Dubbel afscheid in de Sloterkerk

Van het koor en van de dominee

Op zondag 29 mei 2016 was het vol op Sloten: in een hele volle kerk – het paste nét – namen de Protestantse kerk en vele anderen afscheid van predikant Robert Jan Bakker en van het Sloterkerkkoor, dat al sinds 1948 bestond.

Na 68 en een half jaar valt het doek voor het koor dat tal van diensten in de Sloterkerk opluisterde. Het koor verblijdde heel veel bewoners van bejaarden-, verpleeg- en ziekenhuizen in de loop der jaren met gezang. In betere tijden zijn er zelfs twee CD’s uitgegeven. Dirigent Rob de Jong was maar liefst 35 jaar aan het koor verbonden. Veel zangers in het koor hebben inmiddels een dermate hoge leeftijd bereikt, dat de wekelijkse gang naar de repetitie in Vink & Boer hen steeds zwaarder is gaan vallen.

Het koor heeft geprobeerd om nieuwe leden te werven, maar dat is niet gelukt. Tijdens de bijzondere, feestelijke en lange afscheidsdienst werd het koor versterkt met vijftien oud leden, die in de loop der jaren hun lidmaatschap om diverse redenen hebben moeten beëindigen. Het zal voor de trouwe koorleden nog best wennen zijn om hun wekelijkse uitje – met alle bijhorende gezelligheid en vertrouwdheid – te moeten missen.

4 mei op Sloten en de Osdorperweg
De vele verdiensten van dominee Bakker voor de kerk en zijn omgeving werden al eerder in deze krant ter ere van zijn afscheid en ter ere van het lintje – dat hij dit jaar mocht ontvangen – gememoreerd. Dat doe ik nu dus niet opnieuw. Wel sta ik even stil bij de rol die Robert Jan Bakker al die jaren bij de Dodenherdenking van de Dorpsraad heeft gespeeld. Aan het eind van zijn afscheid verraste de dominee de aanwezigen namelijk met een mooi verzorgd boekje waarin hij zeven van zijn vele vier mei-toespraken – met enkele foto’s – in herinnering roept.

Hij vertelde dat hij begin 1980 – toen hij nog maar een paar maanden predikant was – gebeld werd door Gerrit van der Puij. “Of ik mee wilde werken aan de Dodenherdenking op 4 mei, die toen nog om-en-om in de rooms-katholieke of de hervormde kerk van Sloten werd gehouden. Dat jaar was de Sloterkerk aan de beurt. Pastoor Vogelezang zou de toespraak houden en of ik dan een ‘openinkie en een sluitinkie’ wilde spreken.

Sinds dat openingsjaar ben ik – op één keer na – altijd bij deze herdenking geweest. Eind jaren tachtig werd besloten om de herdenking niet meer binnen – in één van de kerken – te houden, maar buiten bij het monument aan de Osdorperweg. Tot die tijd werd daar wel altijd rond zes uur een korte plechtigheid gehouden door bloemen te leggen.

In de nieuwe opzet – georganiseerd door Tinie Worm en Mia Kooter, die de organisatie van Gerrit overnamen – wisselden pastoor Bankras en ik elkaar af. Maar, toen de jaren voor hem gingen tellen, vroeg hij of ik namens beide kerken wilde spreken”, zo vertelt Robert Jan Bakker.

De jaarlijkse herdenkingen aan de Osdorperweg trekken tegenwoordig een steeds breder, groter en jonger publiek. Naast de toespraak van de dorpsraadvoorzitter, het voordragen van gedichten door kinderen en volwassenen, de Last Post, de scouts bij het monument, de vlagceremonie en het samen zingen van het Wilhelmus – zullen de woorden van de dominee zeker worden gemist… Maar… een afscheid betekent in dit geval zeker ook een nieuw begin…

Tamar Frankfurther

Uit: de Westerpost van 15 juni 2016.