Cultuurhistorische fietsexcursie langs de Sloterweg, deel 2

Waar waren we ook al weer gebleven?

Ter hoogte van de arbeidershuisjes en Riekerstaete. Te vrezen valt dat de huisjes zullen worden afgebroken en met min of meer gelijkblijvend uiterlijk herbouwd. Qua beleving zal sloop/nieuwbouw sterk onderdoen voor restauratie. Echter zal dan de doelstelling van de gemeente om zoveel mogelijk te verdienen aan dit project in gevaar komen. Tevens wordt het achterliggende erf tegen het “wilde bos” volgebouwd met 2 kavels en de ruimte tussen de arbeidershuisjes en Riekerstaete komt ook nog een kavel. De sfeer die hier nu nog heerst zal daarmee definitief verdwijnen. Cultuurhistorie is bij het stadsdeel en portefeuillehouder Bobeldijk niet in goede handen.

Het Siegerpark (nr.773) ligt deze zonnige morgen er stralend bij. Aan de oostzijde keihard begrensd door het grote kantoorgebouw van PWC. Dit park is wel de dam tegen oprukkende kantoorbouw geweest, waarvoor we de heer Sieger niet genoeg kunnen waarderen. Schuin ertegenover op nr. 782 staat het mooie forse huis dat is gebouwd door Adriaan Goslinga, hoogleraar geschiedenis en de Nederlandse taal en letterkunde aan de Vrije Universiteit. Hij noemde zijn huis naar de burcht van Reinaert, Maupertuus. Deze naam stond boven de voordeur
Begin jaren zestig kwam hoofdcommissaris Van der Molen in dit huis wonen. Hij heeft de naam Maupertuus van de gevel verwijderd. Rond 1970 kwam Edy de Wilde, directeur van het Stedelijk Museum er wonen.

Verder volgen we de lange weg naar Sloten. Links boerderij Fenix (nr.785) met het Duitse duikbootje op het erf. De wegsloot is hier gedempt, net als de boerenwetering achter de boerderij. Spijtige zaken waartegen de Maatschappij voor herstel van de Sloterweg zou moeten optreden. Deze maatschappij zou tevens aandacht moeten schenken aan de erven en de beplanting ervan. Hoge coniferenheggen of groen die het zicht op de huizen en boerderijen belemmeren moeten worden tegen gegaan, teneinde de beleving van een oude middeleeuwse polderweg zoveel mogelijk in stand te houden.

Rechts van ons boerderij Veldzicht (nr.824), van deze kant bezien lijkt alles nog in originele toestand. Het dichte groen belemmert echter het bijbehorende genoegen. Ondanks het bijbouwen van enkele houten woningen op het erf ziet alles er goed uit.

Dan volgt de karakteristiek bocht waar in lang vervlogen tijden een dijkdoorbraak heeft plaatsgevonden. Goed dat deze eigenaardigheid tot op de dag van vandaag is gehandhaafd. Waar de Anderlechtlaan kruist beneemt de vlindermolen het zicht op het verdere verloop van de Sloterweg. Ook hier heeft de “Maatschappij” een taak te verrichten om hier weer een gewone kruising te bewerkstelligen en de vlindermolen uit de zichtlijn te plaatsen. Het tuincentrum van Bakker is gesloten. Af te wachten wat hier gaat gebeuren, het lijkt zeer wel mogelijk dat op dit erf ook nieuwe huizen zullen komen.

Net als op de tegenoverliggende parkeerplaats van het sportpark. Op zich geen probleem, maar wel als het gaat gebeuren zoals op het terrein van de politieschool. De wegsloot is hier verdwenen en smeekt om herstel. Zelfs op zondagmorgen is dit westelijke deel van de Sloterweg al druk, zodanig dat het moeilijk en gevaarlijk is zomaar ergens stil te gaan staan, of naast elkaar fietsen.

We genieten van de Idahof en de karakteristiek bebouwing ernaast. Georama ertegenover. Weliswaar zijn hier veel mooie boerderijen verdwenen, zoals Boschzicht, Meerzigt, Welgelegen en Tutor, er is nog veel te genieten. Bijvoorbeeld de Margaretha Hoeve. Daarnaast ligt een opgehoogd terrein waarvan onduidelijk is waarom dat zo is opgehoogd dat het maaiveld boven het niveau van de Sloterweg uitkomt. De sloot is weg, net als de bomen. Wat gebeurt hier allemaal. De begrenzing met het buurperceel wordt gevormd door stalen damwanden, waarom is hier de sloot niet hersteld? De projektontwikkelaars gaan hun eigen gang en zien niet om naar andere waarden dan het slijk der aarde.

Gauw door naar Sloten. Huize Bijdorp en boerderij Rijnhof zien er nog steeds leuk uit. Waar is het kombord (plaatsnaambord) Sloten gebleven? Dat moet terug!

Het dorp ligt er prachtig bij, maar hoe mooi zou het worden als er geen auto’s meer geparkeerd zouden staan? Hopelijk zet de transitie naar deel- of leenauto’s spoedig door. Het kleinste politiebureautje schijnt nu veilig te zijn, het was al van de gemeenschap, want overheidseigendom, maar wordt verkocht aan Stadsherstel dat ook van de gemeenschap schijnt te zijn. Na het Cultuurhistorische politiebureautje kan stadsherstel de blik verwijden en de rest van de Sloterweg onder de hoede nemen.

Dat kunnen we er eindeloos van blijven genieten. We staan voor Sloterweg 1355, een fraai woonhuis en eindpunt van deze cultuurhistorische tocht

Nico Jansen.

Uit: de Westerpost van 27 september 2017.