Een boek vol Tuinen van West

Vijf jaar lang toog fotograaf Mariette Carstens maandelijks, soms wekelijks, op de fiets vanuit de Jordaan naar het groene gebied aan de westelijke rand van Amsterdam. Hoe deze Tuinen van West met de tijd veranderden door gemeentelijk ingrijpen legde zij vast in beeld. De hele transformatie tussen 2010 en 2015 is nu gebundeld in een boek.

Door: Shirley Brandeis

Nooit van gehoord, dacht Mariette Carstens toen ze in 2009 een artikel over Tuinen van West, een natuurgebied in ontwikkeling, las. De fotograaf was bekend met landschappen sinds haar zelfbenoemde specialisatie in ‘landschapsarchitectuurfotografie’. “Na jaren in opdracht van woningcorporaties stedenbouw te hebben gefotografeerd, wilde ik me meer op het groen richten. Maar ook in dat groen, tijdens het fotograferen van diverse parken, merkte ik dat ik het architectonische erin het meest interessant vind. Zo kwam ik op ‘de architectuur van het landschap’, waarbinnen ik de mens als passant fotografeer.”

Veel passanten zag ze indertijd niet in Tuinen van West. Met de jaren werd het er drukker. Met de komst van nieuwe bedrijven als Fruittuin van West kwamen er geleidelijk ook nieuwe bezoekers. “Tijdens mijn eerste bezoek was ik niet razend enthousiast over het gebied, maar het intrigeerde me. Er zou van alles gaan veranderen in die vier polders bij Osdorp. Dát wilde ik vastleggen.” En dat kon dankzij een subsidie van het Sem Presser Fonds en de medewerking van stadsdeel Nieuw-West.

Zoveel meer
Vijf jaar is nogal een tijd. Carstens knikt. “Je moet een lange adem hebben. Zeker ook omdat het, vooral in het begin, een vrij leeg en in de winter ook koud gebied is. Alleen mannen in kranen kwam ik in die periode tegen. En een enkele boer.” Langzaamaan zag de fotograaf verbindingswegen ontstaan, zandhopen verschuiven, bedrijven opgericht worden. De veranderingen, door sommige omwonenden die ze sprak argwanend bekeken, stemmen haar goed. “De betere ontsluiting, de nieuwe bedrijven, dat trekt nieuwe bezoekers aan. Het was een landbouwgebied met aardappels en koeien. Nu is er zoveel meer.”

Verrassend
Keer op keer fotografeerde Carstens op dezelfde plekken in het 400 hectare tellende gebied. “Meerdere keren klom ik bovenaan het Maurice Peeterspad op de Westrandweg, toen nog in aanbouw. Geweldig dat uitzicht hoog boven alles. Ik zag er het Fluisterbos beetje bij beetje groeien.” De locaties werden hoofdstukken in het boek: het Fluisterbos, de Polderheuvel, Fruittuin van West… Spannende hoofdstuk ken die de lezer (landschapsdeskundige Pieter Boekschoten licht met korte teksten toe waar men naar kijkt) en de kijker de veranderingen toont. Veranderingen die ook voor Carstens telkens weer verrassend waren. “Ik kende de plannen in grote lijnen, maar bij elk bezoek kon ik weer verrast worden door wat er veranderd was. Dan was er opeens een zandheuvel en een week later was ie weer weg.”

Presentatie
“Ik genoot ervan om het veranderingsproces van zo’n klein stukje Nederland te volgen. Ik geniet om te zien hoe het gebied landschappelijk groeit. Het is zo interessant hoe wij vandaag de dag met de openbare ruimte, met recreatiegebieden. De trend van biologisch eten, eten van eigen bodem, stadslandbouw, dat ook zie ik terug in Tuinen van West.” En dus in het boek.

Op vrijdag 18 september om 17 uur was er de feestelijke presentatie (met muziek) bij Fruittuin van West.

Voor meer informatie: foto@mariettecarstens.nl of via 020 420 83 81 of: www.mariettecarstens.nl

Uit: de Westerpost van 16 september 2015.