Een bezoek aan het Dorpsplein in Sloten

Zo dorps is Amsterdam – Hier is geen plaats voor opgeschoten jeugd

Elke grote stad verdient een dorpsplein. Een dorpsplein in een stad? Ze bestaan. Een béétje metropool eet naburige dorpen. Amsterdam heeft er heel wat opgeslokt. Denk aan de Watergraafsmeer en Ransdorp.

Sloten is ook zo’n verovering. Je hebt het oude Sloten, dat al bijna duizend jaar bestaat, en Nieuw Sloten, een wijk die ruim twintig jaar geleden uit de grond is gestampt.

Het oude Sloten heeft een echt dorpsplein. Wie daar staat, waant zich in België of Frankrijk. Een klein vierkant plein is het, met aan drie kanten karakteristieke oude huizen. Eén zijde grenst aan een imponerende protestantse kerk. Tussen de kerk en het plein ligt een mini-begraafplaats, maar die is discreet achter een hoge ligusterhaag verstopt, zodat je op het plein niet midden tussen de doden zit.

Op het plein staan de bomen in een keurig vierkant, net zoals de banken. De pomp doet wat hij moet doen: de dorstige bezoeker van water voorzien. Er woont zelfs een grote rode dorpskater: Sloper. Als een fluwelen deurmat vlijt hij zich neer naast degene die op een bankje plaatsneemt. Wie hem aait, krijgt als beloning luid geknor.

Het plein kent nog een rood dier: Evert, het pleinkonijn. Denk niet aan iets snoezigs met een wipstaartje: Evert is een kolossale Vlaamse Reus. Zijn hok grenst aan het plein. Hij ziet er loom en lui uit, maar houdt het meet van ontsnappen. Hij beschouwt de gemeenschapsruimte als verlenging van zijn ren.

Dat doet de rest van de buurt ook. Veel bewoners hebben een tafel met stoelen voor hun huis gezet, als ware het plein hun voortuin. Dat is het eigenlijk ook. Hier is geen plaats voor opgeschoten jeugd die de brommer nog eens extra laat knetteren. Al was het maar omdat op de hoek van het plein het kleinste politiebureau van Nederland staat. Ooit was het een heus bureau, maar nu houdt de wijkagent er kantoor. De politie houd niet van de ontspannen dorpssfeer. Dreigende posters waarschuwen voor een nare wereld. ‘Iemand aan de deur? Doe nooit zomaar open! Vraag wie de persoon is en wat deze komt doen. Vraag om een legitimatie.’

Die waarschuwingen worden gelukkig genegeerd. Pleinbewoners kouten ongedwongen met onbekende bezoekers. Het is een plek om na een wandeling of fietstocht een meegenomen boterham op te peuzelen, vol bewondering voor een dorpskern die niet wordt ontsierd door nieuwbouw. Loop een rondje langs de kerk, bewonder de statige huizen en slenter met gepaste eerbied langs oude en nieuwe graven. Verwacht geen terrassen, hippe koffietenten of handige supermarkten. Die ontbreken.

Even verderop huist café-restaurant Kerkzicht, recht tegenover de katholieke kerk. Kerkzicht is een bruine kroeg annex restaurant die claimt het oudste café van Amsterdam te zijn. Het zou kunnen. Want liefhebbers van Sloten vermelden maar wat graag dat het dorp Sloten als bestond voordat zelfs maar sprake was van Amsterdam.

Xandra van Gelder.

Reageren? publiekewerken@parool.nl

Uit: het Parool van 15 augustus 2013.