Tamar Frankfurther – Vrijwilliger van de Dorpsraad Sloten-Oud Osdorp (2)

Naar aanleiding van haar officiële afscheid van de Dorpsraad wilde de redactie van deze rubriek een afscheidsartikel maken. De aankondiging van ‘een artikel’ was echter een flinke onderschatting van de hoeveelheid informatie die loskwam.

Om recht te doen aan de vele onderwerpen en de beperkte ruimte op de pagina, heeft de redactie daarom besloten om er een serie van vier artikelen in interviewvorm van te maken. Vorige week deel 1 met een wat meer algemene introductie deze week de eerste activistische stappen van Tamar.

In 1982 waren weinig mensen zich ervan bewust dat Sloten, in naam althans, van de kaart zou verdwijnen. Jij maakte je daar behoorlijk druk over?

Ja dat klopt, de gemeenteraad wilde de nieuw te bouwen wijk in het Tuinbouwgebied Sloten ‘Sloten’ noemen.

Dat zou betekenen dat het dorp ‘Oud Sloten’ zou gaan heten. Dat kon niet! Die naam is al duizend jaar van ons, en dat moest zo blijven! Wat ging je allemaal doen?

Ik ging inspreken en moest daarvoor naar de commissievergadering van de gemeenteraad; dus naar het Waterlooplein. Als jonge scholiere inspreken voor al die mensen. Dat was wel spannend. Vragen beantwoorden van de raadsleden. Het leek een simpel onderwerp, maar het werd gaandeweg een hele krachtsinspanning. Uiteindelijk leverde het zeker een halve meter documentatie op. Maar tenslotte ging de gemeente overstag.

En toen kreeg je applaus?

Ja, de meeste mensen waren het er wel mee eens, maar vreemd genoeg was er ook verzet vanuit het dorp (Jan Hopman – ik heb nooit begrepen waarom hij dat wilde), maar het is gelukt. Voorop tramlijn 2 staat nu: Nieuw Sloten! Tegenwoordig zeggen velen het verkeerd, ze zeggen dan bijvoorbeeld ‘ik kom uit Oud Sloten’.

Maar officieel ligt het anders. Om onderscheid te maken, spreek ik overigens zelf het liefst over het dorp Sloten en Nieuw Sloten. Dat vind ik duidelijker.

Je vader Hans en broer Guido waren in de jaren tachtig ook actief op diverse fronten. Bijvoorbeeld op het gebied van verkeer. Was je daar ook actief in?

In 1981 was mijn broer Guido (18 jaar) het jongste dorpsraadlid ooit en was ik via hem betrokken bij de herproflering van de straten in Sloten en het verkeer in en rond Sloten en landelijk Osdorp. In die tijd had je een aparte werkgroep voor het verkeer in het hele landelijke gebied.

Mijn betrokkenheid groeide, omdat wij thuis natuurlijk meedachten over alle verkeersproblematiek. De herproflering van de straten in het dorp Sloten vormde Guido’s grootste project. Een project dat uiteraard bij ons thuis aan de eettafel uitvoerig aan bod kwam. De herproflering werd in april 1992 afgerond met een groot feest. Een bordje achterop de pomp op het Dorpsplein verhaalt daar nog over. Mijn aandeel beperkte zich dus voor het grootste deel tot meedenken.

En toen stond je op de bres bij allerlei kleine acties? Ja, van het een kwam het ander. Ik maakte me druk over het behoud van buslijnen en bushaltes. Ik hielp met folders rondbrengen over van alles en nog wat.

En je was betrokken bij de campagne Een Molen voor Sloten.

Ja, dat was een prachtig project om bij betrokken te zijn. Mijn vader was één van de gangmakers, samen met Ko Kuiper natuurlijk. In februari 1981 werd de stichting Molen voor Sloten opgericht. Daarna is er tien jaar overlegd, gesprokkeld en gebouwd. In de jaren 1990 en 1991 was ik, samen met mijn broer Guido, aan de zijlijn betrokken bij het filmen van de bouw en het helpen organiseren van fondsenwerving om verdere bouw van de molen mogelijk te maken. De molen werd uiteindelijk in 1991 voltooid en door Prinses Juliana officieel geopend. Vorig jaar zijn de filmbeelden gedigitaliseerd en heeft filmproductiebedrijf ZUIS er twee films van gemaakt die op DVD zijn gezet (voor een tientje te koop in de Molen van Sloten).

Volgende week deel drie uit de serie met veel aandacht voor de acties rond het referendum over het Weilandje Vrije Geer.

Arie van Genderen

Uit: de Westerpost van 26 september 2012.

Correctie/aanvulling op het artikel van vorige week: het klopt dat de Dorpsraad in 1963 is opgericht. Maar aanvankelijk was het een stichting met een bestuur, samengesteld uit de drie levensbeschouwelijke richtingen.

Pas in 1972 waren er voor het eerst algemene verkiezingen voor het bestuur. Met dank aan Egbert Tellegen die de redactie hierop wees.

Burgemeester van der Laan hield een toespraak bij de première van de molenfilm op 16 maart van dit jaar.