Algemeen

Spelen met water in de Speeltuin Sloten

Half juni 2021 werd het nieuwe waterspeeltoestel in gebruik genomen.

De honderdjarige Speeltuin Sloten rust zeker niet op zijn lauweren. Het doel om hier een inclusieve groene speeltuin van te maken, móet gehaald worden. Want ook kinderen met een handicap hebben recht om (samen met andere kinderen!) te spelen.

Heerlijk kliederen met water… Foto: Ilse Groot.

Elke duit blijft welkom
Als het financieel allemaal rondkomt, hoopt het speeltuinbestuur de komende tijd ook nog andere nieuwe speeltoestellen aan te bieden. Het net gesloopte kasteel, dat niet langer veilig was, moet natuurlijk worden vervangen. Doet u ook een kleine (of grotere) duit in het zakje? Alle hulp is welkom! Nieuwe speeltoestellen kosten namelijk veel geld. Doet u mee? Stort ook op de rekening van de Speeltuinvereniging Sloten NL 56 RABO 0373 11 44 94, onder vermelding van “Nieuw speelkasteel”.

Begraafplaats Huis te Vraag – Een verborgen schat

Aan de Rijnsburgstraat (de vroegere Sloterweg) ligt langs de Amsterdamse Schinkel deze goed verborgen schat: het is de begraafplaats Huis te Vraag uit 1891.

Begraafplaats Huis te Vraag – Een verborgen schat. Foto: Peter Eijkman.

Oorspronkelijk zou hier een boerenhofstede hebben gestaan. Maximiliaan van Oostenrijk zou hier in 1489 de weg naar Amsterdam hebben gevraagd, wat de naam zou verklaren. In 1632 wordt het Huis ter Vraech voor het eerst officieel genoemd. In de 17e en 18e eeuw was er een landhuis en een katoendrukkerij gevestigd.

Aan het eind van de 18e eeuw was dit in verval geraakt. Bij een brand raakte het landhuis zwaar beschadigd. Het werd opnieuw opgebouwd maar werd in 1890 gesloopt voor de aanleg van een scheepswerf en een café. Op deze plek staat sinds de jaren zestig Kantoorgebouw ‘De Schinkel’.

In 1890 kocht de timmerman Pieter Oosterhuis het terrein naast het vroegere landhuis dat destijds nog in de gemeente Sloten lag. In 1891 werd het terrein met zand ongeveer twee meter opgehoogd, waarna het werd ingericht als particuliere protestantse begraafplaats van de Nederlands Hervormde Kerk.

In 1962 kocht de gemeente het terrein en sloot de begraafplaats; d.w.z. dat er geen nieuwe begrafenissen meer mochten plaatsvinden.

Sinds 1987 woonden beeldend kunstenaar Leon van der Heijden en zijn vrouw Willemijn als beheerders en hoveniers in de voormalige aula van de begraafplaats. Zij hebben het verwaarloosde terrein opgeknapt.

Leon is in 2020 overleden, en ook zijn vrouw woont er niet meer. Het onderhoud geschiedt nu door twee tuinvrouwen en een aantal vrijwilligers onder auspiciën van de Dienst Groenvoorziening.

Op 18 februari 2008 verzocht een groep burgers de stadsdeelraad om Huis te Vraag en (vier) arbeiderswoningen aan het nabijgelegen Spijtellaantje aan te wijzen tot beschermd stadsgezicht. De raad besloot de verzoekers niet-ontvankelijk te verklaren. Op 28 augustus 2009 werd de begraafplaats toch tot gemeentelijk monument benoemd vanwege haar cultuurhistorische waarde.

Een voorstel in de deelraad Amsterdam-Zuid in 2013 om het verkopen, werd in een deelraadsvergadering mede daardoor weggestemd; als tweede reden werd opgevoerd, dat de begraafplaats door de buurtbewoners als “parkje” wordt gebruikt.

De begraafplaats is tegenwoordig een prachtige groene oase van rust in de drukke stad.

Peter Eijkman; 11 mei 2021.

Van: www.flickr.com/photos/meijkie/51173912753/in/photostream/

Vier kleuterooievaars op de Lutkemeerschool en in het Natuurpark Vrije Geer geringd

Op 15 juni 2021 stond de hoogwerker van de Groenploeg van de gemeente Amsterdam weer bij de voormalige Lutkemeerschool in Oud Osdorp. Daarna werd een ladder tegen de paal op het Slotense Natuurpark Vrije Geer gezet. Het was weer tijd om de ooievaars te ringen.

Met de hoogwerker naar het nest op de Lutkemeerschool.
Foto: Paul Koene.

“Het moment van ringen luistert nauw”, aldus ooievaarsringer Engbert van Oort. “Als de jonkies te jong zijn, dan is hun poot nog onvoldoende volgroeid en dan blijft de ring nog niet achter het pootgewricht hangen. Maar als ze al te oud zijn, kunnen ze al lopen. Als ik dan boven kom, dan kunnen ze zo schrikken dat ze achteruit deinzen en naar beneden vallen. Dat moeten we niet hebben.

Na het ringen worden de ooievaars gemeten. Foto: Paul Koene.

Daarom is het van belang om goed in de gaten te houden wanneer de jongen geboren zijn. Dat is best een lastige opgave, omdat de nesten zo hoog zijn. Je ziet dan dat een van beide ouders op de rand van het nest gaat zitten en een prooi uitkotst. Maar ja, dan moet je maar net op dat ene moment naar boven kijken. Na ongeveer 35 á 40 dagen zijn ze ringrijp. Het is altijd weer spannend hoe groot de jongen zijn. Deze keer was de planning voor zowel Oud Osdorp als Sloten gelukkig prima.”

Marina den Ouden en Ruud Lutterlof, o.a. de gemeentelijke beheerders van Natuurpark Vrije Geer, hebben de ring-operatie op zes plekken in heel Amsterdam georganiseerd.

Dit verslag beperkt zich tot beide locaties in het landelijk gebied Sloten-Oud Osdorp. Zie voor het uitgebreide verslag en de fotoreportage met meer foto’s van het ringen van de ooievaars:
Vier kleuterooievaars op de Lutkemeerschool en in het Natuurpark Vrije Geer geringd (pdf)

Tamar Frankfurther; 21 juni 2021.

Hoe zien De Oeverlanden er in 2040 uit?

Op 28 juni 2021 presenteert de gemeente Amsterdam digitaal zijn “richtinggevende visie” op de toekomst van De Oeverlanden.

Deze romantische foto toont aan: de functies ‘natuur’ en ‘recreatie’ gaan nu al prima samen. “Waarom dan tóch natuurwaarden verlagen?” Foto: Nico Jansen.

De presentatie gaat over de ‘Concept Ontwikkelstrategie Landschapspark De Oeverlanden’. Het gaat nog om een concept, dat de gemeente de komende jaren samen met de belangrijkste betrokkenen uit het gebied en met andere Amsterdammers gaat uitwerken tot een concreet plan. Met als doel dat het “een authentiek, groen en afwisselend landschapspark wordt met ruimte voor natuur én voor bezoekers”, aldus de het projectteam van de gemeente.

Thema ‘natuur’ ontbreekt
De vereniging ‘De Oeverlanden Blijven!’ is zeer kritisch over dit concept, zo laat het bestuur weten. “Het thema ‘natuur’ is afwezig en in het natuurgebied moeten de hogere natuurwaarden behouden blijven.” Meer weten? Klik hier

De vereniging heeft alle relevante linken op een rijtje gezet.

Tamar Frankfurther; 21 juni 2021.

Voetpad Osdorperweg in (te snelle?) recordtijd opgeleverd

Drie weken stonden gepland voor de opknapbeurt van het voetpad langs de Osdorperweg. Het werk werd echter al na 7 werkdagen afgerond.

In plaats van een stoeptegelpad nu een halfverhard zandleempad, maar helaas is de afwerking van de zijkant onder de maat… Foto: Theo Durenkamp.

Vanaf maandag 7 juni 2021 werden alle trottoirtegels weggehaald op het gedeelte tussen de Tom Schreursweg en de Joris van den Berghweg. Vervolgens werd het zandbed aangedrukt en geëgaliseerd. Op de enkele dagen dat het zandpad in afwachting was van zijn nieuwe laag werden zelfs rubberen matten neergelegd, zodat het pad voor voetgangers begaanbaar bleef. Vervolgens werd een mengsel van geel zand en leem uitgestort en platgewalst tot een zogeheten ‘halfverharding’.

Helaas geen randversteviging
Wie had gedacht dat eerst de verzakte trottoirbanden opnieuw zouden worden gesteld, kwam echter bedrogen uit. Het zandleempakket werd over de volledige breedte van het oude voetpad uitgewalst, inclusief over de nog liggende opsluitbanden aan beide zijkanten. En dat riep al meteen vragen op over de houdbaarheid en stabiliteit van dit nieuwe voetpad. Want wie aan de zijkant loopt, zakt nu al gelijk weg met het vers aangelegde zandpakket in de berm richting de sloot. Het ontbreken van de opsluitband, vooral langs de slootkant, doet het ergste vrezen als we met opvriezing te maken krijgen. Maar ook als maaiers in de zomer de berm onderhouden en daarbij altijd over het voetpad rijden, zullen de zijkanten van de kwetsbare zandleemsubstantie spoedig afbrokkelen richting sloot…

Theo Durenkamp; 19 juni 2021.

Actie Osdorperweg: “Geen geklier, 30 hier!”

Veel te veel (vracht)verkeer dat veel te snel over de smalle Osdorperweg vol scheuren sluipt, zorgt continu dramatisch gevaarlijke situaties.

De gemeente durft al decennialang geen besluit te nemen om de weg veilig te maken. Er worden telkens plannen gemaakt, in inspraak gebracht en dan wordt het weer stil. Het is wachten op een ernstig ongeluk. Bewoner van de dorpskern Michiel Notten kan het niet langer aanzien en zet weer een actie op.

Voortrazend verkeer met hoge snelheid
Michiel: “Hier geldt tocht écht een maximumsnelheid van 30 KM voor ál het verkeer. Maar wie regelmatig door het oude dorp over de Osdorperweg rijdt, weet dat een heel groot deel van de automobilisten inclusief vrachtwagenchauffeurs zich hier niets van aan trekt. En als je je als als automobilist wél aan de snelheid houdt, dan word je regelmatig ingehaald. Vaak met toeteren en lichtknipperen erbij. Als fietser word je dan ook nog eens de berm in gedrukt.”

Stickers en vlaggen
Er zijn al decennialang veel acties gevoerd door de bewoners en de Dorpsraad. Er werd en wordt eindeloos met de gemeente vergaderd over de zeer gevaarlijke verkeerssituatie, maar er is nog bar weinig veranderd. Daarom heeft een aantal Oud Osdorpers contact opgenomen met Veilig Verkeer Nederland. VVN stelt stickers beschikbaar om op kliko’s te plakken. Als het vuil buiten staat op donderdagen wordt zo goed zichtbaar dat dit een 30 KM-gebied is. Michiel: “Met de zelf ontworpen vlaggen roepen we dagelijks de weggebruikers op om zich aan de snelheidslimiet te houden.” Wilt u ook stickers hebben of tegen betaling een vlag bestellen? Stuur dan een mail.

Brandmelder Sloten straalt weer

De originele brand- en politiemelder (1933) bij het Slotense Politiebureautje is weer prachtig opgeknapt!

Brandmelder Politiebureau Sloten is opgeknapt. Foto: Tamar Frankfurther.

Dat is het werk van Slotenaar en oud-brandweerman Willem van Klooster. De bijzondere paal in Amsterdamse Schoolstijl is niet alleen in brandweerrood geschilderd, maar Willem heeft ook geregeld dat de verlichting weer werkt. Als de straatverlichting aangaat, gaat de blauwe lamp er bovenop weer branden en aan de voorkant licht de tekst op hoe je een brand moet melden. Doordat de Ritterlantaarn er pal naast veel licht verspreidt, is het effect niet helemaal zoals dat vroeger was, maar dat kunt u er vást wel bij bedenken.

Tamar Frankfurther; 14 juni 2021.

Zie ook: Slotense brandmelder in 1933: het nieuwste van het nieuwste

Liefdeloze behandeling Sloterweg gaat maar door

Alle experts zijn het erover eens: De Sloterweg is een van de oudste wegen van Amsterdam en cultuurhistorisch zeer waardevol.

Het rapport ‘Cultuurhistorische kwaliteiten oostelijk deel Sloterweg, Amsterdam’ was in februari 2020 nog héél duidelijk over de rol van de gemeente bij de Sloterweg: “Stedenbouwkundige regie op basis van ruimtelijke kwaliteit ontbreekt, de omgang met weg en omgeving is te typeren als liefdeloos.”

Bord bij Sloterweg 842. Foto: Piet Renooy.

Nóg meer kapot maken
Aan die “liefdeloze behandeling”, waar de experts over spreken, wordt helaas weer een hoofdstukje toegevoegd. De gemeente wil namelijk toestaan dat op het perceel van Sloterweg 842 vier woningen worden gebouwd. Daar staat nu nog één jaren ’50 villa. Het bestemmingsplan is duidelijk: Het is de bedoeling dat hier één woning wordt gebouwd. Dit wordt letterlijk bevestigd door de experts in het hierboven genoemde rapport. 

Gemeente steunt projectontwikkelaar
Toen de bouwplannen voor vier woningen op deze kavel werden ingediend, heeft de Dorpsraad zich van meet af aan hiertegen verzet. Je zou denken dat de gemeente er blij mee zou zijn dat de Dorpsraad ervoor ijvert om het bestemmingsplan én de visie van de experts te volgen. Niets bleek minder waar: De gemeente verwierp de zienswijze van de Dorpsraad. Daarom moest de zaak worden voorgelegd aan de rechter.

In mei was de behandeling, en helaas, de bezwaren van de Dorpsraad zijn terzijde geschoven. Ondanks dat de gemeente en ontwikkelaar verouderde documenten gebruikten voor de onderbouwing, het bestemmingsplan expliciet anders voorschrijft, er weer groen sneuvelt en het karakteristieke beeld van de Sloterweg geweld wordt aangedaan. De spade gaat binnenkort te grond in. 

Alles voor de poen…
Niets lijkt veilig langs de mooie Sloterweg; de één na de andere supervilla verrijst en zorgvuldig, langs democratische weg vastgestelde bestemmingplannen, lijken van nul en generlei waarde. Alles voor de poen, weg met het groen!

Namens de Dorpsraad, Piet Renooy, juni 2021.

Beheer Dorpshuis Sloten naar Eigenwijks

Nu er in het Dorpshuis meer activiteiten georganiseerd gaan worden, is de Dorpsraad niet langer de beheerder van het pand in de Slotense dorpskern. Bewonersorganisatie Eigenwijks heeft het stokje overgenomen.

Dorpshuis Sloten, Nieuwe Akerweg 14. Foto: Erik Swierstra.

Opknappen
Het Dorpshuis zelf is ook wel toe aan een opknapbeurt. Daarvoor moet geïnvesteerd worden. De vraag die wij vanuit het stadsdeel kregen om eens over de toekomst van het Dorpshuis praten, kwam daarom niet op een verkeerd moment. Vanuit het stadsdeel leeft de wens het Dorpshuis een actievere functie te geven. Meer aanbod van voorzieningen, langere openingstijden etc. Om dat te realiseren is het handig dat het beheer van het Dorpshuis overgaat van de Dorpsraad naar een andere instantie, in dit geval Eigenwijks. Deze organisatie heeft veel meer mogelijkheden om het Dorpshuis weer leven in te blazen.

Wij staan als Dorpsraad achter dit plan, mits er voldoende ruimte en inspraak blijft voor en van de Slotenaren. Wij hebben er alle vertrouwen in dat dat wel goed komt. Er zijn immers al heel wat initiatieven om voor verschillende doelgroepen leuke dingen te gaan organiseren. Als u uw idee nog niet hebt gemeld, mee wilt praten of een bijdrage wilt leveren aan dit leuke en positieve project, stuur ons dan een mail: de.dorpsraad@kpnmail.nl

Namens de Dorpsraad, Piet Renooy, juni 2021.

Galmborden rijksmonumentale Pacratiuskerk hersteld

Normaal gesproken sta je er niet bij stil dat een kerk klankborden heeft. Ze vallen vanaf de grond dan ook nauwelijks op.

Klankborden Pacratiustoren.

Door de slimme constructie van deze galmborden komt het klokgelui aan alle kanten van de kerk welluidend naar buiten. De houten galmborden waren deels verrot en moesten hoognodig worden gerepareerd. Kerkbeheerder Johan van Weerdenburg schakelde dus het Slotense Bouwbedrijf Gebroeders Koenen (van de overkant) en schildersbedrijf Gebroeders Velthuis uit Amsterdam in.

De vaklieden voerden de werkzaamheden vanuit de bak van een hoogwerker uit. De rotte houtdelen zijn inmiddels netjes vervangen en een nieuwe groene verflaag beschermt de gerepareerde borden. Zo kan iedereen in (de wijde omgeving van) Sloten weer jarenlang ieder half uur en bij bijzondere gelegenheden van het traditionele klokgelui blijven genieten.

Tamar Frankfurther; 12 juni 2021.