Tamar Frankfurther – Vrijwilliger van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp (4)

Een Cultuurhistorische Verkenning en een Bestemmingsplan

Wie zich verdiept in de activiteiten van de familie Frankfurther en van Tamar in het bijzonder is in feite ook bezig met een stukje geschiedschrijving van de volgend jaar 50-jarige Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp. Om recht te doen aan de vele onderwerpen en de beperkte ruimte op de pagina, heeft de redactie daarom besloten om er een serie artikelen in interviewvorm van te maken.

Deel 1 was een wat meer algemene introductie, in deel 2 de eerste activistische stappen van Tamar, in deel 3 haar aandeel in de acties rond het Weilandje Vrije Geer. En nu de Cultuurhistorische Verkenning van Sloten en het Bestemmingsplan Dorp Sloten.

Waarom een Cultuurhistorische verkenning?
In de jaren ’90, ik was toen secretaris van de Dorpsraad, werd veel over de historische waarde van het dorp en het landelijk gebied gesproken. Eind 1999/begin 2000 kwamen we op de vraag of het dorp niet een soort extra bescherming (beschermd dorpsgezicht) zou moeten krijgen. Dat project heb ik toen ook getrokken.

Wat kwam daar allemaal weer bij kijken?
Ik ben begonnen met contact op te nemen met bureau Monumentenzorg van de gemeente Amsterdam. En via dat bureau kwamen we na een tijdje in gesprek met stadsdeel Osdorp.

Alles bij elkaar een tijdrovend en energievretend proces, maar het resulteerde wel in een prachtige cultuurhistorische verkenning (2002), die nu in het nieuwste bestemmingsplan (2012) ook serieus is opgenomen. Op deze manier wordt Sloten ook in de verre toekomst beschermd en kan altijd een mooi en prettig dorp blijven!

Er is nooit zo heel veel aandacht geweest voor het bestemmingsplan Sloterweg-zuidzijde. Jij hebt je daar destijds ook behoorlijk in vastgebeten.

Ja, daar was inderdaad niet zoveel aandacht voor. Samen met echtgenoot René heb ik dat destijds nog grondig bestudeerd en indertijd nog bij stadsdeel Slotervaart gerealiseerd dat de nieuw te bouwen vrije-kavelhuizen langs de Sloterweg (waar nu nog de ingang van het Sportpark Sloten is) tenminste vijf meter van de nog aan te leggen sloot af moeten liggen. Daardoor wordt de structuur van tuinen voor de huizen aan de Sloterweg niet doorbroken. Er moeten ook bruggen komen over de sloot; en dat worden, als het goed, is verschillende bruggen, zodat het beeld van de openbare ruimte ter plaatse gevarieerd blijft.

En toen kwam het bestemmingsplan Dorp Sloten?
Voor ik daar echt mee aan de slag ging, ging ik persoonlijk door een moeilijke periode. Met uiteraard het overlijden van mijn echtgenoot en geliefde René als dieptepunt. Na René’s overlijden in maart 2011 vlak na zijn 51ste verjaardag, heb ik later in 2011 het bestemmingsplan Sloten ter hand genomen.

Daar staan nogal wat tegenstrijdige teksten en aanduidingen in over de cultuurhistorie en het ecologisch groen. Ik heb dat uitgebreid gedocumenteerd en bij het stadsdeel ingebracht. Dat traject (nu bij stadsdeel NieuwWest) loopt nog.

Je had het ook nog over een zijstapje: filmopnames in Sloten.
Ja, vrij recent zijn er nogal wat filmploegen in Sloten neergestreken voor het maken van opnames. Op zich is daar niets op tegen maar er is wel een officieel filmbeleid.

Afgelopen zomer (2012) heb ik een raadsadres opgesteld met daarin het verzoek of het stadsdeel het al bestaande en van kracht zijnde filmbeleid wil gaan uitvoeren. Overal om ons heen waar oude huizen staan, is de lokale overheid terughoudend en streng naar filmers dat ze zich aan de regels moeten houden. Maar niet alle medewerkers van NieuwWest leken van het bestaan van de regels af te weten… Daarom staat het stadsdeel alles toe zonder ook maar enige restrictie of controle. De filmproducenten bleken dit aan elkaar door te geven en daardoor werd de filmbelasting op het dorp Sloten wel erg groot! Niet fijn voor de bewoners en ondernemers van Sloten. Hopelijk wordt dit bestaande beleid spoedig wel uitgevoerd.

Volgende week: hoe kom iemand uit Sloten erbij om zich zo uitgebreid bezig te houden met de omlegging van de Rijksweg A9 (de weg die Badhoevedorp in tweeën snijdt, red.).

Arie van Genderen

Uit: de Westerpost van 10 oktober 2012.