Henk Smit – Bioloog en ecoloog in hart en nieren
Het levensverhaal van Henk Smit zou je met één zin kunnen typeren: een Jordanees die Slotenaar werd, maar de Jordaan trouw bleef. Hoe dat kan vraagt natuurlijk wat meer uitleg. De kortsluiting in het geheel was de opa van Henk.
Die had namelijk een tuinhuisje, met tuin uiteraard, in tuinpark Eigen Hof aan de Sloterweg. In een tijd dat er nog niet zoveel te beleven was waren de uitstapjes naar de tuin van opa kleine hoogtepunten. En zo ontstond bijna als vanzelf een zeker contact met Sloten. Toen opa op een gegeven moment afstand deed van de tuin vond Henk het zo leuk dat hij besloot om de tuin over te nemen. Eerst nam hij werk over dat zijn opa niet meer kon doen, daarna heeft hij de hele tuin overgenomen. Dat moet minstens 50 jaar geleden zijn.
De familie
Toen Henk trouwde en drie kinderen kreeg werden die vanaf het begin meegenomen naar de tuin. Omdat het huisje op de tuin van opa klein was is de familie op een zeker moment verhuisd naar een tuin ertegenover. En daar zit Henk nog steeds. Dat tuinhuisje werd op een gegeven moment bijna een permanent huis en Henk en zijn vrouw besloten dan ook om de kinderen in Sloten op school te doen. Prettig in de zomer en het voor- en najaar, maar onhandig in de winter. Dan moesten zij met op de bus vanuit de Jordaan naar Sloten. De oudste zoon naar de openbare Kohnstammschool, de dochter naar de Jozefschool. Tegen de tijd dat de jongste naar school ging was het afgelopen met de scholen in Sloten door het verdwijnen van de tuinderijen.
De dochter heeft na haar studie een jaar of zes in Sloten zelf gewoond en woont nu aan de Noorderakerweg. Van de zoons woont er één in Nieuw-West en de andere in de Jordaan.
Uit betrouwbare bron weten we dat ze als gezin fantastisch gewoond hebben op de tuin, het eenvoudige leven, veel buiten, alle sociale contacten die ze op de tuin en in Sloten hadden. Later toen de kinderen uit huis waren, sliep Henk zelf ook niet meer zo vaak op de tuin maar ging hij voornamelijk voor ‘dagbezoek’ naar Sloten.
De bioloog
Na de middelbare school is Henk eerst gaan werken als laborant bij Shell. Maar na enkele jaren besloot hij om het toch wat hogerop te zoeken en ging hij biologie studeren. Tijdens zijn studie gaf hij ook al les, dus was het een voor de hand liggende stap om biologieles te gaan geven. Hij was biologiedocent aan verschillende middelbare scholen. Dat heeft hij lang gedaan, maar op een gegeven moment was het mooi geweest en na een geleidelijke afbouw is hij uiteindelijk met vervroegd pensioen gegaan.
Heel lang is Henk actief geweest binnen verschillende werkgroepen van de Dorpsraad, maar ook in tuinpark Eigen Hof. Een paar jaar geleden heeft hij een groenprijs gekregen voor het ecologische werk op Eigen Hof.
We hebben niet precies kunnen achterhalen wanneer hij begon met zijn adviezen op het gebied van de biologie en de ecologie voor de Dorpsraad, maar lang geleden is het zeker. Zodra het woord ‘groen’ viel in een vergadering dan veerde hij op en begon hij. Eerst altijd wat schuchter, maar als hij op stoom kwam was hij niet meer te stoppen. Dan bleek hij niet alleen als bioloog en ecoloog goed geïnformeerd, hij wist meestal ook heel veel over bestemmingsplannen, structuurplannen, ecologische zones, waterpeilen en noem maar op. De dorpsraad gaat deze man nog heel erg missen.
De mens
Op 24 januari wordt Henk 74. Hij is nog steeds actief op allerlei gebieden, maar het valt hem steeds zwaarder om voor vergaderingen vanuit de Jordaan op de fiets naar Sloten te komen. Want hij is een fanatieke fietser en al is zijn fiets stokoud (zelfs de fiets van zijn vader heeft hij nog!), hij wil hem niet kwijt. Onder andere omdat de moderne fietsen zo ingewikkeld zijn dat je er zelf bijna niet meer aan kunt sleutelen. En dat is een belangrijke karaktertrek van hem: hij wil onafhankelijk zijn, alles zelf in de hand hebben. Dat is ook een van de redenen waarom hij zo aan dat huisje op Eigen Hof hecht. Daar kan hij zelfstandig zijn en alles inrichten zoals hij wil.
Dorpsraad en werkgroepen willen Henk Smit langs deze weg dank zeggen voor zijn inzet en de vele adviezen die hij heeft gegeven op het gebied van de biologie en de ecologie in en rond Sloten. De zilveren schaal van de Dorpsraad is meer dan verdiend.
Namens redactie, werkgroepen en Dorpsraad
Arie van Genderen
Uit: de Westerpost van 25 januari 2012.