Vernieling van gemeenschappelijk erfgoed

Nieuw-West is een stadsdeel met zo’n 146.700 inwoners (januari 2015). Zou hier sprake zijn van een zelfstandige gemeente dan hadden we recht op 39 raadsleden. In België heeft een dergelijke gemeente zelfs 47 raadsleden die voor 6 jaar worden verkozen. Onze werkelijkheid is een andere, we hebben hier te doen met een Bestuurscommissie met 15 leden en 3 leden Dagelijks Bestuur.

Na de komende gemeenteraadsverkiezing van 21 maart aanstaande wordt hier nogmaals een verslechtering van de volksvertegenwoordiging doorgevoerd en rest een soort adviescommissie waarvan de tanden zijn getrokken. Niks aan de hand zult u wellicht zeggen, we hebben toch nog een gemeenteraad met 45 leden (België 55 leden!). Een kiesdeler van globaal 1 raadslid op 17.000 inwoners. In Amsterdam gaat de meeste aandacht en energie van het bestuur, gemeenteraad en het college van Burgemeester en Wethouders, naar het centrumgebied, de Ring A10 is een psychologische barrière van de eerste orde.

De echte macht zetelt in de Stopera en bekommert zich weinig om het buitengebied. De bestuurscommissie heeft besloten tot een postzegelbestemmingsplan aan de Sloterweg waar authentieke bebouwing moet plaatsmaken voor kleine villaatjes.

Onze SP-bestuurder Erik Bobeldijk is er niet de man naar om het cultuur-historisch belang van de arbeidershuisjes te behartigen, net als veel van zijn voorgangers en collega’s in deze. Sinds van Eesteren met zijn Algemeen Uitbreidings Plan uit 1934 is er altijd een blinde vlek geweest voor agrarisch erfgoed. Er is natuurlijk altijd hoop dat de gemeenteraad wel voor dit belang wil opkomen, zeker nu er verkiezingen in aantocht zijn. Het probleem is om de kwestie op de agenda te krijgen. Een relatief kleine gemeenteraad wordt al overstelpt met de vraag om aandacht van haar bewoners.

Een enorme opsteker hierbij is de brief die Erfgoedvereniging Heemschut nu gestuurd heeft aan de bestuurscommissie met het verzoek om de huisjes alsnog tot gemeentelijk monument te verklaren. Niet omdat de architectuur bijzonder is, maar om de herinnering aan- en de beleving van het oude agrarische karakter van de Sloterweg te bewaren voor het nageslacht. Het plan om juist hier de wegsloot uit te graven waar deze aantoonbaar nooit geweest is stuit op scepsis. Op de vele plekken waar de wegsloot wel is verdwenen moet deze hersteld worden, niet daar waar deze historisch gezien nooit aanwezig geweest is.

Hopelijk kan dit een aanzet zijn voor agendering in de gemeenteraad en een begin vormen van behoud en herstel van de landarbeiderswoningen. Daarna van de gehele Sloterweg, met een eigentijdse invulling met respect voor de geschiedenis, die 800 jaar teruggaat.

Nico Jansen

Uit de Westerpost van 20 december 2017.