Aan deze campagnekreet van Bill Clinton uit 1992 moest ik denken toen ik afgelopen week vernam van het voornemen van Burgemeester en Wethouders om de 3 arbeiderswoningen aan de Sloterweg tegenover Zomerlust te slopen en te vervangen door 4 zelfbouwwoningen. Dit kavel is in de jaren vijftig in het bezit van de gemeente gekomen, overigens zonder dat daar enige reden of noodzaak voor was.

Oorspronkelijk behoorden deze drie arbeiderswoningen op nrs 711, 713 en 715 bij de boerderij Zomerlust van Jan Rijnierse. Nu ziet de gemeente haar kans schoon om dit beeldbepalende ensemble van de Sloterweg, op een ruim erf grenzend aan het “Wilde Bos” te gelde te maken. Maar wat wordt er kwijtgespeeld, is de geldelijke opbrengst wel winst, of wordt er maatschappelijk gezien, verlies geleden?

De kaalslag die begin jaren vijftig plaatsvond langs de Sloterweg stopte bij boerderij Zomerlust aan de noordzijde, en bij boerderij van Klaveren (Manege de Ruif), aan de zuidzijde van de Sloterweg. Dat was het gevolg van een gerechtelijke procedure van eerdergenoemde Jan Rijnierse tegen de gemeente Amsterdam. De rechter oordeelde dat onteigening en sloop onrechtmatig is wanneer er geen plannen bestaan wat vervolgens moet gebeuren. Veel erven van gesloopte boerderijen en woningen langs de Sloterweg zijn tientallen jaren braak blijven liggen.

Het is bijzonder cynisch en tragisch wanneer twee generaties later alsnog sloop van cultuur-historisch belangwekkende bebouwing langs de Sloterweg plaats gaat vinden. De agrarische geschiedenis van Sloten en omgeving raakt weer verder uit het zicht.

Noodzakelijk maar niet voldoende
Economie is een noodzakelijk gegeven voor het maatschappelijk leven, om te kunnen voorzien in de levensbehoeften van mensen. Maar er is meer nodig om van een gemeenschap te kunnen spreken. Een aspect daarvan is het gedeelde verleden waardoor huidige en toekomstige generaties kunnen begrijpen hoe het allemaal zo is gekomen. Op het niveau van Amsterdam kan je gaan inzien en doorgronden hoe de stad is gegroeid tot wat ze nu is. Wat doet die middeleeuwse polderweg te midden van de nieuwbouw? Hoe komt onze stad aan die keizerskroon? Waar haalden de stadsbewoners hun voedsel vandaan? Vragen waarop langs de Sloterweg antwoord kan worden gevonden.

De Roode Leeuw

Op de plek van de drie arbeidershuisjes heeft vanaf 1636, wanneer de Riekerpolder is aangelegd, tot aan de Franse tijd, 1795, herberg/uitspanning de Roode Leeuw gestaan. Halverwege Sloten en de Overtoom een welkome rustplaats die later wat ongunstig bekend kwam te staan. Wellicht dat de oude funderingen ook voor de arbeidershuisjes gebruikt zijn, de oude tekeningen laten een aardig gelijkend bouwwerk zien. In elk geval verliest men bij sloop en vervanging door karakterloze nieuwbouw weer een tot de verbeelding sprekende plek. Wat deftig gezegd: lieu de memoire, plek van herinnering. Weer wordt het lastiger te begrijpen hoe het heden tot stand gekomen is. Het aardige gevelsteentje van de herberg bevindt zich op de binnenplaats van het huis met de hoofden aan de Keizersgracht. Misschien kan dat weer ter plekke aangebracht worden.

Wat te doen?

Op https://zoek.officielebekendmakingen.nl/stcrt-2016-50221.html kunt u de stukken inzien en waar u bezwaren kunt indienen. Onder de huidige wetgeving zijn de mogelijkheden van burgers sterk beperkt, waardoor eigenlijk alleen politieke actie wat kan bewerkstelligen. Wellicht dat de dorpsraad hierin een rol kan spelen. Let u dus goed op als u langs de Sloterweg komt, het kan de laatste keer zijn dat u de aardige witte huisjes met het rode pannendak ziet. Maar het zou eeuwig zonde zijn als hier straks een viertal huizen gebouwd worden die geen enkele verbinding hebben met de historie van de Sloterweg. Zoals op het terrein van de voormalige politieschool nu gebeurt. Maar daar was alle historie allang in de jaren vijftig met de grond gelijk gemaakt.

Nico Jansen

Uit: de Westerpost van 28 september 2016.

Tuinieren met respect voor je omgeving
Het komt niet vaak voor dat een instantie bij de allereerste uitreiking van het Nationaal Keurmerk Natuurlijk Tuinieren meteen de hoogste score van vier stippen op het lieveheersbeestje weet te veroveren… Maar bij Tuinpark Eigen Hof op Sloten is dat gelukt! Voorzitter van de AVVN (Algemene Vereniging van Volkstuinders Nederland) Ruud Grondel bracht het goede nieuws.

Al ruim twintig jaar geleden begonnen bioloog en volkstuinder Henk Smit en Frans Verhofstad op Eigen Hof met het opstellen van een integraal beheerplan. In die tijd werden ecologie en duurzaamheid nog beschouwd als ‘geitenwollensokkenpraatjes’ door ‘bijzondere’ mensen…

Inmiddels is duidelijk dat zij de voorlopers waren van wat wij nu met z’n allen eigenlijk heel gewoon vinden: Zorgvuldig omgaan met de aarde en om dat te bereiken de flora en fauna zo goed mogelijk ondersteunen. Eigen Hof ligt middenin de ecologische Hoofdgroenstructuur De Groene AS. Duurzaamheid is hier dus extra belangrijk.

Kennis delen

Al in de jaren negentig werd een grasveldje achterin het park omgetoverd tot heemtuin en werden op het park geen bestrijdingsmiddelen meer toegestaan. Maar, dat was voor Eigen Hof niet voldoende. Toen het keurmerk voor alle groenprojecten in Nederland er kwam, wilden ze meer.

Twee jaar geleden werd er dus een eigen werkgroep ingesteld, die flink aan de slag ging. Want wie voor meer stippen op het lieveheersbeestje in aanmerking wil komen, moet goed beslagen ten ijs komen… Niet alleen de buitenruimte moet wat betreft fora- en faunabeheer aan allerlei eisen voldoen, ook de interne milieuzorg moet goed op orde zijn. En de duurzaamheid moest breed gedragen worden binnen het park. Er werden dus speciale workshops georganiseerd om iedereen er bij te betrekken. Overigens, Eigen Hof wil deze kennis ook delen met mensen van buiten het park.

Veel gerealiseerd
In de afgelopen twee jaar heeft Eigen Hof veel voor elkaar gekregen. Een paar voorbeelden: de heemtuin is doorgelicht en wordt weer opgeknapt; er is een imker op het park actief geworden (en er is honing te koop!); er zijn natuurlijke oevers aangelegd (de beschoeiingen zijn weggehaald), waardoor de diversiteit aan de oevers zich beter kan ontwikkelen. Er is een egelhotel in aanbouw; een speelplek gemaakt waar kinderen natuurlijk kunnen spelen; er wordt op een hoekje van het park niets gedaan (dan is het spannend om te kijken wat er gaat groeien!); er zijn houtrillen aangelegd, waar kleine dieren in kunnen nestelen en de winter zo kunnen overleven; egels kunnen voortaan uit de sloot klimmen via een speciaal trappetje; de bomenroute door het park is uitgebreid; sommige tuinen hebben de status van ‘tuinreservaat’ gekregen en er is natuurlijke potgrond beschikbaar.

Zwaan kleef aan
Eigen Hof wil niet alleen van het eigen park een gezonde leefomgeving maken voor planten, dieren en mensen, maar ook de leefbaarheid in de omgeving verbeteren. Het park hoopt zo veel mogelijk mensen mee te krijgen in de verduurzaming. Om dat te bereiken, zullen zij hun kennis met anderen gaan delen. Bewoners uit het dorp Sloten en Nieuw-West zullen hier zeker meer van gaan merken. U kunt in deze Rubriek in de toekomst uitnodigingen tegemoet zien voor bijeenkomsten en activiteiten, waarbij zij hun kennis willen delen!

Los daarvan is iedereen tot en met 1 oktober (en straks weer vanaf 1 april) van harte welkom om zelf te komen genieten van het park. Voorzitter Peter Slop van Eigen Hof: Je gaat mee in de natuurlijke kringloop en versterkt zo de stadsoase. En daar wordt iedereen beter van!”

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 21 september 2016

In de Sloterkerk, Osdorperweg 22, te Amsterdam zal op zondagmiddag 2 oktober 2016 om 15.00 uur een matinee concert gegeven worden.

Het Vivezza Trio zal een optreden verzorgen en staat garant voor een sprankelend programma. Het trio bestaat uit de pianiste Angelique Heemsbergen, de violiste Inger van Vliet en de klarinettiste Nicole van Jaarsveld.

Onder de titel ‘Portretten uit Frankrijk’ komen componisten uit Frankrijk aan bod en componisten die hun hart aan dit land hebben verpand zoals o.a.Cesar Cui, Dubois en Bizet maar ook Piazzolla. Dit trio onder leiding van de pianiste Angelique Heemsbergen zal de bezoekers veel luistergenot bezorgen.

De toegangsprijs bedraagt 9 euro. Na afloop is er volop gelegenheid om onder het genot van een consumptie nog na te praten met de musici.

Meer informatie op onze website: www.sloterkerk.nl

Inlichtingen en reserveringen via email: concert@sloterkerk.nl

Op 11 september 2016 was het precies 25 jaar geleden dat koningin Juliana de molen opende door de vang te lichten. Sindsdien gingen de wieken hun dagelijkse rondjes draaien. Wat in 1980 begon als een droomavontuur, waar bijna niemand in geloofde, werd in 1991 realiteit.

De molen werd eind jaren tachtig gebouwd en in de loop der jaren zijn al tienduizenden bezoekers rondgeleid door dit prachtige bouwwerk. Veel stellen hebben in de molen elkaar hun ja-woord gegeven. En de molen wekt tegenwoordig zelfs energie op.

Dit alles was nooit mogelijk geweest zonder de grote steun van veel – heel veel – vrijwilligers en ondernemers – die ieder op hun eigen vakgebied – belangeloos en enthousiast tot op de dag van vandaag meehelpen. In natura of financieel. Zonder hen zou dit project nooit van de grond zijn gekomen en nu nog overleven. Ook de verschillende overheden hebben in de afgelopen jaren hun steentje bijgedragen. Een korte impressie van het molenfeest op 11 september:

We vergeten niemand!
Voorzitter vanaf het eerste uur Ko kuiper blikte terug. Hij ontkwam er niet aan om stil te staan bij enkele mensen, die de molen in de loop der jaren helaas zijn ontvallen. P. Hans Frankfurther, die hem in 1980 benaderde om het idee te gaan trekken “om Sloten weer zijn molen terug te geven” en met wie hij tot in 1996 een voortrekkersrol vervulde. In die 35 jaar zijn ook drie bijzondere secretarissen van de stichting overleden: Stien Ruijs, Truus Stravers en recentelijk Guusje van der Plas. Ko: “Ook de andere steunpilaren van de molen, die ons zijn ontvallen, zijn we niet vergeten. We hebben het nog steeds over hen en zo blijven ze doorleven.” Overigens, wie meer wil weten over de avonturen rond het ontstaan van de molen, kan voor 10 euro bij de balie de prachtige DVD kopen.

Monument van grote waarde
Eregast Jaap Rost Onnes, voormalig honorair consul van Japan, heeft de molen al die jaren terzijde gestaan. Hij memoreerde de vele bijzondere mijlpalen bij de bouw van de molen en daarna. Zo sloeg de toenmalige Commissaris van de Koningin van Noord-Holland Roel de Wit de eerste paal in 1989 en legde burgemeester Ed. van Thijn een jaar later de eerste steen. Maar ook de volgende burgemeesters Patijn, Cohen en Van der Laan, en de volgende commissarissen van de Koningin Van Kemenade en Remkes, waren allen in de molen te gast. En naast hen nog vele anderen…

Het Japanse bedrijfsleven was vanaf de start – aangemoedigd door Rost Onnes – erg enthousiast over de komst van de molen en zij hebben dan ook grote bijdragen geleverd aan de totstandkoming ervan. Rost Onnes zei de Molen van Sloten te beschouwen als “een monument van burgerzin en doorzettingsvermogen om een wens, die breed in de samenleving aanwezig was, niettegenstaande problemen van velerlei aard, tóch te realiseren”. Naast het sociaal-culturele en historische belang van de molen, benadrukte Rost Onnes ook nog hoe belangrijk de molen is als veiligheidsvoorziening: “Als dat nodig is, moet de molen in staat zijn om op windkracht heel Amsterdam-West van zijn overtollige regenwater te ontdoen. De molen is derhalve ieders aandacht en waardering waard.”

Op naar de volgende 25 jaar
Ook portefeuillehouder van stadsdeel Nieuw-West Erik Bobeldijk en dorpsraadvoorzitter Sjoerd Jaasma feliciteerden de molen van harte. Beiden zegden zij hun steun toe om de molen nog meer op de kaart te zetten. Bobeldijk roemde ook de grote verdienste van al die vrijwilligers voor hun jarenlange inzet en gaat helpen om de molen nog meer bij de gemeente Amsterdam op de radar te krijgen: “Dat verdient de molen! We willen nog lang van deze unieke molen in het prachtige dorp Sloten kunnen blijven genieten.”

Later die middag bleef het nog lang gezellig bij de molen. De optredens van het Amsterdams Volkskoor en de uitslag van de grote loterij van de molen trokken veel publiek. Later werden de molen-vrijwilligers getrakteerd op een lekkere barbecue. Ko Kuiper werd toen ook nog welverdiend flink in het zonnetje gezet. Ko is immers de (konings)spil waar alles om draait!

Vrijwilliger en/of vriend?
Nu op naar de volgende 25 jaar! Doet u mee? De molen kan altijd nog vrijwilligers en vrienden gebruiken! Voor 20 euro per jaar bent u al vriend! En die gift is ook nog eens zonder drempel aftrekbaar van uw belastbaar inkomen, omdat de molen een ANBI is. Kom gezellig een keer langs, bel 020 – 669 04 12 of mail naar info@molenvansloten.nlvoor meer informatie.

De heer Rost Onnes overhandigt de eerste prijs van de fotowedstrijd aan Toos van Hecke. Zij maakte de foto ongeveer 2,5 jaar geleden, toen zij samen met haar man de molen bezocht. Dat moment markeert een belangrijk startpunt van hun nieuwe leven, omdat haar man toen – gezeten in een rolstoel – aan een intensief revalidatietraject begon. Nu loopt hij weer rond! Zij gaan gezellig samen luxueus rondvaren op de Amsterdamse grachten.
(Foto: Erik Swierstra)

Uit: de Westerpost van 14 september 2016.

Er kwamen maar liefst 133 inzendingen binnen, die het hele tijdperk sinds de bouw van de molen verbeelden.

De deskundige jury, bestaande uit de professionele fotografen Leen Visser (Echo), Carla Hegener (Witte Weekblad) en Jaap Wals, die veel voor de gemeente Amsterdam werkt, had het er maar moeilijk mee. Maar, eensgezind waren ze van mening dat vier foto’s echt héél bijzonder waren.

4 hoofdprijzen; 21 nominaties
Tijdens een feestelijke bijeenkomst reikte de heer J.J.N. Rost Onnes de prijzen uit:
1e Prijs: Geheel verzorgd vier gangen Dinner Cruise van 2,5 uur door de grachten voor twee personen; aangeboden door Blue Boat Company.
2e Prijs: Canon EOS 100D. Een compacte 18 megapixel camera, waarmee fantastische foto’s en videobeelden kunnen worden gemaakt; aangeboden door Canon.
3e Prijs: Compleet diner voor twee personen: genieten van de exquise Turkse keuken. Aangeboden door Restaurant Bir Bey in de Jan Rebelstraat in Osdorp.
4e Prijs: Nieuwste model van de Nestlé Dolce Gusto-machine. Voor heerlijke koffie – gewoon thuis! Deze prijs wordt aangeboden door Media Markt.

Reijnen Media uit Amstelveen heeft geheel belangeloos de 25 genomineerde molenfoto’s – die zeker tot het eind van het jaar in de Tuinzaal onder het Kuiperijmuseum tentoongesteld worden – in hoogwaardige kwaliteit voor ons geprint. De Gebroeders Koenen hebben bijgedragen aan de mooie tentoonstelling. Voor twee euro kunt u daar een kijkje gaan nemen. Vrienden van de molen, of degene die ter plekke vriend worden, mogen uiteraard gratis gaan kijken. Op de website www.molenvansloten.nl staan de vier winnende foto’s met juryrapporten.

Eerste prijs: Toos van Hecke, Op de stelling met de wiek schuin bij vol daglicht
Heerlijke en prachtige vlijmscherpe foto. De Molen van Sloten staat centraal. Op de achtergrond de prachtige Hollandse lucht, die ook echt bij molens hoort. Bovendien geeft de foto een mooi overzicht van de omgeving met de voor iedereen herkenbare Sloterbrug. Ook op technisch vlak scoort deze foto heel goed: het zwart loopt niet vol en het wit is niet uitgebleekt. Je weet dat de molen beweegt, dat voel je, maar dat zie je niet. Heel knap. Met recht de winnaar van de hoofdprijs!

Tweede prijs: Maureen Brand Flu, Op de stelling met laag staande zon (sunset)
Dit is een uitstekende foto met een unieke compositie. Een technisch hoogstandje. Je ziet in één oogopslag dat het hier om een molen gaat, terwijl je feitelijk slechts een klein deel van de molen ziet. Dat is heel knap. Dan de compositie: De heklat uit het raamwerk van de wiek loopt parallel aan de horizon en wijst naar de zon. De boom op de achtergrond maakt het beeld compleet en lijkt een kruispunt te vormen met de wiek.

Derde prijs: Theo Pellicaan, Molen weerspiegeld in het water
Foto die uitblinkt door z’n schitterende kleuren. Mooie en evenwichtige foto waarop het zonnetje vanaf linksboven het water besprenkelt. De foto toont een prachtige reflectie van de molen in de spiegelende windrimpelingen op het water. Hierdoor wordt de foto tegelijkertijd speels, creatief en spannend.

Vierde prijs: Arie van Genderen, Molen tijdens ‘Sloten op z’n Kop’
Heel mooie, vrolijke en scherpe foto. Technisch gezien een hoogvlieger. De foto laat duidelijk zien dat de molen dominant aanwezig is in het dorp Sloten. Het is een gezellige en natuurlijke foto, waarop niemand poseert. Er is veel op te zien: als een zoekplaatje waar je steeds weer iets nieuws op ontdekt.

Uit: de Westerpost van 14 september 2016.

Graag nodigen wij jullie uit voor een gezellige en nuttige middag met BBQ in de Fruittuin van West, Tom Schreursweg 48, 1067 MC in Oud Osdorp, een leuke en prachtige locatie in het landelijk gebied.

Met sprekers en overleg wat er zoal gedaan kan of moet worden. Fruit plukken en barbecue met gastoptredens. Start om 14.00 uur, einde om 19.00 uur.

Uit: de Westerpost van 14 september 2016.

Zondag 18 september – Fietstocht langs de cultuurhistorie van de Sloterweg

Om 11 uur vertrek op de hoek Sloterkade / Surinamestraat. Waar ooit de Sloterweg begon aan de lange tocht naar het dorp. Op dit middeleeuwse knooppunt van land- en waterwegen zijn nog wel sporen uit die tijd te vinden. Met een kruip-door sluip-door route over bedrijventerreinen en langs een vluchtelingendorp bereiken we weer de Sloterweg. We genieten van de nog aanwezige schoonheid. Einde tussen 13 en 14 uur bij de Molen van Sloten.

Uit: de Westerpost van 14 september 2016.

Het is op 11 september 2016 precies 25 jaar geleden dat Koningin Juliana de molen op Sloten in gebruik nam door de vang te lichten. Om dit te vieren, organiseerde de molen een fotowedstrijd. Op 11 september vindt de prijsuitreiking plaats. Daarna is iedereen tot het eind van het jaar welkom om (voor twee euro) de tentoonstelling van de in totaal 25 molenfoto’s te komen bewonderen.

Er is vanaf 13.30 uur een feestelijk programma bij de molen: kinderen zich gratis uitleven op het springkussen en zich laten schminken. En voor 50 cent kan jong en oud zijn behendigheid demonstreren bij het sjoelen. Maar dan wél met een bijzondere sjoelbak. Wie gaat de uitdaging aan? De molen looft prijzen uit voor de drie beste scores. Om 13.30 uur en 15.00 uur kunt u komen genieten van het Amsterdams Volkskoor, dat uit volle borst van zich laat horen!

Grote loterij
U kunt bij de Molen ook meedoen aan een grote loterij met prachtige prijzen. Tot 15.30 uur kunt u loten kopen voor twee euro. Er zijn ongeveer twintig prijzen. De winnaar gaat naar huis met 450 euro in het handje! Verder zijn er onder andere tegoedbonnen (bijvoorbeeld een reischeque van 150 euro en dinerbonnen) te winnen en ook nog eens 150 euro aan contanten. Het is leuk om te winnen, maar het is natuurlijk vooral fijn dat u weet dat deze opbrengst ervoor zorgt dat de molen kan blijven draaien. Om 16.00 uur wordt bij de molen bekend gemaakt welke lotnummers in de prijzen zijn gevallen.

Oplettende lezers van de Westerpost herkennen deze tekst nog… Door een misverstand werd dit programma al gepubliceerd bij het dorpsfeest eind augustus. Het spijt ons als u toen voor niets gekomen bent, maar nu komt het er dus alsnog van…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 7 september 2016.

De stad wordt overlopen door toeristen, maar de Molen van Sloten weet haast niemand te vinden. ‘Maak ook gebruik van deze locatie als je de drukte wil spreiden.’

Was het met de begroting van de Molen van Sloten maar net zo gesteld als met de technische staat waarin die verkeert. De wieken razen rond alsof ze per rondje betaald krijgen en het binnenwerk loopt als een zonnetje.

Hoewel het soms wat piept en kraakt, voel je aan alles dat het hier om een solide constructie gaat. Financieel staat het water de molen echter aan de lippen: de begroting hangt van de touwtjes en de ijzerdraadjes aan elkaar.
De oorzaak daarvan, zeggen Tamar Frankfurther en Ko Kuiper van de stichting Molen van Sloten, is dat niemand de molen weet te vinden.

“De gemeente heeft de mond vol over het spreiden van de drukte in de stad, maar het is onmogelijk om als leuke, ‘rustige’ attractie op de radar van hun publiciteitsmachine te komen.”

Informatiekaarten
Het gevolg laat zich ook deze middag zien. Terwijl de vrijwilligers staan te dringen bij de entree, zijn er welgeteld vier bezoekers die interesse hebben in de molen en het belendende kuiperijmuseumpje.

De informatiekaarten in vele talen – ook in het Russisch kun je in Sloten je hart ophalen – hangen werkeloos aan de stevige spanten van het gebouw.

En dat is eeuwig zonde, zegt Kuiper. Bijna 25 jaar geleden was hij min of meer eigenhandig verantwoordelijk voor de herrijzenis van de molen juist op deze plek. “We ontvangen hier ongeveer acht- tot tienduizend bezoekers per jaar. Als dat er maar een paar duizend meer zouden zijn, waren we meteen uit de zorgen.”

En daar zit ‘m nu net het probleem, verzucht Frankfurther. Want de toerist heeft géén idee. “Wij hebben Amsterdam Marketing om hulp gevraagd om meer mensen deze kant op te krijgen. Ze reageerden met mooie en vriendelijke woorden, maar het leidt elke keer tot niets.”
“Onze molen wordt vermeld in een boekje waarvan we geen idee hebben hoe het wordt verspreid. Voor het gemak zijn wij onder het weinigzeggende hoofdstukje ‘In de buurt’ geplaatst omdat men kennelijk vindt dat er in Nieuw-West niets interessants te vinden is.”

Vruchteloze bezoekjes
Dat hun molen nogal uit de loop ligt, wordt door Frankfurther en Kuiper erkend. En nee, zo populair als Molen de Gooyer op de Funenkade (waarin bovendien brouwerij ’t IJ is gevestigd, mét terras) zullen zij waarschijnlijk nooit worden.

Frankfurther benadrukt keer op keer dat ze het graag positief wil houden. Ze vertelt over de vruchteloze bezoekjes en telefoongesprekken met de vele hotels die de afgelopen jaren in de omgeving de deuren hebben geopend. “Voor hen zijn we een leuke attractie in de buurt. Terwijl het juist interessant zou zijn voor gasten van wie de vlucht halverwege de dag vertrekt en voor wie het niet meer loont om helemaal de binnenstad in te gaan.”

Maar deze hotels hebben de blik desalniettemin vrijwel exclusief gericht op de binnenstad en de geijkte plekken daar, zegt Frankfurther. “Om hen te overtuigen hebben we gewoon een beetje ruggensteun nodig van Amsterdam Marketing, maar het lijkt wel alsof zij niet kunnen, of willen.”

Binnen krijgen de bezoekers ondertussen een onwaarschijnlijke hoeveelheid aandacht. Chris, de molenaar van dienst, zet speciaal voor een tienjarig jongetje de molen even stil. Hortend en stotend, er staat een aardig briesje, stoppen de wieken met draaien. Beneden bij de kassa kijken de vrijwilligers elkaar aan. “Ha, is Chris weer aan het spelen?”

Molen ontbeert ‘marketingpower’
“Amsterdam Marketing kan écht niet meer doen voor de Molen van Sloten. We zijn fans van ze, maar toeristen zijn nu eenmaal geen Playmobilpoppetjes die zich zomaar laten neerzetten op plekken waar wij willen dat ze gaan staan.”

Volgens Machteld Ligtvoet, woordvoerder van Amsterdam Marketing, ligt de molen simpelweg te veel uit de route. “Het is echt ver weg. En hoe leuk de molen ook is, de omgeving heeft verder niet genoeg te bieden om bezoekers die kant op te sturen. Het heeft ook met marketingpower te maken: de Molen van Sloten heeft gewoon minder slagkracht dan de Zaanse Schans, dat zullen ze moeten accepteren.”

Uit: het Parool van 30 augustus 2016

Van: www.parool.nl

Midden in de zomer overleed Henk Smit aan de gevolgen van een tweede herseninfarct. De rubriek wil nog even stilstaan bij de betekenis van Henk voor Sloten-Oud Osdorp.

Henk en Sloten hoorden zoveel bij elkaar. Niet alleen omdat Henk en zijn gezin hun tuin op Eigen Hof hadden, maar ook omdat hij zich vanaf 1990 zo’n 25 jaar inzette voor het behoud van de hele fora en fauna in Sloten en het gebied daar ruim daaromheen.

Zo zat hij in de werkgroepen Sloten en Sloterweg, waar hij de bouwgrage Slotenaren niet zelden tot de orde moest roepen, omdat er weer eens veel groen verloren dreigde te gaan en ook de ecologische route achter de Sloterweg doorbroken zou worden. Dankzij Henk werd een halt toegeroepen aan de bebouwing van de Riekerpolder. Hij zorgde voor het behoud en openstellen van het Siegerpark aan de Sloterweg. Dat park was ooit een schenking aan de gemeente Amsterdam. Maar wél één met verplichtingen. Henk bracht dat fijntjes bij de gemeente in herinnering.

Hij zette hij zich ook in voor een verkeersveilige Sloterweg, het behoud van de slotenstructuur langs de weg en een veilige fietsroute door de nieuwe wijk Nieuw Sloten. Niet dat hij daar zelf veel gebruik van maakte; hij fietste het liefst de hele Sloterweg af naar de Nieuwe Leliestraat.

We zien hem nog rijden met zijn grote postuur, grote handen nog onder de aarde, rustige tred, overvolle bagagetassen en een joviale zwaai.
Aan zijn stuur hing een hele collectie elastieken, die hij op straat had gevonden. Die bracht hij eens in de zoveel tijd dan terug naar de PTT.
Nog altijd, als ik elastieken op straat zie liggen, denk ik meteen aan Henk.
Dat zal voor mij altijd zo blijven!

Voor stadsdeel Osdorp en later Nieuw-West was hij jarenlang de contactpersoon voor allerlei groenzaken. Henk heeft ook een enorme invloed op mij gehad. Veel van zijn kennis gebruik ik nu nog met grote regelmaat. Zo is de Groene AS tussen het Weilandje Vrije Geer en de Sloterweg nu eindelijk aangelegd.
Het succes van het referendum in 1995 is overigens mede te danken aan Henks inzet.

Henk wist van elk plantje en beestje in Sloten dat het bestond, waarom het waardevol was en waar je het kon vinden. Tot de meest zeldzame exemplaren aan toe. Met liefde vertelde hij daarover bij wandelingen en excursies. Een echte verteller.

Henk was de spreekbuis van alles wat groeide, bloeide, vloog, krioelde en leefde in Sloten. Hij gaf de weerloze fora en fauna een stem.
Soms misschien wat luider en volhardender dan sommige beleidsbepalers welkom was. Maar dat was goed, want dan kwam er vaak een acceptabel compromis uit.

Voor al zijn tijd, aandacht en liefde die Henk aan Sloten en omgeving besteedde, kreeg hij het Zilveren Bord van de Dorpsraad. Wat zullen we Henk missen, onze grote, lieve, trouwe fora- en faunaman.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 31 augustus 2016.