Mijn herinneringen aan de (speeltuin) Sloten

Augustus 1951 – ik was 4 jaar en t.g.v. de geboortegolf na WOII waren de kleuterscholen overvol. In onze buurt, ik woonde aan de Aalsmeerweg, bij het Aalsmeerplein in Amsterdam, was er op de kleuterscholen alleen plaats voor kinderen die vóór augustus 1947 geboren waren. 

Maar ja, wat moesten mijn ouders met een dochter die van alles wilde en nieuwsgierig was en de school weigerde haar op te nemen? En nog een andere dochter van bijna 2 in huis – op 3-hoog.

Buslijn G (Haarlemmermeerstation – Sloterweg) in het dorp Sloten; circa 1965.

Met bus G naar Sloten
De oplossing kwam van Sloten: Ik kon daar als 4-jarige wél op de kleuterschool terecht en dus werd ik elke ochtend in Amsterdam op Bus G gezet. De juf van de school zat daar meestal al in en met haar stapte ik uit in Sloten. Eindelijk mocht naar school. Ik kende Sloten want mijn oma en mijn vaders broer met gezin woonden daar. Om de zondag bezochten wij hen – lopend! Herhaaldelijk werd mij streng door iedereen ingepeperd dat je op Sloten vooral op de stoep moest lopen, omdat Bus G gevaarlijk dicht langs de rand reed. Dat was overigens niet overdreven. Ik herinner me nog dat Mia Geijtenbeek van Sloterweg 1200 midden op het dorp met haar voet onder de band van bus G kwam. Even verderop, was de stoep ook zo smal. Daar heeft de gemeente toen een hekje geplaatst, zodat je niet per ongeluk vanuit de voordeur zomaar onder de bus zou lopen.

Entree van de Speeltuin Sloten van het Amsterdams Speeltuin Verbond;
4 juli 1967. Foto: Beeldbank Stadsarchief Amsterdam.

De Grote Speeltuin
Een uitje vanuit het huis van oma en de familie was de speeltuin met neefjes en nichtjes en daar belandde ik met de kleuterschool ook. Het was altijd feest en voor een kind van 4 en zeker te verkiezen boven binnenshuis blijven. De speeltuin was toen minder fraai en uitgebreid dan nu, maar een heerlijke speeltuin was en is het wel. Wij noemden het toen de ‘Grote Speeltuin’. Ik vond de zandbak en de grote hoge stenen glijbaan aan de voorkant het einde. Ik herinner me dat ik misselijk werd van het schommelen; die liet ik dus ongebruikt hangen.

Wij gingen vanuit de – uiteraard katholieke – kleuterschool ook wel naar het speelveld met gras achter de school. Je wist dat verborgen achter de school het kerkhof lag. Voedsel voor een fantasierijke geest. Ook het Pancratiuskerkhof  ligt er nog steeds op een ‘hoogje’ en is nog volop in gebruik. Mijn familie en mijn ouders zijn daar begraven.

Geworteld ben je en geworteld blijf je.

Ineke Ebbers; mei 2021.