Algemeen

Kalm, na de storm (Nieuwjaarsbijeenkomst)

Na een onstuimige eerste week van het nieuwe jaar, zuidwesterstorm en een zeer bloedige aanslag in Parijs, wil de traditie dat de dorpsraad alle betrokkenen uit ons gebied nodigt voor een nieuwjaarsbijeenkomst. Onze voorzitter van de dorpsraad hield een bevlogen toespraak voor ongeveer 50 bezoekers in de kantine van VAT.

Sjoerd Jaasma: “Namens de dorpsraad wens ik u allen een goed- en vooral, een gezond 2015 toe. Maak er wat moois van, geef om uw naasten en wees goed voor elkaar. De dorpsraad doet de rest, maar zo gemakkelijk is het helaas ook weer niet. Ik blik terug op het voorbije jaar, kijk in de toekomst en wil 1 aanwezige, wegens grote verdienste, in het zonnetje zetten.

Bij de terugblik maak ik dankbaar gebruik van het jaaroverzicht dat elk jaar door Arie van Genderen wordt samengesteld voor de dorpengids. Arie constateert dat er steeds weerkerende zaken en activiteiten plaatsvinden. Problemen met de Osdorperweg en de Sloterweg, festiviteiten als Over de Rand in het landelijk gebied, Koningsdag, Sloten op zijn kop, de jaarlijkse barbecue en zingen onder de kerstboom tot besluit. Is dit erg, kun je je afvragen, of is dit traditie.

Een mooi woord afkomstig van het Latijnse ‘Tradere’, dat ‘overleveren’ betekent. De ene generatie geeft het door aan de volgende generatie. Zo blijft de maatschappij stabiel, wat in deze roerige tijden niet zo slecht lijkt. Zo vervult de dorpsraad een rol in het goed functioneren van de samenleving aan de westzijde van Amsterdam.

Genoeg gefilosofeerd, de dorpsraad bestaat ruim 50 jaar en in zo’n lange periode krijg je een bepaalde manier van doen en het organiseren van zaken. Het afgelopen jaar kabbelde niet zomaar voorbij, het was een heftig jaar, vooral buiten het dorpsraadgebied. Wij startten met de nieuwjaarsbijeenkomst waar Ronald Mauer een bijdrage aan leverde. Dan waren daar in maart de gemeenteraadsverkiezingen, tevens verkiezingen voor de dorpsraad, die qua opkomst wat teleurstellend was, de vervanging van de stadsdeelraden door bestuurscommissies. Deze laatsten moeten nog hun draai vinden en uitkristalliseren wat precies hun takenpakket wordt. In de dorpsraad maakten Ray Kentie, uit het landelijk gebied, en Gerrit Oostveen, uit Sloten, hun entree.

De Osdorperweg was langdurig afgesloten wegens de bouw van een nieuwe brug, er was ophef over het zalencentrum aan Langsom. Er werd en wordt actie gevoerd voor glasvezel in het dorp Sloten. Jan Wich en Willem Kleyn hebben alle adressen geïnventariseerd, als dorpsraad maken we daar ook gebruik van door enkele malen per jaar via de e-mail berichten te verzenden. Of het gaat lukken met de glasvezel is nog afwachten.

De Ringvaartdijk is volop in ontwikkeling gekomen ten behoeve van de dijkverbetering. Daarvoor is een kaalslag gepleegd op de begroeiing, en de overgebleven tuinen zijn nu verstopt achter hoge schuttingen. De dorpsraad hoopt dat als alle werkzaamheden achter de rug zijn, dat het aanzicht weer groener en opener wordt.

Zeer verrassende was de lauwerkrans voor tramlijn 2 die door een commissie van het blad National Geographic is toebedeeld. Onze tramlijn behoort tot een van de 10 mooiste ter wereld. Basisschool ‘De Driespong’ bestond 100 jaar. Herdacht in de rubriek. De dodenherdenking bij het monument aan de Osdorperweg was druk bezocht en waardig. De route van buslijn 80 werd bediscussieerd, er was een luidruchtig festival aan de Oeverlanden waar niet iedereen blij mee was. Het speeltuingebouw werd grondig gerenoveerd om de zaak financieel gezond te houden.

De dorpengids verscheen voor de 29ste keer. Hulde aan de samensteller, want het is altijd veel werk. Ahmed Baâdoud nam het eerste exemplaar in ontvangst. Schiphol bezorgt als grote buur veel werk en soms overlast. In de omgevingsraad hebben we 1 stem. We blijven de ontwikkelingen nauwgezet volgen. De vrijwilligersdag werd door Liesbeth Berghuis perfect georganiseerd. We fietsten met velen door de Tuinen van West. We plukten appels of peren en genoten van prachtige weer en een gezellige afsluiting bij 1800 Roe.

De zomermaanden werd de sfeer gedrukt door het neerhalen van de vlucht MH17 , waarbij zovelen het leven verloren. In het dorp ontstond een nieuwe werkgroep onder leiding van Tamar, die geregeld op de zondagochtend het zwerfvuil aanpakt in Sloten en omgeving. Wie wil meehelpen kan zich bij Tamar melden. Na afloop wordt gezellig nog een kopje koffie geschonken.

Een goed bezochte avond over de Sloterweg, hoek Ditlaar, heeft ertoe geleid dat het stadsdeel dit probleem zo goed mogelijk heeft opgelost, waarvoor hulde. De verkeersdrukte wordt gemeten, en over maatregelen wordt gedacht, maar oplossingen liggen niet voor het oprapen. Het jaar werd traditioneel beëindigd met het midwinterzingen onder leiding van de heer Plooy, voorzitter van tuinvereniging VAT. Op eerste kerstdag ontviel ons Theo Bankras, sinds 1983 pastoor van de Pancratiuskerk. Naast een mooi herdenkingsartikel in de rubriek van vorige week kunt u ook nog een interview zien op de website het Geheugen van West. Ik kan het u aanraden.

Rest mij een vrijwilliger in het zonnetje te zetten en hem te onderscheiden met het zilveren bord van verdienste. Het is Erik Swierstra die al sinds de 70er jaren op het VAT komt en zijn hele leven al woont in het gebied van de vroegere gemeente Sloten. Samen met zijn vader heeft Erik het archief op orde gebracht en houdt hij de website actueel. Het archief is nu ondergebracht in de Molen van Sloten. Hij heeft een fietsroute door het landelijke gebied gemaakt, op papier en op de website. Erik is een steunpilaar voor de dorpsraad en het zilveren bord is hem ten volle gegund!

Rest mij de spreker van vanavond aan te kondigen, wethouder Eric van der Burg. Ook dit is een traditie van de dorpsraad om iemand uit het gemeentebestuur te nodigen en dan is het fijn dat de spreker op z’n vrije avond helemaal naar het buitengebied komt. Hij is verantwoordelijk voor de ruimtelijke ordening, dat is wat de dorpsraad ook zeer na aan het hart ligt.”

Wethouder Eric van der Burg hield zijn betoog over Schiphol en de verdeling van de lasten en de lusten van onze nationale luchthaven. In deze zit het gemeentebestuur in een spagaat, aandeelhouder van de n.v. en tevens belangenbehartiger van haar burgers. Maar een optimistische VVD-wethouder kan de zon in het water zien schijnen en benadrukte dat door Schiphol de Tuinen van West behouden zijn gebleven. Daarnaast vinden velen werk op de luchthaven, dat doet eventueel ervaren overlast verzachten. Ook deze spreker werd met applaus bedankt voor zijn bijdrage.

Het was een gezellige avond, ondanks de regen en de wind hadden de thuisblijvers ongelijk. Maar met dit verslag is het een beetje alsof u er toch bij bent geweest.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 14 januari 2015.

In Memoriam de zeereerwaarde Theodorus Jacobus Bankras

Venhuizen, 30 november 1928 – Amsterdam, 25 december 2014

Op eerste kerstdag, 25 december 2014, overleed meneer pastoor. ’s Morgens is hij helder van geest naar het Slotervaart ziekenhuis gebracht, waar hij ’s avonds rond 21.30 uur rustig is ingeslapen.

Ik heb meneer pastoor drie keer geïnterviewd voor de Westerpost, en uit deze interviews komt hij letterlijk aan het woord. Als u meneer pastoor ook horen en zien wilt, dan kan dat op de website van de St. Pancratius, www.pancratiussloten.nl

Priester worden
“Ik ben in 1928 geboren, als oudste van zes kinderen en opgegroeid in Hem, gemeente Venhuizen. Er was altijd een beetje strijd tussen Hem en Venhuizen en als we tegen elkaar voetbalden en wij verloren, dan vochten we dat nog wel eens op de vuist uit. Ik deed daar ook aan mee, hoor, jawel, jawel, ik kon slecht tegen mijn verlies.

Ik was thuis goed als ik veel deed voor een ander, helpen. Je hebt je leven om ‘t te geven, zo simpel was dat eigenlijk. Ik dacht dat ik het beste mensen kon helpen door priester te zijn. Ik heb toen lang nagedacht, ben ik wel goed genoeg, wel vroom genoeg. Uiteindelijk hoorde ik dat je voor je 15e naar het seminarie moest gaan, anders werd je niet meer aangenomen. Toen ik er mee voor de draad kwam zei mijn moeder:”Jij!, nou dat wordt helemaal niets met jou als priester. ” Ik weet niet waarom, misschien omdat ik nogal een driftkikker was. Mijn vader zei echter iets heel anders:” Nou, ik zou niet weten waarom niet, hij is toch niet minder dan een ander. En als het niet lukt dan kom je maar weer naar huis.”

De opleiding op het seminarie duurt 12 jaar en je gaat voor altijd de deur uit. Alleen met vakanties ging ik naar huis. Thuis was ik gewoon Theo, ik kreeg alleen een apart soepbord, net als op het seminarie. Later is die twijfel ook weer terug gekomen, ‘ben ik wel goed genoeg. ’ Ik was nogal driftig, is nu nog mijn sterkste kant niet. Ik kan kwaad wezen om niets. Ik was aanvoerder van het voetbalteam en toen kreeg ik op het seminarie te horen dat ik maar eens een paar maanden niet moest voetballen, dat was voor mijn clubgenoten ook plezieriger. ’ Dan dacht ik weer ‘ja, mijn moeder had gelijk.

Ik ben begonnen in Uitgeest, en toen ik daar na twee jaar weg moest vond ik dat heel erg, ik heb er hete tranen om gehuild. Daarna vier en een half jaar Overtoomse veld, daarna achttien jaar Breezand en op Sloten sinds 1983.”

Een goede herder zijn
“Bij de priesterwijding wordt je naam afgeroepen in de kathedraal en je roept Ad Sum, Ik ben er- hier ben ik, vóór jullie’. En zo ben ik ook pastoor, de herder van mijn parochie. Toen ik hier in 1983 benoemd werd vond ik dat fijn, Sloten was een agrarische samenleving, en ik was er zeker van dat ik me hier snel thuis zou voelen. Dat was ook zo, ik heb het triest gevonden toen de tuinders hier verdwenen, er viel een gemeenschap uit elkaar.

Aanvankelijk had ik een beeld van God’s liefde dat die verdiend moest worden. Dat is langzaam maar zeker veranderd, naar Jezus kijkend heb ik een nieuw en heel ander godsbeeld gekregen. Je ziet nergens in het evangelie dat Jezus zegt ‘Jij deugt niet’, nergens. Jezus heeft voor mij God een gezicht gegeven. Ik twijfel nooit aan het evangelie, maar wel aan de dingen zoals die soms gebeuren, dat ik dat eigenlijk niet kan rijmen met God die liefde is. Ik denk wel eens dat we misschien met wat meer liefde geschapen hadden kunnen worden, voor ons en in ons, dat we sterker geneigd zijn om er te zijn voor de ander. Niets menselijks is ons, ook als gelovigen, vreemd.

Ik zou de keuze voor priester zo weer maken. En ja, natuurlijk, het gemis van een partner en een gezin is er, maar het voor zoveel mensen iets betekenen weegt zwaarder.

Terugkijkend kan ik zeggen ‘Ik ben goed genoeg geweest. ’ Het er zijn voor andere mensen overheerst echt. ”

Groot
Er was veel groot aan meneer pastoor. Grote blauwe ogen en een grote, diepe stem. Een grote eetlust en groot verdriet om het moeten missen van zijn kat, Doortje. Groot genieten van kleine dingen, uit eten gaan en samen zijn. Groot waren zijn emoties, en zijn tranen waren nooit ver weg. Een grote passie voor sport in het algemeen, en voor voetbal en Ajax in het bijzonder.

“Wat die dure spelers daar nou doen, kon ik ook. ” Een grote liefde voor vissen, daar werd hij rustig van en daar kon hij aan en over zijn preek denken.
Een grote liefde voor het St. Ceciliakoor en voor Vox Laudans. Een grote liefde voor de rituelen van het geloof, en voor zijn parochianen. Groot was de inzet van veel parochianen om hem het leven makkelijker te maken.
Zonder hen en de dagelijkse zorg van Riet Laan, Wies Reimers- de Waal, Lenie van Middelkoop en de familie Koenen was zijn leven veel moeilijker geweest.

Wij zijn allemaal meer dan alleen tastbare wezens. Wij allen kennen hoop, angst, geloof en liefde. Dat wij, gelovig of niet gelovig, getuige mochten en mogen zijn van deze gemeenschap die er voor elkaar wil zijn in goede en in kwade dagen was en is groots. Groot was zijn vertrouwen dat zijn parochianen stierven om naar God te reizen, en met groot vertrouwen is Theo Bankras zelf op reis gegaan.

Het laatste woord is voor meneer pastoor: “Het belangrijkste in het leven is dat je een goede relatie hebt met een ander, er bent voor de ander.
Ik heb geleefd voor dienst aan de mensen, en dienst aan de kerk. Als ik morgen in elkaar zak, dan heb ik een pracht leven gehad.“

Thera

Uit: de Westerpost van 7 januari 2015.

Brief Dorpsraad over campagne ‘Ook Sloten op Glas’

In november hebben alle bewoners van Sloten die nog geen reactie gaven bij eerdere oproepen in de campagne ‘Ook Sloten op Glas’ een persoonlijke brief van het bestuur van de Dorpsraad ontvangen.

In zijn brief legt de voorzitter van de Dorpsraad, Mr. Sjoerd Jaasma, uit wat het belang is van aansluiting van Sloten op het glasvezelnetwerk, waarop inmiddels onder meer ook Osdorp, De Aker en Badhoevedorp aangesloten zijn. De glasvezel moet de oude koperlijnen van PTT en Kabel Televisie Amsterdam vervangen en biedt de bewoners een veel ruimer aanbod aan TV-, telefoon- en internet-aanbieders. In de brief worden nog eens de belangrijkste argumenten en voordelen van een keuze vóór op een rijtje gezet.

Bovendien wijst de Dorpsraad op het collectieve belang voor de gehele Slotense gemeenschap. De Dorpsraad doet in de brief een dringend en krachtig, persóónlijk beroep op de geadresseerden om óók in te stemmen met de aanleg en het gebruik ervan. Of Sloten in zijn geheel wel of niet aangesloten zal worden hangt er immers vanaf of een ruime meerderheid zich wel of niet positief uitspreekt. Het belang gaat dus ver uit boven dat van individuele Slotenaren en is ook voor volgende generaties van groot belang.

Ook zit er een inschrijfformulier bij de brief, waarop men kan aan geven is of men nog nadere uitleg wenst of dat nu men nu al een keuze kan maken. Om de Gemeente Amsterdam en Reggefiber – het bedrijf dat de aansluitingen verzorgt – te overtuigen dat het de bewoners van Sloten menens is, is het namelijk essentieel dat zij zich in de informatiewinkel van Reggefiber (in winkelcentrum Nieuw Sloten) inschrijven, óf het inschrijfformulier van de Dorpsraad invullen. Het inschrijfformulier kan worden afgegeven op een flink aantal adressen, verspreid door het dorp. Brief en inschrijvingsformulier zijn ook verkrijgbaar via de site ‘Slotenopglas.nl’.

Volgens de werkgroep is het aantal vóórinschrijvingen sinds de brief sterk toegenomen. Het gaat in bijna alle gevallen om ‘Ja’-zeggers. Slechts bij zeer hoge uitzondering moet een ‘Neen’ genoteerd worden. De werkgroep verwacht dat de komende weken een meerderheid bereikt kan worden. Als dat een ruime meerderheid wordt, is er goede hoop dat het netwerk volgend jaar alsnog aangelegd wordt en Sloten dus niet een ‘eiland wordt los van de verbindingen met het vaste land’, aldus de werkgroep.

Uit: de Westerpost van 17 december 2014.

Bericht van de redacteur

Volgende week is de laatste aflevering van deze rubriek van dit jaar 2014. Inmiddels heb ik ruim 40 afleveringen verzorgd, met veel genoegen. Met spiedende blik heb ik in de omgeving van Sloten en Oud Osdorp rondgekeken of er stof tot nadenken lag dat ik kon delen met de lezers.

Ik hoop tot uw genoegen. Daarnaast ontving ik van velen bijdragen over allerlei onderwerpen en activiteiten, waarvoor nog hartelijk dank. Om tot een soort overzicht van het bijna afgelopen jaar te komen, ga ik nog even terug naar de nieuwjaarsbijeenkomst van de dorpsraad en speciaal de bijdrage van onze voorzitter van de dorpsraad, Sjoerd Jaasma: “Als voorzitter moet je natuurlijk ook verstand van economie hebben, en in die hoedanigheid merk ik dat het met de dorpseconomie beter gaat.

Te koop staande woningen zijn verkocht en er wordt allerwegen gewerkt om ze weer in goede staat te brengen.” Ik denk dat onze voorzitter de spijker op de kop heeft geslagen, maar niet het hele plaatje overziet. Aan het dorpsplein is een karakteristiek huisje voorbeeldig gerestaureerd, net als het huisje naast de Banpaal.

Maar zoom je wat uit van het dorp, dan merk je dat er nog allerwegen twijfel is naar welke kant de bal gaat rollen. Afgelopen week trof het bericht dat Mexx failliet is, een bedrijf dat nu alweer 10 jaar gevestigd is in het voormalige Nissan-kantoor aan de Johan Huizingalaan. Ruim 500 werknemers zijn hierbij betrokken.

Dat overstijgt het dorpsniveau, maar heeft natuurlijk toch haar weerslag op de omgeving. Het bedrijventerrein Lutkemeerpolder blijft hardnekkig kampen met grote leegstand.

Daardoor is wel besloten de rest van deze agrarische polder voorlopig zo te laten. Wel spijtig van de onnodig gebleken sloop van diverse aardige huisjes aan de Lutkemeerweg. Om in de agrarische sector te blijven, een groot deel van de kassencomplexen langs de Osdorperweg wordt benut voor opslag van oude auto’s, caravans en boten. In weerwil van de mooie woorden die gesproken worden over stadslandbouw. Klaarblijkelijk is het ‘economischer’ ons voedsel via Schiphol in te vliegen vanuit gebieden in de wereld waar geringere loonkosten zijn. Daartegenover staat weer de start van het fruitbedrijf van Wil en Lisan Sturkenboom, en enkele andere initiatieven.

Daarnaast worden op kleine schaal koeien en schapen gehouden, bijvoorbeeld in het laatste stukje Riekerpolder. Ik heb er geregeld over bericht. Zo biedt de economie van ons gebied een wisselend beeld, waarvan de conclusie volgens mij is, dat we voorzichtig voort moeten gaan en sterke kanten van ons gebied benutten, de groene ruimte van de stadsrand en de cultuurhistorie die hier nog steeds tastbaar aanwezig is.

Ik wens u vast een goed en gezond nieuwjaar met een goede economie voor ons allen.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 10 december 2014.

In de Sloterkerk: Sfeervolle Ierse harp- en vioolklanken

Op zondagmiddag 7 december 2014 begint om 15.00 uur een warm en sfeervol concert in de Sloterkerk, verzorgd door de drie professioneel geschoolde musici van het damestrio Merain.

Op het programma staat de mooiste kerstmuziek van de Britse eilanden (Engeland, Schotland, Wales en Ierland) door zang, viool en Keltische harp. De muziek roept zowel de kerstwarmte op als de mystieke sferen die zo typerend zijn voor de Keltische landschappen en streken.

Merain varieert op speelse wijze met de bezetting van de stukken, zoekt altijd naar de mooiste arrangementen en maakt deze ook vaak zelf.

De muziek wordt afgewisseld met boeiende toelichtingen op de teksten, instrumenten en de streken van herkomst. Dit alles leidt tot een zeer bijzonder concert dat voor een breed publiek toegankelijk is, zowel qua leeftijd als qua muzikale achtergrond.

Het repertoire omvat bekende en traditionele werken (instrumentaal en vocaal), waaronder Silent night, Don oíche Úd i Mbeithil’, Away in a manger, Marino waltz, Ierse dansmuziek en ook enkele composities van Merain zelf.

Kaarten voor € 10,- verkrijgbaar vanaf 14.30 in de kerk (kinderen onder de 16 jaar € 5,-). Reserveren is mogelijk via mirjamrietberg@hotmail.com. Adres: Osdorperweg 28 Amsterdam-Sloten, bereikbaar met tram 2 (eindpunt Nieuw Sloten) en de bussen 145 en 192, halte Osdorperweg.

Uit: de Westerpost van 3 december 2014.

Onrecht op Vrederust, Osdorperweg 260

Deze week verschijnt een boekje van Paul Kroes over de geschiedenis van zijn ouders op de boerderij Vrederust.

In 1955, een jaar voor zijn geboorte, werden zijn ouders op bruuske wijze weggestuurd van de boerderij, met 6 kinderen stonden ze op straat, ze zijn later komen te wonen aan de Osdorperweg 517, op het hoekje met het Laagte. Onmin met de eigenaar had gezorgd voor dit drama, dat zich afspeelt in de schaduw van de stadsuitbreiding. Het boekje is gebaseerd op gesprekken met zijn moeder, die, op hoge leeftijd, in Badhoevedorp woont.

Cornelis van Eesteren wilde de uitbreiding van Amsterdam in een strak patroon vormgeven, hetgeen, mijn inziens, tot uiterst saaie plattegronden en wijken heeft geleid, en waarbij voor de bestaande bebouwing, van grote cultuurhistorische- en belevingswaarde geen plaats was. Op deze wijze is onnodig veel schoonheid verloren gegaan, en onderscheidt Amsterdam zich nauwelijks van andere steden waar ook de stadsuitbreiding complete kaalslag van het omringende land betekende.

Wat de sloop van boerderijen extra wrang maakte, naast dat de woningnood van betrokkenen erdoor verergerde en acuut werd, dat de grond vaak nog tientallen jaren braak bleef liggen. Kom je nu op de Osdorperweg ter hoogte van Tussenmeer, dan zie je een brede groenstrook met karakterloze begroeiing, waar nog genoeg ruimte is overgebleven voor behoud van Vrederust, Hoogerwerf (Genève Hoeve) en De Batterij. Daar was de splitsing met de Uitweg die in een mooie boog naar de Haarlemmerweg liep, omzoomd met een tiental boerderijen waar bijna aan het einde een boerderij ‘Vredelust’ geheten was.

Hoeveel vormrijker was onze omgeving gebleven en hoe makkelijker was de geschiedenis nog af te lezen geweest. Zo’n batterij bijvoorbeeld, spreekt toch tot de verbeelding. Dichter bij Sloten lag er nog een, daar worden momenteel 4 huizen op gebouwd, en zie je aan de vorm en het verschil in waterpeil dat hier iets bijzonders moet zijn geweest. Hoe makkelijk was deze eigenaardigheid ook vlak geschoven en een dikke laag zand erover. Nu nog eens die brug naar het dorp, dat de organische gegroeide verbinding wordt hersteld.

Van Cornelis van Eesteren wordt verteld dat hij graag de natuur inging, elk voorjaar naar het Gein om de schoonheid van de bloei van de dotterbloemen te bekijken. Hem wordt een grote visie toegeschreven aangaande de uitbreidingsplannen van Amsterdam, maar geconstateerd moet worden dat hij ook een grote blinde vlek heeft gehad voor de schoonheid en troost van het oude cultuurlandschap van de voormalige gemeente Sloten. Het ergst is dat tot uiting gekomen ten aanzien van Sloterdijk, dat van een aantrekkelijk en bijzonder dijkdorp is veranderd in troosteloos kantoorlandschap met snelweg.

Een ernstige tekortkoming van degene die zoveel macht was toebedeeld om de toekomst vorm te geven. Hier deed zich juist de mogelijkheid voor om de kool en de geit te sparen, wat maar zelden kan. Er was ruim voldoende oppervlakte leeg polderland om de nieuwe stad te realiseren, terwijl de historische wegen en dorpen met de karakteristieke bebouwing bewaard konden worden.

Er was zoveel ruimte dat men zich er aan heeft vertild. Om wat van de oude schoonheid en rijkdom terug te winnen blijft herstelwerk, waar dat mogelijk is, dan ook geboden.

Informatie ontleend aan Het Parool 18/11/2014 en het boek Ruimzicht, Boerderijen onder het zand van Amsterdam Nieuw-West van Marja van der Veldt (2003).

Uit: de Westerpost van 26 november 2014.

Zondagswandeling in de Tuinen van West

Het blijft deze herfst maar steeds mooi weer. Dus maar weer eens kijken hoever het met de werkzaamheden staat in de Tuinen van West.

We starten in de Lutkemeer, achter het half leegstaande bedrijventerrein. Helder zonnig weer met stevige zuidoosten wind, die de rook van de Hemwegcentrale, of is het de vuilverbranding?, snel doet verwaaien. De klei van de vers geploegde akker glanst dof in de zon, de vruchtbare bodem van het meer belooft weer een rijke opbrengst, maar dat vergt nog wel flink wat inspanning. Via Wijsentkade en Slibveldweg lopen we naar de Haarlemmerweg. Via Oud Osdorp weer terug.

De werkzaamheden zijn nog niet voltooid, maar steeds meer wandelmogelijkheden nodigen de stadsbewoners naar deze omgeving. Het is natuurlijk echt voor de liefhebber van het polderland, de wijde blik en de fraaie luchten. Duidelijk hebben nog niet alle bewoners weet van de schoonheid die hier te beleven valt, want deze mooie zondagochtend is het nog erg stil.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 12 november 2014.

Spijtellaantje wordt verbeterd?

Uw redacteur zoekt ook wel eens de grenzen op van het geografsche gebied waar de dorpsraad zich mee bemoeit. Want boeiend voor hen die de historie van de gemeente Sloten aan het hart gaat.

Het Spijtellaantje is zo’n geval, dat als een zijpad van de Sloterweg is begonnen en dat later een echte straat is geworden na demping van de sloot. Jarenlang hing sloop van de arbeidershuisjes in de lucht, nu dat niet doorgaat, blijft het karakter van dit deel van het Spijtellaantje behouden. Woningbouwvereniging Ymere laat hiermee zien dat een corporatie de maatschappelijke discussie niet helemaal koud laat.

De oude golfplaat loodsen zijn wel gesloopt en de bedoeling is dat 4 ”vrije” kavels bebouwd mogen worden. Dat vrije moet met een korrel zout genomen worden, in onze stad is sprake van een zeer behoorlijke regeldichtheid. We moeten in elk geval er het beste van hopen, dat de nieuwbouw qua schaalgrootte en ontwerp een beetje past bij de rest van het laantje.

Indertijd lag aan het einde van het pad de scheepswerf van Speidel met een grote houtdroogloods. De volksmond heeft de naam verbasterd tot Spijtel en dit bescheiden straatje een laan gemaakt. Ik fiets er altijd met plezier door, maar nu even niet, want nieuwe leidingen, nodig voor de bouwplannen, nopen tot ingrijpende opbreking.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 5 november 2014.

Natuurpark Vrije Geer

Het Natuurpark Vrije Geer is een klein groengebied nabij het dorp Sloten met een oppervlakte van ruim 4 hectare. Het is gelegen tussen de Plesmanlaan, de wijk Nieuw Sloten en het dorp Sloten. Het is een laatste overblijfsel van het veenweidegebied dat zich vroeger uitstrekte tussen Amsterdam en Sloten.

Werken op Natuurpark Vrije Geer

Werkdata 2018 (*)
Altijd: vanaf 10.00 uur tot 14.00/15.00 uur; verzamelen op het park.

We beginnen zoals altijd om 10.00 uur, pauzeren rond 12.00 uur en gaan dan door tot 14.00 uur. Deze tijden zijn bij benadering, we beginnen wel altijd om 10.00 uur. Alle dagen zijn gepland op een zaterdag. Koffie en thee, koekjes e.d. worden verzorgd, wel graag zelf zorgen voor de lunch.

(*) Bij slechte weersomstandigheden wordt de werkdag verschoven.

* 21 april, o.a. de laatste wilgen knotten, brandnetels verwijderen, kleefkruid verwijderen.
* 09 juni, o.a. gras harken, riet afvoeren, hout rillen aanvullen en opruimen.
* 14 juli, o.a. gras en riet afvoeren.
* 18 augustus, o.a. gras en riet afruimen, eventueel nog wat wilgen afzagen.
* 22 september, gras en riet afruimen, licht zaagwerk, bijen/vlinder-ril aanvullen.
* 20 oktober (optioneel), het kan zijn dat deze dag verplaatst wordt naar de zomer.
* 03 november, Nationale Natuurwerkdag van Landschap Noord-Holland.

Contact Beheergroep Natuurpark Vrije Geer
* Henk Damen, tel. 06 -179 104 43 (maandag-vrijdag tussen 7.30 en 16.00 uur), e-mail: h.damen@amsterdam.nl
* Tamar Frankfurther, tel. 020 – 6152080, e-mail: tfrankfurther@hotmail.com

Externe links

* Boekje Wandelroute Vrije Geer (IVN)

* Natuurpark Vrije Geer op Wikipedia

* Natuurpark Vrije Geer – www.gefladder.nl


Geschiedenis

De Vrije Geer is sinds 1954 de naam van een weg in Amsterdam ten noorden van het dorp Sloten. De naam is ontleend aan een driehoekig stuk land (een geer) rond Sloten waarvan de inwoners vrijgesteld waren van het betalen van bepaalde belastingen aan de graven van Holland. De Vrije Geer strekte zich uit van de zuidpunt van de Slootermeer (Sloterdijkermeerpolder) tot aan de Haarlemmermeer en het grondgebied van Rijk of Rietwijk. De driehoek in het gemeentewapen van de vroegere gemeente Sloten (zie boven) verwijst naar de Vrije Geer (de hangsloten naar Sloten, de os naar Osdorp en de ster naar Sloterdijk).

Stadsuitbreidingen
Na de bouw van de Westelijke Tuinsteden in de jaren vijftig bleef er van het oorspronkelijke landschap weinig over. Toen in de jaren negentig ook het Tuinbouwgebied Sloten moest wijken voor de nieuwbouwwijk Nieuw Sloten dreigde het dorp Sloten geheel ingebouwd te raken door nieuwbouwwijken. Tevens zou er een tramverbinding komen van Nieuw Sloten naar de Middelveldsche Akerpolder, waar de nieuwe wijk De Aker werd gebouwd.

Referendum
Bewoners van het dorp Sloten, onder leiding van P. Hans Frankfurther, beijverden zich voor het behoud van het laatste groengebiedje. Om het referendum af te dwingen overhandigde het Comité Behoud Weilandje Vrije Geer 32.110 handtekeningen aan het gemeentebestuur van Amsterdam. Dit waren voldoende handtekeningen om een referendum te houden. Op 17 mei 1995 hield de gemeente Amsterdam voor het eerst een referendum dat op initiatief van burgers werd georganiseerd. Een grote meerderheid was voor behoud en de bouwplannen vonden daarop geen doorgang.

Natuurpark
Acht jaar lang werkte stadsdeel Osdorp samen met betrokken bewoners hard aan een nieuwe bestemming van het weilandje; een natuurpark waar iedere Amsterdammer van kan genieten. Op 21 mei 2003 kreeg het officieel de nieuwe naam ‘Natuurpark Vrije Geer’. Het beheer van het park wordt in samenwerking met het in 2010 tot Nieuw-West omgedoopte stadsdeel verzorgd door een groep vrijwilligers van de dorpsraad Sloten-Oud Osdorp. Dit is de beheergroep Natuurpark Vrije Geer.

Ecologie
Het natuurpark zou een rol kunnen gaan spelen als onderdeel van de Groene As, een ecologische verbindingszone tussen Amstelland en Spaarnwoude. Dit is door diverse oorzaken nog niet het geval, bijvoorbeeld steile kade muren, asfalt en huizen. Er bestaan echter wel concrete plannen om de ontsluiting die daarvoor noodzakelijk is te realiseren. Die plannen kunnen stap voor stap in de toekomst uitgevoerd worden. In de Vrije Geer groeien onder meer de echte koekoeksbloem en de rietorchis, verder is het een broedplaats voor de ooievaar, kievit, kleine karekiet, blauwborst en veel andere vogels.

Beheergroep Natuurpark Vrije Geer
De beheergroep bestaat uit een groep vrijwilligers die onder deskundige leiding het Natuurpark Vrije Geer beheert als een ecologische zone en recreatief park. Veel vrijwilligers hebben ondertussen een cursus gevolgd bij Landschap Noord-Holland. Door al deze inzet zijn er op het park ondertussen vele soorten insecten en vogels gesignaleerd. Er broeden ooievaars en ook grazen er vijf schapen. Al deze inspanning wordt beloond met een groeiende groep bezoekers.

Goed bereikbaar
Het natuurpark is goed bereikbaar met tramlijn 2 (richting Nieuw Sloten), die zijn eindpunt heeft aan het Oudenaardeplantsoen. Vanaf de tramhalte is het nog een paar minuten lopen.

Ooievaars

In 2015 zijn er op een der ooievaarsnesten twee jongen uitgebroed en uitgevlogen.

* Zie ook: De ooievaars zijn geboren!

In 2016 zijn er zelfs vier jongen uitgebroed en uitgevlogen.

* Zie ook: Vier ooievaars geringd op Natuurpark Vrije Geer

Ook in 2017 zijn er weer drie jongen.

* Zie ook: Drie kleuterooievaars Vrije Geer zijn geringd

Sloterweg weer nieuw

Afgelopen twee weken is er gewerkt of het leven ervan af hing om de Sloterweg van nieuw asfalt te voorzien.

Tevens is bij de Ditlaar aan weerszijden een fietspad aangelegd tot aan de peilscheidingspad. Het drukke fietsverkeer van dorpsstraat naar peilscheidingskade v.v. wordt op deze wijze veiliger afgewikkeld.

Ter plekke wordt de maximum snelheid voor motorvoertuigen beperkt tot 30km. Het ziet er nu nog een beetje uit als een verkeersplein, dat is nog even wennen. Straks is het weer begroeid en hopelijk gaat het naar wens functioneren.

Uit: de Westerpost van 22 oktober 2014.