Half januari 2015 is Ton van Kampen opgevolgd door Hans Schutte als molenaar op de Molen van Sloten. Hij was sinds 1990, toen de molen in gebruik genomen werd, hierbij als molenaar betrokken.

De molen levert een grote bijdrage in de beheersing van het waterpeil van de polders aan weerszijden van de Slotervaart en spaart zodoende veel fossiele brandstof uit.

De molen is een icoon van het dorp geworden en trekt veel (buitenlandse) toeristen. Iets wat de voormalige molen van Sloten, de Riekermolen, die nu aan de Amstel staat, ook doet. Alleen met dit verschil dat dit een dode molen is geworden, die de wieken nimmer meer laat draaien. Tevens fungeert de molen als tentoonstellingsruimte en trouwlocatie. Met ernaast het Kuiperijmuseum annex vergaderzalen is het een drukbezocht complex. We wensen Hans Schutte veel succes bij het vervullen van zijn verantwoordelijke taak.

Uit: de Westerpost van 4 februari 2015.

Optreden van Fred Edelen, Cellist van het Concertgebouworkest

Op zondagmiddag 1 maart 2015 is er om 15 uur in de Sloterkerk, Osdorperweg 22 te Amsterdam, een optreden van de aan het Koninklijk Concertgebouworkest verbonden cellist Fred Edelen. Samen met zijn vrouw Christina Scott op de klavecimbel bestaat dit kwartet uit de altvioliste Suzan Rous en uit de violist Tony Rous.

Op het programma staan werken van o.a. Mozart, Hayd, Vanhal en van Von Dittersdorf. Werken die de vier componisten zelf met elkaar hebben gespeeld! Heel boeiend dus om terug te gaan in de tijd. De toegangsprijs bedraagt 9 euro euro, inclusief consumptie na afloop. Voor meer informatie over het programma zie: www.sloterkerk.nl

Men spreekt wel eens over de blauwe maandag, de derde maandag van het nieuwe jaar, wanneer de goede voornemens weer eens ijdel zijn gebleken en het geld weer op is.

Die dag ligt alweer achter ons, zodat we de rest van het jaar opgewekt kunnen beleven. Maar we moeten er nog van bijkomen. Dat blijkt uit de geringe oogst aan berichten. Maar dat biedt weer eens plaats voor historische beelden uit het archief onder de titel:

Verdwenen wereld
Sinds de annexatie van de gemeente Sloten in 1921 is deze omgeving onherkenbaar veranderd maar zijn ook waardevolle stukken bewaard gebleven. Gelukkig is er veel gefotografeerd en getekend zodat we nog steeds een beeld kunnen vormen hoe het hier is geweest. Ongelukkig dat er veel verdwenen is dat met een iets andere insteek van de toenmalige stadsontwikkelaars prima gespaard had kunnen blijven. Met behulp van de foto’s en de tekeningen kunnen we zien wat voor aardigs ons is afgepakt. Nu het over 5 jaar een eeuw geleden is dat de gemeente Sloten ophield te bestaan is het goed na te denken hoe zoiets in een passende vorm herdacht kan worden. Bijvoorbeeld met een publicatie van foto’s en tekeningen hoe het was, hoe het nu is en hoe we kunnen proberen wat terug te veroveren van wat is kwijtgespeeld.

Het planologisch tekort
Na de annexatie, die overigens nog enkele jaren is opgehouden door oorlogsomstandigheden van de Eerste Wereldoorlog, en actief verzet vanuit de gemeente Sloten zelf, zijn in snel tempo plannen ontwikkeld om Amsterdam op te stoten in de vaart der volkeren. Een van de eerste plannen betrof de aanleg van de Ringspoordijk, waarmee in 1925 werd begonnen en die in ruwbouw in 1931 gereed was. De crisis die begon met de beurskrach van 1929 legde de zaak stil, waarna later de voorkeur gegeven werd aan de spoorwegwerken oost, die in 1939 werden voltooid. In 1934 wordt het Algemeen Uitbreidingsplan gelanceerd, grotendeels het werk van Cornelis van Eesteren. Deze polderjongen uit Alblasserdam had een blinde vlek voor de cultuurhistorische waarden van dit agrarisch gebied en zette de plattegrond naar zijn hand, een strak raster van rechte wegen, en wat hier niet in paste diende te verdwijnen. Alleen op een gegeven zoals de Ringspoordijk werd voortgeborduurd, overigens loopt deze dijk perfect noord-zuid. Wat hij echter niet heeft beseft is de waarde van historisch-organisch gegroeide verbindingen van de stad met het ommeland. Hij dacht dat beter te kunnen en van deze misvatting plukken we nog de wrange vruchten. De oude bestaande infrastructuur had gerespecteerd dienen te worden en de nieuwe structuren hadden daarnaast ontwikkeld moeten worden.

Overvloed maakt onbesuisd
Wanneer plotseling je een enorm areaal in de schoot geworpen krijgt, dan denk ik dat het gemakkelijk naar het hoofd stijgt. Tot dan toe zijn steden altijd in een kalm tempo ontwikkeld, elke generatie droeg er aan bij. Zoals kathedralen er soms vele eeuwen over deden voordat ze voltooid waren. Er was altijd gebrek aan ruimte zodat weloverwogen beslist diende te worden. Financieel was het vanwege subsidie belangrijk om alles al globaal in te vullen, wat toch veel tekortkomingen heeft opgeleverd. Maar het ergst blijft dat zoveel schoonheid is vernietigd. Het dorp Sloterdijk, het stuk Sloterweg en delen van de Osdorperweg en de Uitweg. Nu Amsterdam wordt overspoeld met toeristen kan overwogen worden een deel naar ons gebied af te leiden, langs mooie en logische routes. Dus herstel Sloterweg en Osdorperweg met passende, eigentijdse bebouwing. Herstel zoveel als mogelijk het dorp Sloterdijk om het kantorenpark rondom van de ondergang te redden. Een mooi programma voor de komende 100 jaar!

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 28 januari 2015.

Optreden van de sopraan Laila Cathleen Neuman

Op zondagmiddag 25 januari 2015 organiseert de Stichting Vrienden van de Sloterkerk in Sloterkerk, Osdorperweg 22 te Amsterdam, om 15.00 uur een origineel matinee concert. Centraal staat ditmaal een solerende en soms ook acterende sopraan, te weten Laila Cathleen Neuman. Zij is een jonge en veelbelovende sopraan die afwisselend in het binnen- en in het buitenland met succes optreedt. Zij brengt o.a. liederen van John Dowland en Henry Purcell ten gehore en wordt daarbij op een basluit (theorbe) begeleid door de Tsjechische musicus Jan Cizmar die speciaal voor dit concert uit Tsjechië overkomt.

Wat is nu zo origineel? Als u naar een film bij een commerciële omroep op de televisie kijkt, dan wordt deze film regelmatig onderbroken door reclames. In de tijd van Shakespeare werden toneelstukken ook onderbroken en wel door vrolijke, krankzinnige liedjes (mad songs) waarbij de zangers prominent acteerden! Die liederen gaat Laila Neuman vertolken en wel onder de titel ‘Songs en Mad songs uit de tijd van Shakespeare’. Voor meer informatie over het programma: zie de website www.lcneuman.com en de website www.sloterkerk.nl . Die toegangsprijs bedraagt 9 euro. Na afloop is er gratis consumptie in het wijkgebouw ‘Vink en Boer’. Reserveren bij voorkeur via concert@sloterkerk.nl of anders via tel nr.: 020-6157692.

Uit: de Westerpost van 21 januari 2015.

De afgelopen jaren heeft zich een ware ooievaarssoap afgespeeld op Natuurpark Vrije Geer.

U herinnert zich vast nog hoe in 2013 de vader van het trotse jonge gezin vermoord is door een jaloerse soortgenoot. Hoe de moeder zich daarna bijna doodhongerde, omdat ze haar eieren niet durfde te verlaten. Hoe de eieren toen door een bergbeklimmer uit het nest zijn gehaald en met de Dierenambulance naar Artis zijn gebracht. Eén ooievaar (Geertje) heeft het toen overleefd en vliegt nu vrij rond.

Te veel belangstelling voor één paal
Vorig jaar nestelde zich een nieuw paartje op ‘onze’ paal. Iedereen blij, want we zouden nu eindelijk ook een keer kleine ooievaartjes op het natuurpark kunnen gaan bewonderen… Maar nee, al snel werd het paartje verdreven door de weduwe, die vond dat zij recht had op die paal – wachtend op haar man… Ondertussen zaten er soms acht andere ooievaars om haar heen te loeren op haar nest… Al met al geen ideale situatie om in alle rust een gezinnetje groot te brengen. “De paal op Natuurpark Vrije Geer is blijkbaar te populair”, was de conclusie van de beheergroep. Vandaar dat we toen zijn gaan uitzoeken of er palen bijgeplaatst konden worden. Gelukkig vliegen ooievaars wel tien kilometer om voedsel te zoeken en zolang de palen elkaar maar niet raken, kunnen ze prima in een groep leven, zo beweerden de experts.

Drie palen erbij
We hebben er toen – in bijzonder goede samenwerking met stadsdeel Nieuw-West – voor gekozen om er drie palen bij te plaatsen. Op 13 januari zijn ze neergezet. Het was nog een hele klus om ze op het drassige landje te krijgen. En vooral het maken van de gaten voor de palen (met een handmatige grondboor!) was een pittige klus. Maar het is gelukt en vol trots kunnen we nu zeggen dat er bij het dorp Sloten ook een ooievaarsdorpje is gekomen! Nou ja, laten we zeggen dat de ‘huizen’ er staan. Nu de bewoners nog… Niemand kan voorspellen hoe lang het duurt voordat de palen (allemaal) bewoond zullen worden. Het kan dit jaar al zover zijn, maar de kans is groter dat het een paar jaar duurt. Spannend! En hopelijk vindt de weduwe een nieuwe man… We houden u uiteraard op de hoogte!

Tamar Frankfurther, beheergroep Natuurpark Vrije Geer.

Uit: de Westerpost van 21 januari 2015.

Na een onstuimige eerste week van het nieuwe jaar, zuidwesterstorm en een zeer bloedige aanslag in Parijs, wil de traditie dat de dorpsraad alle betrokkenen uit ons gebied nodigt voor een nieuwjaarsbijeenkomst. Onze voorzitter van de dorpsraad hield een bevlogen toespraak voor ongeveer 50 bezoekers in de kantine van VAT.

Sjoerd Jaasma: “Namens de dorpsraad wens ik u allen een goed- en vooral, een gezond 2015 toe. Maak er wat moois van, geef om uw naasten en wees goed voor elkaar. De dorpsraad doet de rest, maar zo gemakkelijk is het helaas ook weer niet. Ik blik terug op het voorbije jaar, kijk in de toekomst en wil 1 aanwezige, wegens grote verdienste, in het zonnetje zetten.

Bij de terugblik maak ik dankbaar gebruik van het jaaroverzicht dat elk jaar door Arie van Genderen wordt samengesteld voor de dorpengids. Arie constateert dat er steeds weerkerende zaken en activiteiten plaatsvinden. Problemen met de Osdorperweg en de Sloterweg, festiviteiten als Over de Rand in het landelijk gebied, Koningsdag, Sloten op zijn kop, de jaarlijkse barbecue en zingen onder de kerstboom tot besluit. Is dit erg, kun je je afvragen, of is dit traditie.

Een mooi woord afkomstig van het Latijnse ‘Tradere’, dat ‘overleveren’ betekent. De ene generatie geeft het door aan de volgende generatie. Zo blijft de maatschappij stabiel, wat in deze roerige tijden niet zo slecht lijkt. Zo vervult de dorpsraad een rol in het goed functioneren van de samenleving aan de westzijde van Amsterdam.

Genoeg gefilosofeerd, de dorpsraad bestaat ruim 50 jaar en in zo’n lange periode krijg je een bepaalde manier van doen en het organiseren van zaken. Het afgelopen jaar kabbelde niet zomaar voorbij, het was een heftig jaar, vooral buiten het dorpsraadgebied. Wij startten met de nieuwjaarsbijeenkomst waar Ronald Mauer een bijdrage aan leverde. Dan waren daar in maart de gemeenteraadsverkiezingen, tevens verkiezingen voor de dorpsraad, die qua opkomst wat teleurstellend was, de vervanging van de stadsdeelraden door bestuurscommissies. Deze laatsten moeten nog hun draai vinden en uitkristalliseren wat precies hun takenpakket wordt. In de dorpsraad maakten Ray Kentie, uit het landelijk gebied, en Gerrit Oostveen, uit Sloten, hun entree.

De Osdorperweg was langdurig afgesloten wegens de bouw van een nieuwe brug, er was ophef over het zalencentrum aan Langsom. Er werd en wordt actie gevoerd voor glasvezel in het dorp Sloten. Jan Wich en Willem Kleyn hebben alle adressen geïnventariseerd, als dorpsraad maken we daar ook gebruik van door enkele malen per jaar via de e-mail berichten te verzenden. Of het gaat lukken met de glasvezel is nog afwachten.

De Ringvaartdijk is volop in ontwikkeling gekomen ten behoeve van de dijkverbetering. Daarvoor is een kaalslag gepleegd op de begroeiing, en de overgebleven tuinen zijn nu verstopt achter hoge schuttingen. De dorpsraad hoopt dat als alle werkzaamheden achter de rug zijn, dat het aanzicht weer groener en opener wordt.

Zeer verrassende was de lauwerkrans voor tramlijn 2 die door een commissie van het blad National Geographic is toebedeeld. Onze tramlijn behoort tot een van de 10 mooiste ter wereld. Basisschool ‘De Driespong’ bestond 100 jaar. Herdacht in de rubriek. De dodenherdenking bij het monument aan de Osdorperweg was druk bezocht en waardig. De route van buslijn 80 werd bediscussieerd, er was een luidruchtig festival aan de Oeverlanden waar niet iedereen blij mee was. Het speeltuingebouw werd grondig gerenoveerd om de zaak financieel gezond te houden.

De dorpengids verscheen voor de 29ste keer. Hulde aan de samensteller, want het is altijd veel werk. Ahmed Baâdoud nam het eerste exemplaar in ontvangst. Schiphol bezorgt als grote buur veel werk en soms overlast. In de omgevingsraad hebben we 1 stem. We blijven de ontwikkelingen nauwgezet volgen. De vrijwilligersdag werd door Liesbeth Berghuis perfect georganiseerd. We fietsten met velen door de Tuinen van West. We plukten appels of peren en genoten van prachtige weer en een gezellige afsluiting bij 1800 Roe.

De zomermaanden werd de sfeer gedrukt door het neerhalen van de vlucht MH17 , waarbij zovelen het leven verloren. In het dorp ontstond een nieuwe werkgroep onder leiding van Tamar, die geregeld op de zondagochtend het zwerfvuil aanpakt in Sloten en omgeving. Wie wil meehelpen kan zich bij Tamar melden. Na afloop wordt gezellig nog een kopje koffie geschonken.

Een goed bezochte avond over de Sloterweg, hoek Ditlaar, heeft ertoe geleid dat het stadsdeel dit probleem zo goed mogelijk heeft opgelost, waarvoor hulde. De verkeersdrukte wordt gemeten, en over maatregelen wordt gedacht, maar oplossingen liggen niet voor het oprapen. Het jaar werd traditioneel beëindigd met het midwinterzingen onder leiding van de heer Plooy, voorzitter van tuinvereniging VAT. Op eerste kerstdag ontviel ons Theo Bankras, sinds 1983 pastoor van de Pancratiuskerk. Naast een mooi herdenkingsartikel in de rubriek van vorige week kunt u ook nog een interview zien op de website het Geheugen van West. Ik kan het u aanraden.

Rest mij een vrijwilliger in het zonnetje te zetten en hem te onderscheiden met het zilveren bord van verdienste. Het is Erik Swierstra die al sinds de 70er jaren op het VAT komt en zijn hele leven al woont in het gebied van de vroegere gemeente Sloten. Samen met zijn vader heeft Erik het archief op orde gebracht en houdt hij de website actueel. Het archief is nu ondergebracht in de Molen van Sloten. Hij heeft een fietsroute door het landelijke gebied gemaakt, op papier en op de website. Erik is een steunpilaar voor de dorpsraad en het zilveren bord is hem ten volle gegund!

Rest mij de spreker van vanavond aan te kondigen, wethouder Eric van der Burg. Ook dit is een traditie van de dorpsraad om iemand uit het gemeentebestuur te nodigen en dan is het fijn dat de spreker op z’n vrije avond helemaal naar het buitengebied komt. Hij is verantwoordelijk voor de ruimtelijke ordening, dat is wat de dorpsraad ook zeer na aan het hart ligt.”

Wethouder Eric van der Burg hield zijn betoog over Schiphol en de verdeling van de lasten en de lusten van onze nationale luchthaven. In deze zit het gemeentebestuur in een spagaat, aandeelhouder van de n.v. en tevens belangenbehartiger van haar burgers. Maar een optimistische VVD-wethouder kan de zon in het water zien schijnen en benadrukte dat door Schiphol de Tuinen van West behouden zijn gebleven. Daarnaast vinden velen werk op de luchthaven, dat doet eventueel ervaren overlast verzachten. Ook deze spreker werd met applaus bedankt voor zijn bijdrage.

Het was een gezellige avond, ondanks de regen en de wind hadden de thuisblijvers ongelijk. Maar met dit verslag is het een beetje alsof u er toch bij bent geweest.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 14 januari 2015.

Venhuizen, 30 november 1928 – Amsterdam, 25 december 2014

Op eerste kerstdag, 25 december 2014, overleed meneer pastoor. ’s Morgens is hij helder van geest naar het Slotervaart ziekenhuis gebracht, waar hij ’s avonds rond 21.30 uur rustig is ingeslapen.

Ik heb meneer pastoor drie keer geïnterviewd voor de Westerpost, en uit deze interviews komt hij letterlijk aan het woord. Als u meneer pastoor ook horen en zien wilt, dan kan dat op de website van de St. Pancratius, www.pancratiussloten.nl

Priester worden
“Ik ben in 1928 geboren, als oudste van zes kinderen en opgegroeid in Hem, gemeente Venhuizen. Er was altijd een beetje strijd tussen Hem en Venhuizen en als we tegen elkaar voetbalden en wij verloren, dan vochten we dat nog wel eens op de vuist uit. Ik deed daar ook aan mee, hoor, jawel, jawel, ik kon slecht tegen mijn verlies.

Ik was thuis goed als ik veel deed voor een ander, helpen. Je hebt je leven om ‘t te geven, zo simpel was dat eigenlijk. Ik dacht dat ik het beste mensen kon helpen door priester te zijn. Ik heb toen lang nagedacht, ben ik wel goed genoeg, wel vroom genoeg. Uiteindelijk hoorde ik dat je voor je 15e naar het seminarie moest gaan, anders werd je niet meer aangenomen. Toen ik er mee voor de draad kwam zei mijn moeder:”Jij!, nou dat wordt helemaal niets met jou als priester. ” Ik weet niet waarom, misschien omdat ik nogal een driftkikker was. Mijn vader zei echter iets heel anders:” Nou, ik zou niet weten waarom niet, hij is toch niet minder dan een ander. En als het niet lukt dan kom je maar weer naar huis.”

De opleiding op het seminarie duurt 12 jaar en je gaat voor altijd de deur uit. Alleen met vakanties ging ik naar huis. Thuis was ik gewoon Theo, ik kreeg alleen een apart soepbord, net als op het seminarie. Later is die twijfel ook weer terug gekomen, ‘ben ik wel goed genoeg. ’ Ik was nogal driftig, is nu nog mijn sterkste kant niet. Ik kan kwaad wezen om niets. Ik was aanvoerder van het voetbalteam en toen kreeg ik op het seminarie te horen dat ik maar eens een paar maanden niet moest voetballen, dat was voor mijn clubgenoten ook plezieriger. ’ Dan dacht ik weer ‘ja, mijn moeder had gelijk.

Ik ben begonnen in Uitgeest, en toen ik daar na twee jaar weg moest vond ik dat heel erg, ik heb er hete tranen om gehuild. Daarna vier en een half jaar Overtoomse veld, daarna achttien jaar Breezand en op Sloten sinds 1983.”

Een goede herder zijn
“Bij de priesterwijding wordt je naam afgeroepen in de kathedraal en je roept Ad Sum, Ik ben er- hier ben ik, vóór jullie’. En zo ben ik ook pastoor, de herder van mijn parochie. Toen ik hier in 1983 benoemd werd vond ik dat fijn, Sloten was een agrarische samenleving, en ik was er zeker van dat ik me hier snel thuis zou voelen. Dat was ook zo, ik heb het triest gevonden toen de tuinders hier verdwenen, er viel een gemeenschap uit elkaar.

Aanvankelijk had ik een beeld van God’s liefde dat die verdiend moest worden. Dat is langzaam maar zeker veranderd, naar Jezus kijkend heb ik een nieuw en heel ander godsbeeld gekregen. Je ziet nergens in het evangelie dat Jezus zegt ‘Jij deugt niet’, nergens. Jezus heeft voor mij God een gezicht gegeven. Ik twijfel nooit aan het evangelie, maar wel aan de dingen zoals die soms gebeuren, dat ik dat eigenlijk niet kan rijmen met God die liefde is. Ik denk wel eens dat we misschien met wat meer liefde geschapen hadden kunnen worden, voor ons en in ons, dat we sterker geneigd zijn om er te zijn voor de ander. Niets menselijks is ons, ook als gelovigen, vreemd.

Ik zou de keuze voor priester zo weer maken. En ja, natuurlijk, het gemis van een partner en een gezin is er, maar het voor zoveel mensen iets betekenen weegt zwaarder.

Terugkijkend kan ik zeggen ‘Ik ben goed genoeg geweest. ’ Het er zijn voor andere mensen overheerst echt. ”

Groot
Er was veel groot aan meneer pastoor. Grote blauwe ogen en een grote, diepe stem. Een grote eetlust en groot verdriet om het moeten missen van zijn kat, Doortje. Groot genieten van kleine dingen, uit eten gaan en samen zijn. Groot waren zijn emoties, en zijn tranen waren nooit ver weg. Een grote passie voor sport in het algemeen, en voor voetbal en Ajax in het bijzonder.

“Wat die dure spelers daar nou doen, kon ik ook. ” Een grote liefde voor vissen, daar werd hij rustig van en daar kon hij aan en over zijn preek denken.
Een grote liefde voor het St. Ceciliakoor en voor Vox Laudans. Een grote liefde voor de rituelen van het geloof, en voor zijn parochianen. Groot was de inzet van veel parochianen om hem het leven makkelijker te maken.
Zonder hen en de dagelijkse zorg van Riet Laan, Wies Reimers- de Waal, Lenie van Middelkoop en de familie Koenen was zijn leven veel moeilijker geweest.

Wij zijn allemaal meer dan alleen tastbare wezens. Wij allen kennen hoop, angst, geloof en liefde. Dat wij, gelovig of niet gelovig, getuige mochten en mogen zijn van deze gemeenschap die er voor elkaar wil zijn in goede en in kwade dagen was en is groots. Groot was zijn vertrouwen dat zijn parochianen stierven om naar God te reizen, en met groot vertrouwen is Theo Bankras zelf op reis gegaan.

Het laatste woord is voor meneer pastoor: “Het belangrijkste in het leven is dat je een goede relatie hebt met een ander, er bent voor de ander.
Ik heb geleefd voor dienst aan de mensen, en dienst aan de kerk. Als ik morgen in elkaar zak, dan heb ik een pracht leven gehad.“

Thera

Uit: de Westerpost van 7 januari 2015.

In november hebben alle bewoners van Sloten die nog geen reactie gaven bij eerdere oproepen in de campagne ‘Ook Sloten op Glas’ een persoonlijke brief van het bestuur van de Dorpsraad ontvangen.

In zijn brief legt de voorzitter van de Dorpsraad, Mr. Sjoerd Jaasma, uit wat het belang is van aansluiting van Sloten op het glasvezelnetwerk, waarop inmiddels onder meer ook Osdorp, De Aker en Badhoevedorp aangesloten zijn. De glasvezel moet de oude koperlijnen van PTT en Kabel Televisie Amsterdam vervangen en biedt de bewoners een veel ruimer aanbod aan TV-, telefoon- en internet-aanbieders. In de brief worden nog eens de belangrijkste argumenten en voordelen van een keuze vóór op een rijtje gezet.

Bovendien wijst de Dorpsraad op het collectieve belang voor de gehele Slotense gemeenschap. De Dorpsraad doet in de brief een dringend en krachtig, persóónlijk beroep op de geadresseerden om óók in te stemmen met de aanleg en het gebruik ervan. Of Sloten in zijn geheel wel of niet aangesloten zal worden hangt er immers vanaf of een ruime meerderheid zich wel of niet positief uitspreekt. Het belang gaat dus ver uit boven dat van individuele Slotenaren en is ook voor volgende generaties van groot belang.

Ook zit er een inschrijfformulier bij de brief, waarop men kan aan geven is of men nog nadere uitleg wenst of dat nu men nu al een keuze kan maken. Om de Gemeente Amsterdam en Reggefiber – het bedrijf dat de aansluitingen verzorgt – te overtuigen dat het de bewoners van Sloten menens is, is het namelijk essentieel dat zij zich in de informatiewinkel van Reggefiber (in winkelcentrum Nieuw Sloten) inschrijven, óf het inschrijfformulier van de Dorpsraad invullen. Het inschrijfformulier kan worden afgegeven op een flink aantal adressen, verspreid door het dorp. Brief en inschrijvingsformulier zijn ook verkrijgbaar via de site ‘Slotenopglas.nl’.

Volgens de werkgroep is het aantal vóórinschrijvingen sinds de brief sterk toegenomen. Het gaat in bijna alle gevallen om ‘Ja’-zeggers. Slechts bij zeer hoge uitzondering moet een ‘Neen’ genoteerd worden. De werkgroep verwacht dat de komende weken een meerderheid bereikt kan worden. Als dat een ruime meerderheid wordt, is er goede hoop dat het netwerk volgend jaar alsnog aangelegd wordt en Sloten dus niet een ‘eiland wordt los van de verbindingen met het vaste land’, aldus de werkgroep.

Uit: de Westerpost van 17 december 2014.

Volgende week is de laatste aflevering van deze rubriek van dit jaar 2014. Inmiddels heb ik ruim 40 afleveringen verzorgd, met veel genoegen. Met spiedende blik heb ik in de omgeving van Sloten en Oud Osdorp rondgekeken of er stof tot nadenken lag dat ik kon delen met de lezers.

Ik hoop tot uw genoegen. Daarnaast ontving ik van velen bijdragen over allerlei onderwerpen en activiteiten, waarvoor nog hartelijk dank. Om tot een soort overzicht van het bijna afgelopen jaar te komen, ga ik nog even terug naar de nieuwjaarsbijeenkomst van de dorpsraad en speciaal de bijdrage van onze voorzitter van de dorpsraad, Sjoerd Jaasma: “Als voorzitter moet je natuurlijk ook verstand van economie hebben, en in die hoedanigheid merk ik dat het met de dorpseconomie beter gaat.

Te koop staande woningen zijn verkocht en er wordt allerwegen gewerkt om ze weer in goede staat te brengen.” Ik denk dat onze voorzitter de spijker op de kop heeft geslagen, maar niet het hele plaatje overziet. Aan het dorpsplein is een karakteristiek huisje voorbeeldig gerestaureerd, net als het huisje naast de Banpaal.

Maar zoom je wat uit van het dorp, dan merk je dat er nog allerwegen twijfel is naar welke kant de bal gaat rollen. Afgelopen week trof het bericht dat Mexx failliet is, een bedrijf dat nu alweer 10 jaar gevestigd is in het voormalige Nissan-kantoor aan de Johan Huizingalaan. Ruim 500 werknemers zijn hierbij betrokken.

Dat overstijgt het dorpsniveau, maar heeft natuurlijk toch haar weerslag op de omgeving. Het bedrijventerrein Lutkemeerpolder blijft hardnekkig kampen met grote leegstand.

Daardoor is wel besloten de rest van deze agrarische polder voorlopig zo te laten. Wel spijtig van de onnodig gebleken sloop van diverse aardige huisjes aan de Lutkemeerweg. Om in de agrarische sector te blijven, een groot deel van de kassencomplexen langs de Osdorperweg wordt benut voor opslag van oude auto’s, caravans en boten. In weerwil van de mooie woorden die gesproken worden over stadslandbouw. Klaarblijkelijk is het ‘economischer’ ons voedsel via Schiphol in te vliegen vanuit gebieden in de wereld waar geringere loonkosten zijn. Daartegenover staat weer de start van het fruitbedrijf van Wil en Lisan Sturkenboom, en enkele andere initiatieven.

Daarnaast worden op kleine schaal koeien en schapen gehouden, bijvoorbeeld in het laatste stukje Riekerpolder. Ik heb er geregeld over bericht. Zo biedt de economie van ons gebied een wisselend beeld, waarvan de conclusie volgens mij is, dat we voorzichtig voort moeten gaan en sterke kanten van ons gebied benutten, de groene ruimte van de stadsrand en de cultuurhistorie die hier nog steeds tastbaar aanwezig is.

Ik wens u vast een goed en gezond nieuwjaar met een goede economie voor ons allen.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 10 december 2014.

Op zondagmiddag 7 december 2014 begint om 15.00 uur een warm en sfeervol concert in de Sloterkerk, verzorgd door de drie professioneel geschoolde musici van het damestrio Merain.

Op het programma staat de mooiste kerstmuziek van de Britse eilanden (Engeland, Schotland, Wales en Ierland) door zang, viool en Keltische harp. De muziek roept zowel de kerstwarmte op als de mystieke sferen die zo typerend zijn voor de Keltische landschappen en streken.

Merain varieert op speelse wijze met de bezetting van de stukken, zoekt altijd naar de mooiste arrangementen en maakt deze ook vaak zelf.

De muziek wordt afgewisseld met boeiende toelichtingen op de teksten, instrumenten en de streken van herkomst. Dit alles leidt tot een zeer bijzonder concert dat voor een breed publiek toegankelijk is, zowel qua leeftijd als qua muzikale achtergrond.

Het repertoire omvat bekende en traditionele werken (instrumentaal en vocaal), waaronder Silent night, Don oíche Úd i Mbeithil’, Away in a manger, Marino waltz, Ierse dansmuziek en ook enkele composities van Merain zelf.

Kaarten voor € 10,- verkrijgbaar vanaf 14.30 in de kerk (kinderen onder de 16 jaar € 5,-). Reserveren is mogelijk via mirjamrietberg@hotmail.com. Adres: Osdorperweg 28 Amsterdam-Sloten, bereikbaar met tram 2 (eindpunt Nieuw Sloten) en de bussen 145 en 192, halte Osdorperweg.

Uit: de Westerpost van 3 december 2014.