In memoriam: Henk Smit, de rode reus 24 januari 1938 – 18 juli 2016

Midden in de zomer overleed Henk Smit aan de gevolgen van een tweede herseninfarct. De rubriek wil nog even stilstaan bij de betekenis van Henk voor Sloten-Oud Osdorp.

Henk en Sloten hoorden zoveel bij elkaar. Niet alleen omdat Henk en zijn gezin hun tuin op Eigen Hof hadden, maar ook omdat hij zich vanaf 1990 zo’n 25 jaar inzette voor het behoud van de hele fora en fauna in Sloten en het gebied daar ruim daaromheen.

Zo zat hij in de werkgroepen Sloten en Sloterweg, waar hij de bouwgrage Slotenaren niet zelden tot de orde moest roepen, omdat er weer eens veel groen verloren dreigde te gaan en ook de ecologische route achter de Sloterweg doorbroken zou worden. Dankzij Henk werd een halt toegeroepen aan de bebouwing van de Riekerpolder. Hij zorgde voor het behoud en openstellen van het Siegerpark aan de Sloterweg. Dat park was ooit een schenking aan de gemeente Amsterdam. Maar wél één met verplichtingen. Henk bracht dat fijntjes bij de gemeente in herinnering.

Hij zette hij zich ook in voor een verkeersveilige Sloterweg, het behoud van de slotenstructuur langs de weg en een veilige fietsroute door de nieuwe wijk Nieuw Sloten. Niet dat hij daar zelf veel gebruik van maakte; hij fietste het liefst de hele Sloterweg af naar de Nieuwe Leliestraat.

We zien hem nog rijden met zijn grote postuur, grote handen nog onder de aarde, rustige tred, overvolle bagagetassen en een joviale zwaai.
Aan zijn stuur hing een hele collectie elastieken, die hij op straat had gevonden. Die bracht hij eens in de zoveel tijd dan terug naar de PTT.
Nog altijd, als ik elastieken op straat zie liggen, denk ik meteen aan Henk.
Dat zal voor mij altijd zo blijven!

Voor stadsdeel Osdorp en later Nieuw-West was hij jarenlang de contactpersoon voor allerlei groenzaken. Henk heeft ook een enorme invloed op mij gehad. Veel van zijn kennis gebruik ik nu nog met grote regelmaat. Zo is de Groene AS tussen het Weilandje Vrije Geer en de Sloterweg nu eindelijk aangelegd.
Het succes van het referendum in 1995 is overigens mede te danken aan Henks inzet.

Henk wist van elk plantje en beestje in Sloten dat het bestond, waarom het waardevol was en waar je het kon vinden. Tot de meest zeldzame exemplaren aan toe. Met liefde vertelde hij daarover bij wandelingen en excursies. Een echte verteller.

Henk was de spreekbuis van alles wat groeide, bloeide, vloog, krioelde en leefde in Sloten. Hij gaf de weerloze fora en fauna een stem.
Soms misschien wat luider en volhardender dan sommige beleidsbepalers welkom was. Maar dat was goed, want dan kwam er vaak een acceptabel compromis uit.

Voor al zijn tijd, aandacht en liefde die Henk aan Sloten en omgeving besteedde, kreeg hij het Zilveren Bord van de Dorpsraad. Wat zullen we Henk missen, onze grote, lieve, trouwe fora- en faunaman.

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 31 augustus 2016.