Molen van Sloten krijgt toch geen monumentenstatus
De molen van Sloten krijgt geen monumentenstatus. Dat is een zware klap, ook in financieel opzicht.
Door: Patrick Meershoek – 24 maart 2020
De molen van Sloten zamelde in 2018 geld in voor groot onderhoud.
Beeld Maureen Flu Brand.
De teleurstelling is groot, ook omdat het allemaal de goede kant op leek te gaan, zegt Theo Durenkamp namens de stichting die de molen van Sloten onder haar hoede heeft. “Een jaar geleden is de wethouder hier op werkbezoek geweest, samen met de ambtenaar die verantwoordelijk is voor de gemeentelijke monumenten. We hielden daar de indruk aan over dat het min of meer in orde was.”
En nu ligt er een brief op de mat met de mededeling dat de begeerde status van gemeentelijke monument niet zal worden toegekend aan de molen van Sloten. Durenkamp: “We hadden onze hoop gevestigd op de monumentenstatus. Als gemeentelijk monument kunnen we makkelijker bij de geldpotjes komen voor onderhoud en herstel.”
Dat laatste is hard nodig. In het jongste jaarverslag wordt een overzicht gegeven van het groot onderhoud dat nodig is om de poldermolen weer in tiptopconditie te krijgen, en dat is een flinke lijst. De lift moet worden vervangen, de riolering moet worden verbeterd, het houtwerk moet gerepareerd en het in de molen gevestigde kuiperijmuseum moet ook nog worden geschilderd.
Monumentale aarzeling
Financiële reserves heeft de stichting niet. De uitgaven zijn sinds vorig jaar groter dan de inkomsten en het bestuur moet nu al elk dubbeltje omdraaien om de begroting sluitend te krijgen. Het aantal betalende bezoekers aan de molen is met twintig procent teruggelopen, ondanks inspanningen om hem bij de toeristen onder de aandacht te brengen als de molen van Rembrandt van Rijn.
Dat laatste vanwege de familieband die de beroemde schilder had met het dorp Sloten. De toeristen hoeven dit niet te weten, maar Rembrandt heeft de huidige molen nooit getekend. Die staat pas sinds 1991 op zijn plek. De Riekermolen die vanaf de zeventiende eeuw aan de Ringvaart in Sloten stond, verhuisde halverwege de vorige eeuw naar de andere kant van de stad, en staat daar achter het Amstelpark mooi te wezen.
De molen van Sloten werd gebouwd rond een originele molenromp uit de negentiende eeuw, gehaald uit de Watergraafsmeer. De onderbouw van baksteen is dertig jaar oud, net als de kap en de wieken. Het is precies deze ongewone samenstelling van oud en nieuw die heeft geleid tot de monumentale aarzeling bij de commissie die over de toekenning van de gemeentelijke status gaat.
Slakken
Uit het rapport: “Doordat de molen is samengesteld uit onderdelen die van elders afkomstig zijn, is het een mengvorm van bouwkundige elementen en constructies. De molen wekt weliswaar een zekere authentieke indruk, maar kan geen representant van een bepaald historisch type worden genoemd. Hierdoor is een waardering uit oogpunt van zeldzaamheid niet van toepassing.”
De dorpsraad in Sloten die de aanvraag had ingediend is woest over de afwijzing. “We begrijpen er niets van,” zegt Tamar Frankfurther. “De gemeente had ons enorm kunnen helpen, maar kiest ervoor op alle slakken zout te leggen. In andere gemeenten is een origineel element voldoende om de monumentenstatus te krijgen. Amsterdam is verwend met ontzettend veel monumenten en legt de lat daarom heel hoog.”
Daarmee dupeert de gemeente de molen van Sloten en de ruim tachtig vrijwilligers, vindt Frankfurther. “We spreken over een sociaal initiatief dat met heel hard werken door heel veel mensen tot stand is gekomen. Als gemeentelijke monument kunnen we meer bezoekers trekken. Alle fondsen stellen een gemeentelijke monumentenstatus als criterium. We staan nu met lege handen.”
Uit: het Parool van 24 maart 2020.
Van: www.parool.nl