richting Halfweg en die zal volgens hen op de Osdorperweg door deze afsluiting juist toenemen.

Of het afsluiten van de middenberm op de Ookmeerweg leidt tot een significante afname van sluipverkeer wordt betwijfeld. Richting de Ookmeerweg zal er geen vervelende wachtrij meer ontstaan waardoor de doorstroming op de Osdorperweg juist verbetert. De grote winst van deze maatregel ligt erin dat de onveilige verkeerssituatie op deze zeer onveilige kruising nu eindelijk wordt beëindigd omdat het verkeer voortaan moet omrijden via beide rotondes.

Middenberm N200 afsluiten onhaalbaar en onwenselijk
Een maatregel waarvan iedereen weet dat deze wél zal leiden tot minder sluipverkeer is het dichten van de middenberm van de N200 ter hoogte van de kruising met de Osdorperweg. Verkeer komend vanaf de Osdorperweg zou dan alleen nog rechtsaf richting Amsterdam kunnen rijden en niet langer linksaf richting Haarlem. Tegen deze ingreep – zo erkende stadsdeelbestuurder Türkkol – bestaan echter flink wat bezwaren van Oud Osdorpers. Velen zijn immers voor veel voorzieningen aangewezen op Halfweg en Zwanenburg. Voor hen is deze middenbermdoorsteek de enige autoverbinding met beide dorpen. Daar komt nog bij dat deze kruising ligt in de aangrenzende gemeente Haarlemmermeer én het een provinciale weg betreft. Met andere woorden: De gemeente Amsterdam heeft over deze locatie geen zeggenschap. Beide argumenten onderstrepen dat dit geen realistische oplossing is.

Vaagheid troef: geen planning, geen vooruitblik
Veel Oud Osdorpers zien dit nieuwe hoofdstuk in de Osdorperwegsoap met lede ogen aan en vragen zich bezorgd af: “Zal het óóit veilig worden op de Osdorperweg? Weten al die commissieleden wel dit uitsteldossier al sinds 1963 loopt? Alwéér dringen de politici niet eens aan om in te grijpen. Weer wordt er geen voorrang gegeven aan de verkeersveiligheid. Nee, de meerderheid van de commissie en de gemeente kiezen ervoor maar weer eens rustig af te wachten. Geen van de leden van de stadsdeelcommissie stelde aan Türkkol vragen over de planning: Wélke volgens u zo effectieve maatregel zult u op wélk moment gaan invoeren in de hoop de Osdorperweg veilig te maken? En, als de gemeente dan eindelijk aan de slag is gegaan: Volgt er daarna dan wéér eerst een dure uitgebreide evaluatie waarvan we pas een half jaar later de onderzoeksresultaten mogen zien? Als deze planning nu zelfs nog volledig ontbreekt, hoe kunt u als ongetwijfeld goedbedoelend portefeuillehouder deze problematiek dan in vredesnaam binnen 20 maanden – voor 18 maart 2026 – oplossen?”

Theo Durenkamp en Tamar Frankfurther; 25 juli 2024.

* Wilt u de vergadering van de stadsdeelcommissie terugzien? Klik dan hier. Het agendapunt over de Osdorperweg duurt 36 minuten en begint bij tijdscode 0.41.25.

Het Dorpshuis Sloten aan aan de Nieuwe Akerweg 14 werd in de jaren zestig gebouwd als recreatieruimte voor het naastgelegen bejaardenhuis aan de Akerpolderstraat 9.

Het bejaardentehuis is gebouwd in 1906 als Wees- en armenhuis door het gemeentelijk armbestuur van Sloten. Na de annexatie van Sloten door Amsterdam in 1921 werd het een gemeentelijk bejaardentehuis, wat het nog ruim vijftig jaar zou blijven.

Toen in de jaren zestig behoefte bestond aan extra ruimte werd deze uitbreiding gerealiseerd aan de andere kant van de sloot achter het bejaardentehuis. Om deze nieuwe ruimte te kunnen bereiken werd een loopbrug tussen de beide gebouwen over de sloot aangelegd. De sloot is overigens de oude poldersloot van de Middelveldsche Akerpolder die, voordat de Akersluis werd aangelegd, hier zijn oostelijke begrenzing had.

Nadat de laatste bejaarden het gebouw in 1972 hadden verlaten voor modernere huisvesting elders werd het pand in januari 1973 gekraakt. De voormalige recreatiezaal kreeg een nieuwe bestemming: de krakers organiseerden in het latere Dorpshuis – dat toen alleen nog toegankelijk was via de loopbrug binnendoor – vervolgens nog enkele (kinder)activiteiten.

Jongerencentrum Smoes
Het Jongerencentrum Smoes organiseerde hier vanaf 11 mei 1974 haar activiteiten. Voor hun vele optredens kon Smoes goed gebruikmaken van het podium, dat eerder gebruikt werd voor voorstellingen en presentaties voor de bejaarden die in het ‘voorhuis’ woonden.

Eerst alleen bereikbaar via brug
Na het vertrek van de krakers in 1976 werd het vroegere Wees- en Armenhuis verbouwd als locatie voor jongerenhuisvesting. Hierbij werd de brug tussen beide panden verwijderd, waarna men tijdelijk via een noodingang via de tuin het pand kon betreden. Het Dorpshuis met het adres Nieuwe Akerweg 14 kreeg in 1978 een entree met een nieuwe brug naast het voormalige bejaardenhuis aan het eind van de doodlopende Nieuwe Akerweg.

Dorpsraad en Smoes
Vanaf 1977 kreeg de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp het beheer over de ruimte met Smoes als onderhuurder. Smoes heeft hier vervolgens tot het jaar 2000 samen met (en soms ondanks) de Dorpsraad een roemruchte geschiedenis beleefd waarover Kees Schelling in mei 2024 een lezenswaardig boek heeft uitgegeven. In dit boek wordt ook enige aandacht besteed aan de vroegere geschiedenis van het gebouw.

Veel verbouwingen in dat kleine pand
Sinds 1977 werd er daarnaast ook regelmatig vergaderd in het pand door de Dorpsraad en de verschillende werkgroepen. Er kwam een harmonicawand van kunstleer zodat er meer activiteiten tegelijkertijd konden plaatsvinden. Later bouwden de jongeren ook een bar in de ruimte en de Dorpsraad creëerde aan de kant van de entree een eigen afsluitbare kantoorruimte.

Hernieuwd elan
Het Dorpshuis werd in de loop der jaren steeds minder vaak gebruikt en de toekomst van het pand hing enkele jaren geleden aan een zijden draad. Een groep actieve Slotenaren verenigd in de ‘werkgroep Dorpshuis Sloten’ wilde in 2022 in het dorp een ruimte voor gemeenschappelijke activiteiten realiseren en stak de handen uit de mouwen.

Na een grotendeels door vrijwilligers uitgevoerde renovatie in 2023 worden er nu in het pand met grote regelmaat activiteiten voor en door dorpsbewoners en anderen georganiseerd. Deze staan vermeld op de website Sloten-Oud Osdorp en in de Nieuwsbrief Sloten-Oud Osdorp.

Nu het pand zo intensief wordt gebruikt, heeft de gemeente als eigenaar het plan het pand van betere isolatie te voorzien. Het is nog niet bekend wanneer dit verduurzamingsproject wordt uitgevoerd.

Erik Swierstra; juli 2024

Zie ook:
* https://slotenoudosdorp.nl/een-nieuw-leven-voor-het-dorpshuis-sloten/
* https://slotenoudosdorp.nl/dorpshuis-sloten/
* https://slotenoudosdorp.nl/wees-en-armenhuis-1906-met-zijn-rijke-historie-kan-er-weer-jaren-tegen/
* https://slotenoudosdorp.nl/roemruchte-slotense-geschiedenis-vastgelegd-is-Smoes-boek/
* https://www.parool.nl/amsterdam/wie-herinnert-zich-nog-jongerencentrum-Smoes-in-sloten-de-wereld-en-het-leven-lagen-aan-onze-voeten~ba57f724/
* https://www.rodi.nl/haarlemmermeer/nieuws/393450/25-jaar-jongerencentrum-Smoes-verhaal-van-een-roemruchte-gesc
* https://www.keesschelling.nl/boeken/Smoes-jongerencentrum-van-badhoevedorp-en-sloten/
* https://Smoes50.nl/

In het landelijke gebied van Sloten-Oud Osdorp is in de loop der jaren veel veranderd, maar er zijn ook plekken die nog sterk lijken op hoe het vroeger was. 

Soms zijn er kleine veranderingen, soms grotere. In deze rubriek van de hand van Erik Swierstra van de Werkgroep Historie worden telkens oude en nieuwe foto’s van een bepaalde situatie naast elkaar geplaatst om zo ‘Toen en Nu’ in Sloten-Oud Osdorp te tonen.

Dorpshuis Sloten aan de Nieuwe Akerweg 14

Als vervolg op de aflevering van ‘Toen en nu’ over het Wees- en Armenhuis aan de Akerpolderstraat / Nieuwe Akerweg, nu het buurpand, tegenwoordig het Dorpshuis Sloten.

Dit werd in de jaren zestig gebouwd als recreatieruimte voor het bejaardenhuis (voorheen weeshuis). Om deze nieuwe ruimte te kunnen bereiken, werd een loopbrug over de sloot aangelegd. Nadat de laatste bejaarden het gebouw in 1972 hadden verlaten werd het pand in januari 1973 gekraakt.

De voormalige recreatiezaal kreeg een nieuwe bestemming. Jongerencentrum Smoes organiseerde hier vanaf 11 mei 1974 zijn activiteiten. Het Dorpshuis met het adres Nieuwe Akerweg 14 kreeg in 1978 een entree met een nieuwe brug naast het voormalige bejaardenhuis aan het eind van de doodlopende Nieuwe Akerweg.

Vanaf 1977 kreeg de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp het beheer over de ruimte met Smoes tot 2000 als onderhuurder. Hierover heeft Kees Schelling in mei 2024 een lezenswaardig boek uitgegeven.

Het Dorpshuis is nog steeds in gebruik bij de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp. Sinds 2022 is er een nieuwe ‘werkgroep Dorpshuis Sloten‘ die het pand nieuw leven heeft ingeblazen. Na een renovatie in 2023 worden er nu regelmatig activiteiten voor en door dorpsbewoners en anderen georganiseerd. Deze staan vermeld in deze Nieuwsbrief en op de website Sloten-Oud Osdorp.

Zie ook:
* Geschiedenis Dorpshuis Sloten
* Een nieuw leven voor het Dorpshuis Sloten
* Dorpshuis Sloten
* Jongerencentrum Smoes

 

Osdorperweg hoek Vrije Geer

Tot halverwege de 20e eeuw was er aan het noordelijke einde van het dorp Sloten langs de Osdorperweg (tot 1922: Slimmeweg) een lintbebouwing van arbeiderswoningen, met de huisnummers 84-94.

Het was een weg met nog veel bomen en weilanden met weids uitzicht aan weerszijden. De stad was nog ver weg en er heerste een landelijke rust.

In 1960 kwam op deze plek een kruising met een nieuwe weg, de Vrije Geer, die met de Ditlaar als een soort rondweg om het dorp Sloten werd gelegd. Zwaar verkeer en doorgaand verkeer hoefde hierdoor niet meer door de smalle dorpsstraat te rijden. De arbeiderswoningen op het tracé van de Vrije Geer verdwenen maar verderop bleven enkele oudere huizen wel bewaard.

Ongeveer op de plek van de oude huisjes staat tegenwoordig het grote pand Osdorperweg 90 / 92. Erachter ligt het Natuurpark Vrije Geer. Links is er nieuwbouw uit de jaren tachtig te zien.

Het Wees- en Armenhuis te Sloten

Het Slotense Wees- en Armenhuis aan de Akerpolderstraat 9 t/m 47 werd in 1906 op een leeg terrein aan de rand van Sloten gebouwd. Het verving het oude huis in het dorp dat wegens bouwvalligheid moest worden afgebroken.

Het nieuwe huis werd, na de annexatie door de gemeente Amsterdam in 1921, een oudeliedentehuis. Het werd ingrijpend verbouwd, waarbij de zolderverdieping tot een derde woonetage werd omgevormd. Het tehuis bleef tot 1972 in gebruik, waarna het leeg kwam te staan. In 1973 namen krakers er hun intrek, totdat het pand vanaf 1976 beschikbaar kwam voor jongerenhuisvesting. Sinds 2011 worden de 20 huurwoningen successievelijk verkocht. Het pand kreeg in 2021 een grote opknapbeurt. Het kan er nu weer jaren tegen.

Zie ook het artikel uit 2021: Wees- en Armenhuis (1906) met zijn rijke historie kan er weer járen tegen

Boerderij ‘De Bijweg’ aan de Sloterweg 734

Tot halverwege de jaren vijftig stonden er tussen het Aalsmeerplein en het dorp Sloten vele boerderijen langs de Sloterweg.

De meeste hiervan zijn verdwenen t.b.v. de stadsuitbreidingen en deels ook vervangen door nieuwbouwwoningen. Een van de weinige die nog zijn overgebleven is boerderij ‘De Bijweg’ aan de Sloterweg 734.

Tot voor enkele jaren was deze boerderij nog bewoond, maar staat al weer geruime tijd leeg. De toekomst is onduidelijk. De elegante daklijst is vervangen door een rechte lijst, de luiken voor de ramen op de benedenverdieping ontbreken en de grote hooiberg is verdwenen. Het vroeger van begroeiing voorziene erf is enkele jaren geleden geheel kaalgeslagen. De boerderij staat er wat verweesd bij te wachten op een toekomstige bestemming…

Zie ook: Boerderij Sloterweg geen monument, maar tóch behouden.

Osdorperweg bij nr. 517

Het zuidelijke einde van de buurtschap Osdorp ligt ter hoogte van huisnummer 517. Osdorp werd sinds de jaren zestig overvleugeld door de Tuinstad Osdorp en werd daarom voortaan met Oud Osdorp aangeduid.

Op de eerste foto, van juni 1953, staat op het plaatsnaambord nog gewoon vermeld: ‘Osdorp, gemeente Amsterdam’. De stad was toen nog ver weg en er heerste nog een dorpse stilte. Op de tweede foto, van 12 juli 1967, stond de melkbus nog gewoon op straat en had het oude dorp nog veel hoge bomen. Het eerste huis heeft inmiddels een grote dakuitbouw gekregen. Het verkeersbord rechts geeft aan dat er een scherpe bocht in de weg is. Op de derde foto, van 19 juni 2023, zijn de meeste bomen verdwenen en heeft het huis een reeks aanbouwen gekregen. Om het inmiddels drukke verkeer wat te reguleren is er een drempel in de weg gekomen, met een maximum-snelheid van 30 km/h. Ook zijn er nu rood gekleurde fietsstroken.

Toen en nu: De Sloterweg 1934-2024

Deze keer een bijdrage van Nico Jansen en Jacob Veldhuisen die ‘Toen en Nu’ in beeld brengen aan de Sloterweg nabij de Margarethahoeve.

Sloterweg hoek Ditlaar

De oostelijke begrenzing van het dorp Sloten was sinds 1816 bij het Tolhuis. In 1901 verrees daar tegenover de Sint-Pancratiuskerk. Sindsdien wordt de oostkant van het dorp gedomineerd door de markante kerktoren.

In 1960 werd een oostelijke ‘rondweg’ om Sloten aangelegd, dit werd de Ditlaar, vernoemd naar de voormalige hofstede van dijkgraaf Ellard Ditelaar, die in de achttiende eeuw aan de Sloterdijkermeerweg heeft gestaan. 

Het doorgaand verkeer ging voortaan niet meer door het dorp. Tegenwoordig kan alleen lokaal verkeer er nog langs dankzij de ‘Sloterknip’. In de jaren zeventig verrees op de hoek een bedrijfspand met de naam ‘Ditlaar Staete’. Dit gebouw werd gesloopt in 2018 en in 2020 vervangen door hotel Greenstay Ditlaar.

Sloterweg 1301

In het westelijke deel van het dorp Sloten staat, tegenover de Speeltuin van Sloten, een groot opvallend wit huis op Sloterweg nr. 1301.

Er staan tegenwoordig grote bomen en struiken rond het huis, zodat het eigenlijk alleen goed te zien is in de periode dat de bomen geen blaadjes hebben. In de voortuin staat een monumentale kastanje. Achter het huis ligt een groot erf met tuin. De vroegere aanbouw aan de westzijde is inmiddels verdwenen.

Dit pand is gebouwd in het begin van de 20e eeuw. Van 1915 tot 1923 was het adres Akerweg A249, daarna Sloterweg 1301. Het huis bood vele jaren lang onderdak aan de praktijk van de locale huisarts van Sloten. Zijn praktijk strekte zich uit over Sloten en de Sloterpolder en ook Badhoevedorp viel binnen zijn bereik.

Lieuwe Albert sr. (Lieuwe) Faber (1890-1982) was decennia lang de huisarts van Sloten. Hij woonde overigens elders, namelijk in de villa aan de Sloterweg 745, ook wel bekend als ‘Riecker Staete’. Zijn zoon (ook arts) heette Lieuwe Albert jr. (Bert). Dokter Faber was niet alleen actief als arts, maar was ook een fervent amateurfilmer. Op youtube is een filmpje te bekijken uit circa 1930 dat een indruk geeft van het functioneren van zijn dokterspraktijk bijna een eeuw geleden.

Zie ook:
* De huisarts van Sloten – Stadsarchief Amsterdam
* De huisarts van Sloten, circa 1930 – filmpje op youtube

Langsom

De straatnaam Langsom werd vastgesteld op 2 mei 1957. Deze straat is vernoemd naar een vroegere molenwetering in de Riekerpolder.

In de jaren zestig werd langs de Langsom aan de westelijke rand van het dorp Sloten een bedrijventerrein gebouwd. Op de foto uit 1969 is vooraan op nr. 2 het lage gebouwtje te zien van de toenmalige Boerenleenbank, in 1972 opgegaan in de Rabobank. Erachter bevindt zich garagebedrijf Kok. In de verte rechts is de toren van de Sloterkerk te zien, die tegenwoordig achter bomen schuilgaat.

Op de foto uit 2024 heeft het bankfiliaal plaats gemaakt voor ‘Soma Hair Arts’ en op de plaats van het garagebedrijf bevindt zich nu een ’tango’ benzinepomp en een autowasinstallatie.

Sloterweg 1195 A in het dorp Sloten

Naast het Tolhuis aan de Sloterweg staat op nr. 1195 A een huis in houtbouw in de Noord-Hollandse stijl.

Mogelijk dateert het al uit de 17e of 18e eeuw. Begin 20e eeuw had het huis een bakstenen voorgevel. In die tijd was hier gevestigd de timmerwinkel van F. v.d. Mel en H.J. Koenen. Later verdween de stenen gevel weer en was er een schoenenwinkel gevestigd. Tegenwoordig is het pand in gebruik als woonhuis. De onderpui is in de loop der jaren gewijzigd, maar de bovenkant met het raam in het midden en de geschulpte dakrand zijn nog (ongeveer) hetzelfde.

Zie ook:
* www.houtenhuizen.amsterdam

Raasdorperweg

De meest noordwestelijke weg in Oud Osdorp en van de vroegere gemeente Sloten is de Raasdorperweg. Deze verbindt de Osdorperweg met de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en loopt dwars door de Osdorper Bovenpolder.

De weg is aangelegd in 1920 na de droogmaking van de verveende polder en vernoemd naar de landtong en de vroegere buurtschap Raesdorp die in deze omgeving lag. In de loop der jaren is er weinig veranderd aan deze weg. Het wegdek en sommige huizen zijn vernieuwd en de Westrandweg (rechts buiten beeld) loopt er nu evenwijdig aan.

Zie ook:
* Van Raesdorp naar Raesberg

Akerpolderstraat in het dorp Sloten

De Akerpolderstraat is een klein straatje dat samen met de Nieuwe Akerweg deel uitmaakt van het stratenvierkant in de dorpskern van Sloten. De straat is vernoemd naar de Akerpolder, ook bekend als Middelveldsche Akerpolder, waarin tegenwoordig de woonwijk de Aker ligt. Deze straat vormde vroeger de meest oostelijke begrenzing van die polder bij het dorp Sloten. Ook de vroegere Akerweg (sinds 1922 Sloterweg) ontleende hieraan zijn naam.

Aan de Akerpolderstraat (tot 1922 Heerenstraat) staan vijf huizen (waarvan drie met een adres aan deze straat) en er is een klein poortje. Het opvallendste gebouw is het Wees- en Armenhuis uit 1906. Van 1933 tot 1977 was dit het ‘gemeentelijk verzorgingshuis voor ouden van dagen’, daarna diende het voor jongerenhuisvesting. Tegenwoordig is dit een huis waar jongeren een kleine woning kunnen kopen. Daardoor heeft dit huis en daarmee de Akerpolderstraat een groot aantal adressen gekregen: 4, 5 en 9 t/m 47. Ertegenover ligt een parkje, de vroegere moestuin van het weeshuis.

Sinds het begin van de 20e eeuw is er weinig veranderd in deze straat. De huizen tonen nog vrijwel hetzelfde aanzien. De grootste verandering is links aan het begin van de straat, waar het oude gebouw uit eind 19e eeuw in de jaren negentig van de 20e eeuw door een nieuwbouwpand is vervangen.

Café Rustoord – Akerweg A283 / De Halve Maen – Sloterweg 1345

Omstreeks 1900 werd aan het einde van de Akerweg, bij de knik in de weg nabij de Sloterbrug, een café gebouwd met de naam ‘Café Rustoord’.

Vanaf 1918 was hier het eindpunt van de paardentram van de Gemeentetram Sloten die via de Sloterweg en Sloterkade naar de Overtoomse Sluis reed. In 1925 werd deze vervangen door buslijn G, die tot 1970 hier ook zijn eindpunt had.

In 1922 veranderde de straatnaam in Sloterweg. In 1939 was er blijkens een uithangbord een ‘dancing’ gevestigd, langs de straat was er een terras. Door de neergelaten zonneschermen is de naam van het toenmalige bedrijf niet te lezen. In de loop der tijd kwamen er diverse uitbouwen waarin ook ruimte was voor het ontvangen van gezelschappen en voor biljarttafels.

In de jaren zestig-zeventig heette het bedrijf ‘Café Biljart Victoria’, in de jaren tachtig stond er op de gevel de naam ‘Café Petit Restaurant Vermaas’. Op de inmiddels verrezen aanbouw aan de linkerkant stond ‘De Halve Maen – Taveerne’ en daarboven ‘Bruiloften, Recepties, Zaken Lunches, Diner’s, Partijen en Koud Buffetten’. Later kreeg ook het oorspronkelijke café de naam ‘Halve Maen’.

In de zomer van 2022 sloot de ‘Halve Maen’ zijn deuren en het was afwachten wat er verder zou gebeuren. In 2023 werd het pand opgeknapt en in 2024 komt er een nieuwe exploitant: ‘WowCrab’.

Brug in de Oude Haagseweg over de Ringvaart

In 1934 startte de bouw van de basculebrug in Rijksweg 4 over de Ringvaart die in 1935 gereed was.

Enkele jaren later, op 25 juni 1938, werd Rijksweg 4 over deze brug in gebruik genomen tussen Sloten en Sassenheim. Op 9 november 1966 werd de weg naar Den Haag verlegd over de huidige brug in de A4, even verderop.

De Oude Haagsebrug uit 1935 bleef vervolgens ruim dertig jaar ongebruikt liggen, wel konden fietsers en voetgangers nog van de brug gebruik maken. In de jaren negentig werd het beweegbare deel vervangen door een vaste overspanning. In 2002 werd het tracé van de Oude Haagseweg (met de brug) deels in gebruik genomen als vrije busbaan.

De inmiddels bijna 90 jaar oude brug is aan het einde van zijn levensduur en in 2024 zal de brug worden vervangen door nieuwbouw.

Zie ook:
* Bruggen over de Ringvaart
* Wat er nog rest van de Riekerpolder
* Sloten en de verbinding van Amsterdam naar Den Haag

Margarethahoeve aan de Sloterweg 1081

De Margarethahoeve werd gebouwd in 1905 en heeft na een kleine 120 jaar zijn karakter als boerderij behouden.

De dakconstructie is uitgevoerd in de ‘chaletstijl’, die rond 1900 in de mode was. Vroeger stond het gebouw als een van de weinige in deze buurt aan de zuidzijde van de Sloterweg, het qua architectuur vergelijkbare en in 1954 afgebroken ‘Tusschenmeer’ stond aan de noordzijde op nr. 600. Nu is het deel van een lintbebouwing met een reeks nieuwe panden in de omgeving.

De melkbussen langs de weg hebben plaatsgemaakt voor een siertuin. Waar vroeger koeien graasden, staan sinds enkele jaren nieuwbouwwoningen en ligt direct achter de boerderij sinds de jaren vijftig het Sportpark Sloten.

Sinds 5 september 2023 staat het gebouw op de gemeentelijke monumentenlijst.

Zie ook:
* Erfgoed van de Week – De monumentale Margarethahoeve

Osdorperweg 1

In het hart van het dorp Sloten is het begin van de Osdorperweg, loodrecht op de Sloterweg. Hier komen de twee belangrijkste wegen van het nog resterende landelijke gebied van Sloten en Oud Osdorp samen.

Beide wegen hadden vroeger binnen het dorp andere namen: naar het oosten toe de Dorpsstraat, naar het noorden toe de Herenstraat en naar het westen toe de Akerweg. Door de jaren heen heeft dit hoekhuis ook verschillende adresaanduidingen gehad.

Na de annexatie van de gemeente Sloten op 1 januari 1921 werden op 22 maart 1922 enkele namen gewijzigd: de Dorpsstraat werd onderdeel van de Sloterweg, de Herenstraat in het dorp Sloten werd Osdorperweg en het vervolg ervan ten noorden van het dorp, de Slimmeweg, werd ook Osdorperweg. De Akerweg werd gewijzigd in Sloterweg, zodat deze nu doorloopt tot de Sloterbrug.

Osdorperweg 1: een van de oudste huizen
Het huis op de hoek van de huidige Sloterweg en Osdorperweg is een van de oudste nog bestaande huizen van het dorp Sloten. Het bouwjaar is 1692. Dat kon worden vastgesteld doordat de bouwers van het pand dit jaartal indertijd in de originele houten balken hebben aangebracht. Het is een huis met een traditionele houtconstructie die nog grotendeels authentiek is. De schoorsteen zit nog in de nok op de oorspronkelijke plek. Het dak is tamelijk steil, dit duidt er op dat het vroeger rietgedekt was. De dakkapellen zijn een latere toevoeging.

Authentieke voorgevel met nieuwe gevelsteen
Het houten huis heeft aan het einde van de 19e eeuw een bakstenen voorgevel gekregen met ornamenten in de sluitstenen. De gevelsteen is er in 1983 ingemetseld na de grootscheepse restauratie waarbij het huis in oude glorie is hersteld. Deze steen is ontworpen door Ruud van Boom, die hier bijna zijn hele leven als derde generatie van de familie Van Boom heeft gewoond en nog altijd woont. Op de gevelsteen staat daarom een afbeelding van een boom, het wapen van Sloten, de familiewapens en de familienamen van Van Boom en van Olie, de familie van Ruuds echtgenote Marion.

Dit huis heeft ook verschillende adresaanduidingen gehad. Ten tijde van de gemeente Sloten was dit huis A 294 (het dorp Sloten was wijk A). Later werd dit huis ook aangeduid als Sloterweg 1238 (ingang aan de zijkant) en als Osdorperweg 1.

Zie ook:
* Het filmpje in de serie ‘Langs de houten huizen van Amsterdam’….
* Straatnamen die herinneren aan de gemeente Sloten

De molenstomp van de Akermolen

Sinds de 17e eeuw had de Akerpolder een eigen poldermolen. Bij de vervening van de Middelveldsche Akerpolder vanaf 1876 kreeg deze polder een nieuwe molen, waar in 1896 het scheprad door een vijzel werd vervangen.

Bij de elektrificatie van de gemeente Sloten werd deze molen in 1920 vervangen door een elektrisch gemaal, dat vlak achter de oude molen werd geplaatst. De bovenbouw van de molen werd in 1921 verwijderd en er bleef een molenstomp over, die voortaan diende als woning voor de machinist van het gemaal. De Slotense familie Polman heeft hier onder andere jaren gewoond.

Na de bouw van een nieuw kleiner gemaal in 1995 raakte het oude gebouw in verval en sloop dreigde. Gelukkig was er een groep actieve vrijwilligers die zich toen heeft ingezet om de Oude Molen – zoals deze toen werd genoemd – van de sloop te redden. Zij vonden Stadsherstel Amsterdam bereid om de bouwval te renoveren.

Sinds 2010 heeft het gebouw aan het Zwarte Pad 30 een nieuwe bestemming als theehuis waar mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt werken. Het is tegenwoordig een bekende pleisterplaats voor fietsers en wandelaars en de molen kan worden gehuurd voor een feestje of vergadering.

Zie ook:
* www.molendatabase.nl
* www.molens.nl
* Restauratie Akermolen voltooid
* De Middelveldsche Akerpolder

De steeg tussen Sloterweg 1269 en 1277 naast de voormalige Garage Kuykhoven

Op het adres Sloterweg 1269 was vele decennia lang Garage Kuykhoven gevestigd.

Het gebouw dateerde van het einde van de 19e eeuw. Op het erf erachter stond een pakhuis. Dit diende van 1918 tot 1925 als remise voor de tram van Sloten naar de Sloterkade. Dit gebouw werd gesloopt in 1988. De garage van Kuykhoven was er vanaf de eerste decennia van de 20e eeuw. Hij is nog in bedrijf gebleven tot circa 2005. Daarna heeft het pand leeggestaan en werd het antikraak bewoond. Uiteindelijk is ook dit gebouw in juni 2018 gesloopt.

Sindsdien is er een braakliggend terrein. De vergunning voor het bouwen van acht nieuwe woningen is – na jarenlang verzet uit het dorp – uiteindelijk verleend. In november is begonnen met het bouwrijp maken van de kavel. In het voorjaar van 2024 gaat de daadwerkelijke bouw van start.

Osdorperweg t.h.v. nr. 557

Het lintdorp (Oud) Osdorp had van oudsher nabij de knik in de Osdorperweg een wat dichtere bebouwing, een soort dorpskern. Tegenover de vroegere rooms-katholieke Sint-Pancratiuskerk (afgebroken in 1901) bevonden zich enkele woningen, winkels, bedrijfspanden en boerderijen.

Op de foto uit 1917 is dit goed te zien. De weg was toen nog een stille, met klinkers bestrate, weg. Links buiten beeld was voorheen de kerk. Het huis aan de beeldrand links staat er nog steeds. De beide huizen in het midden staan er ook nog. Het huis aan de rechterzijde is inmiddels door nieuwbouw vervangen.

In november 1963 (zestig jaar geleden) kwam de toenmalige wethouder van Economische Zaken Joop den Uyl vanuit het stadhuis van Amsterdam op bezoek in het verre Oud Osdorp om daar zelf de slechte staat van het wegdek in ogenschouw te nemen. In die tijd was de toestand van de weg en ook het verkeer al een hoofdpijndossier. In oktober 1963 leidde dat zelfs tot een schoolstaking vanwege de voor scholieren gevaarlijke verkeerssituatie.

Anno 2023 is er geen school meer in landelijk Osdorp, is de weg sinds enkele jaren van nieuw glad asfalt voorzien, zijn de bomen hier verdwenen maar is het drukke wegverkeer nog steeds een groot probleem.

Zie ook:
* Schoolstaking van 1963 voor veilige Osdorperweg nog steeds actueel
* Stuitende reactie op vragen over uitstel Osdorperweg
* De kinderen legden de pen erbij neer
* De schoolstaking van 1963

Stolpboerderij aan de Osdorperweg

De stolpboerderij is een boerderijtype dat in Noord-Holland ten noorden van het IJ veel voorkomt.

Het is een vierkante boerderij met een piramidevormig dak. Dit boerderijtype is voortgekomen uit een hooiberg met daaromheen de stal en de woonruimte. De eerste boerderijen van dit type stonden omstreeks 1550 in West-Friesland. Ten zuiden van het IJ waren er ook diverse boerderijen van dit type, waarvan enkele in het gebied van de vroegere gemeente Sloten. Zij zijn in de loop der tijd (bijna) alle verdwenen. In Oud Osdorp is er nog één overgebleven: boerderij ‘Bij Goedvinding’ uit circa 1875 aan de Osdorperweg 756. Deze boerderij staat op de gemeentelijke monumentenlijst. Het pand wordt bewoond door Jan en Mia Kooter. Het agrarische bedrijf is na 2000 gestopt, sindsdien is er een hoveniersbedrijf.

Zie ook:
* Interview met Jan en Mia Kooter
* Meer informatie over boerderij Bij Goedvinding
* Meer informatie over stolpboerderijen

Het tolhuis te Sloten

De oude weg van Sloten naar de Overtoomse Buurt aan de Schinkel werd in 1816 bestraat en beplant met bomen. Voor de bekostiging van deze investering en het onderhoud werd er sindsdien tol geheven op de Sloterstraatweg.

In de Slotense gemeenteraad werd afgesproken dat de boeren, die in de weg geïnvesteerd hadden en de weg onderhielden, via deze tolheffing hun geld zouden terugkrijgen.

Aan beide einden van deze weg kwam een tolhek waar moest worden betaald. Aan de oostelijke grens van de dorpskern van Sloten werd in de 19e eeuw een tolhuis in gebruik genomen. Kort na 1900 werd dit door een nieuw gebouw vervangen dat er ruim een eeuw later nog staat op het adres Sloterweg 1191-1193.

Amsterdam schafte de tol af na de annexatie
Na de annexatie door Amsterdam in 1921 werd deze gemeente verantwoordelijk voor het onderhoud en wilde het gemeentebestuur af van de tolheffing. Het dorp Sloten wilde de tol handhaven en zo de afspraken over de beloofde vergoeding voor de gemaakte kosten overeind houden. Uiteindelijk werd de tol – na veel gesoebat – in 1923 opgeheven.

Amsterdam introduceert anno 2023 een nieuwe ’tol’
Sindsdien konden alle motorvoertuigen gratis vanuit het dorp Sloten naar de landelijke Sloterweg rijden. Al is er – precies 100 jaar later sinds 1 juli 2023 – even verderop nu wel weer sprake van een nieuwe vorm van ’tolheffing’. Even verderop, net voorbij de parkeerplaats naast Tuinpark Eigen Hof, is nu een digitale knip op de Sloterweg aangebracht. Voor eigenaren van voertuigen zonder ontheffing is het tegenwoordig een duur ritje om over de Sloterweg te rijden, want dan moet er een boete betaald worden van 110 euro.

Wel iets meer dan de 10 cent voor een rij- of voertuig met vier wielen aan het begin van de 20e eeuw. Toen moest men voor een rijwiel nog 2 cent betalen, nu kan men met een fiets gratis over de Sloterweg blijven rijden.

Zie ook:
* Vliegtuig halen, twee maal tol betalen
* Hoe in Sloten de tol kwam, verdween en… weer terugkwam 

Speeltuin Sloten

Sinds 1921 is er een speeltuin te Sloten.

Kort na de annexatie door Amsterdam richtten lokale ondernemers en bewoners een eigen speeltuin op.

Bescherming van jonge Slotenaren
Zij deden dit om hun jeugd te beschermen tegen het groeiende aantal motorvoertuigen op de Sloterweg. Totdat Rijksweg 4 vanaf het Aalsmeerplein naar Den Haag in 1938 werd geopend, liep immers de enige route vanuit Amsterdam naar Schiphol dwars door het dorp en via de Sloterbrug.

Kleine aanpassingen in meer dan 100 jaar
In Amsterdam waren er in de voorgaande decennia al diverse speeltuinen opgericht. Deze speeltuin was vanaf de Sloterweg toegankelijk via een groot houten hek met daarboven een duidelijke tekst ‘Amsterdamsch Speeltuin Verbond, afd. Sloten’. Erachter staat sinds de jaren dertig een houten gebouw waarin allerlei activiteiten worden georganiseerd. Zowel het gebouw als het hek zijn van uiterlijk veranderd. Het gebouw, vroeger donker gekleurd, was in de jaren zeventig lichtgrijs en tegenwoordig wit. Sinds vorig jaar liggen er zonnepanelen op het dak.

Knotwilgen van honderd jaar
Links van het speeltuingebouw stond een klein ‘beheerdershuisje’ met plat dak, dat is inmiddels vervangen door een huisje met een schuin dak dat de naam ‘Snoephuisje’ draagt. Op dagen dat de ‘Tuin van Sloten’ in het speeltuingebouw is gesloten, is het Snoephuisje in regelmatig geopend. Zo is er toezicht en kunnen kinderen en hun begeleiders wat lekkers aanschaffen.

Het mooie houten hek met bord heeft plaats gemaakt voor een saai groen ijzeren hek zonder aanduiding dat hier een speeltuin is. Dit hek moet nu voorkomen dat vandalen ’s avonds en ’s nachts de speeltuin kunnen betreden. Op het rechter deel van het hek staan de naam en huisregels van de speeltuin vermeld. Het hek veranderde in de afgelopen eeuw, maar langs sloot staan nog altijd dezelfde knotwilgen.

Lees verder…

De Veenderijbrug in de Osdorperweg

De Osdorperweg vormt al eeuwenlang de verbinding tussen Sloten, (Oud) Osdorp en Halfweg.

Aan het noordwestelijke einde, vlak bij de grens met Halfweg, ligt een brug over de Osdorpervaart. Deze vaart is gegraven in de jaren twintig van de 20e eeuw toen de Osdorper Binnenpolder-Noord werd verveend. Na droogmaking in 1937 werd dit Polder De Eendracht. De bij het afgraven vrijkomende turf werd per schuit via deze vaart naar de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en verder getransporteerd.

Om de schuiten doorgang te verlenen kwam er in de Osdorperweg een houten ophaalbrug. Vanaf de jaren veertig verviel het scheepvaartverkeer en werd de brug vervangen door een vaste betonnen brug. In 2013 was deze brug (nummer 639) aan vervanging toe en in 2014 werd de huidige brug met witte brugleuningen gebouwd. In 2017 kreeg deze de naam ‘Veenderijbrug’, naar de veenderijen die hier in de eerste helft van de 20e eeuw waren.

Zie ook:
* De Osdorperpolders

Rechthuis, schoolplein en Dorpsplein

Als er één plek in de afgelopen honderd jaar vaak veranderd is, dan is het wel het Slotense pleintje dat sinds 1991 officieel de naam ‘Dorpsplein’ draagt.

In het hart van het Dorp Sloten stond aan de Sloterweg 1230 het eeuwenoude Rechthuis, dat zo zeer in verval was geraakt dat het in 1951 is gesloopt. Rechts daarvan staat sinds 1866, toen nog aan het adres Sloterweg 1226, het Politiebureautje van Sloten. Na de sloop van het Rechthuis ontstond een open ruimte die dertig jaar lang als speelplaats van de naastgelegen Sloterschool werd gebruikt.

Na archeologische opgravingen in 1991 werd er een nieuw sfeervol Dorpsplein ingericht. Het plein oogt alsof het er altijd al zo bijlag, maar het is dus slechts drie decennia jong. De oude dorpspomp stond voorheen naast het Politiebureautje en heeft na herstel in de jaren negentig een prominente standplaats gekregen op het Dorpsplein. Het plaatje op de achterzijde van de pomp herinnert daar nog aan.

De rode brandmelder staat sinds 1933 naast het Politiebureautje en werd in 1991 een klein beetje verplaatst. Daarachter is sinds 2022 de plaquette te zien die herinnert aan de annexatie van Sloten door Amsterdam in 1921. Met rechts daarnaast de GEB-deurtjes. Alleen het linker deurtje met daarachter een originele telefoon kan nog worden geopend. Achter het andere deurtje ligt een tijdscapsule te wachten op ontdekking over vele jaren.

Lees verder:
* Archeologie onder het zand – Het verborgen verleden van Nieuw-West

Akergemaal bij de Akersluis te Sloten

Het Akergemaal, bij de Akersluis aan de rand van het dorp Sloten, is gebouwd in 1950 voor de bemaling van de Sloterpolder.

In de jaren vijftig en zestig werd in deze polder een groot deel van de Westelijke Tuinsteden gebouwd, met als middelpunt de Sloterplas. Het gemaal zorgt voor ‘droge voeten’ voor de bewoners van de tuinsteden. Het water van de wijken Slotervaart, Osdorp en omgeving wordt door dit gemaal uitgepompt naar de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder en vandaar verder naar het Noordzeekanaal.

Sinds 1990 heeft de Molen van Sloten hierin een ondersteunende taak.

Zie ook:
* Akergemaal / Akersluis
* De Sloterpolder en Sloterdijkermeerpolder 

Het gemaal in 1953, een jaar na de bouw, in een nog kale omgeving. In de tuin staat de net geplante kastanjeboom.

In 2023 gaat het gebouw bijna geheel schuil achter de nu grote kastanjeboom, die in mei volop in bloei stond.

Hoek Lutkemeerweg / Osdorperweg

De Lutkemeerschool op de hoek van de Osdorperweg op 12 juli 1967 en op 19 juni 2023.

In 1967 was het uit 1929 daterende schoolgebouw nog gewoon in gebruik als lagere school voor de kinderen van Oud Osdorp. Drie moeders met kinderwagens passeren de school en de ernaast gelegen schoolmeesterswoning uit 1865. Deze is inmiddels op de gemeentelijke monumentenlijst geplaatst.

In 2023 is het voormalige schoolgebouw in gebruik als broedplaats voor kunstenaars. Een opvallend fenomeen sinds enkele jaren zijn de ooievaars die hun nesten bouwden op de schoorstenen. In 2023 zijn alle vier schoorstenen in gebruik voor ooievaarsnesten, waar dit jaar zeven ooievaars werden geboren.

 

We hebben enkele bewoners van de omgeving van de Oeverlanden uitgenodigd om terug te kijken op het verleden van de Riekerpolder en de Haarlemmermeerpolder en het ontstaan van de Oeverlanden langs de Nieuwe Meer.

Jacob Veldhuisen (1932) woont, op enkele maanden na, zijn hele leven op de Ida Hof uit 1890 aan de Sloterweg. De familie Veldhuisen kwam in oktober 1933 hier wonen. Henk Slinger (1947) woont aan de Nieuwemeerdijk nabij het voormalige fort Schiphol waarnaar de luchthaven is vernoemd. In hun leven hebben ze het een en ander zien veranderen, van een betrekkelijk rustige landelijke omgeving naar een bruisend gebied tussen tussen de hoofdstad en de luchthaven.

Veldhuisens opa heette (ook) Jacob en woonde aan de Haarlemmerweg op de boerderij ‘Geuzenveld’ (hier werd later de tuinstad Geuzenveld naar vernoemd). Hij had zeven broers en zes zusters, er waren totaal veertien kinderen. De oudste zoon werd naar opa vernoemd, dus ook mijn naam is Jacob.

In 2022 werd Jacob 90 jaar, hij heeft toen de hele familie en alle kennissen op zijn verjaardag gevraagd. Jacob was de enige van de familie die de 90 jaar heeft gehaald, dus op de uitnodiging kwam Jacob te staan. De broers van mijn vader noemden mij altijd Jacob, maar op school werd ik altijd Jaap genoemd, dus het kan allebei: Jacob of Jaap.

In oktober 1933 zijn wij op de Ida Hof komen wonen. Mijn vader is eerst vier jaar melkboer geweest in de Tweede Van Swindenstraat in Amsterdam-Oost. In 1933 kon hij de boerderij Ida Hof huren, daarvoor had Barend Hopman van de Sloterweg 532 negen jaar op de boerderij geboerd. Hij ging daarna naar de boerderij van zijn vader.

De Ida Hof had maar 7 hectaren land, wij hadden 24 koeien en 80 varkens. Het was een ‘afmelkbedrijf’, dat hield in dat we geen kalfjes hadden. ‘Vette’ koeien werden verkocht en dan kwamen er weer ‘schrale’ koeien voor terug. Wij voerden ze veel, zoals schillen en witlofpennen. Kliekjes van Heck’s Restaurants.

Vanuit de boerderij aan de Sloterweg keek Jacob over hun land naar de Nieuwe Meer waar de witte zeilen van de bootjes goed zichtbaar waren. De in de tweede helft van de jaren dertig aangelegde Rijksweg 4 naar Den Haag lag gewoon op maaiveldhoogte waar je goed overheen kon kijken. Erg druk was het in de beginjaren niet. Als de koeien verplaatst moesten worden naar land aan de andere zijde van de Haagseweg, dan werd dat wel op zondag gedaan, eventueel met hulp van de veldwachter van Sloten, Dijkema.

Henk Slinger had een ander uitzicht, meer naar het westen over de Haarlemmermeerpolder met de Schipholweg als verbinding tussen Amstelveen en Haarlem. Zijn ouders waren tuinders. Dat land is nu grotendeels in gebruik voor andere doeleinden. Op wat er is overgebleven houdt hij wat schapen. Ook beheert hij enkele percelen grasland rondom Schiphol en in de Riekerpolder. De percelen direct aan de Oude Haagseweg tot de Ringvaart heeft hij al tientallen jaren in beheer. Deze zijn eigendom van de Rijksluchtvaartdienst (RLD), tegenwoordig Luchtverkeersleiding Nederland (LVNL). Sinds 2023 beheert de “De Oeverlanden Blijven!” de twee voorste percelen als hooiland, de botanische waarden zijn hier hoog.

Dat de stad haar grenzen opschoof werd duidelijk toen het Nationaal Luchtvaart Laboratorium (NLL; tegenwoordig Nederlands Lucht- en Ruimtevaartcentrum NLR) in 1939-1946 werd gebouwd aan de Sloterweg 145, tegenover het huis ‘Het Torentje’ aan de Sloterweg 210. Deze gebouwen grensden toen nog aan landerijen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was in de Ringspoordijk luchtafweergeschut (FLAK) ingegraven om luchtaanvallen op Schiphol tegen te gaan. In 1957 werd het Motel Amsterdam gebouwd aan de Sloterweg 535, iets ten westen van de Ringspoordijk, nabij de aftakking van de weg richting Den Haag.

Niet alleen naar het westen, ook naar het zuiden expandeerde Amsterdam waar het in 1921 een flink stuk van Nieuwer-Amstel (sinds 1964 Amstelveen) annexeerde. Hier werd niet het gehele grondgebied bij Amsterdam gevoegd, zoals de gemeente Sloten in 1921 is overkomen. Amstelveen laat duidelijk zien dat een welvarende en mooie zelfstandige gemeente naast de hoofdstad goed mogelijk is. Daarin zou Sloten ook geslaagd zijn is de mening aan tafel. Er was genoeg kennis en kunde aanwezig onder de bewoners. In goed overleg en samenwerking met Amsterdam had dat ook een goed resultaat gegeven, maar met meer behoud van waardevolle elementen uit het agrarisch verleden.

Na de annexatie van Sloten werd in 1935 het Algemeen Uitbreidingsplan (AUP) van kracht waarbij ontwerper Cornelis van Eesteren een strak raster van wegen en wijken tekende die geen rekening hielden met de ooit organisch tot stand gekomen polders van Sloten. Dat kon alleen door eerst een dikke laag zand over alles uit te smeren. Dat zand werd uit de Sloterdijkermeerpolder en de Riekerpolder gegraven, waarbij de zo ontstane Sloterplas en vergrote Nieuwe Meer een diepte van ruim 30 meter kregen.

Van het Aalsmeerplein tot aan het Christoffel Plantijnpad werd alle bebouwing langs de Sloterweg omstreeks 1954 gesloopt en veranderde de omgeving in een zandvlakte. Het wilde westen! Door de juridische strijd van Jan Rijnierse van boerderij Zomerlust aan de Sloterweg 720 heeft de rechter een stokje gestoken voor de onteigening zonder plan en is dat proces daar gelukkig gestopt.

In 1990 kon Jacob de niet gesloopte Ida Hof aan de Sloterweg 1047 weer van de gemeente terugkopen. Ook andere boerderijen die de gemeente had opgekocht of onteigend werden weer van de hand gedaan. Boerderij De Bijweg aan de Sloterweg 734, van de familie Kroon, is nog steeds van de gemeente en het lot daarvan is onzeker.

In de Riekerpolder was altijd veel veeteelt en dan vooral melkvee. Hierdoor raakte Jacob betrokken bij het melkrijden. Dat hield in: iedere dag twee keer bij elke boerderij een stuk of wat melkbussen ophalen, in totaal 180 bussen van 10 kg met 40 liter melk. Dezer dagen zou de arbeidsinspectie dit meteen afkeuren. Nu mag je maximaal 25 kg tillen. De melkbussen werden afgeleverd bij de melkfabriek van de Onderlinge Vereeniging van Veehouders (OVV) aan de Lijnbaansgracht 231-233. Hier bevindt zich tegenwoordig poptempel ‘De Melkweg’ (Lijnbaansgracht 234). De wachttijd werd vaak aangenaam doorgebracht op het nabijgelegen Leidseplein. Na 1980 was het gedaan met de melkbussen en tegenwoordig rijden er tankwagens met 35.000 liter melk elke drie dagen van de nu veel grotere melkveebedrijven naar de veel grotere zuivelfabrieken, ver weg van Amsterdam. In de jaren vijftig hadden de boeren aan de Sloterweg gemiddeld 25 tot 30 koeien.

Omdat Jacob al sinds 1955 in het (melk)transport zat kon hij Van Waveren van de Margarethahoeve, Sloterweg 1075, in 1972 helpen met het opstarten van een transportbedrijf. Dit is inmiddels uitgegroeid tot een groot bedrijf. Tussen Sloterweg 1065 en de Margarethahoeve op nr. 1081 was het begin van de Genieweg. Dit was tot de aanleg van rijksweg 4 rond 1935 de enige route naar de militaire Drinkwatervoorziening en de militaire magazijnen in de Riekerpolder.

Aan de Sloterweg was een hek waarmee de Genieweg kon worden afgesloten. Dit was verboden militair terrein waarvan alleen de boeren met land in de Riekerpolder mede gebruik mochten maken. De Genieweg maakte na 60 meter een bocht naar rechts en ging achter de Margarethahoeve langs tot de Molenwetering, waar de Genieweg een bocht naar links maakte, langs het water van de Molenwetering. Hierlangs lagen de welputten, ongeveer negen stuks. Deze zijn later allemaal verdwenen, alleen de verzamelput is overgebleven. Dwars door de polder is in 1967 de nieuwe autosnelweg A4 in gebruik genomen en het weidse zicht op de Nieuwe Meer en de Oeverlanden is daardoor helemaal verdwenen.

Het land tussen de Oude Haagseweg en de autosnelweg A4 heeft Jacob nog steeds in gebruik, samen met zijn neef Henk Worm van de Osdorperweg. In het zomerseizoen komt Jacob vrijwel dagelijks naar de overgebleven stukken van de polder, hij beheert de percelen aan de noordzijde van de Molenwetering waar zijn neef Henk Worm jongvee laat lopen.

Door de sloop in januari 2024 van de brug over de Ringvaart komt Henk Worm nu wat minder vaak in het gebied. Vanwege het drassiger karakter van zijn percelen kan daar eigenlijk geen vee lopen en kan alleen hooibeheer worden uitgevoerd.

We hebben een plezierige middag herinneringen opgehaald aan de afgelopen decennia. Na een stevige handdruk die getuigt van levenskracht zeggen we gedag met het idee dit weer snel te herhalen.

Liesbeth Stricker en Nico Jansen, Amsterdam; 23 april 2024.
Vereniging “De Oeverlanden Blijven!”

Het artikel is door Erik Swierstra daarna bewerkt en aangevuld; 17 juni 2024.

Zie ook:
* Luistergids Langs de houten huizen van Amsterdam:
* Sloterweg 1047, Amsterdam

Precíes 50 jaar nadat jongerencentrum SmoeS in het Dorpshuis Sloten zijn deuren had geopend, overhandigde auteur Kees Schelling in hetzelfde pand het eerste exemplaar aan Henk Bruning. 

Kees en Henk ontmoetten elkaar in 1974 voor het eerst in SmoeS en onderhouden tot op de dag van vandaag een hechte vriendschap. Henk vervulde jarenlang de rol van penningmeester van SmoeS. Zijn levendige herinneringen en die van vele anderen zijn vastgelegd in dit rijk geïllustreerde boek.

Bomvol kleine en grote verhalen
Het boek staat vol bijzondere verhalen over de befaamde gastoptredens van grote artiesten zoals Sjef van Oekel en Doe Maar, de grote (strand)feesten in het bescheiden pandje, de wereldverbeterende educatieve en informatieve programma’s die werden georganiseerd. Te veel om op te noemen.

Boeiend voor iedereen
Ook voor degenen die zelf SmoeS nooit bezochten is het boek zeer onderhoudend en lezenswaardig. Nu het Dorpshuis een nieuw leven is begonnen, komen Slotenaren regelmatig voor allerlei activiteiten in het pand. Hoe grappig is het om je dan te realiseren dat die beroemdheden het mini-keukentje als kleedkamer kregen toegewezen… Kortom, een aardig cadeautje voor iemand die alles al heeft…

Het is voor 24,95 euro te koop bij boekhandel Jaspers, Sloterweg 95 in Badhoevedorp en bij boekhandel Meck & Holt aan de Tussenmeer 46 in Osdorp. Deze uitgave is – net als zijn eerdere boeken – ook te bestellen via de website van Kees Schelling.

Ook Het Parool besteedde op 18 mei ruimhartig aandacht aan Kees’ nieuwste uitgave. Lees verder…

 

Theo Durenkamp, lange tijd directeur van de Sint-Jozefschool op Sloten, bestuurslid van de Molen van Sloten en tegenwoordig nieuwsbrief-verslaggever voor Oud Osdorp schreef een verhaal over zijn eerste kennismaking met Sloten in 1963.

Op dat moment kon hij nog niet bevroeden dat hij acht jaar later op de dorpse Slotense katholieke basisschool docent zou worden en dat hij zijn verdere leven verbonden zou blijven met het landelijke gebied van Nieuw-West.

Uitstapjes vanuit de Zeilstraat in Zuid naar Sloten Een verhaal van de hand van tegenwoordig Oud Osdorper Durenkamp is opgenomen in deel 9 van de serie ‘Tussen Andreasplein en Zwarte Pad’. Hierin deelt hij herinneringen uit de tijd van zijn opgroeien in Zuid, vlak bij het toen nog landelijke gebied: “Mijn eerste kennismaking met Sloten was in 1963 toen ik met mijn broer in de zomer regelmatig het Köhler Bad aan de Ringvaart bezocht. De reis ging met bus G die zich telkens door de smalle dorpskern moest wurmen. In juni 1965 gingen we per fiets naar Sloten om de festiviteiten rond het 900-jarig bestaan mee te maken. De bevolking was in oude kledij gestoken en aan de rand van het dorp stond een grote stadspoort.”

In de bundel ‘Tussen Andreasplein en Zwarte Pad deel 9‘ staan verhalen van 28 auteurs. Het boek is te bestellen via uitgever Stiching Driehoek en is verkrijgbaar bij Boekhandel Meck & Holt aan de Tussenmeer 46 in Osdorp.

Zie ook: www.theodurenkamp.nl/artikelen/van-zuid-naar-nieuw-west

De geschiedenis van het geannexeerde dorp Sloten gaat verder terug dan de oprichting van de stad Amsterdam. Maar toch zijn de stad en het dorp al eeuwenlang nauw met elkaar verbonden. Hun gedeelde verleden werd bezegeld met een dobbelspel en de dronken overmoed van landsheer Van Brederode.

Sloten bestaat uit de Sloterweg (de Dorpsstraat), de Osdorperweg en een paar zijstraten en steegjes. In het witte monumentale huis tegenover de speeltuin woonde huisarts Faber, die in het koetshuis ook paarden behandelde. Bij de bakker kon je op de zaterdag voor Pinksteren speciale luilakbollen kopen. En aan de Sloterweg stond vroeger een tolhuis waar iedereen die vanuit Amsterdam het oude dorp in wilde, moest dokken. Het dorp is een herinnering aan nabuurschap, in de schaduw van de grote stad.

Geschiedenis van Sloten
Sloten is ouder dan Amsterdam. De geschiedenis van het dorp gaat terug tot rond het jaar 1000. In deze tijd bestond het gebied dat nu bekendstaat als Amsterdam en omstreken veelal uit veenmoerassen, veenstroompjes en meren. De moerassen waren nauwelijks bewoonbaar en dienden als jacht- en visgronden voor de spaarzame bevolking die leefde van visvangst, veeteelt en turfsteken. Vanaf de 10e eeuw begon de ontginning van deze gebieden, waarbij de eerste dorpen werden gesticht.

Het nabijgelegen Haarlemmermeer vormde een constante bedreiging voor de dorpen in het gebied. En dus ook voor Sloten. De zogenoemde Waterwolf slokte door de eeuwen heen grote stukken land op, waaronder de dorpen Rietwijk en Nieuwerkerk. Sloten bleef gelukkig gespaard. Tot de overstroming van 1836, waarbij het hele dorp tot aan de Haarlemmerpoort in Amsterdam onder water kwam te staan. Prompt werd besloten om het Haarlemmermeer in te polderen en de Waterwolf voor eens en altijd te verslaan.

Doorn in het oog
Voor het onderdeel van Amsterdam werd, stond het dorp in de 15e en 16e eeuw onder gezag van een landheer. Het werd bestuurlijk gezien als een ‘vrije heerlijkheid’. Ambachtsheer Reinoud III van Brederode had naast Sloten ook de heerlijkheden Sloterdijk, Osdorp en Amstelveen in bezit. Hij was een doorn in het oog van het Amsterdamse bestuur. Van Brederode verzette zich namelijk tegen de uitbreiding van Amsterdam, dat steeds meer nabijgelegen grondgebied annexeerde.

Zo begon hij een proces tegen de stad, over de Amsterdamse banpalen. Een banpaal is een vaak stenen paal die de grens van de Banne (het rechtsgebied) van een stad aangeeft. Amsterdam had van Aartshertog Maximiliaan van Oostenrijk het recht gkregen om 5 kilometer buiten de stadsgrenzen misdadigers op te pakken zonder inmenging van de landheren. En dus plaatste de stad ook banpalen in het gebied van Van Brederode. Op die banpalen was het wapen van Amsterdam met daarop een kroon te zien.

Van Brederode nam aanstoot aan de aanwezigheid van het Amsterdamse stadswapen binnen zijn landgrenzen. De banpalen maakten hem woedend. Daarnaast meende Van Brederode dat een groot deel van Amsterdam zijn voorouders onrechtmatig was afgenomen. Amsterdam was deels van hem, vond de landsheer. Hij eiste belasting van de stadsbewoners en verbood zijn boeren om hun producten op de Amsterdamse markt te verkopen.

Dronken dobbelen
Het langlopende conflict kwam uiteindelijk ten einde dankzij een dobbelspel. Van Brederode genoot er namelijk van om dronken te dobbelen. En tijdens zo’n dobbelspel verloor hij de heerlijkheden van Sloten, Sloterdijk, Osdorp en Amstelveen aan de burgemeester van Amsterdam.

Althans, zo gaat het verhaal. Of het waar is, zullen we nooit helemaal zeker weten. We kunnen het hem tenslotte niet meer vragen. Wat we wel zeker weten, is dat het dorp Sloten vanaf 1529, ofwel door een dobbelverlies ofwel door verkoop, toeviel aan Amsterdam.

Nog steeds staat in Sloten zo’n door Van Brederode gehate banpaal met het wapen van Amsterdam inclusief de 3 andreaskruizen duidelijk zichtbaar. Het origineel verrees in 1342 en verhuisde in 1624 naar de huidige plek, verstopt tussen huizen aan de Sloterweg. De banpaal werd vernieuwd in 1794. Onder de Fransen verloren de banpalen hun functie: heel Nederland werd namelijk één rechtsgebied. Sloten werd weer een aparte gemeente en bleef tot 1921 onafhankelijk van Amsterdam. Een kleine overwinning voor Van Brederode.

Kleinste politiebureau
Midden in het dorp staat het kleinste politiebureau van Nederland. Dit pittoreske gebouwtje stamt uit 1866 en diende oorspronkelijk als een post voor de dorpsveldwachter die de orde in het dorp handhaafde. Er was net genoeg ruimte voor een bureau, een cel, een toilet en een klein aanrechtje. Dorpelingen die een glaasje te veel op hadden, mochten in de cel van het politiebureautje hun roes uitslapen. Dat waren er heel wat. Het dorp telde vroeger namelijk wel 7 kroegen. En kinderen die kattenkwaad uithaalden, moesten een uurtje in de cel hun zondes overdenken.

In 2015 kwam het gebouw leeg te staan. De politie maakte er geen gebruik meer van en voerde geen onderhoud uit. Het raakte in verval. De inwoners van Sloten maakten zich hard voor het behoud van het gebouw en redden het bureau samen met Stadsherstel van de ondergang. Tegenwoordig is het een winkeltje en ontmoetingsplek. Een herinnering aan de tijden van eenvoudiger gemeenschapsbeheer.

De kerk van Sloten
Het hart van het dorp is de Sloterkerk, gelegen aan het Dorpsplein. Sinds de Alteratie van 1578 is dit een protestantse kerk. Tot de brand in 1573 was het een katholieke kerk, vernoemd naar Sint-Pancratius (naamdag 12 mei), een Romeinse martelaar uit de 4e eeuw en een van de vier ijsheiligen. Deze heiligen hebben hun naamdagen half mei op de laatste dagen dat er volgens de volksweerkunde nog nachtvorst kan optreden.

De Sloterkerk kent een roerige geschiedenis. De eerste Sloterkerk wordt voor het eerst in 1063 genoemd, in een oorkonde van bisschop Willem I. Toen stond de kerk mogelijk nabij de zuidwestpunt van de Slotermeer (tegenwoordig de Sloterplas). In de 13e eeuw werd er een tweede Sloterkerk gebouwd, in het huidige dorp Sloten. Deze was best groot voor een dorpskerk.

Dit kwam omdat Sloten aan de Heilige Weg lag. In 1345 had in Amsterdam een wonder plaatsgevonden, het Mirakel van Amsterdam. Dit mirakel maakte van Amsterdam een bedevaartsoord. Om de stroom pelgrims in goede banen te leiden, werd vanaf het dorp Sloten tot aan de bedevaartkerk in Amsterdam een pad aangelegd: de Heilige Weg.

Rijksmonument
De tweede Sloterkerk werd in 1573 voor een groot deel verwoest door de Geuzen tijdens het Beleg van Haarlem. Daarop werd de kerk in de 17e eeuw herbouwd als protestantse kerk. De rooms-katholieken namen gedwongen hun toevlucht tot schuilkerken. In 1650 bouwden zij in het huidige Oud Osdorp een nieuwe R.K. kerk, ook weer naar Sint-Pancratius vernoemd. De vierde en huidige Sloterkerk stamt uit 1861, en is een rijksmonument. De grote klok is gemaakt door de broers Willem en Jaspar Moer. Zij vervaardigden ook de grootste luidklok van de Zuiderkerk in Amsterdam.

De voetbalclub Pancratius in Badhoevedorp is opgericht in Sloten in 1930 en vernoemd naar de in 1901 aan de Sloterweg gebouwde Rooms-katholieke Sint-Pancratiuskerk. Het voetbalveld lag ten zuiden van de kerk, in 1954 is de club naar Badhoevedorp verhuisd. In 1901 werd deze Sint-Pancratiuskerk nieuw gebouwd aan de Sloterweg ter vervanging van de toen gesloopte kerk in Oud Osdorp. Alleen een begraafplaats bij de knik van de Osdorperweg herinnert hier nog steeds aan.

Adempauze
Uiteindelijk werd Sloten in 1921 officieel geannexeerd door de gemeente Amsterdam als onderdeel van de stadsuitbreidingsplannen. Van de boerderijen met landbouwgrond rond het dorp is weinig meer over. Na de annexatie door Amsterdam zijn ze verdwenen onder de nieuwe woonwijken en buurten van stadsdeel Nieuw-West.

Maar het dorp Sloten zelf staat nog steeds fier overeind en is nooit zijn karakter verloren. Met zijn monumentale kerken, minuscule politiebureau, karakteristieke huizen, doodlopende stegen en eeuwenoude banpaal, weert Sloten zich kranig tegen de oprukkende stad. Een adempauze en uniek contrast met het stedelijke Amsterdam.

28 februari 2024 – Dit is een bewerkte versie van een artikel van www.amsterdam.nl/nieuws/achtergrond/sloten/

*  Dit artikel als pdf-document: In het dorp Sloten heeft de tijd stilgestaan (pdf)

Zie ook:
* De banpaal van Sloten – www.slotenoudosdorp.nl/de-banpaal-van-sloten/
* Mijn plek: Sloten – het oudste dorp van Amsterdam – www.slotenoudosdorp.nl/mijn-plek-sloten-het-oudste-dorp-van-amsterdam/
* Vliegtuig halen, twee maal tol betalen – www.slotenoudosdorp.nl/vliegtuig-halen-twee-maal-tol-betalen/
* Sloten herinnert nog aan hoe het hier ooit is geweest – www.slotenoudosdorp.nl/sloten-herinnert-nog-aan-hoe-het-hier-ooit-is-geweest/

* Acht eeuwen Sloterkerk – www.slotenoudosdorp.nl/acht-eeuwen-sloterkerk/
* Geschiedenis Sint-Pancratiuskerk Sloten – www.slotenoudosdorp.nl/geschiedenis-sint-pancratiuskerk-sloten/
* De Sint-Pancratiuskerk in het dorp Sloten – www.slotenoudosdorp.nl/de-sint-pancratiuskerk-in-het-dorp-sloten/
* Het dorp Sloten – www.slotenoudosdorp.nl/historie/het-dorp-sloten/

Afgelopen jaar (2023) kreeg de Sloterweg een voor Amsterdam unieke status. Na een jarenlange strijd om massaal sluipverkeer over de smalle landweg te weren kwam er voor beide zijden een ‘doorrijdverbod’.

Precies 100 jaar eerder, in 1923, gebeurde het omgekeerde: de Sloterweg werd toen voor iedereen opeens vrij toegankelijk. Want toen werd de tol, ingevoerd in 1816, afgeschaft door de gemeente Amsterdam die twee jaar eerder Sloten had geannexeerd. Maar na 100 jaar was de sluiproute over de Sloterweg zó populair geworden dat via een elektronische knip opnieuw een afsluiting volgde. Wie deze camera-afsluiting echter negeert krijgt te maken met een torenhoge tol van 110 euro.

Tol heffen voor bestrating
Ruim 200 jaar terug sloegen de grondeigenaren langs de Sloterweg de handen ineen om de vaak slecht begaanbare weg aan te pakken. In 1815 besloten ze gezamenlijk een lening aan te gaan om daarmee de weg tussen de Overtoomse Sluis en het dorp Sloten te bestraten en aan beide zijden van bomen te voorzien. De lening werd stukje bij beetje afgelost via tolheffing. Bij Koninklijk Besluit werd dat tolrecht toegekend. In 1816 kwam er aan uiteinden van de weg een tolhek waar betaald moest worden om van de weg gebruik te maken: een op de huidige Sloterkade ter hoogte van nr. 90, en een op de Sloterweg bij nr. 1193. De tarievenlijst voor de tolheffing hangt nog steeds in Café Kerkzicht.

Overbelaste route naar Schiphol
Vanaf 1919 werd de Sloterweg steeds drukker vanwege de verbinding vanuit de stad met Schiphol. Toen in dat jaar de KLM werd opgericht, reisden luchtreizigers vanaf het KLM-kantoor op het Leidseplein per elektrische tram naar de Overtoomse Sluis. Vanaf daar ging de reis per paardentram over de Jacob Marisstraat, Sloterkade en Sloterweg naar de Sloterbrug bij Badhoevedorp, waarna de tocht langs de ringvaart werd voortgezet. Toen Amsterdam in 1921 de gemeente Sloten annexeerde duurde het nog twee jaar voordat de tolheffing werd beëindigd. Nu Sloten binnen Amsterdam viel vond de gemeente het niet langer juist om binnen zijn grenzen een weg te hebben die zonder betaling niet vrij toegankelijk was voor iedereen.

Nieuwe brug en weg buiten het dorp
Door de toename van het verkeer werd de Sloterweg steeds meer overbelast. Met name de dorpskern en de Sloterbrug kregen het zwaar te verduren. Toch duurde het nog tot 1938 totdat verkeer van en naar Schiphol en Den Haag niet langer steeds de nauwe dorpskern van Sloten moest passeren. In dat jaar werd een nieuwe brug in de (Oude) Haagseweg over de ringvaart in gebruik genomen waarvan de weg door de Riekerpolder liep en ter hoogte van de huidige Johan Huizingalaan werd aangesloten op de oude Sloterweg. Tussen deze aansluiting en de Aalsmeerweg werd de Sloterweg in de jaren ’50 verbreed waarbij het oorspronkelijke karakter met zijn bomen, sloten en voortuinen verdween. Ook de naam van dit stuk werd toen gewijzigd in (later Oude) Haagseweg.

Opnieuw overbelast door sluipverkeer
Vanaf de jaren ’60 nam het verkeer over de Sloterweg in razend tempo toe. De toename van het aantal auto’s en de bouw van nieuwe woonwijken maakten van de Sloterweg een druk bereden op- en afrit voor de nabijgelegen autosnelwegen. De roep om aanpak van de onveiligheid op deze eeuwenoude smalle veendijk werd na jarenlang actievoeren uiteindelijk in 2023 bekroond met de afsluiting van de Sloterweg aan beide zijden. Een zogenoemde elektronische knip met cameracontrole is alleen nog te passeren door auto’s van bewoners en bedrijven met ontheffing en de lijnbus van lijn 195. Wie toch op de Sloterweg moet zijn, zal moeten omrijden via een van de twee ’tolvrije’ toegangswegen: de Louwesweg of de Anderlechtlaan. Behalve tussen 7 en 10 uur en tussen 16 en 19 uur kan dit ook vanaf de Plesmanlaan via de Laan van Vlaanderen.

Torenhoge tol 75 meter opgeschoven
Met de invoering van de elektronische knip met cameracontrole is de tolheffing na 100 jaar niet alleen weer terug  – zij het 75 meter oostwaarts opgeschoven –  óók is deze ’tol’ op geheel eigentijdse wijze vormgegeven. Verschil met de oude tol is echter dat je met ómrijden altijd nog zonder ’tolheffing’ op de gewenste plek kunt komen. Hoewel de gemeente Amsterdam 100 jaar geleden in de maag zat met de geërfde tolheffing van zijn voorganger, de geannexeerde gemeente Sloten, en hem daarom toen afschafte, viel precies een eeuw later het historische besluit om de weg op deze wijze tóch weer terug te geven aan de bewoners. Als het ware een goedmakertje om deze uitwas van de annexatie hiermee weer voorgoed terug te draaien…

Theo Durenkamp; 23 februari 2024.

Van: Hoe in Sloten de tol kwam, verdween en… weer terugkwam
Zie ook: www.theodurenkamp.nl

*  Dit artikel als pdf-document: Hoe in Sloten de tol kwam, verdween en… weer terugkwam (pdf)

Zie ook
* Vliegtuig halen, twee maal tol betalen
* Nu wél 110 euro boete voor doorrijden op Sloterweg-West

De brug in de Oude Haagseweg over de Ringvaart van de Haarlemmermeerpolder is aan het einde van zijn levensduur en wordt vervangen door nieuwbouw.

Onderdeel verbinding Amsterdam – Schiphol
De huidige brug dateert van 1935 en was van 1938 tot 1966 onderdeel van Rijksweg 4 van Amsterdam via Schiphol naar Den Haag. Sinds 2002 maakt de brug (nu nr. 1864) deel uit van de busbaan tussen Amsterdam Nieuw-West en Schiphol. Naast GVB-buslijn 369 (voorheen 69) en de spitslijnen 245, 246 en 247 rijden hier ook de Connexxion-buslijnen 341 en 397 / N97 overheen.

Afsluiting en omleidingen
Van 22 januari tot 23 augustus 2024 is de brug voor alle verkeer (bus, auto, fiets en voetgangers) afgesloten. De buslijnen rijden om via de Haagseweg (A4) waarbij enkele haltes vervallen, waaronder in Amsterdam de halte Anderlechtlaan. Voor lijn 369 is er een vervangende halte ten noorden van de A4.

Voor fietsers en voetgangers is er een tijdelijke (beweegbare) pontonbrug iets ten zuiden van de te vervangen brug. De onderdoorgang in de Ringvaartdijk is voor fietsers afgesloten, deze kunnen omrijden via de Oeverlanden in de richting van Nieuw en Meer.

Vervanging brug
Omdat de bijna negentig jaar oude brug in slechte staat verkeerde is er al enige jaren sprake van vervanging. Uiteindelijk zijn Schiphol, de gemeente Haarlemmermeer, de gemeente Amsterdam, Vervoerregio Amsterdam en de provincie Noord-Holland het met elkaar eens geworden en kan de vernieuwing van start gaan. Aannemer BAM voert de werkzaamheden uit.

De brug wordt hierbij vereenvoudigd. De massieve betonnen constructie van de vroegere basculekelder verdwijnt en wordt vervangen door gewone brugpijlers. De brug is ontworpen als basculebrug, maar was later een vaste brug. De nieuwe pijlers komen op de wal en niet meer in de vaarweg, zodat schepen meer ruimte krijgen. Ook wordt de brug breder dan de oude brug, waardoor het busverkeer en het autoverkeer naar de Golfclub ‘The International’ van elkaar kunnen worden gescheiden en de bussen elkaar kunnen passeren.

Werkzaamheden van september 2023 tot oktober 2024
In september 2023 begonnen de eerste voorbereidende werkzaamheden en werd een deel van het fietspad afgesloten. Tussen 22 januari 2024 en begin maart wordt de oude brugconstructie in zes weken gesloopt waarna de nieuwe brug verrijst. Van 22 januari t/m 9 februari is de Nieuwemeerdijk voor al het verkeer gesloten en wordt dat omgeleid. De Ringvaart is van 10 januari t/m 29 maart afgesloten voor vaarverkeer.

Vanaf maart wordt de nieuwe brug gebouwd en in mei en juni worden de grote liggers geplaatst. Volgens de planning wordt de brug vanaf 24 augustus 2024 voor het verkeer geopend. In oktober 2024 worden de laatste werkzaamheden afgerond.

Erik Swierstra; 20 januari 2024.

Zie ook:
* De spanning stijgt aan de Ringvaartdijk (pdf)
* De vervanging van de Oude Haagsebrug. Informatiedocument van website oudehaagsebrug.nl (pdf)
* Oude Haagsebrug (www.oudehaagsebrug.nl)
* Oude Haagsebrug op Wikipedia
* Maandenlange omleiding voor bussen van Schiphol naar Amsterdam – AT5
* Oude Haagsebrug blijft dé busroute naar Schiphol
* Sloten en de verbinding van Amsterdam naar Den Haag
* Viaductschilderingen onder de A4 bij Sloten
* Artikel over de A4 op www.autosnelwegen.nl
* Luchtfoto op de beeldbank van Rijkswaterstaat van de brug tijdens de aanleg, gezien naar het zuidwesten. Het viaduct over de Schipholweg is nog niet voltooid.
* De Oude Haagsebrug tijdens de bouw, op de Beeldbank Stadsarchief Amsterdam

Een parel in het gehavende boerderijenlint van Sloten

21 december 2023

Het dorp Sloten is een gemeentelijk monument rijker! De voormalige boerderij ‘Margarethahoeve’ aan de Sloterweg 1081 ligt in het boerderijenlint dat vanouds de Sloterweg aan beide zijden omzoomde. Dit is in het laatste decennium aanmerkelijk versnipperd geraakt door nieuwbouw. Reden te meer om de enkele boerderijen die er nog zijn te koesteren.

Sloterweg
De Sloterweg ten oosten van het dorp Sloten is aan het einde van de dertiende eeuw aangelegd in een ontginningsgebied en vormde sindsdien een belangrijke verbindingsroute tussen Sloten en Amsterdam. Door de ontginning van het veengebied rondom Sloten, ontstonden aan beide zijden van de weg langgerekte kavels omgeven door sloten. Op de kop van deze kavels zijn boerderijen gebouwd, waardoor een langgerekt boerderijenlint tot stand kwam. Vermogende Amsterdammers kochten kavels als belegging, of om er een hofstede of buitenplaats te stichten. Zo is de Margarethahoeve lange tijd een pachtboerderij geweest van Amsterdamse families. In de loop van de negentiende eeuw zijn echter alle buitenplaatsen verdwenen en kwamen ook op deze terreinen boerderijen.

In 1921 is de gemeente Sloten geannexeerd door de gemeente Amsterdam met het oog op uitbreiding van de snelgroeiende stad. Behalve bebouwing was er ook aandacht voor ‘vergroening’ in de toenemende stedelijke omgeving. Aan de Sloterweg kwam in 1927 een volkstuincomplex en zo’n 10 jaar later werd het Siegerpark, dat naast het zogenoemde Reigersbos lag, een relict van een verdwenen buitenplaats.

Van boerderij en tuinbouw naar nieuwbouw
Langzamerhand veranderde het agrarisch karakter van de omgeving van de Sloterweg. Een belangrijke wijziging in de bebouwing langs de Sloterweg vond plaats vanaf de jaren 1950. Toen kregen tuinders door de uitbreidingen van de Westelijke Tuinsteden een gebied ten noorden van de Sloterweg aangewezen als nieuw tuinbouwgebied. In de afgelopen decennia is er steeds meer nieuwbouw in de vorm van sterk verdichte zelfbouwkavels bij gekomen, die voor een belangrijk deel ten koste van de boerderijen is gegaan. De lintbebouwing is hierdoor steeds nauwer aaneengesloten geraakt en de rooilijn is steeds dichter naar de Sloterweg getrokken. Van de circa 50 boerderijen die er halverwege de vorige eeuw nog stonden, zijn er slechts een paar behouden, al hebben ze niet meer hun oorspronkelijke bestemming.

De Margarethahoeve uit 1905
Op het eerste gezicht zou je de Margarethahoeve, ondanks de naam, niet direct herkennen als een boerderij. Het dwarsgeplaatste voorhuis oogt als een burgerwoning in de chaletstijl van rond 1900. Pas bij het naderen vanaf de dorpskern van Sloten is de stal zichtbaar die met het hoofdhuis is verbonden en blijkt het dus echt om een boerderij te gaan. Deze boerderij is in 1905 geheel nieuw gebouwd. De voorganger, een hallenhuisboerderij uit 1870, is gesloopt.

De huidige boerderij heeft een T-vormige plattegrond. Het dwarsgeplaatste woonhuis met erachter het bedrijfsgedeelte heeft elementen van de chaletstijl. Dit herken je aan de decoratieve sierspanten in de zijgevels, het inmiddels betimmerde sierspant in de topgevel en het siermetselwerk en is ook typerend voor een burgerwoning. De combinatie met een bedrijfsgedeelte was geheel nieuw aan het begin van de twintigste eeuw en straalde een zekere ambitie van de, in dit geval Amsterdamse, eigenaar uit.

Interieur van het woonhuis
Opmerkelijk is de indeling van het woonhuis. De voorgevel mist een voordeur, die onder de topgevel wordt verwacht door de symmetrische opbouw met 5 raamtraveeën. De entree tot de woning bevindt zich echter in het voorste deel van het bedrijfsgedeelte. Dat deel is opgedeeld in een schuur (wagenschuur) en de daarachter gelegen stal.

In het woonhuis zijn slechts 2 vertrekken aanwezig: een woonkamer en een opkamer boven de kelder. De trap naar de zolder en de oorspronkelijke keuken bevonden zich in de ‘wagenschuur’. Zo was tot het einde van het gebruik als boerenbedrijf in de jaren 1990 de gebruikelijke indeling van de hallenhuisboerderij hier nog steeds aanwezig, waarbij in het middendeel woon- en werkfunctie naast elkaar bestonden.

De halfhoge kelder met opkamer verwijst trouwens ook naar de boerderijfunctie. Deze kelder, die zich aan de koele kant van het huis bevindt en is voorzien van troggewelven en geglazuurde plavuizen op de vloer en tegen de muren, was bedoeld voor melkopslag.

Het bedrijfsgedeelte van de boerderij
Achter het woonhuis heeft het bedrijfsgedeelte nog het karakter van de boerderij, alhoewel hierin tegenwoordig een kantoor is gevestigd. Nadat de laatste boer de boerderij verliet, is in het voorste gedeelte van de schuur een gang aangebracht van waaruit het woonhuis toegankelijk is. Ook is de keuken in de kamer geplaatst, zodat de woon- en bedrijfsfunctie van elkaar zijn gescheiden. In het tot kantoor verbouwde stalgedeelte geven 2 rijen stijlen of standvinken de oorspronkelijke driedeling aan. Met een voergang (deel) in het midden met plaatsen voor de koeien aan weerszijden.

Het boerenerf
Een belangrijk onderdeel van het boerderijcomplex is het erf. Omgeven door sloten is het erf vanaf de Sloterweg tegenwoordig toegankelijk via een dam. Oorspronkelijk was het erf bereikbaar via een brug die werd afgesloten door een sierhek. De boerderij ligt op enige afstand van de weg, waardoor er ruimte is voor een siertuin aan de voorzijde, een vast onderdeel bij de wat rijkere boerderijen. Op het erf stonden hier tot de jaren 1980 het hooihuis met daarachter een aantal schuren. Al deze elementen samen vormen een boerderijensemble.

Op een schilderij van de Margarethahoeve uit 1924 is deze samenhang goed herkenbaar: we zien het woonhuis in zijn oorspronkelijke uitstraling met aan de voorzijde een siertuin, opzij het hooihuis en de toegang tot het erf via een brug met sierhek.

Zeldzaam
De Margarethahoeve is ondanks de verschraling van het omliggende erf een zeldzaam type van een T-boerderij met een burgerwoning. De enige andere boerderij aan de Sloterweg met een vergelijkbare architectuur van het voorhuis is al lang geleden gesloopt.

Dit type boerderij, een T-boerderij waarvan het woonhuis de architectuur van een burgerhuis heeft, komt in Sloten weinig voor. Slechts één boerderij aan de Sloterweg had een vergelijkbare architectuur, namelijk een nieuw woonhuis (circa 1900) met topgevel, de inmiddels gesloopte boerderij ‘Tussen Meer’.

Erfgoed van de Week
In de rubriek Erfgoed van de Week staat elke week een bijzondere archeologische vondst, vindplaats, voorwerp, monumentaal gebouw of historische plek in de stad centraal. Via de website amsterdam.nl/erfgoed delen de erfgoedexperts van Monumenten en Archeologie het erfgoed van de stad met Amsterdammers én overige geïnteresseerden.

Zie ook: www.amsterdam.nl/kunst-cultuur/monumenten/erfgoed-week/margarethahoeve/